شخصیت‌های یهودی

اسحاق آبرابانل مهم‌ترین اندیشه‌پرداز الیگارشی زرسالار یهودی در اواخر سده پانزدهم و اوایل سده شانزدهم میلادی است. او سرمایه‌گذار و طراح اصلی تهاجم به غرناطه بود.

اسپینوزا معتقد بود جنگ و دشمنی و کینه ممکن است با تفکیک الاهیات از فلسفه پایان یابد؛ چرا که فلسفه به عقل و حکمت رهبری می‌کند، و الاهیات به سمت اطاعت و تقوا.

وینستون چرچیل در میان بانکداران ثروتمند اروپایی بزرگ شد. پدرش لرد راندولف چرچیل از کارگزاران اصلی خاندان روچیلد و مادرش دختر یکی از میلیونرهای آمریکایی بود.

هرچند آمیتای اتزیونی روسیه و پاکستان را بزرگترین تهدید برای امنیت جهانی به شمار می‌آورد، اما در سال‌های اخیر توجه او بیشتر به ایران معطوف بوده است.

دیوید ورمسر هنگامی که در موسسه مطالعات سیاسی و استراتژیک پیشرفته به سر می‌برد، در تهیه گزارشی پیرامون روی کارآمدن دولتی تحت رهبری حزب لیکود در اسرائیل با این موسسه به مشارکت پرداخت.

داوود آلیانس مدیریت و عضویت در برخی از اتاق فکرهای صهیونیستی از جمله موسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل، بنیاد قرن آینده، مرکز بهبود اقتصادی و اجتماعی اسرائیل، بنیاد دموکرات‌های لیبرال دوست اسرائیل را برعهده دارد.

ایده صهیونیسم قبل از هرتزل نیز وجود داشت، تا این‌که هرتزل توانست آن‌را تثبیت نموده و تشکیل یک دولت یهودی را تبدیل به هدف اصلی بخش اعظمی از یهودیان و دولت‌های بزرگ اروپا نماید.

پنحاس روتنبرگ از یهودی‌های روسیه و فردی انقلابی بود. زمانی‌که با الکساندر کرنسکی در انقلاب 1917 فعالیت می‌کرد، کارش آدمکشی و ویرانی بود. در تلمودی بودن نظیر نداشت و روح تلمود بر او حاکم بود.

ناحوم سوکولوف همچون دیگر سران صهیونیسم این‌گونه تظاهر می‌کرد که صهیونیست‌ها خواهان دولت سیاسی در فلسطین نیستند، بلکه میهنی معنوی و فرهنگی را می‌جویند که در آن از امنیت برخوردار باشند!

اوسشکین در کتابچه‌ای به نام برنامه سیاسی صهیونیسم نوشت: هر تلاشی که متوجه غیرفلسطین باشد هیچ ربطی به صهیونیسم ندارد و بهتر است کسانی که دست به چنین تلاش‌هایی می‌زنند زیر عَلَم صهیونیسم سینه نزنند.