تروریست‌هایی که نخست‌وزیر اسرائیل شدند!

سال ۱۹۴۴: اسحاق شامیر نخست‌وزیر اسرائیل

در ششم نوامبر، لُرد موین (Lord Moyne – Walter Edward Guinness) نماینده‌ی انگلستان در خاورمیانه توسط دو عضو وابسته به گروه تروریستی یهودی با نام باند اشترن (The stern Gang) در قاهره ترور می‌شود. رهبری این گروه را اسحاق شامیر (Yitzhak shamir) به عهده دارد؛ فردی که بعدها نخست‌وزیر اسرائیل می‌شود. شامیر همچنین در همین سال مسبب ترور نافرجام هرولد مک‌مایکل (Harold McMichael) -کمیسر عالی قیمومت انگلستان در فلسطین- است.

اسحاق شامیر و آرم باند اشترن (گروه لحی)

همچنین شامیر در همین سال، طراح اصلی ترور موفقیت‌آمیز کنت فولکه برنادوت (Count Folke Bernadotte) -نماینده‌ی سازمان ملل در خاورمیانه- نیز بود. اگرچه فولکه در خلال جنگ دوم جهانی امکان آزادی ۲۱ هزار نفر از زندانیان اردوگاه‌های آلمان را فراهم کرده بود، از دید اسحاق شامیر و هم‌دستان تروریستش، فردی ضدصهیونیست به حساب می‌آمد!

فولکه برنادوت و لرد موین توسط باند اشترن ترور شدند!

سال ۱۹۴۶: دیوید بن‌گوریون و مناخیم بگین

در ۲۲ ژوئیه، دیوید بن گوریون (David Ben Gurion)، یهودی اشکنازی و نخست‌وزیر آینده‌ی اسرائیل به دیگر نخست‌وزیر آتی اسرائیل -یعنی مناخیم بگین (Menachem Begin)، یهودی اشکنازی- دستور می‌دهد تا حمله‌ای تروریستی را در هتل ملک داوود در فلسطین انجام دهد تا به این شکل انگلستان را تحت فشار قرار داده، این کشور را از میدان به در نمایند. در نتیجه‌ی این اقدام تروریستی، ۹۱ نفر کشته می‌شوند که بیش‌تر آنان افراد غیرنظامی هستند؛ ۴۱ عرب، ۲۸ انگلیسی، ۱۷ یهودی و ۵ نفر دیگر. در این حادثه حدود ۴۵ نفر نیز زخمی می‌شوند.

مناخیم بگین ؛ یهودی اشکنازی ؛ نخست‌وزیر اسرائیل

زمانی که روزنامه‌نگار برجسته، راسل وارن هاو (Russell Warren Howe) از مناخیم بگین می‌پرسد که آیا او خود را پدر تروریسم در خاورمیانه می‌داند، بگین با افتخار پاسخ می‌دهد: «نه، پدر تروریسم در کل جهان.» شصت سال بعد، بنیامین نتانیاهو (Benjamin Netanyahu)، یکی دیگر از نخست‌وزیران آینده‌ی اسرائیل، در ۲۲ ژوئیه همراه با بسیاری از نمایندگان دولت اسرائیل، نشانی را برای نصب در محل وقوع این فاجعه‌ی تروریستی اختصاص می‌دهند که بر روی آن نوشته شده است:

«اسرائیل از بمب‌گذاران این حادثه به عنوان مبارزان راه آزادی تمجید می‌نماید.»

هتل کینگ دیوید (ملک داوود) بعد از حمله

به منظور بررسی وخامت حمله به هتل ملک داوود، کافی است به این نکته توجه شود که در آن زمان این حمله‌ی تروریستی، بزرگ‌ترین آمار مرگ و میر را از خود بر جای گذاشت و تقریباً چهل سال بعد، بمب‌گذاری قرارگاه ایالات متحده در بیروت در سال ۱۹۸۲، از آمار آن حمله‌ی تروریستی پیشی گرفت.

سال ۱۹۴۷: مناخیم بگین

در فلسطین حملات تروریستی بر ضد انگلیسی‌ها ادامه دارد. در خلال تابستان امسال، سه تروریست یهودی با نام‌های یاکوب وایس (Jacob Weiss)، مایر ناکار (Meir Nakar) و آوشالوم حبیب (Avshalom Habib) در رابطه با حمله به زندان شهر عکا در چهارم می مجرم شناخته شده و قرار است به دار آویخته شوند. در همان زمان گروه تروریستی ایرگون / هَاِرگون (Irgun) که رهبری آن را نخست‌وزیر آتی اسرائیل مناخیم بگین برعهده دارد، دو گروهبان انگلیسی به نام‌های مروین پایس (Mervyn paice) و کلیفورد مارتین (Clifford Martin) را در ازای این سه تروریست یهودی گروگان می‌گیرند. بگین در این خصوص اظهار می‌دارد: «ما دقیقاً هر زمانی که افرادمان کشته شوند، گروهبان‌های انگلیسی را به دار خواهیم آویخت.»

شعار و نشان گروه ایرگون، عبارت «فقط با اسلحه» است که در زیر آن عبارت «فقط همین» نیز نقش بسته‌است. نقشه‌ای که در نشان گروه آمده، محدوده جغرافیایی قیمومت بریتانیا بر فلسطین را نشان می‌دهد که علاوه بر اسرائیل کنونی، شاملِ محدوده نوار غزه، کرانه غربی و اردن نیز هست.

تروریست‌های یهودی اعدام می‌شوند و گروهبان‌های انگلیسی را هم در حالی که از دو درخت اوکالیپتوس به دار آویخته شده بودند، پیدا می‌کنند. سروان دی. اچ. گالتی (D. H. Gallatti)، از گردان بیست و سوم رسته‌ی مهندسی نیروهای سلطنتی که قصد پایین آوردن یکی از اجساد را دارد، بلافاصله در اثر بروز یک انفجار به شدت زخمی می‌شود؛ گویا یهودیان که از کشتن این دو سرباز انگلیسی قانع نشده بودند، در اجساد آن‌ها تله‌ی انفجاری کار گذاشته بودند. روزنامه‌ی مشهور انگلیسی دیلی اکسپرس (Daily Express) در صفحه‌ی اول خود عکس بزرگی از این دو سرباز را که از دو درخت حلق‌آویز شده بودند چاپ می‌کند که البته در حال حاضر این صفحه از بایگانی این روزنامه حذف شده است. مالک دیلی اکسپرس کسی نیست جز ریچارد دزموند (Richard Desmond)، هرزه‌نگار یهودی.

تصویر مروین پایس و کلیفورد مارتین در روزنامه دیلی اکسپرس

سال ۱۹۴۸: مناخیم بگین و اسحاق شامیر

در اولین ساعات روز نوزدهم آوریل، ۱۳۲ تروریست یهودی از گروه تبهکاران ایرگون به رهبری مناخیم بگین و گروه اشترن به رهبری اسحاق شامیر، دویست مرد و زن و کودک را که در دهکده‌ی عربی دیر یاسین در کمال آرامش در خواب بودند، به طرزی وحشیانه قتل‌عام می‌کنند. آنان برای جلوگیری از پی بردن ناظران خارجی به عمق قساوتشان در انجام جنایات جنگی، تلاش می‌کنند تعدادی از اجساد را بسوزانند؛ اما زمانی که این کار ناکافی به نظر می‌رسد، تعدادی از اجساد را در چاهی می‌ریزند تا آنان را از چشم نمایندگان صلیب سرخ مخفی نگه دارند. روز بعد، نمایندگان صلیب سرخ در مکان وقوع این جنایت حاضر می‌شوند و این خبر را به گوش جهانیان می‌رسانند.

تمبر یادبود کشتار وحشیانه دیر یاسین

گزارش‌های رسیده از بازماندگان این جنایت را می‌توان در گزارش بخش تحقیقات جنایی مشاهده کرد که در واقع سندی مربوط به دولت فلسطین است که با شماره‌ی 17GS/110/179 به تاریخ سیزدهم، پانزدهم و شانزدهم آوریل سال ۱۹۴۸ طبقه‌بندی شده است. در این گزارش، ریچارد کتلینگ (Richard Catling)، بازپرس انگلیسی پرونده و دستیار بازرس کل اظهار می‌کند:

«حالت هیجان‌زده‌ی زنان که اغلب و به دفعات دچار ناراحتی و به هم‌ریختگی شدیدی شده بودند، باعث نمی‌شود که گزارش‌ها ثبت نشوند. بی‌تردید فجایع جنسی فراوانی توسط یهودیان مهاجم صورت گرفته است. به بسیاری از دختران جوان مدرسه‌ای تجاوز شده است. آنان حتی پیرزن‌ها را هم مورد اذیت و آزار جنسی قرار دادند. فقط یک مورد از این اقدام، آن است که دختر جوانی به معنی واقعی کلمه دو نیم شده است. بسیاری از نوزادان سلاخی و کشته شده‌اند. من همچنین پیرزنی را دیدم که با وجود این که سن خود را ۱۰۴ سال معرفی می‌کرد، با قنداق تفنگ به شدت به سرش کوبیده بودند. زنانی که النگو به دست داشتند، دستشان قطع شده است و حلقه‌های انگشتر را نیز از دستان آنان خارج کرده‌اند؛ بخش‌هایی از گوش‌های زنان برای برداشتن گوشواره، پاره شده است.»

به خاطر همین گزارش، یهودیان همواره از صلیب سرخ ابراز تنفر می‌کنند و از این رو در رویدادهای آتی و تا جایی که امکان دارد، از ورود نمایندگان این سازمان به قلمرویی که در آن درگیر نبرد هستند، جلوگیری می‌کنند تا به این شکل، فرصت کافی برای پاکسازی شواهد اقدامات جنایتکارانه‌ی خود داشته باشند.

سال ۱۹۵۶: مناخیم بگین

در ۲۸ اکتبر، مناخیم بگین مسبب قتل‌عام ننگین دیر یاسین و نخست‌وزیر آینده‌ی اسرائیل در کنفرانسی در تل‌آویو می‌گوید:

«شما اسرائیلی‌ها هرگز نباید در کشتن دشمنانتان با گذشت عمل کنید. شما با بی‌رحمی تمام با آنان رفتار می‌کنید تا زمانی که همگی بتوانیم فرهنگ به اصطلاح عربی‌شان را نابود کنیم و بر روی ویرانه‌های آن، تمدن خود را بنا کنیم.»

سال ۱۹۸۲: آریل شارون و مناخیم بگین

از شانزدهم تا هجدهم سپتامبر، آریل شارون، یهودی اشکنازی، نخست‌وزیر آینده‌ی اسرائیل و وزیر دفاع وقت، تهاجمی را به لبنان سازمان‌دهی می‌کند که با تأمین سوخت‌رسانی هوایی، کشتاری بین هزار تا دوهزار نفر مرد و زن و کودک را در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا تسهیل می‌نماید. آنان این عملیات را به انگلیسی یهودی عملیات صلح برای جلیله می‌نامند. شارون سپس توجه خود را به سمت پایتخت معطوف می‌نماید و در یک سری از حملات هوایی به اهداف غیرنظامی در بیروت، دست‌کم هجده‌هزار غیرنظامی لبنانی و فلسطینی کشته می‌شوند. مناخیم بگین، نخست‌وزیر تروریست اسرائیل، خودخواهانه در خصوص این قتل‌عام می‌گوید:

«ما نباید پاسخگوی جهانیان باشیم؛ ما فقط در برابر خودمان پاسخگو هستیم.»

به عموم مردم گفته می‌شود که دلیل این تهاجم غیرقانونی به لبنان، توقف حملات مرزی چریک‌های فلسطینی مستقر در جنوب لبنان به مناطق مسکونی شمال اسرائیل است. جالب این‌که در زمان حمله‌ی اسرائیل، بیش از یک سال بود که آتش‌بس موقت برقرار بود و حتی یک شهرک‌نشین هم کشته نشده بود. با این حال، تنها با توقف این کشتار کورکورانه، علت حقیقی آن آشکار شد؛ زمانی که یاسر عرفات رهبر سازمان آزادی‌بخش فلسطین که در بیروت اقامت داشت، به تونس گریخت.

منبع: كتاب صهیونیسم در مسیر سلطه ، نوشته: اندرو کارینگتن هیچکاک ، برگردان: محمدیاسر فرحزادی ، تهران: نشر ساقی.

نخست‌وزیر اسرائیل ، نخست‌وزیر اسرائیل

نخست‌وزیر اسرائیل ، نخست‌وزیر اسرائیل

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …