نتیجه نقد هولوکاست در غرب

زندگی و زمانه پروفسور رابرت فوریسون نقد هولوکاست

در چند دهه اخیر افسانه هولوکاست و داستان‌های پیرامون آن دستمایه مظلوم‌نمایی صهیونیست‌های اسرائیلی بوده است. آنها با حربه این داستان تاریخی توانسته‌اند به مدت بیش از نیم قرن از جهانیان باج بگیرند، هرگاه به دلیل جنایت‌هایشان مورد بازخواست قرار گرفتند پشت آن پنهان شوند و اگرچه خود یکی از بزرگترین جنایتکاران تاریخ معاصر به شمار می‌روند اما همیشه خود را به عنوان قربانی معرفی نمایند. امروزه هولوکاست به مثابه یک دین جدید در غرب مطرح گشته و چنان تقدسی یافته که کوچک‌ترین مخالفت و حتی تردید در واقعیت آن می‌تواند بدنامی ابدی و پیگرد قضایی در پی داشته باشد.

با این حال آزاد اندیشانی نیز بوده‌اند که در همین فضای تاریک و خفقان به دنبال کورسوی حقیقت رفته و آنچه را که در این وادی پرخطر یافته‌اند در اختیار سایر هم‌نوعانشان نیز قرار داده‌اند تا نور افشاگری بر جعلیات و افسانه‌پردازی‌های صهیونیسم بتابانند. یکی از این پیروان مکتب تاریخ حقیقی رابرت فوریسون (Robert Faurisson) استاد سابق دانشگاه‌های فرانسه است که زندگی حرفه‌ای، آزادی و رفاه خود را در راه افشای حقایق مرتبط با هولوکاست قربانی نمود. در گزارش حاضر سعی می‌گردد تا خوانندگان عزیز با این چهره مکتب تاریخ حقیقی بیشتر آشنا گردند.

فوریسون با ارائه چند مقاله پژوهشی در ژورنال بازبینی تاریخی (Journal of Historical Review) و نیز جاهای دیگر و همچنین نامه‌هایی که به روزنامه فرانسوی لوموند ارسال داشت، مجادلات تاریخی زیادی را پدید آورد. وی در نوشته‌های خود روایت رسمی هولوکاست، شامل وجود اتاق‌های کشتار با گاز در اردوگاه‌های نازی‌ها، اصالت خاطرات آنه فرانک و نیز صحت ادعاهای الی ویزل (Elie Wiesel) در مورد رنج‌هایی که در دوران جنگ متحمل شده است را زیر سؤال برد. [1] پس از تصویب قانون گسو (Gayssot Act) علیه منتقدین افسانه هولوکاست در سال 1990، فوریسون تحت پیگرد قضایی قرار گرفت. وی در سال 1991، از دانشگاه اخراج گشته و از تدریس محروم شد. [2]

زندگی شخصی و کاری فوریسون

روبرت فوریسون در 25 ژانویه 1929 در شهر شپرتون (Shepperton) انگلستان به دنیا آمد. پدر وی فرانسوی و مادرش نیز اهل اسکاتلند بود. وی در کشورهای سنگاپور، ژاپن و در فرانسه به تحصیل پرداخت. فوریسون در سال 1972 توانست مدرک دکترای خود در رشته «ادبیات و علوم اجتماعی» را از دانشگاه سوربون دریافت نموده و سپس در همین دانشگاه از سال 1969 تا 1974 به تدریس ادبیات مدرن و معاصر فرانسه پرداخت.
وی از سال 1974 تا 1990 به عنوان استاد دانشگاه لیون به تدریس ادبیات فرانسه پرداخت. وی در همین دانشگاه ساختاری برای تدریس «نقد متون و اسناد» ابداع نمود. وی در دهه 1960 و 1970 معروفیت زیادی به علت رمزگشایی متون سخت کسب کرد. وی از دهه 70 به بعد همین روش مستقیم و عملگرایانه خود را برای مطالعه موضوعات مهم تاریخی مورد استفاده قرار داد؛ موضوعاتی چون: مسأله اتاق‌های گاز نازی‌ها، اعترافات مقامات اس‌اس و خاطرات آنه فرانک.

فوریسون، طلایه‌دار جنبش حقیقت‌طلبی تاریخی

دکتر فوریسون پس از چندین سال مطالعه و تحقیق دیدگاه‌های نقادانه خود در مورد داستان‌های کشتار هولوکاست را در دسامبر 1978 و ژانویه 1979 در روزنامه معروف لموند منتشر نمود.
فوریسون در آرشیو موزه دولتی آشویتس در لهستان طراحی‌های فنی و معماری مرده‌خانه‌ها، کوره‌های جسدسوزی و دیگر تأسیسات آشویتس را یافت. وی اولین کسی است که وجود این اسناد بسیار مهم را به عموم اعلام نموده و بر اهمیت آنها تأکید ورزیده است.
دکتر فوریسون از سال 1978 تاکنون دیدگاه‌های انتقادی خود در مورد افسانه هولوکاست را طی تعداد زیادی مقاله، مصاحبه و چندین کتاب و همچنین در یک مناظره تلویزیونی با طرفداران هولوکاست در سوئیس (آوریل 1979) مطرح ساخته است. بسیاری از مقاله‌های تحقیقاتی وی در نشریه انگلیسی زبان «ژورنال بازبینی تاریخی» منتشر شده است. یک مجموعه چهار جلدی از آثار وی بین سال‌های 1974 تا 1998 در سال 1999 منتشر گردید.
می‌توان گفت که خلاصه دیدگاه‌های نقادانه وی در مورد هولوکاست در مقاله وی با عنوان تأثیر و آینده بازبینی هولوکاست در فوریه 2000 در «ژورنال بازبینی تاریخی» ارائه گردید است.

تلاش فوریسون برای نجات قربانیان افسانه هولوکاست

فوریسون در دو دادگاه محاکمه ارنست زوندل (Ernest Zundel) در سال‌های 1985 و 1988 که به اتهام انکار هولوکاست در تورنتو برگزار گردید، نقش بسیار مهمی ایفاء نمود. وی بالاخص در محاکمه سال 1985، صدها ساعت وقت صرف نمود تا سؤالاتی را که داگ کریستی (Doug Christie) در دادگاه از رائول هیلبرگ (Raul Hilberg)، رودلف وربا (Rudolf Vrba) و دیگر شهود دادستان می‌پرسید، آماده نماید.
مهمترین کمک وی در دادگاه 1988 نیز فراهم آوردن شرایط حضور فرد لویشتر (Fred Leuchter)، متخصص اتاق‌های گاز در آمریکا، بود. فوریسون نقش مهمی در مهیا ساختن ترتیبات سفر لویشتر به لهستان و بررسی اتاق‌های گاز ادعایی نازی‌های در این کشور و سپس انتشار یافته‌های وی ایفاء نمود.
باربارا کولاسزا (Barbara Kulaszka) در کتاب 562 صفحه‌ای خود با عنوان «آیا واقعا 6 میلیون یهودی مردند؟ گزارش مدارک در دادگاه کانادایی «اخبار نادرست» ارنست زوندل»، نقش فوریسون در دادگاه سال 1988 را به خوبی تشریح نموده است.

نقد هولوکاست و انتقام صهیونیسم

به اعتقاد فوریسون، اردوگاه آشویتز نزدیک بیمارستان نازی‌ها بوده است و تا آگوست 1943 از آن به عنوان محل نگهداری اجساد استفاده می‌شد. این مکان از سال 1944 به پناهگاهی برای بیمارستان نازی‌ها تبدیل شد که داخل آن یک اتاق جراحی نیز تعبیه شده بود. بعد از جنگ تلاش‌های زیادی توسط کمونیست‌های لهستانی صورت گرفت تا این بنا را شبیه یک اتاق گاز کنند و نشان دهند مخصوص کشتار انسان‌ها بوده است. این کار آنها اصلاً شبیه بازسازی نیست بلکه بیشتر شبیه به یک ساخت و ساز جدید بر اساس تصوراتشان است.

پروفسور فوریسون در ادامه می‌افزاید: من این اطلاعات را در 19 مارس 1976 در آرشیو اردوگاه آشویتز با پیدا کردن یک سری نقشه بدست آوردم. نقشه‌هایی که هیچ موقع منتشر نشده بود، نقشه‌های دیگری مربوط به ساخت 4 کوره آدم‌سوزی دیگر در اردوگاه بیرکناو (Birkenau) وجود داشت. کوره‌های 2 و 3 دارای محلی برای نگهداری اجساد بودند، بدون این‌که سقف آنها دارای سوراخ و تهویه باشد. البته ممکن است در حال حاضر برخی از متخصصین در حال بررسی آن باشند. همان‌طور که من بارها گفته‌ام «مادامی که سوراخی در سقف‌ها دیده نمی‌شود هولوکاستی نیز وجود ندارد.» وی می‌افزاید: «زمانی که ساختار و موقعیت قراگرفتن کوره‌های 4 و 5 را در نظر بگیریم متوجه می‌شویم، هیچ‌کدام از آنها قابلیت تبدیل شدن به اتاق گاز را نداشته‌اند.»
به مدت چندین سال متوالی سازمان‌های دولتی و قضایی فعالیت‌هایی هماهنگ برای ساکت کردن فوریسون انجام داده‌اند. وی مجبور شده است بارها به علت نوشته‌ها و اظهارات مستقیم و بی‌پرده در دادگاه‌های فرانسه از خود دفاع نماید. وی مجبور بوده با چندین محکومیت دادگاهی به مبارزه برخیزد.
حساب‌هاب بانکی وی بارها مسدود شده و مقامات دادگاهی بارها به منزل وی رجوع نموده و او و خانواده‌اش را تهدید به ضبط اموال‌شان به علت خسارات‌های مالی ناشی از اظهارات «بدعت‌آمیزش» نموده‌اند. به‌علت این فشارها زندگی خانوادگی فوریسون دچار سختی‌های زیادی بوده و سلامتی وی نیز به شدت آسیب دیده است.

مصاحبه فوریسون با شبکه رادیویی فرانسوی و اوج‌گیری حمله مدعیان هولوکاست

در دسامبر سال 1980، فوریسون طی گفتگویی با شبکه رادیویی «اروپا 1» فرانسه، نتیجه تاریخی خود را طی شصت کلمه فرانسوی بیان نمود که ترجمه آن چنین می‌شود:
«اتاق‌های گاز ادعایی هیتلری و نسل‌کشی ادعایی یهودیان هردو دروغی تاریخی هستند که موقعیت را برای یک کلاهبرداری عظیم مالی-سیاسی پدید آوردند. ذی‌نفعان اصلی این کلاهبرداری دولت اسرائیل و صهیونیسم بین‌المللی است، و قربانیان اصلی آن مردم آلمان (البته نه رهبران آنها) و تمام مردم فلسطین هستند.»
وی بیست و سه سال بعد اعلام داشت که این جمله در نظر وی حتی اندکی تغییر نیافته است. [3]

آغاز محاکمات مداوم فوریسون

پس از بیان این اظهارات فوریسون به اتهام اشاعه نفرت و نژادپرستی به دادگاه فرا خوانده شد. در جولای 1981، وی مجرم شناخته شده و به سه ماه حبس تعلیقی و پرداخت چند هزار فرانک محکوم گردید. همچنین به وی دستور داده شد که 3/6 میلیون فرانک نیز به عنوان هزینه اعلام تلویزیونی و مطبوعاتی حکم صادره پرداخت نماید. با این حال در ژوئن 1982 دادگاه تجدید نظر حکم اشاعه نفرت نژادی را رد نموده و همچنین وی را از پرداخت 3/6 میلیون فرانک مذکور معاف نمود. [4] در ژوئن 1995، به علت نگارش کتابچه‌ای با عنوان «پاسخ به ژان کلود پرساک در مورد مسأله اتاق‌های گاز» دادگاه پاریس وی را به پرداخت 3000 دلار محکوم نمود. در این کتاب ادعای کشتار یهودی‌ها در اتاق‌های گاز آلمان طی جنگ جهانی دوم به چالش کشیده شده بود.

وی در 25 سپتامبر 1997، به علت عبارت «فریب اتاق‌های گاز نازی» که در آوریل 1996 بیان داشته بود به دادگاه فراخوانده شد. وی طی جریان دادگاه اظهار داشت: «ما فقط سه سال با سال 2000 فاصله داریم، و میلیون‌ها نفر وجود دارند که از آنها خواسته می‌شود چیزی را باور کنند که هرگز ندیده‌اند و حتی نمی‌دانند چطور اتفاق افتاده است!» دادستان درخواست مجازات جدیدی را نمود وی یا باید به زندان می‌رفت و یا باید جریمه‌اش را پرداخت می‌کرد. فوریسون در پاسخ گفت: «من آزادی‌ام را نمی‌خرم. هیچ‌کس تاکنون مرا نخریده و هیچ‌کس نیز مرا نخواهد خرید.»
در هر حال همان‌گونه که انتظار می‌رود دادگاه پاریس وی را مجرم شناخته و در 23 اکتبر 1997 محکوم به پرداخت مبلغی معادل 20 هزار دلار شد. این مبلغ قرار بود سه قسمت شود: 50 هزار فرانک به عنوان جریمه، چند هزارفرانک به دادستان یهودی و 50 هزاردلار برای انتشار خلاصه رأی دادگاه در دو روزنامه. وی دو قسمت اول را پرداخت کرد اما از پرداخت هزینه انتشار رأی معاف شد، زیرا سازمان‌های مخالف تاریخ حقیقی نمی‌خواستند عبارت «فریب اتاق‌های گاز نازی» در روزنامه‌ها منتشر گردد. وی در دسامبر 1997 و مارس 1998 بار دیگر به دادگاه پاریس فرا خوانده شد. [5]

افشای حقایق مرتبط با کتاب خاطرات آنه فرانک و محاکمه در هلند

در 8 آوریل 1998، فوریسون به دادگاه آمستردام احضار گردید تا به علت بررسی دقیق و موشکافانه «خاطرات آنه فرانک» مورد محاکمه قرار گیرد. «موزه آنه فرانک» [6] در آمستردام و «صندوق آنه فرانک» در بال سوئیس به صورت مشترک از فوریسون شکایت نمودند. موزه اعلام داشت که مجبور شده راهنمایان موزه را تحت آموزش‌های ویژه قرار دهد تا بتوانند به شبهات مطروحه از جانب فوریسون پاسخ دهند و این‌که انتقادهای وی ممکن است از تعداد توریست‌های این موزه بکاهد. [7]

مصاحبه با شبکه سحر ایران و محاکمه در فرانسه

در 3 اکتبر سال 2006، دادگاهی در پاریس فوریسون را به علت انکار هولوکاست مجرم شناخت. زیرا وی در مصاحبه‌ای که با شبکه سحر صدا و سیمای ایران داشت اظهار داشته بود که آلمان‌ها طی جنگ جهانی دوم حتی از یک اتاق اعدام با گاز نیز استفاده نکرده بودند. دادگاه اعلام داشت که این سخنان در نقض قانون گسو (Gayssot) فرانسه است که در سال 1990 تصویب شده و بر اساس آن نقد یا مخالفت با تعاریف دادگاه‌های نورمبرگ (46-1945) در مورد جنایت علیه بشریت، جرم محسوب می‌گردد. دادگاه پس از این‌که اعلام نمود که فوریسون «وجود جنایت علیه بشریت آن‌گونه که در دادگاه‌های نورمبرگ اعلام شده است» را رد نموده، وی را محکوم به پرداخت 7500 یورو و نیز سه ماه حبس تعلیقی نمود.

دفاع چامسکی از حق آزادی بیان فوریسون

پس از این‌که فوریسون در دسامبر 1978 و ژانویه 1979، دو نامه خود در نقد تاریخ هولوکاست را به روزنامه فرانسوی لوموند ارسال داشت و متعاقب مصاحبه‌ای که با یک شبکه تلویزیونی انجام داد، تحت پیگرد قضایی قرار گرفت.

در پی این امر و در پاییز 1979، نوام چامسکی فیلسوف و اندیشمند معروف آمریکایی در کنار 600 نفر دیگر شامل سرژ ثیون (Serge Thion)، آرتور بوتز (Arthur Butz) و جان توسون بنت (John Tuson Bennett) و مارک وبر (Mark Weber) با امضای نامه‌ای اعتراض خود را بدین امر اعلام داشتند. در بخشی از نامه مذکور چنین نوشته شده بود:
«دکتر روبرت فوریسون به عنوان یک پرفسور شناخته شده در حوزه ادبیات قرن بیستم فرانسه در دانشگاه لیون فعالیت داشته است. وی از سال 1974 تاکنون تحقیقات گسترده تاریخی در مورد مسأله هولوکاست انجام داده است. پرفسور فوریسون از زمانی که یافته‌های خود را در اختیار عموم قرار داد در معرض اذیت و آزار، تهدید، تهمت و خشونت فیزیکی قرار گرفته تا سکوت پیشه نماید. مقامات بیم‌زده سعی نموده‌اند تا با جلوگیری از دسترسی پرفسور فوریسون به کتابخانه‌ها و آرشیوهای عمومی، تحقیقات وی را متوقف سازند.»
در ادامه نامه چنین نوشته شده بود: «ما مراتب اعتراض شدید خود را نسبت به تلاش‌های انجام گرفته به منظور محرومیت پرفسور فوریسون از حق آزادی بیان اعلام نموده و برنامه‌های شرم‌آور برای ساکت نمودن وی را محکوم می‌کنیم. ما قویا از حق آزادی تحقیقاتی پرفسور فوریسون حمایت نموده و خواستاریم که مقامات دانشگاه و دولت تمام اقدامات ممکن را برای تضیمین امنیت و نیز اعمال حقوق قانونی وی اتخاذ نمایند.» [8] متعاقب این امر چامسکی نیز آماج حملات طرفداران افسانه هولوکاست قرار گرفت اما هیچ‌گاه از موضع برحق خود عدول نکرد. [9]

فوریسون، قربانی خشونت یهودیان

دیدگاه‌های فوریسون باعث شده‌اند که وی به صورت مداوم تحت حملات و خشونت فیزیکی قرار داشته باشد. از نوامبر 1978 تا می 1993، وی ده بار مورد حمله واقع شده است. حداقل نه فقره از این حملات توسط یهودیان انجام گرفته است. هیچ‌یک از ضاربان وی تاکنون دستگیر و محاکمه نشده‌اند. وحشیانه‌ترین حمله رویدادی بود که در 16 سپتامبر 1989 اتفاق افتاد. طی این حادثه گروهی که خود را «پسران خاطره یهودیان» معرفی می‌نمایند وی را به شدت مورد ضرب و جرح قرار دادند. [10]

منابع و مآخذ:

[1] Charny, Israel W. (1999). Encyclopedia of Genocide. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. p. 182. ISBN 9780874369281.
[2] Levy, Richard S. (2005). Antisemitism : a historical encyclopedia of prejudice and persecution. Santa Barbara, Calif: ABC-CLIO. p. 225. ISBN 9781851094448.
[3] http://www.radioislam.org/faurisson/index.htm
[4] http://www.fpp.co.uk/Auschwitz/Faurisson/index.html
[5] http://robertfaurisson.blogspot.nl
[6] بر اساس آنچه حامیان افسانه هولوکاست می‌گویند، “آنه فرانک روز 12 جون 1929 در فرانکفورت به دنیا آمد. وی به همراه خانواده‌اش به دنبال قدرت‌گیری نازی‌ها در سال 1933 به هلند مهاجرت کردند. در ژوئن 1942، خانواده‌ی وی به همراه چهار یهودی دیگر برای فرار از مامورین نازی در اتاقی مخفی در یک منزل مسکونی در پرینسنگراخت پنهان شدند. این همان جایی بود که آنه خاطرات روزانه‌ی خود را می‌نوشت. سرانجام در ابتدای آگوست 1944، این اتاق توسط مامورین هیتلر کشف شد و همه‌ی آنان به اردوگاه وستربرک فرستاده شدند. مدتی بعد نیز تمامی اعضای خانواده‌ی فرانک به اردوگاه‌هایی در آلمان و لهستان منتقل شدند. فقط پدر آنه یعنی اتو فرانک توانست از هولوکاست جان سالم به در ببرد.
در سال 1947، پدر آنه یادداشت‌های روزانه‌ی وی را که توسط گروه‌های مقاومت حفظ و نگهداری شده‌بود، منتشر کرد.” این کتاب موضوع موشکافی و بررسی محققین مکتب تاریخ حقیقی بوده و سؤالات بسیاری در مورد اصالت و حقیقی بودن آن مطرح گشته است.
[7] http://www.revisionists.com/revisionists/faurisson.html
[8] http://www.anti-rev.org/textes/VidalNaquet81b
[9] http://www.chomsky.info/articles/19801011.htm
[10] http://vnnforum.com/showthread.php?t=145871&page=2

…..

تنها با یک کلیک به کانال تلگرام اندیشکده مطالعات یهود بپیوندیم: