نفوذ “دفتر جمعیت تحت‌تسلط راکفلرها” در ایران

برای بررسی زوایای امنیتی و سیاسی مسئله جمعیت، به بررسی تاریخچه کنترل جمعیت در دنیا نیازمندیم؛ انقلاب جنسی در غرب یکی از مهم‌ترین دستاورد مدرنیته بود، پس شناسایی درست غرب منوط به آشنایی با این انقلاب است که باعث کاهش شدید فرزندآوری در غرب و آمریکا شد به‌طوری که در آمریکا آمار فرزندآوری به نصف رسید!

دکتر محسن مرادیان تحقیقی انجام داده است و در آن ۱۷ مدل در زمینه‌ی نشنال پاور (قدرت ملی) را استخراج و مؤلفه‌های مؤثر در قدرت ملی کشورها را احصا کرده است؛ در تمامی این مدل‌ها، جمعیت یک مؤلفه‌ی اصلی است، جمعیت به‌عنوان عامل قدرت ملی با هیچ عامل دیگری قابل قیاس نیست!

حالا با مشخص شدن این سطح از اهمیت موضوع جمعیت از سوی ابرقدرت‌ها، احمقانه است که فکر کنیم موضوع جمعیت از نظر آنها مورد غفلت قرار بگیرد! با کاهش نرخ فرزند‌آوری در نتیجه‌ی انقلاب جنسی، غربی‌ها به چاره‌اندیشی نشستند؛ آنها دو راه پیشِ‌رو داشتند:

راه اول بازگشت به خانواده‌محوری قبل از انقلاب جنسی بود، این راه عملی نبود به این خاطر که در جامعه‌ی آن دوران مسائل جنسی با مسائل اقتصادی پیوند خورده بود!

راه دوم این بود که به‌نظر استراتژیست‌های غربی، مؤلفه‌های قدرت از جمله جمعیت، از باقی کشورهای دنیا نیز گرفته شود؛ سَتّاره فرمانفرمائیان نخستین کسی در کشور بود که قبل از انقلاب، طرح تنزل جمعیت را آغاز کرد، او در آمریکا تحصیل کرده بود و تحت نظارت سفارت آمریکا در ایران فعالیت می‌کرد.

ستاره فرمانفرمائیان

ذکر یک نمونه از تاریخ قبل انقلاب اهمیت مقوله‌ی جمعیت را نزد غربی‌ها مشخص می‌کند: هوشنگ انصاری وزیر اقتصاد پهلوی به‌همراه اردشیر زاهدی برای جلسه‌ای در آمریکا حاضر شدند؛ در آن جلسه هنری کیسینجر و جرالد فورد رئیس‌جمهور آمریکا نیز حضور داشتند، فورد نخستین سؤالی که از وزیر اقتصاد ایران می‌پرسد این است که: “هنوز رشد جمعیت شما بالاست؟!“. من با این تصور که بگوییم همه بدبختی‌های ما زیر سر دشمن است موافق نیستم اما در زمینه‌ی کاهش جمعیت، غرب و آمریکا نقش غیرقابل انکاری دارند.

ویلیام سولیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران نیز تا آخرین روزهای حضورش در کشور، شاخص‌های جمعیتی را برای آمریکا ارسال می‌کرد؛ غرب به این نتیجه رسیده بود که جمعیت جوان موجب برکناری دولت‌های دیکتاتور و دست‌نشانده آنها می‌شود؛ یک خبرنگار معروف غربی در نوفل لوشاتو زمانی که هنوز انقلاب اسلامی به پیروزی نرسیده بود، سؤالی از حضرت امام می‌پرسد مبنی بر این‌که “نظر شما در مورد جمعیت چیست؟“، امام نیز به‌طوری رندانه پاسخ می‌دهد که حکومت در این زمینه تصمیم خواهد گرفت؛ این مورد نیز نشان می‌دهد که مسئله افزایش جمعیت کشورهای در حال توسعه و مسلمان چقدر برای غربی‌ها جدّی است؛ حضرت امام به مقوله‌ی جمعیت نگاه تمدنی داشتند؛ برای مثال در جلسه‌ای که علمای جهان اسلام حضور داشتند نسبت به جمعیت کم کشور مسلمان عراق انتقاد کردند.

معتبرترین اندیشکده‌های غربی لحظه به لحظه در حال رصد نرخ رشد شیعیان و اهل‌سنت هستند؛ سازمان سی‌آی‌ای نیز در این زمینه فعال است و برای این منظور نیروهای زیادی را در کشورهای منطقه مستقر کرده است؛ امیلی مرکانت استاد دانشگاهی است که برخی از اسناد مربوط به جمعیت را استخراج و منتشر کرده است که در آنها مشخص می‌شود موضوع “افزایش جمعیت به‌عنوان مانع توسعه” بحثی که این روزها به‌عنوان مانعی در برابر افزایش جمعیت مطرح می‌شود، نخستین‌بار طی مقاله‌ای به‌سفارش بانک جهانی و بنیاد راکفلر مطرح شده است!

آرم صندوق جمعیت سازمان ملل متحد

انجمن تنظیم خانواده از قبل انقلاب فعالیت می‌کرد و همه‌ی هزینه‌های آن توسط سفارت آمریکا تأمین می‌شد؛ بعد از انقلاب به‌گفته‌ی نفیس‌ صدیق‌، معاون دبیرکل و مدیرکل اجرایی‌ صندوق‌ جمعیت‌ سازمان ملل‌، بعد از سرشماری سال ۶۵ با مسئولان جمهوری اسلامی ارتباط گرفته شد.

این درحالی است که صندوق جمعیت سازمان ملل نیز توسط راکفلرها ایجاد شده و بودجه آن از سوی آمریکا تأمین می‌شود! آنها برای این‌که بتوانند از طریق سازمان ملل اهداف جمعیتی خود در ایران را پیش ببرند، کارهای خود را با پوشش صندوق جمعیت انجام می‌دهند؛ جالب است که این صندوق در تهران نیز فعال است و دولت جمهوری اسلامی سالانه چند ده میلیون دلار به آن کمک می‌کند! این به آن معنی است که دولت جمهوری اسلامی با پرداخت هزینه‌ای به‌دست خود، مؤلفه‌های قدرت خود را از بین می‌برد!

نماینده صندوق جمعیت سازمان ملل با وزرای بهداشت ما ملاقات و جلسات مداوم دارد و در سطوح بالای مدیریتی کشور نفوذ کرده است؛ اساتید تخصصی جمعیت، در دانشگاه‌ها نیز نیمی از بودجه خود را از این صندوق دریافت می‌کنند! این مسائل مختصری از بحث جمعیت بود و پرداختن به زوایای دیگر آن به زمان بیشتری نیاز دارد.

یکی از جلسات جمعیتی در ایران با حضور نماینده صندوق جمعیت سازمان ملل

آقای روحانی در سال ۱۳۸۹ با نظر آقای احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت مبنی بر تغییر سیاست‌های جمعیت، مخالفت کرد. استدلال او این بود که سیاست‌های کلی جمعیت به مسائل کلان کشور مربوط است و باید با نظر مستقیم حضرت آقا تغییر پیدا کند؛ چرخ روزگار چرخید و آقای روحانی به ریاست‌جمهوری ایران رسید! جالب است که در طول ۷ سال ریاست جمهوری وی، هیچ‌گونه اقدامی در زمینه‌ی جمعیت صورت نگرفته است. برای مثال می‌شد حداقل، یارانه‌های دولتی که به مردم پرداخت می‌شود بر اساس سیاست‌های جمعیتی تنظیم شود؛ این مسئله و مسائل دیگر از روابط و ماجراهای پشت‌پرده خبر می‌دهد!

برگرفته از صحبت‌های حسین مروتی دبیر جمعیت دفتر مطالعات دانشگاه تهران، در نشست بررسی برخی اسناد نفوذ در مسئله جمعیت کشور

…

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …