یهود و اسلام

آیا داستان کمین کردن ابوعبیده جراح، عمر، عثمان و ابوبکر، برای رماندن مرکب رسول اکرم (ص) و قتل پیامبر اسلام از نظر منابع تاریخی معتبر، مورد تأیید است؟

یکی از ریشه‌های اصلی و مهم نشر و گسترش اسرائیلیات و احادیث جعلی در میان مردم، شیوع قصه‌خوانی و آزادی عمل داستان‌سرایان در پناه دستگاه خلافت بوده است.

برخی از نویسندگان آغاز ورود اسرائیلیات در تفسیر قرآن کریم را عهد صحابه دانسته و یکی از منابع تفسیری را نیز «اهل‌ کتاب» شمرده‌اند.

تورات و انجیل بسیاری از داستان‌های قرآن به‌ویژه داستان پیامبران بزرگ را در بردارند؛ با این تفاوت که در قرآن بطور اجمال ولی در عهدین با جزئیات ذکر شده‌اند.

پیامبر (ص) برخوردهای گوناگونی با یهودیان داشت که تنها جنگ‌ها شهرت یافته‌اند. اما از برخوردهای مسالمت‌آمیز رسول‌خدا و نابردباری یهودیان کمتر سخن به میان آمده است.

در این مقاله بر آنیم تا مستندات مربوط به نقش یهودیان در حادثه عاشورا و شهادت امام حسین (ع) و صحنه‌گردانی این فاجعه توسط آنان را ارائه دهیم.

از جمله حقایق تلخی که در تاریخ بر آن سرپوش نهاده شده و در کتب تفسیر و تاریخ اثر چندانی از آن دیده نمی‌شود نقش یهودیان در غصب خلافت امیرالمؤمنین و ماجرای سقیفه است.

مهم‌ترین‌ مسئله‌ی‌ مرتبط‌ با تحریف غدیر خم كه حتی‌ از پرداختن‌ به‌ سند و دلالت‌ حدیث نیز با اهمیت‌تر است‌، این‌ است‌ كه‌ چرا به‌ این‌ حدیث‌ عمل‌ نشد؟

یهودیان ادّعای فرزندی حقیقی برای خدا ندارند و به‌طور جدّی خود را فرزند خدا نمی‌دانند، بلکه منظورشان این است که با مجازگویی، شرافتی برای خود بتراشند!

عقایدی که هم اکنون از یهود در دست است، تجویز می‌کند که نسبت‌های ناروایی مانند دست‌بستگی خدا مورد قبول آنان باشد.