صنعت هولوکاست در خدمت صهیونیسم

نگاهی به زندگی و فعالیت‌های نورمن فینکلشتاین

نورمن فینکلشتاین تاکنون سخنی در نفی هولوکاست بر زبان نرانده. وی در حقیقت خود را فرزند دو تن از بازماندگان هولوکاست می‌داند. اما او یکی از منتقدین سرسخت اسرائیل و حامیان آن به شمار می‌رود. این استاد سابق دانشگاه و دانشمند علوم سیاسی هولوکاست را دستاویزی برای پیشبرد اهداف صهیونیسم و اسرائیل می‌داند. در گزارش حاضر به زندگی علمی و دیدگاه‌های دکتر نورمن فینکلشتاین پرداخته می‌شود.

والدین نورمن فینکلشتاین چگونه وارد آمریکا شدند

نورمن فینکلشتاین در یکی از کتاب‌های خود با عنوان «خانه تسخیر شده» به تجربیات والدینش طی جنگ جهانی دوم پرداخته است. به نوشته وی، ماریلا هاسیت فینکلشتاین (MarylaHusyt Finkelstein) در شهر ورشو لهستان بزرگ شده و در اردوگاه مایدانک به کار اجباری مشغول بوده است. همسر اول وی نیز در جنگ جهانی اول کشته شد. بنا بر گزارش‌ها مادر وی طرفدار جدی صلح و در زمان حضور در آمریکا یکی از مخالفین سرسخت جنگ ویتنام بود. ظاهرا فینکلشتاین تأثیر زیادی از تجربیات مادرش در حوزه هولوکاست برگرفته است. مادر وی معتقد بود که غرامت‌های پرداخت شده ناشی از هولوکاست نه به یهودیانی چون او بلکه برای تأمین منافع دولت اسرائیل هزینه شده است. زاخاریاس فینکلشتاین (Zacharias Finkelstein)، پدر فینکلشتاین نیز یکی از یهودیان ساکن در محله یهودی‌نشین ورشو و نیز اردوگاه آشویتس بود. [۱] پس از جنگ، آنها در اردوگاه افراد آواره در اتریش با یکدیگر آشنا شدند و سپس به آمریکا مهاجرت نمودند. هر دوی والدین فینکلشتاین در سال ۱۹۹۵ درگذشتند.

تحصیلات و زندگی دانشگاهی نورمن فینکلشتاین

نورمن فینکلشتاین در شهر نیویورک بزرگ شده و در همان‌جا وارد دبیرستان جیمز مدیسون (James Madison) گردید. وی مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۹۷۴ از دانشگاه بینگهامتون (Binghamton University) در نیویورک دریافت داشت و سپس به تحصیل در دانشکده عملی تحصیلات تکمیلی پاریس پرداخت. وی در سال مدرک کارشناسی ارشد و دکترای خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه پرینستون (Princeton University) دریافت کرد. فینکلشتاین رساله دکتری خود را در مورد صهیونیسم نوشت و از همین‌جا بود که آثار وی توجهات را معطوف به خود نمودند. فینکلشتاین قبل از اخذ شغل دانشگاهی به صورت نیمه‌وقت به عنوان مددکار اجتماعی نوجوانان ترک تحصیل کرده در نیویورک به کار مشغول بود. وی سپس به ترتیب در دانشگاه راتجرز (Rutgers University)، دانشگاه نیویورک، دانشکده بروکلین و دانشکده هانتر (Hunter College) و در نهایت در دانشگاه دی پل (DePaul University) در شیکاگو به تدریس پرداخت.

رساله دکتری و نقد تاریخ ساختگی فلسطین

نورمن فینکلشتاین در رساله دکتری خود ادعاهای مطروحه در کتاب جوان پیترز (Joan Peters) با عنوان «از ازل : منشأ مناقشه اعراب و اسرائیل بر سر فلسطین» را مورد نقد و بررسی قرار داد.
پیترز در این کتاب با نگاهی مغرضانه به بررسی تاریخ جمعیت‌شناختی فلسطین پرداخته است. مطالعات جمعیت‌شناختی نشان داده‌اند که در زمان حکمرانی عثمانی بر فلسطین ۹۴ درصد از جمعیت آنرا اعراب تشکیل می‌دادند، اما این ترکیب جمعینی با مهاجرت صهیونیست‌ها بر هم خورد. پیترز این یافته‌ها را به صورتی رادیکال به چالش کشیده و ادعا نمود که ساکنین کنونی فلسطین بازماندگان و نوادگان اعرابی هستند که در اوایل قرن ۱۹ به این سرزمین مهاجرت نموده‌اند. مهاجرتی که در زمان قیمومیت انگلستان نیز ادامه یافت.
در همین حین، جمعیت بزرگی از یهودیان که به ادعای نویسنده کتاب تعدادشان برابر با این اعراب مهاجر بود از کشورهای عربی اخراج شده و در فلسطین پناه گرفتند. به اعتقاد پیتر آنچه که از آن به عنوان مسأله پناهندگان فلسطینی یاد می‌شود در حقیقت یک مبادله جمعیتی است که از جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ ناشی گشته. بنابراین وی واقعیت مالکیت تاریخی اعراب بر فلسطین را رد نمود. [۲] فینکلشتاین اعلام نمود که این کتاب تنها یک «فریب بزرگ» است. [۳] فینکلشتاین در رساله دکتری خود که بعدها به صورت کتابی با عنوان «تصویر و واقعیت مناقشه اعراب و اسرائیل» منتشر گشت پرده از بسیاری تناقضات این کتاب و نیز دروغ‌پردازی‌های آن برداشت، به گونه‌ای که علی‌رغم استقبال گسترده اولیه از این کتاب در غرب، به علت افشاگری‌های فینکلشتاین دیگر به عنوان یک منبع تاریخی مورد استناد قرار نمی‌گیرد. بدین ترتیب بود که فینکلشتاین به صورت جدی و علنی به مبارزه با نفوذ صهیونیسم در فضای آکادمیک و علمی غرب برخاست.

صنعت هولوکاست

«صنعت هولوکاست : تأملاتی در مورد سوءاستفاده از رنج‌های یهودیان» معروف‌ترین اثر نورمن فینکلشتاین است که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد. وی در این کتاب اعلام می‌دارد که نهاد یهودیت آمریکا از یاد و خاطره هولوکاست نازی‌ها برای نیل به دستاوردهای سیاسی و مالی و نیز پیشبرد منافع اسرائیل استفاده نموده است. به نوشته فینکلشتاین، این «صنعت هولوکاست» باعث فساد و انحطاط فرهنگ یهودی و نیز یادمان واقعی هولوکاست شده است.

فینکلشتاین در فصل اول کتاب با عنوان «تبدیل هولوکاست به سرمایه» بیان می‌دارد که تا دهه ۱۹۸۰، در زندگی فرهنگی آمریکایی‌ها «جنگ علیه یهودیان» اهمیت بیشتری از جنگ داخلی این کشور یافته بود. (صفحه ۱۱) وی در فصل دوم با عنوان «فریبکاران، کلاهبرداران و تاریخ» می‌نویسد که در سال ۱۹۶۷، دو مفهوم در گفتمان عمومی ظاهر گشتند: «منحصر بفرد بودن هولوکاست» و «هولوکاست به معنای اوج سامی ستیزی غیرعقلانی و تاریخی در اروپا». فینکلشتاین بیان می‌دارد که این دو مفهوم تبدیل به عناصر اصلی «صنعت هولوکاست» شدند. (صفحه ۱۳) وی در فصل سوم کتاب خود بدین مسأله می‌پردازد که تعداد بازماندگان هولوکاست که توسط گروه‌های امدادگر و نجات ثبت شده بودند از ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال ۱۹۵۴ به تقریبا ۱ میلیون نفر افزایش یافتند. فینکلشتاین بارها اعلام داشته است که بر اثر این امر ادعاهای «تقلبی» علیه بانک‌های سوئیس مطرح گشتند و بدین ترتیب مبالغ هنگفتی به افراد متقلب پرداخت شد در حالی که بازماندگان واقعی هیچ چیزی دریافت نکردند. [۴] فینکلشتاین همچنین در این کتاب الی ویزل (Elie Wiesel) [پروفسور یهودی آمریکایی، بازمانده ادعایی هولوکاست و برنده جایزه صلح نوبل] و دیگران را متهم نموده که از یاد و خاطره هولوکاست به عنوان یک «سلاح ایدئولوژیک» استفاده می‌کنند. به نظر وی رژیم اشغالگر قدس نیز همین رویه را در پیش گرفته است، «[اسرئیل] یکی از قدرتمندترین نیروهای نظامی جهان و با سابقه‌ای دهشتناک از نقض حقوق بشر، [می‌تواند] خود را به عنوان یک دولت قربانی ترسیم نماید» تا «از انتقادها مصون بماند.» [۵] این کتاب دو بار به فارسی ترجمه شده‌ است:
«صنعت یهودی‌سوزی»، ترجمه سوسن سلیم‌زاده، تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛
«سوداگران فاجعه : درباره سوءاستفاده از رنج‌های یهودیان»، ترجمه علاءالدین طباطبایی، تهران: انتشارات هرمس، ۱۳۸۳.

پایان تدریس نورمن فینکلشتاین در دانشگاه‌ها در پی فشارهای حامیان صنعت هولوکاست

در سپتامبر ۲۰۰۶، آلن درشویتز با ارسال نامه‌ای به اعضای هیأت علمی دانشکده‌های حقوق و علوم سیاسی که خود آن را «گزارش فاحش‌ترین گناهان دانشگاهی، دروغ‌ها و تحریف‌های وی» می‌نامید، و نیز با انجام لابی‌گری سعی در پایان بخشیدن به تدریس فینکلشتاین در این دانشگاه نمود. [۶] کمیته علوم سیاسی دانشگاه اتهامات وارده را بررسی نموده و آنها را رد نمود. گروه علوم سیاسی سپس از دو محقق دانشگاهی مستقل و متخصص در مناقشه اسرائیل و فلسطین درخواست نمود تا نظر خود را در مورد این اتهامات ارائه نمایند. آنها نیز رأی کمیته را تأیید کردند. در اوایل سال ۲۰۰۷، گروه علوم سیاسی دانشگاه دی‌پل با ۹ رأی موافق در برابر ۳ رأی مخالف، و نیز کمیته پرسنل هنرها و علوم آزاد با ۵ رأی موافق و بدون رأی مخالف، حکم تدریس فینکلشتاین را تأیید نمودند. سه عضو مخالف کمیته یک گزارش اقلیت ارائه نموده و خواستار لغو حکم تدریس شدند. چاک ساچر (Chuck Suchar)، رئیس دانشکده نیز از این گزارش حمایت نمود. وی اعلام کرد که حملات فینکلشتاین به حامیان هولوکاست در تضاد با ارزش‌های دانشگاه ‌دی‌پل است.
در ماه ژوئن ۲۰۰۷، «هیأت ارتقاء و حکم شغلی» دانشگاه با رأی ۴ در برابر ۳ و با تأیید کشیش دنیس هولت‌اشنایدر (Dennis Holtschneider)، حکم تدریس فینکلشتاین را لغو نمود. [۷] در همین حین، دانشگاه حکم تدریس مهرین لارودی (Mehrene Larudee)، استاد مطالعات بین‌المللی و یکی از حامیان سرسخت فینکلشتاین رانیز علی‌رغم حمایت‌های گروه و هیأت علمی و نیز رئیس‌ گروه روابط بین‌‌المللی لغو نمود. [۸]

واکنش‌ها نسبت به لغو حکم تدریس فینکلشتاین

در پی این رویداد، اعضای هیأت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه دی‌پل و نیز دانشکده هنرها و علوم آزاد اعلام نمودند که از ارائه رأی اعتماد به رؤسای دانشگاه و دانشکده‌ها خودداری خواهند نمود. [۹] علاوه بر این ده‌ها نفر از دانشجویان دانشگاه دی‌پل در اعتراض به این رویداد دست به تحصن و بیست و چهار ساعت اعتصاب غذا زدند. [۱۰]

ممانعت از ورود به اسرائیل به مدت ده سال

به گفته یک منبع ناشناس در شین بث در ۲۳ ماه می ۲۰۰۸ از ورود فینکلشتاین به اسرائیل ممانعت به عمل آمد زیرا وی «مشکوک به ارتباط با عناصر متخاصم در لبنان بود.» فینکلشتاین قبلاً به لبنان مسافرت نموده و طی جنگ لبنان در سال ۲۰۰۶ با خانواده‌های لبنانی دیدار کرده بود. وی به مدت ۱۰ سال از ورود به اسرائیل منع شده است. [۱۱]

رابطه عاشقانه یهودیان آمریکا و اسرائیل به پایان خود نزدیک می‌شود

اگرچه فینکلشتاین شغل دانشگاهی خود را در سال ۲۰۰۷ از دست داد اما هنوز هم یکی از کسانی است که دانشگاه‌های زیادی از وی برای سخنرانی دعوت می‌کنند. اگر امروز به یکی از سخنرانی‌های وی بروید خواهید شنید که او می‌گوید: «من دیگر از اسرائیل انتقاد نخواهم کرد.» دلیل این امر تغییر نگرش وی نیست بلکه زیرا به نظر فینکلشتاین امروزه این کار بسیار رواج یافته و راحت شده است. [۱۲] وی در آخرین کتاب خود با عنوان «آنها بسیار می‌دانند: چرا رابطه عاشقانه یهودیان آمریکا و اسرائیل به پایان خود نزدیک می‌شود؟» می‌نویسد که یهودیان آمریکا علی‌رغم برخورداری از دیدگاهی لیبرال و نزدیک به دموکرات‌ها، به صورتی سنتی جزو حامیان سرسخت اسرائیل بوده‌اند. به نوشته وی، علی‌رغم سابقه طولانی اسرائیل در نظامی‌گری، شهرک‌سازی‌های غیرقانونی و نقض حقوق بشر، یهودیان آمریکا جزو حامیان سرسخت «میهن» یهودیت بوده‌اند. اما این فرآیند در حال تغییر است.
گزارش‌های نهاد‌های بین‌المللی به مانند دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل و یا اثر افراد برجسته‌ای چون جیمی کارتر و دیگران باعث گشته که حمایت‌های یهودیان امریکا از رژیم صهیونیستی رو به زوال گذارد. این فرآیند بالاخص در میان یهودیان جوان بسیار بیشتر است به گونه‌ای که بر اساس نظرسنجی دانشگاه براندیس (Brandeis University) در سال ۲۰۱۰ تنها ۲۵ درصد از یهودیان زیر ۴۰ سال احساس تعلق خاطر به اسرائیل دارند.
وی در فصول بعدی در کتاب خود آثار مدافعین اسرائیل به مانند جفری گلدبرگ (Jeffrey Goldberg)، مایکل اورن (Michael Oren)، دنیس راس (Dennis Ross) و بنی موریس (Benny Morris) را با سابقه تاریخی اسرائیل مقایسه کرده و نشان می‌دهد که ادعاهای آنها کاملاً جانبدارانه است. فینکلشتاین بیان می‌دارد که با افزایش تعداد یهودیان آمریکایی که نادرستی مباحث مطروحه در این بهانه‌ها را دریافته و سابقه اسرائیل را غیرقابل دفاع تشخیص می‌دهند، فرصت مناسبی برای پیشرفت سیاسی در منطقه‌ای پدید می‌آید که طی دهه‌های متمادی در بن‌بست ناشی از بی‌عدالتی و رنج گرفتار بوده است. [۱۳]