در تاریخ‌نگاری یهود، تبعید بابل دومین مظلومیت بزرگ یهودیان، پس از انهدام قبایل ده‌گانه شمالی به‌وسیله امپراتوری آشور است. اما این ماجرا نیز دروغی بزرگ بیش نیست.

نوح مبارزه با کابالیسم را به انجام رسانید و قوم غرق شدند. اما بذر بعل‌پرستی در میان مردمان همسایه آن قوم نفوذ کرده بود و پس از طوفان از نو رواج یافت.

اشرافیت یهود که خود عامل انهدام بنی‌اسرائیل بود، آنگاه که نام و نشانی از آنان نماند، مظلومیت اسباط ده‌گانه را نیز به نام «مظلومیت قوم یهود» به تاراج برد.

نوجوانانی که تئوری توطئه را در فضای مجازی مطرح می‌کنند، مثلاً منکران هولوکاست که می‌گویند هولوکاست واقعیت ندارد، باید به کمپ‌هایی فرستاده شوند که «واقعیت» را در ذهن آن‌ها نهادینه کنند!!

حبیب لوی در کتاب تاریخ یهود ایران ضمن این‌که مبادرت به معرفی تاریخ قوم بنی‌اسرائیل می‌نماید، در خصوص یهودیان ایران نیز تاریخ‌نگاری می‌کند. این کتاب مملو از تحریفات است.

ایلیاء نبی از نظر احیاء سنن یکتاپرستی و مبارزه با ستم و بی‌عدالتی و فساد بین پیامبران پس از موسی یگانه است. قرآن کریم با نام الیاس از او با تجلیل فراوان یاد کرده است.

تعمق در متن عهد عتیق روشن می‌سازد که در دوران طولانی اقتدار اشرافیت یهود بر بنی‌اسرائیل، حذف و اضافات فراوان در متون دینی و تاریخی بنی‌اسرائیل به سود یهودیان صورت گرفته است.

طبق اسطوره‌های یهودی، پس از داوود، پسرش سلیمان به سلطنت رسید. در زمان سلیمان دولت یهود به اوج شکوه خود رسید و به دولتی بزرگ بدل شد و سپس رو به انحطاط نهاد.

اسرائیل لقبی است که خداوند به یعقوب داد و این‌که از تبارش ملتی فراخواهد روئید. لذا یعقوب خدای خود را خدای اسرائیل می‌نامد و در عهد عتیق قبایل عبرانی بنی‌اسرائیل خوانده می‌شوند.

آغاز و پایان بنی‌اسرائیل: در آغاز عبرانی نامیده می‌شدند و سپس بنی‌اسرائیل. تنها از دوران تبعید گروهی از بزرگان‌شان در بابل به یهودی شهرت یافتند زیرا تبعیدیان از قبیله یهودا بودند.