یهود در قرآن و روایات

خداوند در سوره قصص ابتدا داستان را از ویژگی‌های فرعون آغاز می‌کند. می‌فرماید: إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِی الْأَرْضِ؛ کأنه می‌خواهد بفرماید مشکل اصلی این خدایگان مصر برتری‌طلبی بود.

یهودیان معتقد بودند که تافته‌ای جدا بافته‌اند و در درگاه خدا کرامتی خاص دارند و هیچ قومی چنین امتیازی ندارد، پس سیادت و شرافت خاص ایشان است!

یهود لذایذ دنیا را گرفته و هیچ پروایی از گناه ندارند، تازه می‌گویند: «سَیغْفَرُ لَنَا» و بدون حق وعده آمرزش به خود می‌دهند، بدون اینکه از گناه توبه کرده باشند!

تورات در داستان‌ هارون سخت لغزیده و به بیراهه رفته است؛ چراکه سازنده گوساله و گمراه‌کننده اسرائیلیان در نبود موسی را نه سامری، بلکه‌ هارون گفته است!

عده‌اى از اصحاب امام کاظم علیه‌السلام به‌خاطر وکالتى که از امام علیه‌السلام داشتند، اموال زیادى نزد آنان جمع شده بود، لذا به طمع آن اموال، امام بعدى را برنتابیدند.

افترا که عملی باطل است، با تکرار و تلقین، یهودیان را فریب داده و از تسلیم و خضوع در برابر خدا بازداشته است. پس صحیح است بگوییم: یهود فریب نفس خویش را خوردند!

در مناظره با رأس الجالوت استناد امام رضا (ع) به تورات اغلب برای اثبات نبوت پیامبر اکرم (ص) و ابطال الوهیت حضرت عیسی انجام گرفته كه به چند نمونه مهم اشاره می‌شود.

از جمله حقایق تلخی که در تاریخ بر آن سرپوش نهاده شده و در کتب تفسیر و تاریخ اثر چندانی از آن دیده نمی‌شود نقش یهودیان در غصب خلافت امیرالمؤمنین و ماجرای سقیفه است.

یهودیان ادّعای فرزندی حقیقی برای خدا ندارند و به‌طور جدّی خود را فرزند خدا نمی‌دانند، بلکه منظورشان این است که با مجازگویی، شرافتی برای خود بتراشند!

عقایدی که هم اکنون از یهود در دست است، تجویز می‌کند که نسبت‌های ناروایی مانند دست‌بستگی خدا مورد قبول آنان باشد.