یهود و بهائیت

یکی از فصول بسیار مهم در کارنامه سیاسی بهائیت، روابط صمیمانه و همکاری تنگاتنگ بین سران بهائيت و اسرائيل است.

نیاز اسرائیل به اطلاعات و منابع خبری در کشورهای اسلامی، سبب شد بهائیان به کمک آنها بیایند؛ چون اگر اعراب موفق می‌شدند، منافع بهائیت در خطر بود.

در تعامل بهاییت و صهیونیسم اسرائیل اولین دولتی بود که بهائیت را به رسمیت شناخت و برای اولین بار نام ارض اقدس که همان اسرائیل است از زبان شوقی افندی شنیده شد.

با استقرار میرزا حسینعلی نوری در عکا و حمایت انگلیس، فرقه ضاله بهائیت شکل گرفت و با توجه به اهداف مشترک با صهیونیست‌ها پیوندی بین بهائیت و صهیونیسم بوجود آمد.

تجارتخانه‌ی سه برادر زن باب، در پیوند با تجارتخانه سه دایی باب و سایر خویشان «شیرازی» ایشان صادرکنندگان اصلی تریاک ایران، و کارگزار کمپانی‌های یهودی بمبئی، به رهبری خاندان‌های ساسون و جیجی ‌بهای بودند.

پس از اشغال نظامی فلسطین توسط انگلیس، دو عنصر صهیونیست در کادر حکومت انگلیسی فلسطین ظاهر شدند که با عباس افندی پیوندی وثیق بهم زدند: سِر هربرت ساموئل و سِر رونالد استورز.

باب به خاندانی ثروتمند تعلق داشت که به دلیل نقش مهم‌شان در تجارت جهانی تریاک با بمبئی و چین به تجار تریاکی معروف بودند. آنان بعدها از سوی میرزا حسینعلی بهاء به افنان ملقب شدند.

در بررسی بابیت عواملی مورد غفلت بوده از جمله: تأثیر شیراز و بوشهر بعنوان دروازه تجاری ایران با بریتانیا و غرب در تکوین شخصیت باب و جایگاه خاندان باب در پرورش و تأیید دعاوی او.

پس از حمایت‌های عبدالبهاء و شوقی افندی در تشکیل حکومت غاصب اسرائیل، جانشینان او نیز راه سرکردگان را ادامه دادند، به‌طوری‌که روحیه ماکسول، همسر شوقی افندی، بهائیت و اسرائیل را حلقه‌های یک زنجیر معرفی می‌کند!

فرقه‌ی بهائیت یکی از عوامل نفوذ اسراییل در ایران در دوران پهلوی محسوب می‌شده است به طوری که آن‌ها با نفوذ در نهادها و بخش‌های مختلف تلاش می‌کردند تا منافع اسراییل هرچه بیشتر تحکیم شود.