بایگانی/آرشیو برچسب ها : سامری

سامری گوساله را ساخت و گفت: منتظر موسی نمانید! او رفت ولی این همان خدایی است که موسی می‌گفت. همین را باید بپرستید. ملّت هم در مقابل این گوساله به سجده افتادند!

گوساله سامری در واقع، صورتی از بعل بود. بَعل عنوانی عام برای خدایان اقوام سامی و به‌ویژه ساکنان بین‌النهرین بود که در هیئت گاو مقدس طلایی نشان داده می‌شد.

گوساله سامری گوساله‌ای از طلا بوده است که سامری (به روایت قرآن) یا هارون (به روایت تورات)، در غیبت موسی، از زر ساخت و بنی‌اسرائیل را به پرستش آن دعوت کرد.

تورات در داستان‌ هارون سخت لغزیده و به بیراهه رفته است؛ چراکه سازنده گوساله و گمراه‌کننده اسرائیلیان در نبود موسی را نه سامری، بلکه‌ هارون گفته است!

همه‌گیر شدن و رسوب کابالیسم در میان یهودیان از روز مبعث حضرت موسی علیه السلام تا به امروز به شش دوره تقسیم می‌شود.

تیغه اول قیچی کابالا واقع‌گرایی ابلیسانه است و تیغه دوم آن خیال‌گرایی صوفیانه. میخ این دو تیغه محسوس‌گرایی و دو نیروی محرکه آن قدرت و عوام‌فریبی است.

سامری طلاهای بنی‌اسرائیل را جمع کرد و گوساله‌ای آراست و آن را خدای بنی‌اسرائیل نامید. از عوامل تخریب در شرایط انتظار، بدل‌سازی است.

هر قبیله بنی‌اسرائیل خود را به یکی از فرزندان یعقوب منتسب می‌کرد. این قبایل را سبط می‌نامیدند. موسی برای تقویت سازمان‌دهی قبایل، آنان را بر اساس اسباط تقسیم‌بندی کرد.

گرچه درخواست دیدن خداوند از نخستین رگه‌های حس‌گرایی و تجربه‌گرایی در میان بنی‌اسرائیل است، اما شاید بتوان بزرگترین انحراف بنی‌اسرائیل را که در قرآن کریم ذکر شده در داستان گوساله سامری یافت.

به گونه‌های متعدد لفظ کابالا توجه کنید: کابالا، قبالا، کبالا، قابالا، قابالاه، قباله. آیا با دیدن این الفاظ چیزی به ذهن‌تان خطور نمی‌کند؟ آیا غیر از لهجه‌های مختلف از قابیل چیز دیگری است؟