Tag Archives: تبعید بابل

دومین اسطوره‌ای که اندیشه سیاسی یهودیت جدید را شکل می‌دهد اسطوره تبعید یهودیان به بابل است. می‌خواهیم ببینیم واقعیت تاریخی چه بود؟

اهمیت تلمود تا بدانجاست که آئین یهود پس از آن را «یهودیت تلمودی» می‌نامند. تلمود تبلور و عصاره 280 سال تکاپوی نظری نسل متقدم حاخام‌های بین‌النهرین برای تدوین بنیادهای یک جامعه فاقد سرزمین است.

عزرای کاتب خاندان حکومتگری را بنیاد نهاد که تا پایان دوره سلوکی بر «ایالت یهود» فرمان راند و تا اواخر سده اول میلادی به عنوان متولی معبد سلیمان در رأس «جامعه یهودی» جای داشت.

موج جدید جنبش پیامبری که از زمان سلطنت یهویاقیم آغاز شد، بازتابی است از گسترش فساد و ستم و بی‌عدالتی که زندگی اتباع دولت یهود را سخت تیره نموده بود.

در تاریخ‌نگاری یهود، تبعید بابل دومین مظلومیت بزرگ یهودیان، پس از انهدام قبایل ده‌گانه شمالی به‌وسیله امپراتوری آشور است. اما این ماجرا نیز دروغی بزرگ بیش نیست.

آغاز و پایان بنی‌اسرائیل: در آغاز عبرانی نامیده می‌شدند و سپس بنی‌اسرائیل. تنها از دوران تبعید گروهی از بزرگان‌شان در بابل به یهودی شهرت یافتند زیرا تبعیدیان از قبیله یهودا بودند.

به اعتقاد یهودیان سامری، نبی منتظر و موعود تاریخی از سبط یوسف است، اما عموم یهودیان به ویژه یهودیان اورشلیم بر این باورند که موعود آنها از سبط یهودا و از نسل داود (ع) است.