Tag Archives: الیگارشی حاخامی

یهودیان مدعی‌اند که در سال 70 میلادی رومی‌ها آنان را از اورشلیم بیرون کردند و اينگونه دورانی طولانی آغاز شد که آنرا دیاسپورا می‌نامند که تا به امروز ادامه دارد!

سلطه عثمانی بر مصر چرخشی قاطع در تاریخ این کشور و حیات یهودیان ساکن آن بود و امکانات تجاری گسترده‌ای فراروی یهودیان مصر قرار داد.

مقابله یهودیان و اسلام از بحث و مناظره آغاز شد و به دسیسه و جنگ کشید. اولین جنگ مسلمانان و یهودیان جنگ با یهود بنی‌قینقاع است، سپس جنگ با یهودیان بنی‌نضیر و بنی‌قریظه و خیبر.

روایات تلمودی از سختگیری و آزار و شکنجه یزدگرد دوم نسبت به یهودیان سخن گفته‌اند. قاعدتاً این نشانه‌ی افزایش تکاپوی الیگارشی یهودی در ایران است تا بدان‌جا که پادشاه ساسانی را به تعارض واداشت.

اهمیت تلمود تا بدانجاست که آئین یهود پس از آن را «یهودیت تلمودی» می‌نامند. تلمود تبلور و عصاره 280 سال تکاپوی نظری نسل متقدم حاخام‌های بین‌النهرین برای تدوین بنیادهای یک جامعه فاقد سرزمین است.

سهم یهودا ناسی در بنیان‌گذاری نهادهای سیاسی و فقهی یهودیت و اقتدار اقتصادی و سیاسی الیگارشی یهودی چنان عظیم است که به درستی می‌توان او را بنیان‌گذار یهودیت جدید نامید.

انقلاب مسیحیت در زمان نرون، امپراتور روم، آغاز شد و سپس به دستور تیتوس فلاویوس وسپاسین، طی جنگ‌های خونین و طولانی بی‌رحمانه سرکوب شد. سهم الیگارشی یهودی در این سرکوب شایسته پژوهش جدی است.

ظهور الیگارشی حاخامی مدیون شورای سنهدرین است. همان نهادی که حکم قتل عیسی (ع) را صادر کرد و بعنوان عالی‌ترین مرجع دینی، سیاسی، فقهی و قضایی یهودیان تا دوران معاصر تداوم داشته است.

به نوشته دایرة المعارف یهود، جولیوس سزار در جنگ‌های خود، یهودیان را «متحد خویش» می‌دانست و به پاس خدمات اشرافیت یهودی بندر حیفا را پس از اشغال به آنتیپاتر بخشید.

عزرای کاتب خاندان حکومتگری را بنیاد نهاد که تا پایان دوره سلوکی بر «ایالت یهود» فرمان راند و تا اواخر سده اول میلادی به عنوان متولی معبد سلیمان در رأس «جامعه یهودی» جای داشت.