آیا نظامیان صهیونیست، اعتقادی می‌جنگند؟

اخیراً سایت شبکه تلویزیونی المیادین مقاله‌ای درباره‌ی باورهای مذهبی در درون ارتش رژیم صهیونیستی منتشر کرده است که نشان می‌دهد چگونه ارتشی که بنیان آن بر سکولاریسم شدید پایه‌گذاری شده بود در جنگ یک‌ساله‌ی اخیر، افراط‌گرایان یهودی و متدیّن موفق شدند تا باورهای دینی خود را به درون آن وارد کنند. / نظامیان صهیونیست

این باورمندی به دین، چه تأثیراتی بر سربازان و نظامیان رژیم گذاشته است؟ این مقاله توسط «لیلا نقولا» نوشته شده است و «سیدرضا قزوینی غرابی» آن را ترجمه کرده است که متن کامل آن را در ادامه می‌خوانید:

*****

ابعاد اعتقادی و دینی به باورهای “ارتش اسرائیل” وارد شده است که می‌تواند توانایی “اسرائیل” در تحمل یک جنگ فرسایشی به مدت یک سال و سازگاری با نرخ بالای تلفات انسانی را توضیح دهد.

مشکلات درون اسرائیل در مورد سربازگیری از حریدی‌ها شدت یافته و دو حزب مذهبی در دولت، “شاس” (Shas) و “اتحاد یهودیت توراتی” (United Torah Judaism)، تهدید کرده‌اند که در صورت عدم پیشرفت در قانون معافیت از خدمت سربازی، علیه بودجه مالی رای خواهند داد.

با این حال، در کنار این جدال سیاسی و حقوقی، اظهارنظر عجیبی از تحلیل‌گر سیاسی “کانال ۱۲” اسرائیل، عمت سیگال، به چشم می‌خورد که گفته است: “۶۰ درصد از سربازان کشته شده در ماه جاری در لبنان از پیروان جریانِ «صهیونیسم دینی» هستند و آن‌ها از ساکنان کرانه باختری می‌باشند.“

در گزارشی که “سی‌ان‌ان” (۲۵ اکتبر ۲۰۲۴) در مورد امتناع سربازان اسرائیلی از پیوستن مجدّد به خدمت منتشر کرده، یکی از کسانی که در مرز لبنان خدمت کرده، گفته است: “خدمت برای او بسیار دشوار بوده، زیرا جوّ به شدت “نظامی-مذهبی” به نظر می‌رسیده” و بیان کرده: “احساس کردم که بخش بزرگی از افرادی که با آن‌ها بودم، به دلیل جنبه‌ی دینی خود به جنگیدن در این جنگ ترغیب می‌شوند، که این موضوع برای من بسیار ناخوشایند بود.” او به یاد می‌آورد که یکی از هم‌رزمانش به او گفته است: “کشتن فلسطینی‌ها در غزّه، از جمله کودکان، یک وظیفه‌ی دینی یهودی است، زیرا آن‌ها وقتی بزرگ شوند، تروریست خواهند شد.“

در سال‌های اولیه‌ی تأسیس این رژیم، مراکز قدرت اصلی در کشور ــ نهاد نظامی و دولت ــ تحت کنترل نخبگان صهیونیسم سکولار و چپ‌گرا بودند که در سال ۱۹۴۸ “دولت” را تأسیس کردند. اما در دو دهه‌ی گذشته، نسل جدیدی ظهور کرده که دین و ملّی‌گرایی را با هم ترکیب کرده است. مطالعات دانشگاهی نشان می‌دهد که تعداد افسران صهیونیسم دینی در “ارتش” به شدت افزایش یافته و همچنین تأثیر حاخام‌ها که مسائل ایمان و سیاست را به میدان نبرد آورده‌اند، افزایش یافته است.

برای درک تحولات در “ارتش اسرائیل“، لازم است به برخی ساختارهایی که ایجاد کرده و جامعه‌ی مذهبی اسرائیل را در خود گنجانده است بپردازیم و بررسی کنیم که این تحولات به چه نتایجی منجر شده است:

۱. مدارس Hesder Yeshivot

این مؤسسات آموزشی پس از دوره‌ی دبیرستان و وابسته به ارتش هستند، به‌طوری که دانش‌آموزان مدارس دینی صهیونیستی بخشی از خدمت نظامی خود را در کنار یادگیری تورات می‌گذرانند. در دهه‌های اخیر، شبکه‌ای از آکادمی‌های نظامی دینی ملی ایجاد شده و این مدارس به تربیت نسل جدیدی از رهبران نظامی پرداخته‌اند که نه تنها آموزش نظامی می‌بینند، بلکه انگیزه‌ی دینی برای جستجوی نقش‌های رزمی در ارتش دارند.

۲. یهودیان متدین

به‌طور کلی، جامعه‌ی متدین (حریدی) به دلیل اعتقادات دینی و مخالفت با سکولاریسم، در “ارتش” خدمت نمی‌کنند. با این حال، واحدهای ویژه‌ای برای کسانی که داوطلب می‌شوند وجود دارد که استانداردهای دینی سختگیرانه‌ای را رعایت می‌کنند. گزارش‌ها نشان می‌دهد که تنها ۴ درصد از حریدی‌ها که اخیراً احضار شده‌اند، به‌طور واقعی به خدمت پیوسته‌اند.

خودداری یهودیان حریدی از رفتن به سربازی و اعتراضاتی که معمولاً به خشونت کشیده می‌شود!

۳. صهیونیست‌های متدین

این افراد اعتقادات دینی خود را در خدمت نظامی خود ادغام می‌کنند و معمولاً خدمت خود را به‌عنوان یک وظیفه‌ی ملی و دینی می‌نگرند. این صهیونیست‌های متدین در مقایسه با جامعه‌ی یهودی ارتدکس افراطی، نگرش متفاوتی به ادغام در جامعه و خدمت نظامی دارند.

اولین مدرسه‌ی آموزشی نظامی در اسرائیل، “بنی دافید”، در سال ۱۹۸۸ تأسیس شد تا صهیونیست‌های متدین را به پذیرش نقش‌ها در ارتش تشویق کند، زمانی که ارتش کاهش انگیزه‌های داوطلبان متدین را مشاهده کرده بود. این مدرسه به این می‌بالد که تقریباً تمامی فارغ‌التحصیلان آن برای جنگیدن داوطلب می‌شوند و به آن‌ها آموزش داده می‌شود که: “خدمت نظامی یک وظیفه‌ی مدنی است، اما همچنین یک وصیت بزرگ از تورات است.“

جشن سیمخا تورا در یکی از مدارس هاردالیم

ارتش اسرائیل از زمان تأسیس خود به این نکته افتخار کرده که این سازمان به‌عنوان یک نهادِ به‌شدت سکولار هیچ برنامه‌ی دینی یا سیاسی به‌جز دفاع از حکومت ندارد. اما در دهه‌های اخیر، اوضاع تغییر کرده است. هرچند که مذهبی‌های افراطی (حریدیم) از خدمت نظامی خودداری می‌کنند، گروه دیگری که گاهی به عنوان “هاردالیم” (Hardal) یا “مذهبی‌های ملی” یا “صهیونیست‌های مذهبی” شناخته می‌شوند، اکنون حدود ۱۳٪ از جمعیت اسرائیل را تشکیل می‌دهند، اما در سال ۲۰۲۴ حدود ۴۰٪ از دانشجویان افسرانی که به ارتش می‌پیوندند را نمایندگی می‌کنند؛ در حالی که این نسبت در سال ۱۹۹۰ فقط ۲۵٪ و در سال ۲۰۰۸، ۲۶٪ بود.

۴. حاخامی‌گری نظامی (Military Rabbinate)

حاخام‌ها برای مدت طولانی در “ارتش” اسرائیل خدمت کرده‌اند، اما به‌طور تاریخی به مسائل لجستیکی مانند رعایت قوانین رژیم غذایی یهودی، سازماندهی خدمات دعا و حفظ التزام دینی در حین انجام وظایف نظامی پرداخته‌اند.

این وضعیت از اوایل دهه ۲۰۰۰ تغییر کرد و حاخامی نظامی نقش جدیدی به خود گرفت تا سربازان را به ریشه‌های یهودی‌شان متصل کند و روحیه‌ی جنگندگی را در آن‌ها تقویت کند، روحیه‌ای که بر اساس ایمان و سنّت‌هایی با قدمت چندین قرن بنا شده است. به همین دلیل، در سال ۲۰۰۱، حاخامی‌گری نظامی شاخه‌ی “آگاهی یهودی” را تأسیس کرد که به سربازان تورهای آموزشی و سخنرانی‌هایی در مورد یهودیت ارائه می‌دهد و درس‌هایی را ارائه می‌دهد که آموزه‌های دینی را با ارزش‌های نظامی مانند فداکاری ترکیب می‌کند.

در سال ۲۰۱۶، گادی آیزنکوت، رئیس پیشین ستاد “ارتش” اسرائیل، اعلام کرد که واحد “آگاهی یهودی” را از زیر نظر حاخامی‌گری نظامی خارج کرده و تحت نظارت مدیریت امور پرسنلی قرار می‌دهد. این تصمیم پس از انتقاداتی از درون و بیرون ارتش به‌دلیل پیشبرد یک برنامه‌ی ایدئولوژیک دینی راست‌گرا اتخاذ شد و همچنین پس از نگرانی سربازان سکولار که نگران بودند افزایش تدیّن در ارتش باعث سردرگمی سربازان در مورد این‌که «باید از چه کسی اطاعت کنند؟ افسر خود یا خدا؟» شود.

اخیراً، نقش این افراد در طول جنگ‌ها در غزّه و لبنان بارز شده است، به‌طوری که گزارش‌ها حاکی از آن است که آن‌ها نقشی گسترده در تقویت روحیه‌ی جنگی سربازان و جلوگیری از تسلیم‌شدن آن‌ها ایفا می‌کنند، زیرا آن‌ها برای “تورات” می‌جنگند و باید به زمین چسبیده و با دشمن رحمی نداشته باشند. برخی آن‌ها را نقد می‌کنند و معتقدند که آن‌ها دلیل عدم تمایز بین غیرنظامیان و نظامیان و همچنین ارتکاب جنایات جنگی و جنایت علیه بشریّت در غزّه هستند.

در نهایت، به‌نظر می‌رسد که بُعد دینی عقیدتی وارد باور راهبردی “ارتش اسرائیل” شده است، که می‌تواند توضیح‌دهنده‌ی توانایی اسرائیل برای جنگیدن در یک جنگ فرسایشی به مدت یک سال و سازگاری با نرخ بالای تلفات انسانی باشد. مطالعات جدید اسرائیلی نشان می‌دهد که: “هیچ جای دیگری در اسرائیل، تأثیر فزاینده‌ی ملی‌گرایان دینی و گسترش آن‌ها به وضوح بیشتر از درون نهاد نظامی قابل مشاهده نیست.“

««« پایان »»»

رنگ‌های به‌کار رفته در متن:

رنگ آبی ⇐ کلمات کلیدی.
رنگ بنفش ⇐ تیترهای اصلی.
رنگ قرمز ⇐ لینک به خارج.
رنگ قهوه‌ای ⇐ نقل‌قول‌ها.

نظامیان صهیونیست ، نظامیان صهیونیست

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …

نظامیان صهیونیست ، نظامیان صهیونیست