یهود و بنی‌اسرائیل

در تاریخ الیگارشی یهود، حذف رقبا و سپس مظلوم‌نمایی و عزاداری بر سر قربانیان رواج داشته. اسطوره‌ قبایل گمشده نيز همین استراتژی تاریخ‌سازی از طریق مظلوم‌نمایی را دنبال می‌کند.

اشرافیت یهود که خود عامل انهدام بنی‌اسرائیل بود، آنگاه که نام و نشانی از آنان نماند، مظلومیت اسباط ده‌گانه را نیز به نام «مظلومیت قوم یهود» به تاراج برد.

ایلیاء نبی از نظر احیاء سنن یکتاپرستی و مبارزه با ستم و بی‌عدالتی و فساد بین پیامبران پس از موسی یگانه است. قرآن کریم با نام الیاس از او با تجلیل فراوان یاد کرده است.

تعمق در متن عهد عتیق روشن می‌سازد که در دوران طولانی اقتدار اشرافیت یهود بر بنی‌اسرائیل، حذف و اضافات فراوان در متون دینی و تاریخی بنی‌اسرائیل به سود یهودیان صورت گرفته است.

طبق اسطوره‌های یهودی، پس از داوود، پسرش سلیمان به سلطنت رسید. در زمان سلیمان دولت یهود به اوج شکوه خود رسید و به دولتی بزرگ بدل شد و سپس رو به انحطاط نهاد.

اسرائیل لقبی است که خداوند به یعقوب داد و این‌که از تبارش ملتی فراخواهد روئید. لذا یعقوب خدای خود را خدای اسرائیل می‌نامد و در عهد عتیق قبایل عبرانی بنی‌اسرائیل خوانده می‌شوند.

آغاز و پایان بنی‌اسرائیل: در آغاز عبرانی نامیده می‌شدند و سپس بنی‌اسرائیل. تنها از دوران تبعید گروهی از بزرگان‌شان در بابل به یهودی شهرت یافتند زیرا تبعیدیان از قبیله یهودا بودند.

در جدال حضرت عیسی و یهود دین مسیح پس از دین موسی علیه‌السلام به‌عنوان یکی از بزرگترین ادیان الهی مورد دستبرد حزب شیطان واقع شد.

عیسی (ع) بعنوان اتمام حجت بر بنی‌اسرائیل، معجزه‌وار از مادری باکره متولد شد. این تولد می‌تواند نشانه‌ی این باشد که یهود به حدی از انحطاط رسیده بود که کفوی برای مریم مقدس وجود نداشت!

در سال 70 میلادی اورشلیم محاصره شد و سقوط کرد. بر اثر هجوم رومیان و به آتش کشیده شدن و تخریب دوم مسجد شمار زیادی از یهودیان کشته و عده بسیاری نیز به اسارت درآمدند.