یهود و هالیوود

گیرمو دل تورو در فیلم فرانکنشتاین نوعی معنویت‌گرایی تاریک مبتنی بر مادی‌گرایی را تبلیغ می‌کند. هدف زندگی انسان نه اتصال به بی‌نهایت، که عشق‌ورزیدن به موجودات تاریک است!

سریال خاندان داوود از اسطوره بهره می‌گیرد تا سیاست را تطهیر کند. پیام سریال ساده و صریح است: بازسازی هویّت ملّی از دل رنج، و نادیده‌گرفتن نقش خود در ایجاد همان رنج!

سریال «خانه داوود» دروغ شاخ‌داری به اسم «پادشاهی اسرائیل» را در ذهن مخطب می‌اندازد و «قوم یهود» را از یک گروه محدود و پراکنده تبدیل می‌کند به یک جامعه‌ی مدنی رومی!

فبلم «کارآموز» (The Apprentice) تصویری است از هیولایی که آمریکا می‌خواهد از خود به جهان نشان دهد: هیولایی ترسناک برای ایجاد رعب که توسط یهودیان صهیونیستی ساخته شد.

«هالیوود جولانگاه فراماسونری» ترجمه‌ای از یادداشت «گری بام» نویسندهٔ ارشد «هالیوود ریپورتر» در مورد افتتاح موزهٔ هنری در مکانی است که قبلاً متعلّق به ماسون‌های هالیوود بوده.

ریشه‌های افق دید انیمیشن «چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم» را در فرقه‌های یهودزده و تأکید این فرقه‌ها بر «ارتباط با موجودات ماورائی عجیب و غریب» می‌توان یافت.

فیلم «بدن‌های گرم» (Warm Bodies) در پوشش یک داستانِ «عاشقانه‌ی جذاب»، در واقع یک «افسانه‌ی ایدئولوژیک» درباره‌ی نظم جهانی مطلوب غرب روایت می‌کند.

«بچه رزماری» بیش از آن‌که یک هشدار باشد، روایتی تسلیم‌گرایانه از نبرد خیر و شرّ ارائه می‌دهد. روایتی که در آن شرّ مطلق پیروز می‌شود و هیچ «ناجی الهی» وجود ندارد.

زامبی‌ها از مهم‌ترین عناصر سینمایی هستند که تا امروز در هزاران فیلم و سریال و بازی و انیمیشن استفاده شده‌اند. این یادداشت به بررسی ریشه‌های مفهوم «زامبی» در سینما می‌پردازد.

نگاه آخرالزمانی انیمیشن آرکین (Arcane) رویکردی ضد دینی دارد. منجی دینی را برهم‌زننده نظم جهان نشان داده و جادوگران و شخصیت‌های منحرف را به‌عنوان قهرمان و منجی معرفی می‌کند.