Tag Archives: اعلامیه بالفور

اعلامیه بالفور نتیجه یک دوره 20 ساله از زمان برپایی کنفرانس بال سوئیس بود که سران صهیونیسم با به‌کارگیری اهرم‌های مالی، سیاسی و دیپلماتیک خود، فرآیند صدور آن را تکمیل کردند.

هدف صهیونیسم تنها مهاجرت یهودیان اروپا یا به عبارت بهتر مازاد بشری اروپا به فلسطین نبود، بلکه هدف آن چیزی فراتر از مهاجرت بود، یعنی اخراج مردم فلسطین.

اجداد جنبش صهیونیسم وقتی تحقق اهدافشان را منوط به حمایت ابرقدرت‌ها ساخته و آن را جزء فرمان‌های ده‌گانه قرار دادند، چه کار عاقلانه‌ای کردند!

روچیلدها زمزمه‌های شوم صهیونیستی را ساز کردند و به سیاست خاورمیانه‌ای استعمار بریتانیا در جهت فروپاشی دولت عثمانی و تحقق «تمدن بزرگ یهود» سمت‌وسو بخشیدند.

بر اساس آمار موجود، فلسطینیان با درک موقعیت، هرگز زمین‌های خود را به یهودیان نفروختند. تنها 1.8% زمین‌ها مستقیماً توسط فلسطینی‌ها به صهیونیست‌ها فروخته شد.

ناحوم سوکولوف همچون دیگر سران صهیونیسم این‌گونه تظاهر می‌کرد که صهیونیست‌ها خواهان دولت سیاسی در فلسطین نیستند، بلکه میهنی معنوی و فرهنگی را می‌جویند که در آن از امنیت برخوردار باشند!

پروتکل‌های یهود عصاره‌ی یک اندیشه و تفکر یهودی است، اما کسی که این عصاره را جمع کرده و در قالب پروتکل‌ها ریخته است، طبق گفته‌ی منتقدان اروپایی، آشر گینزبرگ یا همان احد هاعام است.

هرکس در روش‌های یهود از زمان صدور اعلامیه بالفور تاکنون دقت کند، درمی‌یابد که برنامه‌ی مبتنی بر تجمع و یورش تنها برنامه‌ای است که یهودیان بر آن تکیه کرده‌اند و فعالیت‌های سیاسی نمایشی بیش نیستند.

بیانیه بالفور نامه‌ای بود از آرتور جیمز بالفور وزیر خارجه بریتانیا به والتر روچیلد، پیرامون موضع مثبت دولت بریتانیا برای ایجاد خانه ملی برای یهودیان در فلسطین. سرآغازی برای ظهور صهیونیسم جهانی.

برای آن‌که به نقش ویژه‌ی حییم وایزمن در ایجاد دولت یهودی اسرائیل در فلسطین و تسهیل روند یهودی سازی فلسطین و پیدایش پروتکل‌های یهود پی ببریم، باید به سه رویداد مهم تاریخی توجه نمائیم: