هولوکاست یهود علیه آلمانی‌ها

جیمز بکو (۱) تاریخ‌دان، در کتاب خود با عنوان «لطمات دیگر» (۲) نحوه‌ی برخورد وحشتناک متفقین با اسرای جنگی آلمان را افشا می‌کند؛ البته این جنایات تحت اوامر مستقیم آیزنهاور یهودی (۳) -فرمانده عالی نیروهای متفقین در آن زمان- صورت گرفته بود. هولوکاست یهود

«دوایت آیزنهاور» قصاب جنگ جهانی دوم

در این کتاب، افشاگری‌های تکان‌دهنده‌ای از این اقدامات توسط ستوان سابق، ارنست اف. فیشر (۴) در لشکر ۱۰۱ هوابرد به چاپ رسیده است. این ستوان که بعدها به سِمَت تاریخ‌دان ارشد در ارتش ایالات متحد می‌رسد، با عنوان دکتر سرهنگ ارنست اف. فیشر (۵) بازنشسته می‌شود.

چاپ‌های مختلف کتاب «لطمات دیگر» نوشته «جیمز بکو»

فیشر در مقدمه‌ی کتاب بکو می‌نویسد:

«ارتش ایالات متحده و ارتش فرانسه‌ از آوریل سال ۱۹۴۵، حدود یک میلیون نفر را که بیشترشان در اردوگاه‌های آمریکا اسیر بودند، تار و مار می‌کنند… نفرت آیزنهاور با عبور از عدسی دیوان‌سالاری نظامی فرمانبردار، چنان ترسی از اردوگاه‌های مرگ از خود بر جای گذاشت که با هیچ جریانی در تاریخ ارتش آمریکا قابل قیاس نیست؛ جریانی که تنها عبارت “جنایت بزرگ جنگی” برازنده‌ی آن است.»

اسیران آلمانی اردوگاه‌ اسرای جنگی راین‌ویزنلاگر (۶)

بعدها آشکار می‌شود که از پایان جنگ دوم جهانی تا پنج سال بعد، بیش از ۹ میلیون آلمانی نظامی و غیرنظامی، به‌واسطه‌ی اتخاذ سیاست گرسنگی و اخراج از سوی نیروهای متفقین، جان خود را از دست دادند.

این سیاست شامل مرگ زندانیان در مسیر حرکت به اردوگاه‌ها و افراد زندانی در اردوگاه‌های متفقین بود. در این اردوگاه‌ها، از ورود بسته‌های غذا جلوگیری می‌شد و کودکان به بردگی گرفته می‌شدند.

اسیران آلمانی در زندان متفقین

در این خصوص، تنها می‌توان این‌طور پنداشت که آیزنهاور از فرامین مقدس‌ترین راهنمای اخلاقی یهودیت، یعنی کتاب مورد علاقه‌ی یهودیان، «تلمود»، پیروی می‌کرده است!

در این کتاب که از منظر یهودیان شایسته‌تر از تمام کتب مقدس است، به دفعات بیان شده است که غیریهودیان ذاتاً شرّ و یهودیان خیر هستند و حتی بهترین غیریهودیان نیز مستحق کشته شدن و نابودی هستند. اعتقاد به برتری نژادی و معنوی یهودیان، به‌طور کامل مشخص است.

اردوگاه اسرای جنگی آلمانی

برخلاف کتب مقدس و قرآن کریم که به‌طور گسترده در دسترس همگان هستند، این روزها به‌دست‌ آوردن نسخه‌ای از مقدس‌ترین کتاب یهودیان یعنی «تلمود»، کاری بس دشوار است.

شاید این موضوع به این خاطر است که در این کتاب آشکارا قید شده که تعلیم آن به غیریهودیان حرام است. مجازات فردی که از این حکم تخطی کند، در سنهدرین ۵۸ ای – حگیگاه (۷) نشان داده شده است: «چنین شخصی مستحق مرگ است».

پی‌نوشت‌ها:

(۱) جیمز بَکو (James Bacque) نویسنده، ناشر و سردبیر کانادایی است. او متولد ۱۹ مه ۱۹۲۹ در تورنتو، مرکز استان انتاریو است.
(۲) عنوان و مشخصات کامل کتاب چنین است:

Other Losses; An Investigation into the Mass Deaths of German Prisoners at the Hands of the French and Americans after World War II. 2. rev. edition. Bolton, ON: Fenn, 1999. Includes “Foreword” by Col. Ernest F. Fisher, xix–xxi; also “Introduction to the second revised edition,” by James Bacque, xxiii–lxx. Projected new edition: Vancouver: Talonbooks, 2011.

(۳) دوایت آیزنهاور (Dwight Eisenhower)، ژنرال پنج ستاره و سیاست‌مدار آمریکایی بود که از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۱ به‌عنوان سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا مشغول به فعالیت بود. او در طول جنگ جهانی دوم عنوان «ژنرال ارتش» را دارا بوده و فرمانده عالی نیروهای متفقین در اروپا بود.
از آیزنهاور در سالنامه‌ی فارغ‌التحصیلان دانشکده‌ی نظامی وست پوینت ایالات متحده در سال ۱۹۱۵، به‌عنوان «یهودی مخوف سوئدی» نام برده شده است. (صهیونیسم در مسیر سلطه، ص۱۴۳)

(۴) Ernest F. Fisher
(۵) Col. Dr. Ernest F. Fisher

(۶) راین‌ویزنلاگر (Rheinwiesenlager) در واقع ترکیبی از ۱۹ کمپ اسرای جنگی بود که در طول رودخانه راین در ماه‌های پایانی جنگ جهانی دوم ساخته شده بود. این زندان در آوریل سال ۱۹۴۵ ساخته شده و در حدود ۲ تا ۳ میلیون اسیر آلمانی که خود را به متقفین تسلیم کرده بودند در این زندان در داخل خاک آلمان نگهداری می‌شدند.
این کمپ‌ها بسیار شلوغ بوده و غذا و آب به ندرت یافت می‌شد و هیچ سرپناهی نیز وجود نداشت. سازمان صلیب سرخ نیز اجازه بازدید از این کمپ‌ها را نداشت. آن‌ها با این استدلال که این زندانیان نه اسرای جنگی بلکه «نیروهای خلع سلاح شده دشمن» هستند مانع از بازدید صلیب سرخ از این زندان‌ها و بررسی اوضاع زندانیان می‌شدند.
برخی بر این باورند که بیش از یک میلیون زندانی در این کمپ‌ها جان خود را از دست دادند اما برخی دیگر تعداد تلفات را تنها ۵۶۰۰۰ نفر اعلام کردند. ژنرال آیزنهاور با این بهانه که غیرنظامیان آواره غذای بیشتری برای خوردن داشته باشند، دستور داده بود سهمیه غذایی کمتری در اختیار این زندانیان قرار گیرد.

(۷) Sanhedrin 58a – Hagigah

سنهدرین (عبری: סנהדרין؛ یونانی: συνέδριον سِنِدریون به معنی «با هم نشستن» یا «انجمن») دادگاه و شورای عالی یهودیان در زمان گذشته بود که از بیست و سه داور یا قاضی یا «ربّی» در هر شهر و یا هفتاد و یک قاضی از تمام شهرهای سرزمین باستانی اسرائیل به‌عنوان «سنهدرین بزرگ» تشکیل می‌شد. اعضای سنهدرین بزرگ، ۷۱ تن بودند. سنهدرین بزرگ، در اورشلیم، واقع بود. دادگاه در همه‌ی روزها، جز در روزهای عید و روز سبت، برقرار بود. رئیس سنهدرین، «ناسی» و رئیس عدالت آن «او بیت دین» نامیده می‌شد. سنهدرین، در زمان «تئودوسیوس دوم» منحل شد و عنوانِ «ناسی» نیز ممنوع گشت. در زمان عمر بن خطاب، تلاش‌هایی برای احیای سنهدرین در اورشلیم صورت گرفت؛ اما موفقیت‌آمیز نبود.

https://en.wikipedia.org/wiki/Sanhedrin#Revival_attempts

منبع: كتاب صهیونیسم در مسیر سلطه، نوشته: اندرو کارینگتن هیچکاک، برگردان: محمدیاسر فرحزادی، تهران: نشر ساقی، صص۱۸۰-۱۸۲، به همراه تحقیقات اندیشكده مطالعات یهود.

هولوکاست یهود ، هولوکاست یهود

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …

هولوکاست یهود ، هولوکاست یهود