روچیلدها، اندرو جکسون و دو بانک ایالات متحد

تاریخ‌شمار اولین و دومین بانک ایالات متحد

سال ۱۷۹۰:

مایر آمشل روچیلد بیان می‌دارد:

«بگذارید انتشار و کنترل پول یک کشور به دست من باشد؛ برای من اهمیتی ندارد که چه کسی قوانین را می‌نویسد.»

سال ۱۷۹۱:

خانواده روچیلد از طریق الکساندر همیلتون (Alexander Hamilton) (عامل آنان در کابینه‌ی رئیس جمهور جرج واشینگتن) «کنترل پول کشور را به دست می‌گیرند.» آنان بانک مرکزی را در ایالات متحد تأسیس می‌کنند و آن را «اولین بانک ایالات متحد» می‌نامند. این بانک با امتیازی بیست‌ساله تأسیس شد.

در خلال پنج سال اول از حیات این بانک، دولت آمریکا هشت میلیون و دویست هزار دلار از آن قرض می‌گیرد و قیمت‌ها در کشور تا ۷۲ درصد افزایش می‌یابد. توماس جفرسون (Thomas Jefferson)، وزیر خارجه‌ی وقت، در رابطه با این قرض‌گیری و تورم فزاینده می‌گوید:

«ای کاش امکان آن بود تا اصلاحیه‌ای را از قانون اساسی‌مان احراز می‌کردیم تا اختیار قرض‌گیری از دولت فدرال را سلب می‌کرد.»

سال ۱۸۱۱:

اعتبار امتیاز بانک ایالات متحد روچیلد تمام می‌شود و کنگره به تمدید این امتیاز رأی مخالف می‌دهد. ناتان مایر روچیلد از این مسئله عصبانی شده، بیان می‌دارد:

«اگر درخواست تمدید امتیاز پذیرفته نشود، ایالات متحد خود را درگیر جنگی خانمان‌سوز خواهد دید.»

با این حال ایالات متحد موضع خود را تغییر نمی‌دهد و امتیاز این بانک تمدید نمی‌شود؛ این اقدام باعث می‌شود که ناتان مایر روچیلد تهدید دیگری را مطرح کند:

«به آن آمریکایی‌های گستاخ درس عبرت خواهم داد و آنان را به دوران استعماری باز خواهم گرداند.»

سال ۱۸۱۲:

انگلستان با پشتیبانی مالی روچیلد و تبعیت از فرامین ناتان مایر روچیلد به ایالات متحد اعلان جنگ می‌دهد. طرح روچیلد آن است تا ایالات متحد را در اثر این جنگ چنان دچار بدهی کند که هیچ گزینه‌ای جز تسلیم در برابر انگلستان نداشته باشد و امتیاز بانک روچیلد موسوم به اولین بانک ایالات متحد را تمدید نماید. با این حال، از آنجایی که انگلستان هنوز مشغول نبرد با ناپلئون بود، توانایی سازمان‌دهی تهاجم بیش‌تر را نداشت و به همین دلیل جنگ در سال ۱۸۱۴ بدون شکست آمریکا به پایان رسید.

سال ۱۸۱۶:

کنگره‌ی آمریکا لایحه‌ای را به تصویب می‌رساند که به یکی دیگر از روچیلدها اجازه می‌دهد تا بانک مرکزی بانفوذی را تأسیس نماید؛ این اقدام بار دیگر عرضه‌ی پول آمریکا را تحت سیطره‌ی روچیلدها قرار می‌دهد. این بانک را دومین بانک ایالات متحد می‌نامند و امتیازی بیست ساله به آن اعطا می‌کنند. البته این به معنای پایان جنگ انگلستان بر ضد آمریکا همراه با مرگ هزاران سرباز انگلیسی و آمریکایی و تشکیل بانک مرکزی دیگری با مالکیت روچیلدها بود.

سال ۱۸۲۸:

پس از دوازده سال از فعالیت دومین بانک ایالات متحد که با بی‌رحمی هرچه تمام‌تر، اقتصاد آمریکا را به زیان مردم و در جهت اهداف مال‌اندوزانه‌ی خود با مهارت تحت کنترل درآورده بود، کاسه‌ی صبر مردم آمریکا لبریز شد و مخالفان این بانک سناتور اندرو جکسون (Andrew Jackson) از ایالت تِنِسی را برای نامزدی پست ریاست جمهوری معرفی کردند.

جکسون در میان بهت و وحشت روچیلدها در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی می‌رسد و آشکارا اظهار می‌دارد که به دنبال آن است تا با استفاده از اختیار خود و در اولین فرصت، بانک مزبور را در اهداف ننگین خود با شکست مواجه کند. او در خلال اولین دوره‌ی ریاست جمهوری‌اش شروع به کوتاه کردن دست بسیاری از زیردستان بانک از تشکیلات حکومتی می‌نماید. او به منظور نشان دادن چگونگی عمق نفوذ ریشه‌های این غده‌ی سرطانی در دستگاه حکومت و برای نیل به این هدف، مجبور به اخراج دو هزار نفر از یازده هزار کارمند دولت فدرال می‌شود.

سال ۱۸۳۲:

مقامات دومین بانک ایالات متحد، چهار سال قبل از موعد مقرر، از کنگره درخواست می‌کنند تا امتیاز این بانک را تمدید کند. کنگره با این درخواست موافقت کرده، لایحه‌ی آن را برای امضا نزد رئیس جمهور جکسون (هفتمین رئیس جمهور آمریکا از سال ۱۸۲۹ تا ۱۸۳۷) می‌فرستد که رئیس جمهور این لایحه را رد کرده، طی پیامی اعلام می‌کند:

«تنها شهروندان ما از نعمت این حکومت بهره‌مند نمی‌شوند. بیش از هشت میلیون اوراق قرضه‌ی این بانک، نزد خارجی‌هاست … آیا بانکی که در ماهیتش کم‌ترین تعهدی نسبت به کشور وجود ندارد، تهدیدی برای آزادی و استقلالمان ایجاد نمی‌کند؟ کنترل ارز، دریافت پول مردم و وابستگی هزاران نفر از شهروندانمان به این تشکیلات، بسیار هولناک‌تر و خطرناک‌تر از قدرت نظامی دشمن است. اگر حکومت خود را محدود به حمایت مساوی نماید و همانند آن، پستی و بلندی و غنی و فقیر را به یک اندازه با رگبار باران لطف خود بهره‌مند سازد، این به منزله‌ی عنایتی ناشایست و ناعادلانه خواهد بود. در این حکمی که پیش روی من است، انحرافی گسترده و غیرضرور از این اصول عادلانه به چشم می‌خورد.»

کنگره در ماه ژوئیه نمی‌تواند حکم رئیس‌جمهور را ملغی نماید. رئیس جمهور جکسون سپس برای انتخاب مجدد دست به کار می‌شود و برای اولین بار در تاریخ آمریکا با کشاندن مبارزه‌ی انتخاباتی خود به خیابان، به طور مستقیم دیدگاه خود را با مردم در میان می‌گذارد. شعار انتخاباتی او: «جکسون و پاسخ منفی به بانک» است.

اگرچه روچیلدها سه میلیون دلار صرف مبارزه‌ی انتخاباتی رقیب جکسون، سناتور هنری کلای (Henry clay) از حزب جمهوری‌خواه، می‌کنند، جکسون در ماه نوامبر با اختلاف بسیار زیاد بار دیگر به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب می‌شود. با این حال جکسون می‌داند که مبارزه هنوز در ابتدای راه است و بعد از پیروزی در انتخابات اظهار می‌دارد:

«معضل دائمی فساد فقط پژمرده شده، ولی به کلی از بین نرفته است.»

سال ۱۸۳۳:

رئیس جمهور جکسون شروع به برداشتن سپرده‌های دولتی از بانک تحت کنترل روچیلد، دومین بانک ایالات متحد می‌نماید و در عوض، این سپرده‌ها را نزد بانک‌هایی می‌سپارد که از سوی بانکداران مستقل اداره می‌شوند. این اقدام، روچیلدها را دچار وحشت می‌کند و از این رو آنان با کاهش عرضه‌ی پول، نهایت تلاشی را که در توانشان است انجام می‌دهند و باعث رکود اقتصادی می‌شوند. رئیس جمهور جکسون می‌داند که این مسئله از کجا نشأت می‌گیرد و بعدها اظهار می‌دارد:

«شماها جماعتی دزد و افعی صفت هستید و من قصد دارم تا شماها را در هم بشکنم و با استعانت به خداوند بزرگ در این کار سربلند خواهم شد.»

سال ۱۸۳۵:

در سی‌ام ژوئن، یک تروریست سعی می‌کند تا به رئیس‌جمهور جکسون تیراندازی کند، اما هر دو سلاح او به طور معجزه‌آسایی عمل نمی‌کند. رئیس جمهور جکسون بعدها ادعا می‌کند که می‌دانسته که مسئولیت آن ترور نافرجام به عهده‌ی روچیلدها بوده است؛ اما تنها رئیس جمهور این ادعا را مطرح نکرد؛ بلکه حتا ریچارد لارنس (Richard Lawrence) تروریست که به علت جنون از این جنایت تبرئه شد، بعدها به خود می‌بالد که افراد بانفوذ در اروپا او را اجیر کرده، به او قول داده بودند در صورت دستگیر شدن، از او محافظت نمایند.

سال ۱۸۳۶:

رئیس‌جمهور اندرو جکسون پس از سال‌ها مبارزه بر ضد روچیلدها و بانک مرکزی‌شان در آمریکا، در نهایت با عدم تمدید امتیاز این بانک موفق به بیرون راندن بانک مرکزی روچیلدها از آمریکا می‌شود. این وضعیت تا سال ۱۹۱۳ ادامه دارد تا این که روچیلدها توانستند در آن سال سومین بانک مرکزی خود در آمریکا را با نام فدرال رزرو (Federal Reserve) تأسیس نمایند.

سال ۱۸۳۷:

روچیلدها یکی از اعضای خود را با نام آگوست بلمانت (August Belmont)، که یک یهودی اشکنازی با نام اصلی شونبرک (schönberg) است و یهودی بودن خود را مخفی می‌کند، به آمریکا اعزام می‌کنند تا بهره‌های بانکی آنان را که توسط رئیس جمهور جکسون نابود شده بود، به سرعت بازیابی نماید.

سال ۱۸۳۸:

در ماه ژانویه، هشتمین رئیس جمهور آمریکا اندرو جکسون، آخرین قسط از بدهی ملی را تسویه می‌نماید؛ بدهی‌ای که در اصل با دادن مجوز به بانک‌ها در جهت انتشار پول رایج برای اوراق قرضه دولتی ایجاد شده بود؛ در حالی که اگر صرفاً اوراق قرضه صادر می‌شد، چنین بدهی‌ای به بار نمی‌آمد. جکسون تنها رئیس جمهور آمریکا است كه تا به حال بدهی ملی را تسویه کرده است.

سال ۱۸۴۱:

رئیس جمهور جان تایلر (John Tyler) (دهمین رئیس جمهور ایالات متحد از سال ۱۸۴۱ تا ۱۸۴۵) حکم تمدید امتیاز بانک ایالات متحد را که عاملان روچیلد با تبلیغ و سروصدا به کنگره ارائه کرده‌اند را رد می‌کند. در پی این اقدام، او صدها نامه‌ی تهدید به ترور دریافت می‌کند.

سال ۱۸۴۵:

اندرو جکسون (هفتمین رئیس جمهور آمریکا) از دنیا می‌رود. او بنابر آنچه که بزرگ‌ترین خدمتش به بشریت تلقی می‌نماید، مقرر می‌کند تا این نوشته بر روی سنگ قبرش حک شود «من بانک را از بین بردم». این اقدام در ارتباط با این واقعیت بود که او در عمل دومین بانک ایالات متحد متعلق به روچیلدها را در سال ۱۸۳۶ از میان برد.

البته او در سال ۱۹۱۳ زنده نبود تا تأسیس سومین بانک مرکزی روچیلدها در آمریکا را ببیند!!

منبع: كتاب صهیونیسم در مسیر سلطه ، نوشته: اندرو کارینگتن هیچکاک ، برگردان: محمدیاسر فرحزادی ، تهران: نشر ساقی.

برای مطالعه‌ی بیشتر : روچیلدها و بانک فدرال رزرو

بانک ایالات متحد

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …