یهود و فرقه‌ها

فریتیوف شوان در سوئیس از «یک ملای جوان ایرانی» سوره فاتحه را آموخت. سیدحسین نصر از این ملای جوان ایرانی نام برده: سیدحسن امامی، امام جمعه فراماسون تهران!

رنه گنون هیچگاه مدعی کرامت و کشف و شهود نشد و از اعتبار و نفوذ خویش برای فرقه‫سازی و مرید و مرادبازی استفاده نکرد. راهی که شوان و لینگز و نصر در پیش گرفتند!

بیت‌العدل با انتشار بیانیه‌ای انتساب رسانه «بهائی نیوز» (با مدیریت مرتضی اسماعیل‌پور)، به تشکیلات بهائیت را منکر شد و دستور به قطع ارتباط بهائیان با او داد!

امیرکبیر را می‌توان اولین دولتمرد شهید مبارزه با «تشیع انگلیسی» و قهرمان پیکار با انحراف دینی دانست، هرچند برخی کوشیده‌اند او را تا حد یک تکنوکرات تقلیل دهند!

نگاه تئوسوفیسم به اسلام هم‌دلانه نیست و این را به‌روشنی هم از نوشته‌های الکات و بلاواتسکی و بزانت و هم از اجلاس نخستین «پارلمان جهانی ادیان» می‌توان فهمید.‬

به‌دلیل پیوند تئوسوفیسم و بهائیت با «استادان غیبی» واحد است که در سفر عباس افندی تبلیغات وسیعی به سود او، به‌عنوان یکی از رهبران تئوسوفیسم، انجام گرفت!

«ترادیشنالیسم» نام جریان فکری معینی است که با عقاید رنه گنون هویّت یافت و در این معنا با مفهوم متعارف «سنت‌گرایی»، در مقابل «تجددگرایی»، متفاوت است.

مسکوت گذاردن کتاب مارک سجویک در حالی‌است که آثار سیدحسین نصر به سرعت در ایران ترجمه و با کیفیت عالی منتشر و در نشریات و وبگاه‏‌های پرخواننده تبلیغ می‌شود.

پدیده یهودیان مخفی و نقش ایشان در پیدایش و گسترش بابی‌گری و بهائی‌گری عامل مهمی در تحولات معاصر ایران است که باید مورد شناسایی مستند و علمی قرار گیرد.

از سالی که میرزا حسینعلی نوری (بهاء) به عکا منتقل شد، پیوند بهائیان با کانون‌های مقتدر یهودی تداوم یافت و مرکز بهائی‌گری در فلسطین به ابزاری مهم برای بریتانیا بدل شد.