یهود و هالیوود

هرچند واچوفسکی‌های یهودی‌تبار با تلفیق اِلِمان‌های ادیان مختلف، سعی کرده‌اند داستان فیلم ماتریکس را جذاب‌تر کنند؛ اما اساس فیلم بر پایه‌ی نگاه مسیحیت ناستیک و بودیسم است.

در پایان فیلم شاهد «آخرالزمان شیطانی» هستیم. تاجی از آتش روی سر پسر جهنمی ظاهر شده و نیروهای جهنمی از درون زمین آزاد شده و مردم را به طرز فجیعی قتل‌عام می‌کنند.

فیلم پسر جهنمی با برجسته‌کردن یک جنّ، جنّیان را از انسان‌ها برتر جلوه داده و نیز با ترسیم موجودات غیبی، ما را با یک جهان غیبی ناقص و تحریف شده، آشنا می‌کند.

پس از جنگ جهانی اول سینما پرده‌پوشی را کنار زده و با ابطال تصور دروغین و انحرافی «هنر برای هنر»، ابعاد سه‌وجهی خود را به‌عنوان «صنعت هنر رسانه» آشکار ساخت.

سریال اتفاقات عجیب با ترسیم یک جهان شَرگرا و «منجی جادوگر»، مخاطبین نوجوان خود را با تعالیم شیطانی-کابالایی اُنس داده و به فرقه‌های شیطان‌پرستی علاقه‌مند می‌سازد!

موضوع اصلی فیلم اوپنهایمر از نگاه یک آمریکایی، نه زندگی‌نامه پدر بمب اتم، بلکه نگاهی به تاریخچه درگیری‌های سیاسی سیاستمداران این کشور بر سر قدرت است!

الگوهای مدیریت فرهنگی آمریکا، پس از سال‌ها «سربازی» منطبق بر اهداف تعیین‌شده، به کسوت «افسری» درآمده و توسط ساختاری با عنوان «اسکار» به دنیا معرفی ‌می‌شوند!

جان فورد را باید یک «افسر جنگ نرم» دانست که نقش بی‌بدیلی در تثبیت ژانر وسترن ایفا کرد که ‌قابلیت گسترده‌ای برای «جعل حقایق» و «واقعیت‌سازی» دارد!

الگوی روایی ژانر وسترن با تصویرسازی از جدال «خیر» در قالب «قهرمان اصلی» یعنی «پروتاگونیست» و «شر» در قالب «ضد قهرمان» یعنی «آنتاگونیست» معنا می‌یابد.

لیبرالیسم با استفاده از ظرفیت رسانه و حذف شریعت به‌تدریج آستانه شرم و آستانه انزجار را آن‌چنان بالا برد که انسان غربی دیگر نیازی به دروغ‌گویی نداشته باشد!