آداب و رسوم ماسونی

تاریخچه فراماسونری (قسمت نهم) رسوم ماسونی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در دهه ۱۷۲۰ و اندکی پس از تشکیل اولین لژ بزرگ انگلستان، آداب پذیرش و ارتقای سطح ماسونی قالب خاص خود را بر اساس سه سطح یا درجه پیدا کرد. در روزهای آغازین فراماسونری، تنها دو سطح وجود داشت. اما از آن زمان به بعد سطح سومی نیز افزوده شد که بعدها به سطح عالی سلطنتی مشهور گردید. کسانی که در لژ آبی بودند، روند ارتقای آنها در این سطح عالی و سلطنتی، پایان می‌یافت. با این حال هر استاد ماسونی، کسی که به سطح سوم ارتقا پیدا می‌کرد، مجاز بود که به لژ یورک که نه درجه و سطح دیگر هم داشت و یا لژ اسکاتلند که تا ۲۳ درجه شامل می‌شد، ملحق گردد. درجه سی و سوم لژ اسکاتلند، مقامی افتخاری به حساب می‌آمد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

درجه اول

در میان درجات سه‌گانه، درجه اول مختص کار‌آموزان تازه‌وارد بود. مراسم پذیرش این درجه با بستن چشمان و به ویژه پوشاندن لباس خاص تازه‌واردان به عنوان نامزد عضویت آغاز می‌گردید و با ورود به بخش داخلی معبد، پس از آن‌که یک نگهبان با دسته شمشیرش به در می‌زد، ادامه می‌یافت.

تصویری از آنتونی سایر كه به عنوان اولین استاد لژ بزرگ انگلستان در ۱۷۱۷ برگزیده شد.

سپس پرسش‌ها و سوالاتی پیرامون شایستگی و انگیزه‌ها و دلایل نامزد پرسیده می‌شد و بعد از تشخیص این‌که انگیزه‌های وی «قابل توجه» است یا خیر، همراه با خوانده شدن یک دعای کوتاه، سه بار به دور تالار هدایت، و در هر دور به عنوان «یک نامزد بیچاره غرق در تاریکی» معرفی می‌شد.

سپس در مقابل محرابی که استاد بزرگ و کسی که رهبری لژ را بر عهده داشت، قرار گرفته و در آنجا از وی پرسیده می‌شد: «خواسته بزرگ قلب تو چیست؟» و پاسخ این سوال «نور» بود که در گوش او زمزمه می‌شد.

سپس چشمان او باز و سه نماد به عنوان نور، شامل کتاب قانون مقدس، پرگار و گونیا به او ارائه و در مرحله‌ بعدی نشانه‌ها، دستگیره‌ها و کلمات عبور سرّی درجه اول و همچنین معنای بوآز برایش شرح داده می‌شد.

در ادامه، مراسم با اهدای یک پیش‌بند ماسونی به عضو تازه‌وارد به پایان می‌رسید.

ماسون‌ها گرد هم می‌آمدند تا مراسم کارآموز تازه‌وارد را برگزار نمایند. در این تصویر استاد بزرگ لژ نامزد ورود را پیش از بازگویی اسرار درجه اول مورد پرسش قرار می‌دهد.

درجات دوم و سوم

درجه دوم مختص ماسون‌های نسبتاً با سابقه و عمدتاً پیشه‌ور بود.

نامزدان ورود به این درجه همانند مراسم ورود اعضاء درجه اول، وارد معبد می‌شدند و به دنبال آن باید پاسخ سؤالاتی که به خاطر سپرده بودند را از حفظ می‌خواندند.

این کاندیداهای ورود به درجه دوم، در ارائه‌ی پاسخ‌ها باید نشان می‌دادند که با «اسرار پنهان علوم و طبیعت» آشنا هستند و آن‌چنان که از آنها انتظار می‌رفت این اسرار را به خوبی آموخته‌اند.

آنها نیز دوباره دور معبد گردانده، نشان‌ها و کلمات عبور جدید برایشان شرح داده شده و سپس معنای یاخین، ستون سمت راست معبد سلیمان به آنها گوشزد می‌شد.

درجه‌ی سوم، پیوستن‌ با همه‌ی وجود نام داشت و مختص ماسون‌های استاد بود.

با پاسخ دادن موفقیت‌آمیز به پرسش‌های آزمایشی بیشتر، نامزد وارد معبدی می‌شد که غرق در تاریکی بود.

پس از دعا و مراسمی که مشابه مراسم دو سطح اول بود، «استاد مستطاب» نامزد را پس از زانو زدن در برابر محراب روی پا بلند می‌کرد و دستانش را بر روی سه نور می‌گذاشت و او را سوگند می‌داد.

این ماسون‌های قرن هجدهمی مراسم ورود یک استاد، سومین و بالاترین درجه فراماسونری را برگزار می‌كنند. شمع‌های روشن نشان از پایان مراسم دارند، چرا كه مراسم از تاریكی به روشنایی آمده است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نمایشگران ماسونی
برای کمک به آشنایی با آداب و رسوم، بسیاری از ماسون‌ها به کتابچه‌هایی به نام نمایشگر متکی بودند که معانی نمادهای بزرگ ماسونی و بخش‌های مهم مراسم خودش جمع است نباید جمع بسته شود.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ادامه دارد…

قسمت قبلی این مقاله ؛ قسمت بعدی این مقاله

منبع: جرمی هاروود ، تاریخچه فراماسونری ، برگردان: علی شیعه علی ، تهران: انتشارات سبزان.

رسوم ماسونی ، رسوم ماسونی ، رسوم ماسونی ، رسوم ماسونی

تنها با یک کلیک به کانال تلگرام اندیشکده مطالعات یهود بپیوندیم: