بایگانی/آرشیو برچسب ها : مسیحا

صهیونیسم سیاسی ریشه‌ در صهیونیسم مسیحی دارد. یهودیانی که در پی تشکیل دولتی یهودی بودند با آگاهی از اندیشه صهیونیسم مسیحی به هم‏کاری با آن پرداختند.

اندیشه مسیحا در جنبش‌های اصلاحی یهود به‌مرور کمرنگ شد و حتی تشکیل دولت مستقل یهود نیز توجیه شد و اصل آزادی و برابری یهود با سایر اقوام بر اندیشه مسیحایی غلبه یافت.

سنگدلی و اذیت کشیشان مسیحی، یهودیان را به سمت دانشی با تعالیم کاملاً روحانی، وعده‌های اسرارآمیز و امیدهای آتشین برد. کابالا (عرفان یهود) این مهم را تحقّق بخشید.

فلسفه یهودی کوشیده است تا مفاهیم خیالی و مادی‌ ماشیح‌ را حذف و حوادث فوق طبیعی‌ مورد‌ اشاره‌‌ی تلمود را توجیه‌ عقلانی‌ کند و در عین حال‌، از‌ تلمود و سنّت یهودی نیز فاصله نگیرد.

تلمود می‌گوید پس از ماشیح همه‌ی امت‌ها «یهودی» و دارای استقلال سیاسی خواهند شد و برخی معتقدند پس از ماشیح، فرزندان اسماعیل باید به دولت ماشیحانی خراج بپردازند!

در تفکر صهیونیسم دینی، ماشیح پس از ظهور، یهودیان را به اورشلیم برمی‏‌گرداند و سپس حکومت عدالت و رحمت ماشیحانی را تشکیل می‏‌دهد و همه ملت‏‌ها‌ تابع او خواهند شد.

یک اختلاف نظر مذهبی میان اسماعیلیان و اسرائیلیان درباره‌ی مسائل دوگانه‌ی بکوریّت و میثاق خداوند از زمان‌های باستان وجود داشته است.

اگر پیشگویی یک پیغمبر خدا را به حدود یک کلی‌بافی بی‌معنی تنزل ندهیم، باید اعتراف کرد که پیشگویی مذکور در شخص احمد (ص) و در استقرار اسلام به حقیقت پیوسته.

عیسی (ع) بعنوان اتمام حجت بر بنی‌اسرائیل، معجزه‌وار از مادری باکره متولد شد. این تولد می‌تواند نشانه‌ی این باشد که یهود به حدی از انحطاط رسیده بود که کفوی برای مریم مقدس وجود نداشت!

برای پی بردن به منشأ تقسیم زمان به ادوار هزار ساله باید به ادبیات مکاشفه‌ای یهود در نوشته‌ها و رسایل عهد عتیق و نیز کتاب‌های قانونی ثانی (فرعی) مراجعه کرد.