ردپای راکفلر یهودی در کشاورزی ایران

نگاه راهبردی صهیونیست‌ها به کنترل ملت‌ها با ابزار غذا

در پی شکست سخت آمریکایی‌ها در جنگ ویتنام، استراتژیست‌های غربی دریافتند که مقابله سخت، به‌دلایل مختلف، روشی غیرکاربردی و پرهزینه‌ برای سیطره بر ملت‌هاست، لذا سیاست‌های غرب به مواجهه نرم با این کشورها تغییر کرد و ابزارهایی برای کنترل غذا و دارو طراحی شد. هنری آلفرد کیسینجر استراتژیست ارشد و صهیونیست آمریکایی، در زمان تصدی وزارت امور خارجه ایالات متحده، مسئول تیم مذاکره کننده این کشور برای خاتمه بخشیدن به جنگ ویتنام بود. او به همین مناسبت به‌همراه همتای ویتنامی خود جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
کیسینجر در سال ۱۹۷۴ از طرحی موسوم به NSSM پرده برداشت. او «انرژی» و «غذا» را دو اهرم کاربردی کنترل ملت‌ها معرفی کرد. او به آمریکایی‌ها اعلام کرد که اگر نفت را کنترل کنند دولت‌ها را تحت کنترل در می‌آورند و اگر غذا را کنترل کنند، مردم را تحت سیطره خواهند گرفت، به این ترتیب نقش حیاتی برنامه‌ریزی برای کنترل غذا در نگاه صهیونیست‌ها روشن می‌شود.

بنیاد راکفلر (Rockefeller)

سابقه بنیاد صهیونیستی راکفلر نیز روشن است؛ بنیاد راکفلر بزرگترین و ذی‌نفوذترین کمپانی آمریکایی به‌شمار می‌رود. این کمپانی، عوامل اجرایی ساختار قدرت آمریکا و مراکز حساس این کشور را در اختیار گرفته است. تقریباً همگی شخصیت‌های آمریکایی که از سال ۱۹۴۵ تاکنون به پست‌های کلیدی دست پیدا کرده‌اند، به‌نوعی در این بنیاد «خیریه»! یا سازمان‌های تابعه آن فعالیت داشته، یا از کمک‌های آن استفاده کرده‌اند. {اینجا} مشهور است که بنیاد راکفلر به‌نوعی رختکن مسئولین کاخ سفید برای ورود به عرصه قدرت به شمار می‌رود. بنیاد راکفلر دارای بخش‌های مطالعاتی پیشرفته‌ای در زمینه مطالعات استراتژیک، روانشناسی، جامعه‌شناسی و رسانه است. این بخش‌ها در زمینه شناخت چالش‌های آمریکا، و تدوین راهبردها و سیاست‌های جهانی این کشور فعالیت می‌کنند.
ویکی‌پدیا در مورد بنیاد راکفلر می‌نویسد: «یک نهاد خصوصی و مدعی فعالیت‌های بشردوستانه است که ساختمان مرکزی آن در خیابان پنجم منهتن در شهر نیویورک قرار دارد. این بنیاد که تاکنون توسط شش نسل از خانواده راکفلر در آمریکا اداره شده است، توسط سرسلسله این خاندان، جان دیویس راکفلر – ثروتمندترین مرد تاریخ جهان و مؤسس کمپانی استاندارد اویل – در ۱۴ مه ۱۹۱۳ تأسیس شد. در طول تقریباً یک قرن فعالیت، شعار این بنیاد، فعالیت برای زندگی بهتر بشر در سراسر جهان بوده است … نشریه فوربز در سال ۲۰۰۷ جان دیویس راکفلر را با ثروتی معادل ۳۳۶ میلیارد دلار، به‌عنوان ثروتمندترین فرد تاریخ معرفی کرد». {اینجا}
با توجه به سیاست کنترل غذا که توسط کیسینجر مطرح شد مطالعات عمیق و راهبردی روی بذرهای اصیل در کشتگاه‌های کهن – مانند فیلیپین، هند و سوریه – جزو علاقه‌مندی‌های ویژه بنیاد راکفلر قرار گرفت. کار «در اختیار داشتن منابع بذر» توسط این بنیاد تا آنجا پیش رفته که برای در اختیار داشتن منابع بذرهای اصیل دنیا، مرکز راهبردی به‌نام «انبار بذرهای قیامت» در جزیره‌ای دورافتاده در مجمع الجزایر «سوالبارد» نروژ (نزدیک قطب شمال) احداث شد که بانک منحصر به فرد بذرهای جهان به‌شمار می‌رود.
دانه‌هایی که در این مرکز جمع‌آوری و نگه‌داری می‌شوند نسخه‌های تکثیرشده و یا کپی‌شده از دانه‌هایی هستند که در بانک‌های ژن سرتاسر جهان وجود دارند. راکفلر مدعی است این ذخایر تلاشی برای اطمینان از  حفظ ذخایر دانه‌های جهان درصورت نابودی ذخایر دیگر بانک‌های ژنتیکی است؛ این انبار طوری طراحی شده است که درصورت وقوع فاجعه گسترده منطقه‌ای یا جهانی بتوان از این انبار به‌عنوان پشتوانه‌ای برای کشاورزی استفاده کرد. این مرکز تحت قوانینی که طی توافق‌نامه‌ای سه‌جانبه میان دولت نروژ،‌ انجمن جهانی تنوع محصولات کشاورزی یا GCDT و مرکز منابع ژنتیکی نوردیک تعیین شدند،‌ بنا شده‌ است. این مرکز یک ذخیره بی‌نظیر گونه‌های زیستی گیاهی برای بنیاد راکفلر به شمار می‌رود.

کمپانی مونسانتو (Monsanto)

مونسانتو در اصل نام یک خانواده یهودی آمریکایی است. صاحبان این کمپانی، خانواده مونسانتو، از بدنام‌ترین خانواده‌های یهودی صهیونیست در طول تاریخ به‌شمار می‌روند؛ این خانواده از قرن‌ها قبل به مشاغلی چون برده‌داری و تجارت انسان اشتغال داشته‌اند. {اینجا} کمپانی مونسانتو بی‌شک یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان رسمی مواد سمی و بمب‌های شیمیایی و اتمی طی قرن بیستم میلادی به‌شمار می‌رود. این کمپانی طی دهه ۱۹۲۰، صنعت شیمیایی خود را گسترش داد. همچنین مونسانتو طی جنگ دوم  جهانی، در تحقیقاتی درباره اورانیوم در «پروژه منهتن» مشارکت داشت، که نهایتاً منجر به ساخت بمب اتم شد. مونسانتو تا اواخر دهه ۸۰ میلادی در پروژه‌های مرتبط با بمب اتمی به دولت آمریکا کمک می‌کرد.

۵۰۰هزار کودک ناقص بر اثر تماس با عامل نارنجی در ویتنام متولد شدند

همچنین «عامل نارنجی»، «ددت» و «پی‌سی‌بی» از جمله تولیدات مضر مونسانتو هستند. اعمال ضدانسانی این کمپانی بزرگ سبب شده که جنبش‌های اجتماعی متعددی در کشورهای جهان علیه این کمپانی شکل بگیرد. {اینجا} تنها در مورد یکی از جنایت‌های این کمپانی صلیب سرخ اعلام کرد حدود ۴۰۰ هزار نفر به‌دلیل تماس با عامل نارنجی کشته یا فلج شدند؛ همچنین ۵۰۰ هزار کودک ناقص‌الخلقه بر اثر این عامل به دنیا آمدند.

تظاهرات مردم دنیا علیه جنایات مونسانتو

پس از معرفی اهمیت راهبردی کشاورزی و غذا برای صهیونیست‌ها و همچنین معرفی بنیاد راکفلر و کمپانی مونسانتو، جا دارد به رزومه برندگان مدال‌های طلای کشاورزی جمهوری اسلامی نگاهی بیندازیم.

مدال طلای کشاورزی جمهوری اسلامی ایران

در سال ۱۳۷۸ و در زمان وزارت عیسی کلانتری وزیر وقت کشاورزی، مدالی برای تقدیر از افرادی خاص طراحی شد. این مدال هم‌اکنون به «مدال طلای کشاورزی جمهوری اسلامی ایران» موسوم است. جالب است بدانیم اسکندری، وزیر جهاد کشاورزی دولت نهم، از وجود این مدال ابراز بی‌اطلاعی می‌کند! به این ترتیب به نظر می‌رسد اصل طراحی و اعطای این مدال، توسط سیستم‌های شناخته شده در وزارت جهاد کشاورزی و برای پاسخ‌گویی به نیازهای داخلی طراحی نشده است. این مدال تاکنون تنها به سه نفر اعطا شده است؛ اولین و دومین مدال در سال‌های ۷۸ و ۷۹ شمسی توسط عیسی کلانتری به «نورمن بورلاگ» و «گوریو خوش» اعطا شد. سومین مدال نیز خردادماه سال گذشته به‌دست محمود حجتی بر سینه «ون مونتاگو» نقش بست.

نورمن ارنست بورلاگ (Norman Ernest Borlaug)

در ویکی‌پدیا درمورد این شخص اطلاعات بسیار مختصری وجود دارد. این سایت تنها می‌نویسد: نورمن ارنست بورلاگ (به‌انگلیسی: Norman Ernest Borlaug) زاده ۲۵ مارس ۱۹۱۴ – درگذشته ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۹، دانشمند زیست‌شناس (بذرشناس) و برنده جایزه صلح نوبل آمریکایی بود، که در سن ۹۵سالگی بر اثر سرطان درگذشت. وی پدر انقلاب سبز در کشاورزی است.

افراد داخلی حامی وی، او را بزرگ‌ترین آمریکایی قرن بیستم معرفی می‌کنند و مدعی هستند تلاش‌های وی جان یک میلیارد نفر را نجات داده است! اما واقعیت این است که بورلاگ در زمان حیاتش همکاری راهبردی با بنیاد «راکفلر» داشته است. نورمن بورلاگ با تأمین مالی از سوی راکفلر و فرد صهیونیستی به‌نام «روآن» مجموعه‌ای را پایه‌گذاری کرد که منشأ سیطره بیشتر این خانواده صهیونیست بر کشاورزی جهان شد. این مجموعه «بنیاد جایزه جهانی غذا» نام دارد؛ بنیاد راکفلر به‌صورت آشکار اعلام می‌کند که آن را در ابتدا وقف کرده و هم‌اکنون نیز اسپانسر آن به‌شمار می‌رود، به این ترتیب این بنیاد در سطح جهان اهداف بنیاد راکفلر را پیگیری می‌کند. فعالیت‌های گسترده در مناطق مختلف دنیا از جمله هند، پاکستان، مکزیک، فیلیپین و آمریکای جنوبی با حمایت‌های گسترده و تحت برنامه‌های دو بنیاد صهیونیستی راکفلر و فورد در رزومه این فرد به چشم می‌خورد. در مورد ارتباط این شخص با صهیونیست‌ها اسناد قابل توجهی وجود دارد که در جای خودش بررسی خواهد شد.
به این ترتیب برنده اولین مدال کشاورزی جمهوری اسلامی ایران یا خود یک صهیونیست اصیل است، یا در بهترین حالت عامل راهبردی و قابل اعتماد ایشان به شمار می‌رود!

وقف جایزه جهانی غذا توسط راکفلر که در سایت این بنیاد منعکس است

گوریو خوش (Gurev Khush)

گوریو خوش دومین برنده مدال طلای کشاورزی جمهوری اسلامی است. او در سال ۱۳۷۹، (مقارن با سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ میلادی) موفق به دریافت این مدال شد. طرفه این‌که در همین سال (۲۰۰۰ میلادی) در قبال خدماتی که به رژیم صهیونیستی انجام داد موفق شد بالاترین مدال کشاورزی رژیم صهیونیستی موسوم به Wolf Prize in Agriculture را نیز از دست عزر وایزمن (Ezer Weizman) رئیس‌جمهور وقت اسرائیل دریافت کند.

او همچنین موفق شد جایزه کشاورزی خوارزمی را نیز از دست رئیس جمهور وقت ایران دریافت کند.

گوریو خوش یکی از کارمندان ویژه مؤسسه تحقیقات بذر فیلیپین نیز به‌شمار می‌رود. این مؤسسه با تأمین مالی و تحت نفوذ بنیادهای صهیونیستی راکفلر و فورد اداره می‌شود. دیگر این‌که حمایت بنیاد صهیونیستی راکفلر از یکی از سرنخ‌های داخلی این جریان، ذیل تحقیقی در همین مؤسسه انجام گرفته است! {اینجا} از سوی دیگر اسناد قابل توجهی از ارتباط نزدیک این دو نفر به‌دست آمد که در جای خودش بررسی خواهد شد.

ون مونتاگو (Marc Van Montagu)

یک سال پیش، خرداد ۹۴، سومین مدال طلای کشاورزی جمهوری اسلامی توسط محمود حجتی به سینه مارک ون مونتاگو استاد دانشگاه «گنت» بلژیک نشانده شد.

اهدای مدال طلای کشاورزی به مونتاگو توسط وزیر جهاد کشاورزی

بدون شک با وجود دانشمندانی نظیر «هربرت بویر»، «استانلی کوهن» و «جف شل» نمی‌توان مونتاگو را بنیان‌گذار مهندسی ژنتیک جهان نامید. ون مونتاگو و استادش پروفسور جف شل در دانشگاه «گنت» کشور بلژیک موفق شدند با کشف قابلیت‌های آگروباکتریوم، مکانیسم انتقال ژن و تولید گیاهان تراریخته (ترانس‌ژنیک) را ابداع نمایند. از سال ۲۰۱۳ به بعد روش ابداعی ایشان با روش‌های کم‌خطرتر جایگزین شده، و این روش تدریجاً در حال افول و انقراض است.
هم‌اکنون نیز مارک وَن مونتاگو استاد دانشگاه «گِنت» بلژیک است. وی یکی از دو مؤسس اصلی شرکت سیستم ژنتیک گیاهی (Plant Genetic Systems) است که در سال ۲۰۰۲ توسط کمپانی مشهور  «بایر» (Bayer CropScience) خریداری شد.
در سال ۲۰۱۳ مونتاگو به‌همراه دو نفر دیگر برنده «جایزه جهانی غذا» شده است. به لیست اسپانسرهای این جایزه که نگاه می‌کنیم باز به نام‌های مونسانتو و بایر برخورد می‌کنیم! همچنین به لیست مشاوران این جایزه که بنگریم با جرج هربرت واکر بوش، رئیس ‌سیا در دولت جرالد فورد، معاون اول ریگان و رئیس‌جمهور آمریکا از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ مواجه می‌شویم.
پایگاه خبری انستیتو علوم زیستی VIB بلژیک در مصاحبه با مونتاگو تأکید می‌کند که اهدای جایزه جهانی غذا در سال ۲۰۱۳ به ون مونتاگو در واقع جایزه مونسانتو به مونسانتو بوده است! زیرا شرکت مونسانتو حامی مالی جایزه جهانی غذاست و سالانه میلیون‌ها دلار به این سازمان کمک می‌کند. از طرفی دیگر ون مونتاگو و پروژه‌هایش نیز تحت حمایت مالی مونسانتو قرار دارد.
ارتباط تنگاتنگ مونتاگو با کمپانی‌های صهیونیستی راکفلر و مونسانتو هرگز مورد تردید نبوده است. او خود تأمین مالی از سوی مونسانتو در پروژه‌هایش را تأیید می‌کند. {برای مثال اینجا را ببینید} همچنین راکفلر فقط در یک نوبت برای تولید برنج تراریخته دست‌کم مبلغ ۴۰۰ هزار دلار را به دانشگاه گنت، و شخص مارک مونتاگو اختصاص داده و پشتیبانی کرده است.

موارد فوق، بخش ناچیزی از اسناد نفوذ و تأثیر مراکز صهیونیستی در سطوح تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز کشاورزی ایران است. باید دید چه جریانی و با چه هدفی راه اعطای این مدال‌ها به این افراد را هموار کرده، و به‌ازای این خوش‌خدمتی، چه مزایایی را از صهیونیست‌ها دریافت کرده است. آیا سفر این افراد به ایران، تنها برای اعطای مدال صورت گرفته یا راه را برای موارد بعدی هموار کرده است؟!

تنها با یک کلیک به کانال تلگرام اندیشکده مطالعات یهود بپیوندیم: