پیامبران دروغین یهودی و دسیسه‌های رازآمیز (3)

(از سری مقالات دسیسه‌های سیاسی و فرقه‌های رازآمیز یهودی) یاکوب فرانک

در حوالی نیمه سده هیجدهم از درون فرقه رازآمیز کابالا و بر بنیاد میراث شابتای زوی و ناتان غزه‌ای شیاد دیگری به ‏نام یاکوب فرانک ظهور کرد و فرقه‌ای را بنیاد نهاد که به فرانکیست شهرت یافته است.
یعقوب بن یهودا لیب که به ‏نام یاکوب فرانک (98) (1726-1791) شهرت دارد، به یک خانواده ثروتمند تاجر و پیمانکار تعلق داشت و همسرش نیز از یک خانواده ثروتمند تاجر بود. خانواده فرانک از یهودیان مستقر در اوکرایین بودند و او در شهر کوچکی در منطقه پودولیا (99) در شمال کیف (اوکرایین)، به دنیا آمد. فرانک در جوانی به طریقت کابالا جذب شد، کتاب ظهر [ کتاب زُهَر – کتاب زوهر ] را خواند و به عضویت فرقه شابتای زوی درآمد. در سال 1753 به بندر سالونیک رفت و مدتی با دونمه‌ها زیست. سپس به سیاحت در آدریانوپول و ازمیر پرداخت و بار دیگر به سالونیک بازگشت.
در دسامبر 1755، فرانک از سوی سران فرقه دونمه برای تصدی ریاست این فرقه در لهستان به همراه دو حاخام، به ‏نام‌‏های ربی مردخای و ربی نحمان راهی زادگاه خود شد. فرانک در رأس فرقه شابتای در پودولیا قرار گرفت ولی کمی بعد، در ژانویه 1756، کارش به رسوایی کشید. زمانی که فرانک و پیروانش در یک خانه دربسته مشغول اجرای مناسک جنسی مرسوم در فرقه شابتای بودند، به علت باز شدن تصادفی پنجره‌ها، مردم مطلع شدند و تمامی آنان را دستگیر کردند. مقامات شهر یاکوب فرانک را آزاد کردند زیرا گمان بردند وی تبعه دولت عثمانی است. فرانک به عثمانی بازگشت و مدتی به ظاهر مسلمان شد. کمی بعد، بار دیگر به پودولیا رفت و رهبری فرقه شابتای را در گالیسیا، اوکرایین و مجارستان به دست گرفت. مدتی بعد، یاکوب فرانک و صدها تن از پیروان یهودی او گروه گروه به مسیحیت (مذهب کاتولیک) گرویدند. مقامات اسقفی منطقه نیز با خشنودی آنان را به سلک مسیحیت پذیرفتند. (100) دایرةالمعارف یهود می‌نویسد:

در سال‏‌های 1756-1760 بخش بزرگی از پیروان یاکوب فرانک به مذهب کاتولیک گرویدند و فرقه‌ای مشابه دونمه‌ را در لهستان تشکیل دادند. آنان تنها در ظاهر کاتولیک بودند. (101)

این یک گروش ظاهری به آئین مسیح و تأسیس سازمان جدیدی از یهودیان مخفی بود. دایرة المعارف یهود در جای دیگر نیز به صراحت فرقه فرانکیست را “یک فرقه مخفی یهودی” خوانده است. (102)
مسیحی شدن فرانک سبب جلب برخی مسیحیان لهستان و شرق اروپا به این فرقه شد. به ‏نوشته مأخذ فوق، گردانندگان فرقه فرانک در لهستان و روسیه یهودیان ثروتمند و تحصیل‌کرده، گروهی از حاخام‌های جوامع کوچک یهودی و برخی از آنان پسران سران جوامع یهودی شرق اروپا بودند. بخش مهمی از اعضای فرقه میهمانخانه‌دارها و میخانه‌دارهای یهودی بودند. در موراویا و بوهم، تعدادی از اعضای خاندان‏‌های اشرافی و ثروتمند مسیحی به این فرقه گرویدند. (103) باید افزود که پیروان یاکوب فرانک در آن زمان به عنوان فرقه شابتای زوی شناخته می‌شدند و خود آنان نیز خویش را “مومنین”، یعنی پیروان شابتای زوی، می‌خواندند. نام فرانکیست از سده نوزدهم به ایشان اطلاق شد. (104)

به ‏رغم گروش ظاهری فرانک و پیروانش به مسیحیت، تکاپوی فرقه فوق نارضایی مردم را برانگیخت و در پی فاش شدن برخی عملیات جنسی آنان، در فوریه 1760 مقامات دولتی فرانک را در شهر ورشو دستگیر کردند. یاکوب فرانک به مدت 13 سال محترمانه به یک قلعه در چکسلواکی تبعید شد. از سال 1762 همسرش نیز به او پیوست. در این دوران، پیروان کثیر او به دیدارش می‌رفتند و مراسم خود را، که آمیخته با عملیات جنسی بود، در داخل قلعه و بیرون از آن انجام می‌دادند. (105)
فرانک پس از آزادی به شهر برنو (منطقه موراویا) رفت و در نزد دخترعموی خود، که همسر یک تاجر ثروتمند یهودی بود، اقامت گزید. پیشتر گفتیم که شهر برنو از سده هفدهم یک کانون مهم یهودی‌نشین بود. در این زمان، یاکوب فرانک از میان پیروان خود در شهر برنو یک سازمان مسلح ایجاد کرد که اعضای آن اونیفورم‌های نظامی می‌پوشیدند و تعلیمات نظامی می‌دیدند. اینک یاکوب فرانک فرد مهمی به شمار می‌رفت، تا بدان حد که در مارس 1775 به وین سفر کرد و از سوی امپراتور و ولیعهد هابسبورگ مورد پذیرایی قرار گرفت. به ‏نوشته دایرة المعارف یهود، علت این رابطه قولی بود که فرانک به امپراتور داده بود که به ‏وسیله اعضای سازمان سرّی خود بخش‌هایی از سرزمین عثمانی را تجزیه کند. از آن پس اعضای به ظاهر مسیحی فرقه فرانک بطور ناشناس به عثمانی می‌رفتند و به ‏ویژه در سالونیک با دونمه‌های به ظاهر مسلمان رابطه استوار داشتند. (106)
دایرة المعارف یهود می‌افزاید منبع مالی یاکوب فرانک که درباری باشکوه و ارتشی مسلح و مجهز بر پا کرده بود، ناشناخته است. این در حالی است که او در برنو صدها مرید مسلح داشت که به هیچ کار و حرفه‌ای اشتغال نداشتند و تمام وقت در خدمتش بودند. (107) روشن است که یاکوب فرانک از یک منبع غنی مالی، بجز پیروانش، تغذیه می‌شد زیرا در سال 1784 برای مدت کوتاهی دریافت پول از این منبع قطع شد و او در وضع مالی دشواری قرار گرفت. (108)
آئین فرانک بر پرستش سه‌ خدا استوار است: خدای خوب، برادر بزرگ و زن باکره. خدای خوب یاکوب فرانک درواقع همان اتیکه کدیشه، علت نخستین و خدای بیکاره شابتای زوی است. برادر بزرگ همان خدای اسرائیل است که شابتای زوی و یاکوب فرانک پیامبران اویند. خدای اسرائیل سرانجام یاکوب فرانک را فرستاد و وی با مجسم ساختن پرستش زن، ضلع گمشده این تثلیث، رسالت خود را به پایان برد. (109) پرستش زن بیان عریان همان نمادهایی است که پیشتر، در مکتب کابالای اسحاق لوریا از طریق تبدیل شخینا به نماد مونث پدید آمده بود.
برگزاری مناسک جنسی از سوی اعضای فرقه فرانک امری قطعی و آشکار است. مورخین دانشگاه عبری اورشلیم می‌نویسند اعضای این فرقه “در جشن‌های خود به عیاشی‌های جنسی می‌پرداختند.” (110) یکی از مراسم آنان پرستش بانو نام داشت. در این مراسم همسر فرانک و پس از مرگ او دخترش اِوا، در برابر پیروان مجذوب ظاهر می‌شدند و مورد پرستش قرار می‌گرفتند. فرانک در اواخر عمر شایع کرد که این دختر فرزند نامشروع کاترین، ملکه مقتدر روسیه، است که بطور ناشناس تحت سرپرستی او قرار گرفته. این شایعه چنان رواج یافت که حتی برخی مقامات عالیرتبه امپراتوری روسیه نیز آن را باور کردند و گمان بردند که به راستی دختر فرانک از خاندان تزار است. (111)

پس از مرگ یاکوب فرانک یکی از برادرزاده‌های او به ‏نام جونیوس فری (112) رهبری فرقه را به دست داشت. او کمی بعد رهبری فرقه را به اوا فرانک واگذارد و خود به فرانسه رفت. این مقارن با انقلاب فرانسه است. جونیوس فری در کسوت انقلابیون در آمد و به یکی از سران کلوپ ژاکوبن‌ها بدل شد. (113) رهبران کلوپ ژاکوبن و در رأس آنان روبسپیر، برخلاف بسیاری از نمایندگان مجلس ملی فرانسه، نگرشی مثبت به یهودیان داشتند و شورای شهر پاریس، که در زیر نفوذ ژاکوبن‌ها قرار داشت، حتی در دفاع از یهودیان هیئت نمایندگی خود را به مجلس ملی فرستاد. (114) اوا فرانک تا زمان مرگ (1816) ریاست فرقه فرانکیست را به دست داشت.
در سده‌های نوزدهم و بیستم میلادی، فرقه فرانک به صورت یک سازمان سرّی به حیات خود ادامه داد؛ اعضای آن “به ظاهر” بطور دقیق آداب کاتولیکی را اجرا می‌کردند و در محل زندگی خود به عنوان مسیحیانی مومن شناخته می‌شدند. (دایرةالمعارف یهود تعبیر “به ظاهر” را به کار برده که نشانگر تداوم یهودیت در آنهاست.) (115) اعضای فرقه، چون دونمه‏‌های عثمانی، تنها در میان خود ازدواج می‌کردند. بدین‌سان، به ‏نوشته دایرة المعارف یهود، “یک شبکه گسترده خانوادگی” از فرانکیست‌ها پدید شد؛ آنان فرزندان‌شان را طبق روش خود پرورش می‌دادند و با تاریخ و سنن فرقه آشنا می‌کردند. اعضای این فرقه، به‌سان ماسون‏‌ها، یکدیگر را “برادر” می‌خوانند. (116) فرانکیست‌های لهستان، مانند دونمه‌های عثمانی، در دوران بی‌ثباتی سیاسی این کشور از موقعیت بهره جستند و برخی از آنان عناوین اشرافی برای خود به دست آوردند. (117) برخی از خانواده‌های فرانکیست مقیم امپراتوری اتریش نیز به صفوف اشرافیت اتریش راه یافتند. (118) در سده نوزدهم بسیاری از آنان به مقامات عالی سیاسی لهستان رسیدند. سازمان سری فرانکیست‌ لهستان برای مدتی طولانی با دونمه‌های عثمانی رابطه نزدیک داشت. (119)
کانون دیگر فرقه فرانک در شهر ورشو (چکسلواکی) مستقر بود. فرانکیست‌ها در این شهر به احداث کارخانه‌های متعدد دست زدند و در سازمان‏‌های ماسونی آن تکاپویی گسترده داشتند. (120) در سال‏‌های 1848-1849 تعداد زیادی از خانواده‌های فرانکیست به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کردند. به ‏نوشته دایرةالمعارف یهود، حتی تا به امروز نیز برخی از اعضای فرقه فرانک تصویر مینیاتور اوا فرانک، دختر یاکوب، را به گردن خود می‌آویزند. (121)
اتهام آشامیدن خون انسان در مراسم پنهانی، شایعه گسترده‌ای است که علیه فرانکیست‌ها وجود داشت. مع‌هذا، به ادعای دایرةالمعارف یهود، هیچ سند معتبری در تأیید آن وجود ندارد. (122)
در سده نوزدهم، در روسیه و شرق اروپا افسانه‌های فراوانی درباره خون‌آشامی یهودیان و پیوند آنان با شیاطین و جادوگران رواج یافت. فرهنگ آن عصر و تلقی عامه مردم از یهودیان را در داستان‏‌های کوتاه نویسندگان آن زمان به روشنی می‌توان دید. یک نمونه، داستان جادوگران کیف نوشته اورست سوموف (123) (1793-1833) است. داستان‏‌های سوموف بر اساس افسانه‌های عامیانه رایج در میان مردم اوکرایین نگاشته شده.
قهرمان این داستان، فیودور بلیسکاوا قزاق جوانی است که بتازگی از جنگ با زمین‌داران لهستانی، این “سرکوبگران اوکرایین”، بازگشته؛ جنگی که اشراف لهستان و “دست‌نشاندگان خائن آنان”، یعنی یهودیان، را از سرزمین اوکرایین بیرون راند. (124) این قزاق جسور در پی یک ماجرای عشقی به محل اجرای مراسم شبانه “جادوگران” کیف راه می‌یابد و مخفیانه مناسک هولناک آنان را نظاره می‌کند. در رأس این جمعیت سرّی، یهودیان سرشناس شهر، که همدستان اشراف لهستانی هستند، قرار دارند. فیودور بلیسکاوا سرانجام به دست “جادوگران” به قتل می‌رسد. (125)
از این‌گونه مضامین در ادبیات غنی سده نوزدهم شرق اروپا فراوان می‌توان یافت. ماجرای فرقه فرانک نشان می‌دهد که باور عمومی مردم اوکرایین به پیوند یهودیان با انجمن‌های سرّی جادوگری بی‌پایه نبوده است.
احیای میراث فرقه‌گرایی جنسی شابتای زوی و یاکوب فرانک را در فرهنگ نوینی که به وسیله رسانه‌های غربی ترویج می‌شود به روشنی می‌توان دید. مناسک آمیخته با رفتارهای جنسی و مصرف مواد مخدر و موسیقی تهییج‌کننده رفتار رایج در میان نسل جوان امروزین غرب است. اینک، مراسم بی‌پروای گروه‌‏های کوچک دونمه و فرانکیست به کمک رسانه‌های نوین ارتباطی به یک پدیده انبوه و جهانی بدل شده است. هزاران جوان گرد می‌آیند، همان آداب و مناسک را برگزار می‌کنند و رسانه‌های تصویری جوانان سراسر جهان را به پیروی از این الگو فرامی‌خوانند. رقص جنسی موسوم به لمبادا (126) (رقص بره)، که در سال‏‌های اخیر از طریق وسایل ارتباط جمعی غرب ترویج می‌شود، نشانی آشکار از مناسک جنسی دونمه‌های ترکیه در جشن لمب را بر خود دارد. مایکل جکسون – سلطان رپ – (127) سیاهپوستی که با عمل جراحی چهره خود را به “سفید” بدل ساخته (موجودی دوجنسی که در نقش‏‌های مختلف ظاهر می‌شود و مشخص نیست زن است یا مرد) از نمادهای فرهنگ فرانکیست‌های جدید است؛ آئینی شیطانی که تخدیر جنسی و روانی بنیاد آن را می‌سازد. امروزه، این گرایش به اوج بی‌پروایی خود رسیده است. وارثین شابتای زوی و یاکوب فرانک در قالب گروه‌هایی چون متالیکا (128) آشکارا پرستش شیطان و همجنس‌گرایی را ترویج می‌کنند و با ساخت و پخش سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی روابط جنسی زن با زن و مرد با مرد را به یک ایستار متعارف اخلاقی و هنجار عادی فرهنگی بدل می‌سازند. تداوم این میراث تصادفی نیست. در آینده خواهیم دید که مروجین این آئین‌ در جهان امروز از تبار همان فرقه‌سازان سده‌های هفدهم و هیجدهم میلادی‌اند؛ همان کانون‏‌هایی سرمایه عظیم خود را در ترویج این فرهنگ به کار گرفته‌اند که پیشتر شابتای زوی و ناتان غزه‌ای و یاکوب فرانک، و ده‏‌ها فرقه‌ساز دیگر، را به روی صحنه بردند.
ادبیات انبوه ماسونی نیز بیانگر تأثیرپذیری شدید طریقت‌های فراماسونری از کابالیسم یهودی است.
کاوی کرامپ ماسون درجه سی‌ام، فرضیه رواج یافته به ‏وسیله رابرت فرک گولد، مورخ نامدار ماسون را، که گویا فراماسونری از درون صنوف (گیلدهای) بنایان قرون وسطای اروپا پدید آمد، مورد تردید قرار داده و طی مقاله‌ای مشروح به ارائه پیوندهای فراماسونری با مکتب کابالا پرداخته است. (129)
کاوی کرامپ تأثیر کابالیسم بر فراماسونری را بیش از هر فرقه و سنت دیگر می‌داند و می‌نویسد: “بیشتر دانشجویان محتملاً با این نظر برادر گولد موافق‌اند که در سده‌های شانزدهم و هفدهم کابالیسم بر بسیاری از انجمن‌های سرّی اروپا تأثیر عمیق گذارد” و از این‌طریق در فراماسونری رسوخ کرد. (130)
ماسون دیگر به‏ نام ویت (131) می‌نویسد: “بنظر من کاملاً قطعی است که عناصری از کابالیسم به انجمن‌های سرّی ما راه یافته است.” (132) ویت ساده‌لوحانه کابالیسم را “یک فلسفه باستانی و کهن” می‌داند و به تأویلی بغرنج از مفاهیم کابالایی دست می‌زند. برای نمونه، او واژه ساده کابالا (قباله) را “دریافت” ترجمه می‌کند و در پیرامون آن شرحی مبسوط ارائه می‌دهد. ویت کتاب ظهر را نیز یک متن کهن می‌شمرد که به ‏وسیله همان شمعون بن یوحای در سده دوم میلادی نوشته شده. او می‌افزاید: ظُهَر کتابی است که برای صدها سال تأثیری فوق‌العاده بر اروپاییان نهاد و “ذهن برخی از برجسته‌ترین فلاسفه و اندیشمندان جهان مسیحی را تسخیر کرد.” (133)

در بسیاری از کاریكاتورهایی كه در سده‌ی نوزدهم در اروپا علیه فراماسون‌ها منتشر شده، چهره ماسون‌ها با مختصاتی شبیه به آنچه از تیپ نژادی یهودی می‌شناسیم ترسیم شده است. تنها این نیست.نگاهی به تصاویر واقعی برخی از بنیان‌گذاران و رهبران اولیه فراماسونری نیز نشانه‌های بارز تیپ نژادی یهودی را جلوه‌گر مي‌سازد و این نظریه را قوت می‌بخشد كه بسیاری از بنیان‌گذاران و گردانندگان اولیه فراماسونری یهودیان مخفی بودند.

قسمت قبلی این مقاله

پی‌نوشت‌ها:
98. Jacob Frank (Leib) / 99. Podolia / 100. ibid, vol. 7, pp. 55-58. / 101. ibid, vol. 14, p. 1252. / 102. ibid, vol. 7, p. 68. / 103. ibid, p. 65. / 104. ibid, p. 58. / 105. ibid, pp. 65-66. / 106. ibid, p. 67. / 107. ibid. / 108. ibid. / 109. ibid, vol. 14, p. 1252. / 110. Ben-Sasson, ibid, p. 768. /111. Judaica, vol. 7, pp. 67-68. / 112. Junius Frey / 113. ibid, p. 68. / 114. Ben-Sasson, ibid, p. 747. / 115. Judaica, vol. 7, p. 66. / 116. ibid, p. 69. / 117. ibid, p. 66. / 118. ibid, p. 68. / 119. ibid, p. 71. / 120. ibid, p. 68. / 121. ibid, p. 71. / 122. ibid. / 123. Orest Somov / 124. Russian 19th Century Gothic Tales, Moscow: Raduga Publishers, 1984, p. 115. / 125. ibid, pp. 122-123. / 126. Lambada / 127. King Rap / 128. Metalica / 129. W. W. Covey-Crump, “The Craft and the Kabalah”, Albert F. Calvert [ed.], Authors’ Lodge Transactions, London: Kenning & Son, 1919, vol. III, pp. 366-382. / 130. ibid, pp. 366-367. / 131. W. E. Waite / 132. ibid, p. 367. / 133. ibid, pp. 368-371.

منبع: عبدالله شهبازی ؛ زرسالاران یهودی و پارسی استعمار بریتانیا و ایران، ج 2، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، چاپ دوم (پائیز 1390)

تنها با یک کلیک به کانال تلگرام اندیشکده مطالعات یهود بپیوندیم: