بایگانی/آرشیو برچسب ها : لیبرالیسم

یک سلبریتی چنان بر عواطف عمومی تأثیر می‌گذارد که سرمایه‌داران و سیاستمداران از او به‌عنوان ابزاری برای تبلیغات و کنترل افکار عمومی استفاده می‌کنند. بهترین مثال، انتخابات است!

در دهه ۱۳۶۰، مدیریت فرهنگی با تلفیق نادرست مکاتب لیبرالیستی و سوسیالیستی و رنگ‌آمیزی آن با آرمان‌های انقلاب، به‌صورت ناخواسته به رشد سلبریتی ایرانی کم‌سواد اما ژست‌گیر کمک کرد.

صهیونیسم با همه‌ی اهمیتش در زمان ما، جز ادامه‌ی یهودیت سیاسی نیست و یهودیت سیاسی نیز همان یهودیت تاریخی یا فرهنگ‌سازی‌های مخرّب رهبران یهودی در طول تاریخ است.

کارکرد اصلی خردگرایی در تمدن غرب تقابل با وحی است. مطلق‌انگاریِ خردگرایی و تجربه‌گرایی برای کسب معرفت و شناخت در آثار شاخص هالیوود همچون جنگ ستارگان دیده می‌شود.

جان فورد را باید یک «افسر جنگ نرم» دانست که نقش بی‌بدیلی در تثبیت ژانر وسترن ایفا کرد که ‌قابلیت گسترده‌ای برای «جعل حقایق» و «واقعیت‌سازی» دارد!

الگوی روایی ژانر وسترن با تصویرسازی از جدال «خیر» در قالب «قهرمان اصلی» یعنی «پروتاگونیست» و «شر» در قالب «ضد قهرمان» یعنی «آنتاگونیست» معنا می‌یابد.

لیبرالیسم با استفاده از ظرفیت رسانه و حذف شریعت به‌تدریج آستانه شرم و آستانه انزجار را آن‌چنان بالا برد که انسان غربی دیگر نیازی به دروغ‌گویی نداشته باشد!

غرب با «دروغ‌گویی رسانه‌ای» و با تمرکز بر شگرد «خبررسانی جعلی» (Fake news) با تلفیق میان راست و دروغ و تغییر حقایق به «مدیریت افکار عمومی» مبادرت می‌ورزد.

فیلم «تنها در خانه» اثری برای آموزش مبانی سکولاریسم است که باور به مسیحیت را امری شخصی معرفی می‌کند که قابلیت ظهور اجتماعی و توانایی حفاظت در برابر مشکلات را ندارد.

میلتون فریدمن، اقتصاددان نئولیبرالیست با وجود تمام شعارهایی که درباره آزادی و حقوق انسانی سر می‌داد، مشاور مستبد خشنی چون ژنرال پینوشه بود!