دیوید ورمسر دست راست نتانیاهو در کاخ سفید

ژنرال‌های یهودی جنگ نرم (۱)

تحصیلات

دریافت مدرک کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا از دانشگاه جان هاپکینز [۱]

سوابق علمی – اجرایی

عضو پیشین هیات مدیره کمیته آمریکایی برای لبنان آزاد [۲] عضو موسسه آمریکایی اینترپرایز [۳] امضاء کننده گزارش گروه مطالعاتی لبنان [۴] در سال ۲۰۰۰.
مدیر برنامه‌های تحقیقاتی سیاسی و استراتژیک در موسسه مطالعات سیاسی و استراتژیک پیشرفته [۵].
مدیر کمک هزینه‌های سازمانی موسسه مطالعات خاورنزدیک واشنگتن [۶] بین سال‌های ۱۹۹۴تا ۱۹۹۶.
عضو گروه مطالعاتی لبنان در اتاق فکر خاورمیانه [۷].

مشاغل دولتی

مشاور پیشین در امور خاورمیانه در دفتر معاون ریاست جمهوری وقت بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷.
مشاور مخصوص معاون رییس‌جمهور در کنترل تسلیحات و امنیت بین‌المللی بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳.
مدیر پروژه در موسسه آمریکایی صلح [۸] بین سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴.

تالیفات

حرفه‌ای سازی حفاظت از صلح [۹] متحدان دیکتاتور: ناتوانی آمریکا در شکست صدام حسین [۱۰]

دیوید ورمسر یک متخصص سیاست‌گذاری خارجی است که در سوئیس متولد شده است. وی به عنوان مشاور ارشد دیک چنی دستیار ویژه جان بولتون در وزارت خارجه و کارشناس تحقیقاتی در امور خاورمیانه در موسسه امریکن اینترپرایز فعالیت کرده است. وی به عنوان ستوان اطلاعات در نیروی ذخیره دریایی ایالات متحده خدمت کرده است.
ورمسر دارای دکتری روابط بین‌الملل از دانشگاه جان هاپکینز است. [۱۱] وی یکی از مشهورترین افرادی بود که در تهیه گزارش سال ۱۹۹۶ با عنوان “تحلیلی شفاف: استراتژی جدید برای ایمن‌سازی منطقه” نقش داشت. این گزارش برای بنیامین نتانیاهو تهیه شده بود و از حملاتی پیش‌­دستانه علیه ایران و سوریه، برکناری صدام حسین و دست کشیدن از مذاکرات سنتی “زمین در مقابل صلح” بین اسرائیل و فلسطین، حمایت می‌کرد. [۱۲]

دیوید ورمسر، محققی است که روابط محکمی با برخی از موسسات سیاسی نومحافظه‌کاران داشته و از سال ۲۰۰۳ تا اواسط سال ۲۰۰۷ بعنوان مشاور پیشین امور خاورمیانه دیک چنی [۱۳]، مشغول به کار بود. وی قبلا نیز بعنوان دستیار جان بولتون [۱۴] –که بعدها نماینده ویژه ایالات متحده در امور کنترل تسلیحات و امنیت بین‌المللی شد- کار می‌کرد. در آن هنگام سرویس خبری اینتر پرس [۱۵] گزارش کرد: علیرغم سقوط سهمگین، باور عمومی در توانایی بوش در اداره عراق پس از جنگ و وخامت اوضاع در این کشور و ارتباط ورمسر با تلاش­‌های گروه‌های دست راستی برای گسترش مداخلات ایالات متحده در خاورمیانه از جمله عراق، برخی ناظرین انتصاب وی در دفتر دیک چنی در آن زمان را نشانه‌ای از تداوم قدرت نومحافظه‌کاران در دولت جورج بوش، دانستند.

تصمیم ورمسر برای ترک دولت، ابتدا توسط برخی از وبلاگ‌نویس‌ها در اواخر ماه ژوئن سال ۲۰۰۷ منتشر شد. رابرت دریفوس [۱۶] در بیست‌وچهارم ژوئن سال ۲۰۰۷ در هافینگتون پست [۱۷] نوشت: منابع متعددی اطمینان داده‌اند که ورمسر، دولت را به خاطر پذیرش سمتی در یک موسسه به عنوان کارشناس ریسک‌پذیری، ترک خواهد کرد. دریفوس همچنین در این مقاله افزوده بود: کنار رفتن ورمسر، آخرین حلقه از جدا شدن نومحافظه‌کاران از دولت جورج بوش از سال ۲۰۰۵ است. از جمله محافظه‌کارانی که از دولت جورج بوش جدا شده بودند می‌توان از لوییس لیبی [۱۸]، پل ولفوویتز[۱۹]، داگلاس فیث [۲۰]، جان بولتون، روبرت جوزف [۲۱] و جی.دی کروچ [۲۲] نام برد. ضمن این که ریچارد پرل [۲۳] نیز زودتر تحت فشار هیات سیاست‌گذاری وزارت دفاع استعفا کرده بود و الیزابت چنی [۲۴] -دختر دیک چنی- دفتر امور خاور نزدیک وزارت خارجه آمریکا را تابستان گذشته ترک کرد. استیون کلمونز [۲۵] -که ورمسر را یکی از اعضای نومحافظه‌کار ویژه دفتر معاون ریاست جمهوری می‌نامد- در وبلاگ خود در واشنگتن نت [۲۶] در بیست‌و‌چهارم ژوئیه سال ۲۰۰۷ نوشت: یکی از دوستان نزدیک ورمسر که هنوز برای جورج بوش کار می‌کند به من اطلاع داد که ورمسر مدتی است به دنبال شغل جدیدی می‌گردد- همان چیزی که در اصل باعث شد تا وی بخشی از اطلاعات خود را با من درمیان گذارد و من آن را منتشر کرده و نیویورک تایمز، جو کلاین و دیگران به اثبات آن کمک کردند. بنا به گفته این منبع، مقاله نیویورک تایمز بطور طعنه‌آمیزی موجب شد تا این شرکت مشاوره‌ای برای بدست آوردن ورمسر با مشقت بیشتری روبرو شود. [۲۷]

کلمون به مقاله نیویورک تایمز در تاریخ دوم ژوئن سال ۲۰۰۷ تحت عنوان: “رایس گفت‌وگفتگوی خصمانه علیه ایران را کاهش می‌دهد” استناد می‌کند. این مقاله گزارشی پیرامون تلاش‌های کاندولیزا رایس وزیرخارجه وقت آمریکا جهت به حداقل رساندن هرگونه احساس شکاف در دولت بوش در ارتباط با مسائل ایران بود. این تلاش‌ها بویژه پس از انتشار هشدار رئیس گروه مراقبت فعالیت‌های هسته‌ای سازمان ملل متحد [۲۸] پیرامون آنچه وی تلاش دیوانگان برای اقدام نظامی بر ضد تهران خواند، افزایش یافت. یکی از این دیوانگان که در مقاله نیویورک تایمز از وی نامبرده شده ورمسر است که بنا به گزارش این روزنامه، سخنان ستیزه‌جویانه زیادی در مورد ایران به دیگران اظهار و حتی به دیپلمات‌های اروپایی نیز هشدار داده بود؛ طوری‌که برخی از این دیپلمات‌ها بیم آن داشتند که منازعه بر سر برنامه هسته‌ای ایران به تصمیم دولت بوش جهت توسل به زور علیه ایران بیانجامد. [۲۹]

ورمسر به‌عنوان  یکی از حامیان سرنگونی سوریه تلاش زیادی کرد

ورمسر یک نظریه‌پرداز حامی اسراییل است که مدت مدیدی طرفدار سرنگونی حکومت صدام حسین بود و قبل از پیوستن به دولت جورج بوش برای تعدادی از گروه‌های سیاسی صاحب‌نفوذ مانند موسسه آمریکایی اینترپرایز، موسسه مطالعات خاورنزدیک واشنگتن و موسسه مطالعات سیاسی و استراتژیک پیشرفته کار کرده است. میراف ورمسر [۳۰]، همسر وی نیز مدیر مرکز سیاست‌ خاورنزدیک موسسه دست‌راستی هودسون [۳۱] است. [۳۲] ورمسر هنگامی که در موسسه مطالعات سیاسی و استراتژیک پیشرفته به سر می‌برد، در سال ۱۹۹۶ در تهیه گزارشی پیرامون روی کارآمدن دولتی تحت رهبری حزب لیکود در اسرائیل با گروه مطالعاتی این موسسه به مشارکت پرداخت. حزب لیکود با نخست‌وزیری بنیامین نتانیاهو که خواهان متوقف نمودن گفتگوهای صلح بود، به تازگی قدرت را در اسرائیل بدست گرفته بود. این گزارش راهبردهایی جهت ترسیم دوباره نقشه خاورمیانه ارائه می‌کرد. در میان این پیشنهادات استدلال شده بود که سرنگون ساختن صدام حسین از قدرت در عراق -از اهداف استراتژیک و کلیدی اسرائیل- حق مشروع کشور صهیونیستی به شمار می‌آید. این گزارش -تحت عنوان: “تحلیلی شفاف: استراتژی جدید برای ایمن‌سازی منطقه” [۳۳] که توسط فیث، پرل و میراف ورمسر به صورت مشترک تالیف شده بود- همچنین پیشنهاد می‌کرد تا تهدیدات منطقه‌ای، ضمن همکاری نزدیک با ترکیه و اردن، محاصره، بی‌ثبات و سرنگون شوند و از نیروهای اسرائیل مستقر در لبنان برای حمله به اهداف نظامی سوریه در لبنان استفاده شود و در صورت ناکافی بودن این حرکت، اسرائیل باید به تعدادی از اهداف انتخاب شده در خاک سوریه حمله کند. علاوه بر این، اسرائیل حتی می‌تواند حیطه استراتژیک خود را با همکاری ترکیه و اردن با تضعیف، محاصره و سرنگونی حکومت سوریه شکل بخشد. این عمل باعث ایجاد اتحادی طبیعی میان اسرائیل، اردن، عراق و ترکیه خواهد شد که سوریه را تحت فشار قرار داده و آنرا از شبه جزیره عربستان جدا خواهد کرد و پیش‌درآمد ترسیم دوباره نقشه خاورمیانه خواهد بود که می‌تواند تمامیت ارضی سوریه را به مخاطره اندازد. [۳۴]

ورمسر در سال ۱۹۹۹ کتابی زیر عنوان “متحدان دیکتاتور: ناتوانی آمریکا در شکست صدام حسین” را تالیف کرد، که استدلال می‌کرد سیاست‌های کلینتون در عراق برای محاصره این کشور شکست خورده است. در مقدمه این کتاب آمده است: “هفت سال پس از جنگ خلیج فارس، رژیم صدام تغییری نکرده و حتی قدرت وی نیز افزون‌تر شده است. موقعیت دیپلماتیک وی در حال بهبود بوده، طوری‌که اعتماد به رهبری آمریکا در میان متحدان این کشور کاهش یافته و جایگاه آمریکا برای حل و فصل مسائل نزد رقبا تضعیف شده است. اگر تحریم‌ها موثر بودند، می‌توانستند از دست‌یابی رژیم صدام به بسیاری از مواد و تکنولوژی‌های مهم و حساس جلوگیری کرده و برنامه متعارف نظامی وی را نیز تضعیف کنند. ولی این تحریمات ناکارآمد بوده‌اند. در صورتی که عملیات بازرسی و نظارت ضروری به منظور افشاء و نابود سازی برنامه تسلیحات کشتار جمعی صدام و ایجاد مانع در سر راه وی جهت دستیابی به آن، با موانع جدی روبرو شده است. ائتلاف برای محاصره صدام لرزان بوده و در خطر فروپاشی قرار دارد“. وی در ادامه می‌‌افزاید: “ایالات متحده ممکن است که جنگ خلیج فارس را برده باشد ولی ما به سرعت در حال از دست دادن قسمت عمده این جنگ هستیم.” کسانی که ورمسر در قسمت تقدیر و تشکر کتاب خود از آنها نام برده شامل نومحافظه‌کاران حامی اسرائیل و افراد دیگری نظیر: ریچارد پرل، مایکل لدین، داگلاس فیث، جیمز وولسی [۳۵]، هرولد رود [۳۶] و احمد چلپی است.

ورمسر در سال ۲۰۰۰ در تهیه سند راهبردی که توسط انجمن خاورمیانه متعلق به دانیل پایپز [۳۷] و کمیته لبنان آزاد تحت نظر زیاد عبدالنور [۳۸] [از حامیان دخالت هرچه بیشتر ایالات متحده در لبنان] منتشر گردید، مشارکت داشت. [۳۹] این سند با عنوان: “نقش ایالات متحده در پایان بخشیدن به اشغالگری سوریه در لبنان” [۴۰] از آمریکا می‌خواهد تا سوریه را از خاک لبنان بیرون رانده و سلاح‌های کشتار جمعی ادعا شده در مورد این کشور را نابود سازد. همچنین در آن استدلال شده بود که حاکمیت سوریه در لبنان در تضاد مستقیم با منافع آمریکا است و از ایالات متحده بخاطر درگیری به جای رویاوریی با این رژیم انتقاد شده بود. در میان کسانی که این سند را امضاء کرده بودند چهره‌هایی دیده می‌شدند که سریعاً به شخصیت‌های دولت بوش تبدیل شدند، از جمله: الیوت آبرامز [۴۱]، فیث، مایکل روبین [۴۲] و پائولا دوبریانسکی [۴۳]، معاون دموکراسی و امور بین‌المللی وزارت خارجه آمریکا، کرک پاتریک [۴۴]، لدین و فرانک گافنی. [۴۵] ورمسر ضمن انجام وظیفه در دولت بوش، در ارائه تعدادی از پیشنهادات و انجام فعالیت‌های سیاسی مناقشه‌برانگیز نیز دخالت داشت. بنا به گزارش نیوزویک، ورمسر و مایکل مالوف [۴۶] تحلیل‌گر سیاسی کهنه‌کار از اعضای واحد اطلاعاتی پنتاگون بودند که توسط فیث پس از یازده سپتامبر جهت کمک به تهیه سندی فوق‌محرمانه گردهم آمدند. این سند جهت اظهار تاسف از نداشتن اهداف مشخص در افغانستان و پیشنهاد نگاه به دیگر نقاط جهان از جمله عراق و آمریکای لاتین جهت پربار ساختن لیست اهداف تروریسم تنظیم شد.
بنا به گزارش کمیسیون یازدهم سپتامبر، این یادداشت خواستار حمله به اهدافی خارج از خاورمیانه و یا حمله به اهدافی غیر از القاعده مانند عراق در طرح حمله اولیه شده بود. نیوزویک نوشت: مالوف و ورمسر ارتباط نزدیکی میان گروه‌های تروریست بین‌المللی که سیا و دیگر آژانس‌های اطلاعاتی در مورد آن به تحقیق نپرداخته‌اند، می‌دیدند. آنان استدلال می‌کردند که یک حمله به تروریست‌ها در آمریکای جنوبی –برای مثال، منطقه دورافتاده‌ای در مرز پاراگوئه، آرژانتین و برزیل که سازمان‌های اطلاعاتی عقیده داشتند حزب‌الله تحت حمایت ایران در آنجا حضور دارد- تاثیراتی [بازدارنده] بر دیگر عملیات‌های تروریستی خواهد داشت. [۴۷] این پیشنهادات میان مشاوران ارشد سیاست خارجی دست به دست می‌شد ولی مقامات کاخ سفید نسبت به آن با احتیاط نگریسته و هیچ وقت آنها را بکار نبردند.

ورمسر، محافظه‌کار مظنون در سازمان سیا

ورمسر یکی از نومحافظه‌کارانی بود که در دولت بوش در تحقیقات مربوط به افشای هویت والری پلیم مامور مخفی سازمان سیا مورد بازجویی قرار گرفت. موضوع بازجویی احتمال نشت اطلاعات طبقه‌بندی شده از سوی این افراد به احمد چلبی و همچنین آیپک (لابی اسرائیل) بود. در همین رابطه واشنگتن پست گزارش داد: بازرسان خصوصاً در مورد گروهی از نومحافظه‌کاران در مسائل دفاعی از جمله فیث، پل ولفوویتز [معاون وزیر دفاع]، هرولد رود [کارشناس مسائل ایران وعراق] و دیگران در پنتاگون به تحقیق پرداختند. به گفته منابعی که در این پرونده دخیل بوده و یا به آن آشنایی داشتند، عوامل اف‌بی‌آی همچنین از مقامات جاری در مورد ریچارد پرل –عضو هیات دفاعی- و دیوید ورمسر -کارشناش مسائل ایران و دستیار معاون امور امنیت ملی دفتر چنی- بازجویی کردند.
تنها فردی که در رسوایی پلیم گیت در اواسط سال ۲۰۰۷ گناهکار شناخته شد، لیبی -رییس پیشین دفتر دیک چنی- بود که در اوایل ماه مارس ۲۰۰۷ به بازرسان دولتی در تحقیقات‌شان درباره افشای هویت والری پلیم دروغ گفته بود. [۴۸] در سپتامبر ۲۰۰۷، هفته ­نامه نیوزویک گزارش داد که “دیوید ورمسر، چند ماه پیش به گروه کوچکی گفته بود که دیک چنی قصد دارد از اسرائیل بخواهد که به تاسیسات هسته‌ای ایران در نطنز، حمله کند.” [۴۹] میراو ورمسر، همسر وی، به نیوزویک گفته بود که این ادعا نادرست است. [۵۰]

منابع و مأخذ:
[۱] Johns Hopkins University
[۲] U.S. Committee for a Free Lebanon
[۳] American Enterprise Institute
[۴] Lebanon Study Group Report
[۵] Institute for Advanced Strategic and Political Studies
[۶] Washington Institute for Near East Policy
[۷] Middle East Forum
[۸] U.S. Institute of Peace
[۹] The professionalization of peacekeeping
[۱۰] Tyranny’s Ally: America’s Failure to Defeat Saddam Hussein
[۱۱] Right Web profile of David Wurmser, accessed 21 November 2006
[۱۲] Daily Telegraph, London, 5 October 2007
[۱۳] Dick Cheney
[۱۴] John Bolton
[۱۵] Inter Press Service
[۱۶] Robert Dreyfuss
[۱۷] Huffington Post
[۱۸] I. Lewis ‘Scooter’ Libby,
[۱۹] Paul Wolfowitz
[۲۰] Douglas Feith
[۲۱] Robert Joseph
[۲۲] J.D. Crouch
[۲۳] Richard Perle
[۲۴] Elizabeth Cheney
[۲۵] Steven Clemons
[۲۶] Washington Note
[۲۷] Steven Clemons, “David Wurmser Leaving White House Employment,” Washington Note, July 24, 2007, http://www.thewashingtonnote.com/archives/002240.php
[۲۸] United Nations nuclear watchdog agency
[۲۹] Helene Cooper, “Rice Plays Down Hawkish Talk about Iran,” New York Times, June 2, 2007
[۳۰] Meyrav Wurmser
[۳۱] Hudson Institute
[۳۲] American Enterprise Institute: David Wurmser Biography [Web Archive], http://202.121.129.66/transcend/www.aei.org/scholars/wurmser.htm
[۳۳] A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm
[۳۴] Study Group on a New Israeli Strategy Toward 2000, “A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm,” Institute for Advanced Strategic and Political Studies
[۳۵] James Woolsey
[۳۶] Harold Rhode
[۳۷] Daniel Pipes
[۳۸] Ziad Abdelnour
[۳۹] U.S. Committee for a Free Lebanon, www.freelebanon.org.
[۴۰] “Ending Syria’s Occupation of Lebanon: The U.S. Role?”
[۴۱] Elliott Abrams
[۴۲] Michael Rubin
[۴۳] Paula Dobriansky
[۴۴] Jeane Kirkpatrick
[۴۵] Lebanon Study Group, “Ending Syria’s Occupation of Lebanon: The U.S. Role,” Middle East Forum, May 2000, www.meforum.org/research/lsg.php
[۴۶] Michael Maloof
[۴۷] Mark Hosenball and Michael Isiko, “Secret Proposals: Fighting Terror by Attacking … South America?” Newsweek, August 9, 2004
[۴۸] Robin Wright and Dan Eggen, “Leak Inquiry Includes Iran Experts in Administration,” Washington Post, September 4, 2004
[۴۹] Cheney mulled Israeli strike on Iran: Newsweek. [Reuters]. September 23, 2007
[۵۰] Report: Cheney may have mulled pushing Israel to hit Iran, [Haaretz]

تنها با یک کلیک به کانال تلگرام اندیشکده مطالعات یهود بپیوندیم: