ماه الول در تقویم عبری

در نگاه یهود، ماه اِلول (آخرین ماه تقویم عبری) ماه رحمت و ماه توبه برای بخشایش گناهان و نزدیکی به خداوند است. در این ماه، هر فرد یهودی موظف است رفتار خود را با خداوند و انسان‌ها مورد بازبینی قرار داده و از خطاها و اشتباهات، توبه کند. ماه الول

گرچه توبه برای همیشه مفید است، ولی طبق اعتقادات یهود، توبه در ماه الول و ده روز توبه بین روش هشانا (اول سال در تقویم عبری) تا کیپور (روزه‌ی بزرگ) سریع‌تر مورد قبول واقع خواهد شد.

ماه الول را ماه رضامندی نیز می‌نامند، زیرا در روز اول ماه الول بود که حضرت موسی (ع) به کوه سینا صعود نمود تا برای بار دوم لوحه‌های پیمان الهی (ده فرمان) را دریافت نماید.

حضرت موسی (ع) چهل شبانه‌روز در کوه توقف نمود که پایان آن روز دهم ماه تیشری می‌باشد. این روز مصادف با روز کیپور (روزه‌ی بزرگ یهودیان) است. در چنین روزهایی پروردگار متعال نسبت به قوم یهود بر سر لطف آمده از خطای آنها درگذشت.

از دومین شب ماه اِلول یهودیان قبل از سپیده‌دم در کنیسه‌ها اجتماع نموده و مجموعه نمازهای مخصوصی را که به‌نام «سلیحوت» معروف است، می‌خوانند. کلمه‌ی سلیحُوت از لغت عبری «سِلَح» مشتق شده و معنی آن بخشیدن و آمرزیدن است. خواندن سلیحوت تا کیپور ادامه دارد.

بعد از طلوع آفتاب شوفار [شیپور مخصوص یهودیان که از شاخ قوچ ساخته می‌شود] نیز نواخته می‌شود تا بر شور و هیجان و برانگیختگی مراسم افزوده شود و یادآور این نکته باشد که روز قضاوت نزدیک است.

درباره‌ی دلیل طول کشیدن این برنامه تا چهل شب چنین گفته‌اند که:

هر انسانی قبل از آن که مورد موأخذه و محاکمه قرار گیرد، مدت زمانی وقت می‌خواهد که خود را از هر نظر آماده و مهیا نماید، بنابراین هر فرد یهودی از اول «ماه عبری الول» باید شروع به تفکر در مورد اعمال و کردارش در سال اخیر بنماید و با سنجش اعمال خوب و بد، خود و جسمش را برای ایام مهیب و جلیل «روش هشانا» و «کیپور» که به ایام محاکمه و قضاوت بشری از جانب خداوند موسومند، آماده سازد.