تاریخ یهود

پیوند جدی حکمرانان مسیحی آراگون و الیگارشی یهودی با دو خاندان الیزار و بن‌ونیزت آغاز می‌شود. خاندان الیزار در ایالت سرقسطه (ساراگوسا) و خاندان بن‌ونزیت در بندر برشلونه (بارسلونا) ساکن بودند.

حکمرانان مسیحی اسپانیا که در سده دهم میلادی تنها بر بخش کوچکی از شمال شبه‌جزیره ایبری فرمان می‌راندند، در نیمه دوم سده یازدهم تهاجم به سرزمین‏‌های اسلامی و غارت اندلس را آغاز کردند.

از روایات فرجام یهود بدست می‌آید که خدا، بوسیله ایرانیان، زمینه ظهور را فراهم می‌کند و مقاومت یهود در برابر مسلمانان، در چند نوبت است و نابودی نهایی آنان، به دست حضرت مهدی (ع) است.

متن جلد اول کتاب «زرسالاران یهودی و پارسی ، استعمار بریتانیا و ایران» ؛ غارتگری ماوراء بجار و تمدن جدید غرب / یهودیان و الیگارشی یهودی ؛ نوشته استاد عبدالله شهبازی

اندلس اسلامی مرحله جدیدی را در فرهنگ یهود گشود و یهودیان را از دنیای تنگ تلمودی خارج ساخت. این انقلابی در فرهنگ یهود به شمار می‌رود.

در زمان معتضد، یهودیان نفوذ زیادی در بغداد به دست آوردند، از این پس، تا اقتدار الیگارشی زرسالار یهودی در اسپانیا،‌ بغداد مرکز سیاسی و دینی و اقتصادی یهودیان جهان به شمار می‌رفت.

مقابله یهودیان و اسلام از بحث و مناظره آغاز شد و به دسیسه و جنگ کشید. اولین جنگ مسلمانان و یهودیان جنگ با یهود بنی‌قینقاع است، سپس جنگ با یهودیان بنی‌نضیر و بنی‌قریظه و خیبر.

روایات تلمودی از سختگیری و آزار و شکنجه یزدگرد دوم نسبت به یهودیان سخن گفته‌اند. قاعدتاً این نشانه‌ی افزایش تکاپوی الیگارشی یهودی در ایران است تا بدان‌جا که پادشاه ساسانی را به تعارض واداشت.

تهاجم رومی‌ها به بین‌النهرین بطور عمده به وسیله سه حکمران رومی انجام شد: مارک آنتونی، کاراکالا و الکساندر سوروس. در میان حکمرانان روم این سه تن بیشترین پیوندها را با الیگارشی یهودی داشتند.

اهمیت تلمود تا بدانجاست که آئین یهود پس از آن را «یهودیت تلمودی» می‌نامند. تلمود تبلور و عصاره 280 سال تکاپوی نظری نسل متقدم حاخام‌های بین‌النهرین برای تدوین بنیادهای یک جامعه فاقد سرزمین است.