ورزش و سیاست در تفکر یهودی

مطالعه تاریخ صهیونیستی نشان می‌دهد چگونه فلسطینی‌ها از حق ورزش در سرزمین خود محروم شدند. ورزش و سیاست

اگر تاریخ‌نگاران به وقایع صورت گرفته در اراضی اشغالی نظری داشته باشند، می‌بینند چگونه امکان فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و ورزشی از آنها سلب شد. صهیونیست‌ها تلاش داشتند تا فرآیند مدرن‌سازی و تمدن‌سازی خود را با خرید ورزش و فرهنگ برای قوم خود، شکلی نرم دهند که در عمل نیز این استراتژی را پیاده کردند.

در حقیقت، تاریخ نیازمند یک بازنویسی جدی در اراضی اشغالی است تا نشان دهد که چه در آنجا روی داده است. ورزشکاران صهیونیست با یک مدیریت جدی، کاری کردند تا فلسطینی‌ها در ورزش محو شده و دیگر اثری از آنها نباشد؛ اگرچه اکنون اقداماتی در تضاد این هدف در اراضی اشغالی در حال صورت گرفتن است.

آغاز تحریف در اراضی اشغالی

حقیقت این است که در سال ۱۹۴۸، بیش از ۶۵ باشگاه ورزشی در فلسطین فعال بود. حداقل ۵۵ باشگاه عضو فدراسیون‌های ورزش فلسطین عربی بودند. این تشکیلات در سال ۱۹۳۱ آغاز به کار کرد و تمامی باشگاه‌های این کشور زیر نظر آن بود. اما در ادامه ماجرا به شکلی رقم خورد که همه چیز برعکس شد. مقالات و اسناد تاریخی از واقعیت‌هایی حکایت دارد که قابل تامل است.

در اوایل سال ۱۹۲۰ مکابی تل آویو قوی‌ترین تیم فوتبال اسرائیل بود.
ولادیمیر ژابوتینسکی (با کت و شلوار) در میان ورزشکاران دیده می‌شود.

رهبری صهیونیست در آن سال‌ها تصمیم گرفت تا اقدام به تاسیس فدراسیون‌ها و کمیته‌هایی کند که در راستای تحقق هدف یهودی سازی فلسطین بود. با این حرکت اهداف سیاسی داشتند که در داخل و بین‌الملل نمود بیرونی پیدا می‌کرد. نمونه این ادعا را می‌توان در سال ۱۹۲۴ دید که سازمان ورزشکاران یهودی مکابی درخواست عضویت در فدراسیون بین‌المللی دو و میدانی را داد که در حقیقت، در راستای هویت‌زایی برای این رژیم در جهان بود. این اتفاق موجب می‌شد تا در چشم‌اندازی بلند، جایگزین نیروهای فلسطینی شده و عملاً به یهودی‌سازی فلسطین بپردازند.

فوتبال در خدمت اهداف یهودی

البته، اقدامات صهیونیست‌ها به این نقطه ختم نشد؛ یوسف یکوتیلی مدیر باشگاه مکابی از سال ۱۹۲۵ تلاش گسترده‌ای برای پیوستن به فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) آغاز کرد؛‌ اما با تاکتیکی جدید. او اقدام به راه‌اندازی فدراسیون فوتبال فلسطین کرد تا به عضویت فیفا درآید. این اتفاق در تابستان ۱۹۲۸ روی داد که پس از آن، به سرعت فلسطینی‌های فعال را اخراج کرد و یهودیان را جایگزین آنها کرد. او به سرعت زبان عبری را جایگزین کرد و از پرچم یهودی در لوگوی فدراسیون استفاده کرد.

این روزها که وارد سایت اسرائیلی می‌شوید، سابقه خود را به اتحادیه فوتبال اسرائیل / فلسطین ارجاع می‌دهد که در سال ۱۹۲۸ تاسیس شده است. این یک جعل تاریخی است که دلالتی بر همان بهره صهیونیست‌ها از ورزش در جهت هویت‌سازی دارد. شیمون سامتع روزنامه‌نگار در این‌باره می‌گوید:

«شاید در ابتدا، گروه کوچکی از عرب‌های ورزشی فکر می‌کردند که واقعاً ورزش و سیاست عناصر جداگانه‌ای هستند و از این طریق می‌توان دو ملت را به هم نزدیک کرد؛ اما امروز همه می‌دانند که چنین هدفی غیرممکن است.»

تیم مکابی در سال ۱۹۲۸

در سال ۱۹۳۰، یک تیم فوتبال مرکب از ۶ یهودی و ۹ بریتانایی در یک تور به مصر رفتند. این تیم که با عنوان منتخب سرزمین اسرائیل سفر کرده بود، سه دیدار دوستانه (با تیم‌های قاهره، الکساندریا و یک تیم نظامی از قاهره) برگزار کرد که موجب انتقاد بسیاری شد. روزنامه عبری زبان داوار، در مطلبی نوشت:

«ما اگرچه از روابط دوستانه با کشورهای همسایه استقبال می‌کنیم؛ اما تیمی از ما اعزام شد که به جای رنگ سفید و آبی، رنگ سیاه و آبی را استفاده کرده بود. حتی زبان استفاده شده نیز عبری نبود.»

پشت پرده شعار جدایی ورزش از سیاست

بیهودگی آن انتقادات و تفکر آن طرح را می‌توان امروز در تقویم فیفا دید که عنوان داشته فلسطین در سال‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ در جام جهانی شرکت کرده است؛ اما یک بررسی ساده نشان می‌دهد که اساساً چنین تیمی ما به ازای بیرونی نداشته است.

عرب‌های فلسطینی دیداری برابر مصر در سال ۱۹۳۴ برگزار نکرده‌اند. بلکه تیمی یهودی بوده که قصد داشته تا به جهان نشان دهد که فلسطین یهودی است. آنها از این اهرم برای این تفکر استفاده می‌کرده‌اند. این اشتباه در فیفا درباره دیدار برابر یونان در سال ۱۹۳۸ نیز وجود دارد که همگی در راستای این راهبرد جنبش صهیونیستی است. رهبران این جنبش قصد داشتند تا از فوتبال به عنوان ابزار آماده‌سازی جهان برای دولت یهودی بهره ببرند.

تیم مکابی در سال ۱۹۳۸

در تمام آن سال‌ها که اعراب مشغول درگیری بودند، سران جنبش یهود حمایت‌های عجیبی برای جذب بازیکنان، مربیان و سایر منابع انسانی برای فوتبال کردند. آنها ده‌ها دیدار میان تیم‌های یهودی و تیم‌های بریتانیایی برگزار می‌کردند و مدام در سفر بودند. در حقیقت، جنبش یهود به ورزشکاران به‌عنوان سربازانی می‌نگریست که به مأموریت‌های مشخصی اعزام می‌شدند.

تمام تلاش جنبش صهیونیستی بر این بود تا با همکاری بریتانیا، فلسطینی‌های عرب را از حیات ورزشی حذف کنند که هدفی سیاسی بود که با موفقیت اجرا شد. البته، تمام تلاس و شعار آنها این بود که نشان دهند که ورزش و سیاست در این اراضی از هم جدا هستند؛ اما امروز دروغ بودن این موضوع امری بدیهی به شمار می‌رود. شاید بتوان گفت که این ادعا نیز دروغی دیگر از سوی صهیونیست‌ها برای رسیدن به اهدافشان در نابودی سرزمین فلسطینی بوده است.

««« پایان »»»

آشنایی با رنگ‌های به‌کار رفته در مقاله‌ی فوق:

رنگ آبی برای تأکید بر کلمات کلیدی است.
رنگ قهوه‌ای برای نقل‌قول استفاده می‌شود.
رنگ بنفش در تیترهای اصلی استفاده شده.
رنگ قرمز برای لینک‌دادن استفاده شده.

…

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …