یهود و هالیوود

مردی در آتش یک جامعه فاسد با پلیس‌هایی فاسدتر را تصویر می‌کند که همه مسیحی هستند. کریسی نیز مفسدان را می‌کشد، لکن در حالی‌که برتری با اوست، خودش را تسلیم می‌کند!

علاءالدین چه دارد که باعث شده شرکت والت دیزنی دست به بازتولید آن بزند؟ آیا فقط منفعتِ مالیِ آن مدّ نظر بوده یا در پشت پرده، دلایلِ دیگری هم وجود دارد؟

سوپرمن در این فیلم نه تنها ما را به یاد عیسی مسیح می‌اندازد، بلکه دیگر پیامبران را نیز در ذهن تداعی می‌کند. گویا در این فیلم، سوپرمن «عصاره‌ی تمام انبیاست»!

«مکس دیوانه: جاده خشم» وعده‌های الهی را پوچ قلمداد کرده و انسان را در مقابل خدا دعوت به قیام می‌کند. و در یک کلام: فیلمی است با محوریت: «معنویت‌هراسی»!

فیلم نوح بر طبل بی‌خدایی نمی‌کوبد، بلکه روایتگر بَدخدایی است و فیلم‌هایی که با موضوعِ بدخدایی ساخته می‌شوند، خطرناکتر از فیلم‌هایی با مضمون بی‌خدایی هستند!

آیا فیلم «رسیدن» فیلمی صرفاً علمی - تخیّلی است یا فیلمی سفارشی، برای نشان دادن عقاید پنطیکاستیسم و مُهر تأییدی بر حقانیت این جریان اوانجلیستی؟!

هالیوودِ امروز، حاصل تلاش و عقده‌گشایی عده‌ای یهودی است که سعی‌شان برای آمریکایی‌شدن به نتیجه رسید و به فرمانروایان ابدی در صنعت پول‌ساز سینما بدل شدند.

فیلم «تهاجم» توجیه‌گر جنگ، قتل‌عام و نسل‌کشی است. فیلم به مخاطب خود القاء می‌کند که اگر طالب صلح و آشتی و آرامش هستی، بایستی از «روح انسانی» خود چشم بپوشی!

در فیلم شوالیه تاریکی القاء می‌شود که مبارزه با نظام سرمایه‌داری و اعتراض به استثمار طبقات حاکم، به دیکتاتوری می‌انجامد و نابودی و ویرانی به‌دنبال دارد‌!

فیلم 1917 که با تم ضدجنگ، شعار صلح می‌دهد، چطور می‌تواند در زمین سلطه‌طلبانی بازی کند که سیاستمدارانی چون وینستون چرچیل را موجب افتخار تاریخ خود می‌دانند؟!