یهودیانی که هالیوود و رسانه‌ها را اداره می‌کنند!

مقاله‌ی پیشِ رو از یک سایت اینترنتی-رادیویی وابسته به یک کلیسای پروتستان تگزاس با موضوع روشنگری در مورد روایت‌های جریان اصلی رسانه، به‌نام Power of Prophecy به‌معنای «قدرت پیشگویی» استخراج شده است. مؤسس این سایت که نویسنده‌ی مقاله‌ی حاضر نیز هست، تکسی مارس، افسر سابق نیروی هوایی آمریکا و یک کشیش مسیحیِ بنیادگرا است که رهبانیت دو کلیسایِ واقع در تگزاس را نیز به‌عهده دارد. مارس در این مقاله قدمی کوچک در راستای افشای حقیقتِ تسلط یهود بر هالیوود و رسانه‌های آمریکا برداشته است که می‌تواند منبعی مناسب برای تحقیق در مورد یهودیان اداره‌کننده هالیوود و رسانه‌ها باشد. نوشته‌های داخل قلاب [] از مترجم است.

منبع انگلیسی مقاله: https://www.texemarrs.com/jews_own_hollywood.htm
ترجمه اختصاصی برای اندیشکده مطالعات یهود : دکتر سلمان سهیلی

یهودیانی که هالیوود و رسانه‌ها را اداره می‌کنند

می‌دانیم که آنها پشت جنایت‌های وال‌استریت هستند و در کاخ سفید و کنگره حضور دارند. خوب! دیگر به چه کارهایی مشغولند؟!
تِکسی مارس [نویسنده‌ی مقاله‌ی حاضر] Texe Marrs

آیا یهودیان صهیونیست مالک هالیوود و رسانه‌ها هستند؟ آیا آنها با تزریق مداومِ تبلیغات صهیونیستی و جانبدارانه به برنامه‌های خبری، فیلم‌ها، نمایش‌های تلویزیونی و حتی کارتون‌ها و سرگرمی‌های کودکان از رسانه برای شکل‌دهی و قالب‌دهی به باورهای آمریکایی‌ها سود می‌برند؟

جواب این سؤال که در نظر شما شاید حتی ارزشِ جست‌وجوکردن هم نداشته باشد، خیلی واضح است: «بله»

اما اخیراً، اظهاراتِ غیرمعمولِ میزبان میهن‌پرستِ یک گفت‌وگوی تلویزیونی مرا وادار به درنگ و تفکر بیشتر کرد. آیا کسی وجود دارد (حتی در میان جنبش میهن‌پرستانه) که واقعاً تا به این حد در گمراهی باشد و نفوذ یهود در رسانه را انکارکند؟!

اخیراً پس از این‌که یک مخاطب با بخش گفت‌وگوی تلویزیونی برنامه شبکه ارتباطات جنسیس (۱) تماس گرفت و نظر داد که: «یهودیان رسانه‌ها را کنترل می‌کنند»، میزبان برنامه از کوره در رفت. او در حالی‌که از انگِ نژادپرستی به‌عنوان برگِ برنده استفاده می‌کرد، به پرخاش ادامه داد؛ او فرد تماس‌گیرنده و افرادی مانند او، که از نفوذ صهیونیسم بیزار بودند را «نازیست» و «سامی‌ستیز» خواند. با عصبانیت، هرگونه دست‌داشتنِ یهود در هر توطئه‌ای را انکارکرد و آن‌ها که گستاخانه می‌گویند: «یهودی‌ها هالیوود و رسانه‌ها را اداره می‌کنند»، را ریشخند کرد!

سپس، این میزبانِ گفت‌وگوی تلویزیونی، که نمی‌توانست زهرِ خود را نریزد، از فرد تماس‌گیرنده و تمام کسانی که مثل او فکر می‌کنند درخواست کرد بیرون بروند و خود را حلق‌آویز کنند و به این ترتیب به برنامه‌ی کاهش جمعیت کمک کنند!

سپس، گویی، این همه نفرت‌پراکنی کفایت نکرده باشد، میزبانِ صهیونیست‌گرای برنامه اظهار کرد که تمام «نازیست‌ها و سامی‌ستیزها» که مخالف صهیونیسم و یهودی‌ها هستند: «باید یک دستگاه توستر برقی را به برق بزنند، به بدن خود بچسبانند و سپس به داخلِ وان آب حمام بپرند و خوش بگذرانند»، به بیان دیگر: خود را بکشند!

یک وحشی‌بازیِ تمام‌عیار توسط یک میزبانِ به‌اصطلاح «وطن‌پرست» یک گفت‌وگوی تلویزیونی. و این همه، فقط به این خاطر که تماس‌گیرنده‌ی بیچاره‌ی برنامه جرأت کرده بود بحثِ نفوذِ ناروای یهود بر رسانه‌ها را مطرح کند!

شنیدن اصلِ نُطقِ گزنده‌ی ضبط و پخش شده‌ی این صهیونیست‌پرستِ سینه‌چاک، یک‌بار دیگر عزم مرا برای آگاه کردن انسان‌های پاک‌سرشت، از خفقان استبدادیِ حقیقی که یهودیانِ صهیونیست بر رسانه‌ها حاکم کرده‌اند جزم کرد. بهترین راه انجام این کار، نه پرخاش و زهرافکنی، بلکه ارائه‌ی ساده‌ی وقایع، برای مستند کردنِ حقیقتِ کنترل یهود بر رسانه‌هاست.

آگاهانِ یهود چه می‌گویند؟

چطور است نگاهی به خود یهودیان رده بالای رسانه‌ها بیاندازیم و ببینیم چه می‌گویند. مثلاً جوئل اشتاین (۲)، یادداشت‌نویس روزنامه لس آنجلس تایمز و حامی همیشگی مجله تایم را در نظر بگیرید. اشتاین در ستون خود در لس آنجلس تایمز (۱۹ دسامبر ۲۰۰۸) می‌گوید:

آمریکایی‌هایی که می‌اندیشند یهودی‌ها هالیوود و رسانه‌ها را کنترل نمی‌کنند، احمقِ تمام‌عیارند.

اشتاین با افتخار تصدیق می‌کند که: «یهودی ها کلّ هالیوود را اداره می‌کنند» و سپس ادامه داده و با ارائه‌ی فهرستی بلندبالا از سران رسانه‌ای هالیوود که همه یهودی هستند! حرف خود را اثبات می‌کند. در لیست او: مدیر فاکس‌نیوز، پیتر چرنین (۳)، رئیس پارامونت پیکچرز (۴)، براد گری (۵)، مدیرعامل والت دیزنی، روبرت ایگور (۶)، رئیس سونی پیکچرز، مایکل لینتون (۷)، رئیس برادران وارنر، باری مِیِر (۸)، مدیر عامل CBS، لسلی مونویز (۹)، رئیس MGM، هَری اسلون (۱۰) و مدیرعامل استودیوی جهانی NBC، جف زوکر (۱۱) به چشم می‌خورند.

این‌ها فقط کله‌گُنده‌های بالادستیِ استودیوها هستند. به‌علاوه، هنرپیشه‌ها و خنیاگران هم اغلب یهودی هستند. از باربارا استرایسند (۱۲) و گوئینِت پالترو (۱۳) بگیر تا آدام سندلر (۱۴) و بن استیلر (۱۵). یهودی، یهودی، یهودی و باز هم یهودی.

جوئل اشتاین (جول استاین) نویسنده‌ی یهودی

آن‌طور که اشتاین با طعنه اظهار می‌کند، حتی سرکرده‌ی اتحادیه‌ی بازیگران و صنف بازیگران سینما یعنی آلن روزنبرگ (۱۶)، یک یهودی است. اشتاین می‌نویسد:

یهودی‌ها همه‌جا را زیرِ سلطه دارند. اگر تهِ دیگ را خوب بتراشم یک شش‌تایی جنتایل (غیریهودی) هم در موقعیت‌های عالی و شرکت‌های تولید سرگرمی گیر می‌آید. اما هی! یادتون باشه! حتی یکی از اون شش نفر یعنی چارلز کولیر (۱۷) مدیر AMC یهودی از آب در اومد.

جوئل اشتاین می‌گوید:

به‌عنوان یک یهودی که به خود می‌بالد، می‌خواهم آمریکا کارهای بزرگ ما را بداند. بله ما هالیوود را رهبری می‌کنیم.

فاکسمن، مدیر ADL، کنترل یهود را تصدیق می‌کند!

اشتاین می‌گوید که به آبراهام فاکسمن (۱۸)، رئیس ADL [اتحادیه‌ی ضدِ بدنام‌سازی یهودیان] (۱۹) زنگ زده و از او پرسیده است که چرا شمار بیشتری از یهودیان آشکارا، از این دستاورد بزرگ اظهار غرور نمی‌کنند؟ فاکسمن ضمن پاسخ به او تأیید می‌کند که، بله این یک واقعیت است که بیشتر سران اجرایی «از قضا یهودی‌اند».

«آبراهام فاکسمن» مدیر «اتحادیه ضد افترا»

در واقع فاکسمن به اشتاین گفته است:

همه‌ی هشت استودیوی اصلی فیلم‌سازی، توسط مردانی اداره می‌شود که: بر حسب اتفاق یهودی‌اند!

زمانی که از بن اشتاین (نسبتی با جوئل ندارد) هنرپیشه مشهور یهودی و صاحب‌نظر و نویسنده اقتصادی پرسیده شد: «آیا یهودی‌ها هالیوود را اداره می‌کنند؟» مستقیماً به پرسش‌گر خیره شد و با حالتِ بدی پاسخ داد: «مطمئن باش که همین‌طوره – خوب که چی؟»

شاهار ایلان (۲۰) در نوشته‌ای در هاآرتص (haaretz.com) بخش اینترنتی روزنامه‌ی برتر اسرائیل اظهار می‌کند:

البته که یهودی‌ها رسانه‌های آمریکا را کنترل می‌کنند. این روشن است. خلاف این ادعا توهین به آگاهی عمومی است.

نیل گابلر (۲۱) نیز که یک یهودی محقق نامدار عرصه‌ی رسانه است، کتابی کامل تالیف کرد که الگوی کلی تسلطِ یهود بر هالیوود را ترسیم می‌کند. عنوانِ کتاب چنین است: «یک امپراطوری، متعلق به خودشان: چگونه یهودیان هالیوود را اختراع کردند».

تصویر «نیل گابلر» و جلد کتابش

اما برای این‌که ببینیم یهودیان، واقعیتِ کنترل یهود بر رسانه‌ها را چگونه در نشریات و مطبوعات خود منعکس می‌کنند، تنها کاری که باید بکنیم این است که نگاهی به مسأله اخیر نشریه‌ی یهودی Daily Forward بیاندازیم که مقاله‌ای با عنوان: «خوشگل پسرهای (۲۲) بیلیونر بر سرِ امپرطوری رسانه‌ای نبرد می‌کنند» را رونمایی کرده است.

نبرد بیلیونرهای یهودی بر سرِ رسانه‌ها

مقاله‌ی مسحورکننده‌ی یادشده که ارزش نگاه کردن را دارد، در مورد چگونگی تحتِ تملک درآوردن رسانه‌ها توسط یهودیان، طیِ دهه‌ها، و رقابت کنونی آنها با هم، یعنی چشم و هم‌چشمی بر سرِ خریدن یکی از قدرتمندترین شرکت‌های رسانه‌ای آمریکا (شرکت Tribune) است که ۲۳ ایستگاه تلویزیونی، یک تیم بیس‌بال و بسیاری روزنامه‌های بزرگ از جمله «شیکاگو تریبیون» و «لس آنجلس تایمز» را در اختیار دارد.

البته، مجلّه‌ی یهودی دیلی فوروارد با روی‌کردی مغرضانه چنین می‌گوید:

به‌هرصورت، بالاخره معلوم می‌شود، ما یک یهودی را به تصدی لس آنجلس تایمز که روزگاری یکی از مشهورترین مؤسسات پروتستان‌های سفید آنگلوساکسونِ (۲۳) (WASP) لس آنجلسِ قدیم بود خواهیم گماشت. چه روز مبارکی برای یهودیان لس آنجلس دیرین…

این نشریه خاطرنشان کرد که در میان بیلیونرهای یهودی (خوشگل‌پسرها) که بر سر امپراطوری رسانه‌ای Tribune رقابت می‌کنند، دیوید گِفِن (۲۴)، غول رسانه‌ای لیبرال یهودی نیز حضور دارد.

و حالا چه‌کسی، ان‌شاءالله به مبارکی!، مالک شرکت Tribune شد؟ خوب، او کسی نبود جز بیلیونر یهودی، سام زل (۲۵). «زل» یکی از حامیانِ مالیِ عمده‌ی عوامل اسرائیلی، صهیونیستی و یهودی است. حاخامِ خودِ او، با افتخار گزارش می‌دهد که «زِل» یک صهیونیست متعهد، حامی بخشنده‌ی اسرائیل و عضو معتبر کنیسه است.

سام زل (بالا) و روزنامه‌نگاران مورد علاقه‌اش، به ترتیب از راست: چارلز کراثمر، توماس فریدمن و دیوید بروکس

وقتی از او پرسیده شد که روزنامه‌نگار مورد علاقه‌ی متعلق به خودش کیست؟ به‌سرعت جواب داد: «چارلز کراثمر (۲۶)، توماس فریدمن (۲۷)، دیوید بروکس (۲۸)». غافل‌گیرتان کنم! این سه‌گانه، از آن کلّه‌خرهای صهیونیست دوآتشه‌ای هستند که درحالی‌که بر سرِ هم نعره می‌کشند، از آمریکا می‌خواهند که به ایران حمله کند، کمکِ خارجی بیلیونی بیشتری برای قومِ نورِچشمیِ اسرائیل فراهم کند و الی آخر.

روزنامه‌های محلّی تحت تملک عواملِ خارجی

کنترل یهود بر رسانه‌ها به‌قدری نیرومند است که ناتانیل کاپنر (۲۹)، یک یهودیِ کم‌نظیر که به مسیحیت گروید و اکنون در روایتِ چنین مسائلی تخصص دارد، اظهار می‌کند که دیگر نمی‌توانیم به روزنامه‌های محلیِ خود اطمینان کنیم. کاپنر می‌نویسد: «یهودیان صهیونیست روزنامه‌های محلی آمریکا را در دست گرفته‌اند». درواقع او بیان می‌کند که اساساً، دیگر چیزی به اسم روزنامه‌ی محلی وجود ندارد. زیرا:

اکثر روزنامه‌های محلّی در دستِ شرکت‌هایی هستند که توسط صهیونیست‌ها هدایت می‌شوند و دفاتر مرکزی‌شان صدها مایل آن‌سوتر است!

کاپنر شواهد متنوّعی برای سلطه‌ی فراگیرِ صهیونیست‌ها بر رسانه‌ها در تمامی سطوح فراهم می‌کند. کاپنر می‌گوید: امپراطوری نیوهاوس (۳۰) که متعلق به برادران یهودی ساموئل، دونالد و تئودور نیوهاوس است، «اشتهای سیری‌ناپذیر آن‌ها برای کنترل باورها» را عیان می‌کند.

علاوه بر آن، دامنه‌ای گسترده از مجلات اداره شده توسط خانواده یهودی نیوهاوس از جمله نیویورکر، ووگ (۳۱)، گولف دایجست (۳۲)، گلمور (۳۳)، فصلنامه جنتلمن و ضمیمه‌ی پَرِید (۳۴) که به‌طور انبوه همراه با روزنامه‌ها پخش می‌شود، وجود دارد.

ناتانیل کاپنر: یهودیان روزنامه‌های محلّی آمریکا را در دست گرفته‌اند!

این حقیقت که صهیونیست‌ها تقریباً همه‌ی خروجی‌های رسانه‌ها را در آمریکا کنترل می‌کنند بی‌شک دال بر این است که شهروند آمریکایی تنها یک روایت از حقایقِ خاورمیانه را می‌شنود: روایتِ یهودپرستان و اسرائیل‌دوستان! این امر دکتر کِوین مک‌دونالد (۳۵) استاد دانشگاه دولتی کالیفرنیا را بر آن داشت که چنین بنویسد:

در دنیای امروز، گروه‌های لابی‌گرِ یهودی-آمریکایی و یهودیانی که در رسانه‌ها پای‌بندی عمیقی دارند، پشت سیاست‌های خارجی اسرائیل‌دوستانه‌ی ایالات متحده قرار دارند که دارد منجر به جنگ با تقریباً تمامِ دنیای عرب می‌شود.

این جانب‌داریِ صهیونیستی و تحریف تبلیغاتیِ صورت‌گرفته توسط رسانه‌های آمریکاییِ تحتِ تملک یهود چیز جدیدی نیست. در زمانی به قدمت ۱۹۷۸، نویسنده‌ی سیاسی یهودی آلفرد لیلینتال (۳۶) در کتاب افشاگرانه‌ی خود، «ارتباطات صهیونیستی» (۳۷) اظهار کرد:

مؤثرترین بخش ارتباط یهود احتمالاً بخش کنترل رسانه است. کاملاً عیان است که شکل‌دهندگان دیدگاه آمریکایی‌ها برای مدتی طولانی، تحت نفوذ مُشتی روزنامه‌ی قدرتمند از جمله نیویورک تایمز، واشنگتن پست، و سن لویی پُست دیسپَچ (۳۸) بوده‌اند. (همگی خانواده‌هایی یهودی هستند).

برای عیان‌ساختنِ هرچه بیشترِ گستردگیِ سلطه‌ی یهود بر رسانه‌ها خاطرنشان می‌کنیم که امپراطوری رسانه‌ای اشراف‌زاده‌ی یهودی آرتور سالزبرگر امروزه نه فقط شامل نیویورک تایمز (که در دوران استالین به‌طور نظام‌مند جنایات نسل‌کشانه‌ی افسرانِ یهودی در اتحاد جماهیر شوروی کمونیست را پوشش می‌داد) که بوستون گلوب (۳۹)، لکسینگتون دیسپَچ (۴۰)، گِینزویل سان (۴۱)، اوکالا استار بانر (۴۲)، توسکالوسا نیوز (۴۳)، اسپانتنبورگ هرالد ژورنال (۴۴) و سانتا باربارا نیوز پرس (۴۵) را نیز در بر می‌گیرد.

«آلفرد لیلینتال» نویسنده کتاب «ارتباطات صهیونیستی»

هرکدام از این روزنامه‌های ذکر شده توسط لیلینتال در ۱۹۷۸ به‌نوبه‌ی خود تحت تملک یهودند و هنوز نیز ده‌ها نشریاتِ دیگر را صاحبند. این‌که اخبار تا به این حد آلوده‌اند؛ به‌خاطر این است که تقریباً همه‌ی روزنامه‌های آمریکایی، سیاست‌های خاورمیانه‌ای [رئیس‌جمهورهای آمریکا مانند] جرج بوش که به‌طور رادیکالی حامی اسرائیل هستند را تأیید کرده‌اند. از جمله این سیاست‌ها می‌توان سلاخی بی‌رحمانه‌ی لبنان و فلسطین توسط اسرائیل را نام بُرد.

جای هیچ شکّی نمی‌تواند باشد. مستندکردنِ سلطه‌ی سنگینِ حاکم بر رسانه‌ها از جانب تله‌گذارانِ (۴۶) شرور یهودی که پیوسته با منافعِ محضِ آمریکا در تخاصم‌اند برای ما کاری آسان است، حال آن‌که هر روز، بی‌شرمانه، انبوهی حجیم از تبلیغات صهیونیستی گمراه‌کننده را از خود تراوش می‌کنند. مجله‌ی تایم، نیوزویک، NBC، ABC، CBS،CNN ، FOX، و بسیاری دیگر از نشریات، همگی، توسط یهودیان اداره می‌شوند و تنها، برای پیشبرد اهداف خائنانه، ضدآمریکایی و روزافزونِ امپراطوری جهانی صهیونیسم به‌کار گرفته می‌شوند.

آمریکا در قبضه‌ی مشتِ آهنینِ پنهان و سرخِ صهیونیسم

البته، رسانه‌ها، با وجودِ اهمیت بالایی که برای فرهنگِ ما دارند، تنها جزئی کوچک از کل آن چیزی هستند که اکنون با کمالِ تاسف، زیر یوغِ نخبگان صهیونیسم است. نهاد آموزش و پرورش، وال‌استریت، بانک‌ها، صندوق ذخیره فدرال (۴۷)، کنگره، کاخ سفید (تنها رام امانوئل (۴۸)، صهیونیست دوآتشه‌ی اسرائیلی که رئیس ستاد کاخ سفید اوباما بود را در نظر بگیرید) و قوه قضائیه هرکدام به‌تنهایی و نیز همه با هم توسط صهیونیست‌های رادیکالی تحتِ نفوذ قرار گرفته‌اند که اسرائیل و «قوم برگزیده» خود را در اولویت اول می‌گذارند تا به زیان همه‌ی مقدساتِ یک آمریکاییِ درست‌کار، خداترس و سخت‌کوش عمل کند.

بنابراین، بارِ دیگر اگر یک هالوی نادان در یک گفت‌وگوی رادیویی و یا هر جای دیگر انگِ نژادپرستی را به‌عنوان برگِ برنده به رُخ شما کشید و درباره‌ی نازی‌ها و و یهودستیزهایی که مدعی کنترل یهود بر رسانه‌ها هستند هارت و پورت کرد، تنها دست دراز کرده و کانال رادیویی خود را عوض کنید. و لطفاً، فراموش نکنید که بگذارید تا مدیر آن شبکه و ایستگاه رادیویی از نارضایتیِ شما باخبر شود.

واقعیت این است که تلکه‌کُن‌های (۴۹) دغلِ یهودی که آنجا نشسته‌اند و دروغ‌ها، آروغ‌ها و مزخرفات صهیونیستی را ترویج می‌دهند به‌درستی سزاوارِ تحقیرشدن از جانب ما هستند.

حقیقت غنیمت است

تا آن‌جا که به تکسی مارس [نویسنده‌ی متنِ فوق] و پاوِر آو پرافِسی (۵۰) [نشریه‌ی اینترنتی متعلق به تکسی مارس] مربوط می‌شود، ما همواره با خود عهد بسته‌ایم که حقیقت را به شما بگوییم، همه‌ی حقیقت را و هیچ چیز مگر حقیقت را. و بخشی از حقیقت قطعاً این است که: آری، قطعاً یهودی‌های صهیونیست مالک و اداره‌کننده‌ی هالیوود و رسانه‌ها هستند. پس مراقب دروغ‌ها و نیرنگ ایشان باشید. حقیقت غنیمت است. بیایید با هم از آن محافظت کرده و آن را پرورش دهیم.

پی‌نوشت‌ها:

(۱) Genesis
(۲) Joel Stein
(۳) Peter Chernin
(۴) Paramount Pictures : یکی از مطرح‌ترین کمپانی‌های فیلم‌سازی جهان
(۵) Brad Grey
(۶) Robert Igor
(۷) Michael lynton
(۸) Barry Meyer
(۹) Lesli Moonves
(۱۰) Harry Sloan
(۱۱) Jeff Zucker
(۱۲) Barbara Streisand
(۱۳) Gwyneth Paltrow
(۱۴) Adam Sandler
(۱۵) Ben Stiller
(۱۶) Alan Rosenberg
(۱۷) Charles Collier
(۱۸) Abraham Foxman
(۱۹) Anti-Defamation League
(۲۰) Shahar Ilan
(۲۱) Neal Gabler
(۲۲) Boychicks : می‌توان آن را به «گل‌پسر» یا «شاخ‌شمشاد» نیز ترجمه کرد
(۲۳) White Anglo-Saxon Protestant
(۲۴) David Geffen
(۲۵) Sam Zell
(۲۶) Charles Kruthammer
(۲۷) Thomas Friedman
(۲۸) David Brooks
(۲۹) Nathanael Kapner
(۳۰) Newhouse
(۳۱) Vogue
(۳۲) Golf Digest
(۳۳) Glamour
(۳۴) Parade
(۳۵) Kevin McDonald
(۳۶) Alfred Lilienthal
(۳۷) The Zionist Connection
(۳۸) Saint Louis post Dispatch
(۳۹) Boston Globe
(۴۰) The Lexington Dispatch
(۴۱) Gainesville Sun
(۴۲) The Ocala Star Banner
(۴۳) Tuscaloosa News
(۴۴) Spantanburg Herald Journal
(۴۵) Santa Barbara News Press
(۴۶) Shill : این واژه به هم‌دستِ دزد مغازه اطلاق می‌شود که در پوشش ظاهریِ مشتری همراه با دزد وارد مغازه می‌شود و سرِ فروشنده را گرم می‌کند
(۴۷) Federal Reserve
(۴۸) Rahm Emanuel
(۴۹) Shills
(۵۰) Power of Prophecy : نام نشریه‌ی اینترنتی-رادیوییِ منتشرکننده‌ی مقاله‌ی فوق است

…

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …