یهود و اسلام

از آنجا که یاران پیامبر تحمل پذیرش حقیقت را نداشتند، رسوا ساختن نفوذی‌ها نیز فایده‌ای نداشت؛ چنانکه پیامبر بارها این کار را کرد، اما تاثیری در روند تاریخ و نفوذ یهود نداشت.

یهود بنی‌قریظه می‌توانستند با پذیرش اسلام، حتی به زبان، جان خود را نجات دهند؛ اما نه تنها از پذیرش اسلام خودداری کردند، حتی حاضر نشدند عفو پیامبر را بپذیرند!

یهود ضربات خود را به اسلام می‌زد و سپس وانمود می‌کرد که مظلوم واقع شده. برای اثبات کافی است به زمان حساس عملیات‌های بنی‌قینقاع و بنی‌نضیر و بنی‌قریظه دقت کنید.

دومین نبرد پیامبر جنگ احد بود. یهود به مکه آمدند و ابوسفیان را تحریک کردند و قول دادند که در صورت عملیات دوباره، هماهنگ با آنان وارد جنگ خواهند شد.

مستشرقان بر اسلام اشکال گرفته‌اند که اسلام دین شمشیر بوده و پیامبر (ص) دین خویش را با زور شمشیر پیش برده است. اینان برای اثبات، جنگ بدر را نشانه رفته‌اند.

یهود با ابزار تحریف، به تغییر و تفسیر دگرگونه علائم پیامبر آخرالزمان در کتب خویش پرداخت تا از گرایش به پیامبر جلوگیری کند. قرآن به این عملیات روانی یهود اشاره کرده است.

هنگامی‌که پیامبر به مدینه رفت، این شهر برای مکیان، اردوگاه دشمن شد و مکه اردوی خودی؛ تهاجم مدنیان آغاز گردید و یهود از این زمینه پیش آمده نهایت استفاده را کرد.

یهود برای جلوگیری از ورود پیامبر به قدس، به مدینه و اطراف آن آمده بود. سنگرهای یهودی بنی‌قینقاع، بنی‌نضیر، بنی‌قریظه، خیبر و... در مدینه تا قدس ایجاد شد.

یکی از راه‌های مبارزه با حق، ترور شخصیتی بوده است. یهودیان در طول تاریخ با جعل روایات و یا تحریف تاریخ و یا رفتارهای تحقیرآمیز، به ترور شخصیتی پرداخته‌اند.

اگر ریشه‌ی تروریسم را در تاریخ بجوییم، در می‌یابیم که یهودیان بنیان‌گذار آن بوده‌اند.