یهود در قرآن و روایات

افترا که عملی باطل است، با تکرار و تلقین، یهودیان را فریب داده و از تسلیم و خضوع در برابر خدا بازداشته است. پس صحیح است بگوییم: یهود فریب نفس خویش را خوردند!

در مناظره با رأس الجالوت استناد امام رضا (ع) به تورات اغلب برای اثبات نبوت پیامبر اکرم (ص) و ابطال الوهیت حضرت عیسی انجام گرفته كه به چند نمونه مهم اشاره می‌شود.

از جمله حقایق تلخی که در تاریخ بر آن سرپوش نهاده شده و در کتب تفسیر و تاریخ اثر چندانی از آن دیده نمی‌شود نقش یهودیان در غصب خلافت امیرالمؤمنین و ماجرای سقیفه است.

یهودیان ادّعای فرزندی حقیقی برای خدا ندارند و به‌طور جدّی خود را فرزند خدا نمی‌دانند، بلکه منظورشان این است که با مجازگویی، شرافتی برای خود بتراشند!

عقایدی که هم اکنون از یهود در دست است، تجویز می‌کند که نسبت‌های ناروایی مانند دست‌بستگی خدا مورد قبول آنان باشد.

حس‌گرایی یهود باعث شده که هرچه را ماده‌پرستی صحیح بداند و بزرگانی که مادیات بیشتر دارند آنرا نیکو بشمارند، قبول کنند، هرچند حق نباشد.

قطعاً منظور قرآن از تورات این تورات فعلی نیست، زیرا خود یهودیان هم اعتراف دارند که سند این اسفار به زمان حضرت موسی منتهی نمی‌شود.

در خصوص عقوبت‌های آیات نخستین سوره إسراء اختلاف‌نظر وجود دارد. برخی معتقدند هر دو عقوبت یهود واقع شده و عده‌ای فقط به وقوع عقوبت اول قائلند. جمعی نیز می‌گویند عقوبت‌‎‌ها مربوط به آخرالزمان است.

شاید برای یک محقق مبتدی، برخورد اسلام و قرآن با یهود متناقض جلوه نماید! اسلام برای یهودیت و مسیحیت احترام قائل است، ولی به شدت مقابل کهانت یهود و مسیحیت پولسی ایستاده است.