فتنه‌های یهود

یهود برای نفوذ به درون حاکمیت در پی کسی بودند. شرایط و جایگاه اجتماعی ابوبکر او را گزینه مناسبی برای نفوذ ساخته بود.

ماجرای بنی قریظه و کشتار صدها نفر از یهودیان مدینه به دست مسلمانان پس از جنگ خندق، یکی از حوادث جنجالی و قابل بررسی در سیره نبوی است.

در اين صفحه لينک متن کامل مقالات کتاب تبار انحراف ؛ پژوهشی در دشمن‌شناسی تاریخی ؛ نوشته‌ی: حجةالاسلام مهدی طائب قرار داده شده.

از آنجا که یاران پیامبر تحمل پذیرش حقیقت را نداشتند، رسوا ساختن نفوذی‌ها نیز فایده‌ای نداشت؛ چنانکه پیامبر بارها این کار را کرد، اما تاثیری در روند تاریخ و نفوذ یهود نداشت.

یهود بنی‌قریظه می‌توانستند با پذیرش اسلام، حتی به زبان، جان خود را نجات دهند؛ اما نه تنها از پذیرش اسلام خودداری کردند، حتی حاضر نشدند عفو پیامبر را بپذیرند!

یهود ضربات خود را به اسلام می‌زد و سپس وانمود می‌کرد که مظلوم واقع شده. برای اثبات کافی است به زمان حساس عملیات‌های بنی‌قینقاع و بنی‌نضیر و بنی‌قریظه دقت کنید.

دومین نبرد پیامبر جنگ احد بود. یهود به مکه آمدند و ابوسفیان را تحریک کردند و قول دادند که در صورت عملیات دوباره، هماهنگ با آنان وارد جنگ خواهند شد.

مستشرقان بر اسلام اشکال گرفته‌اند که اسلام دین شمشیر بوده و پیامبر (ص) دین خویش را با زور شمشیر پیش برده است. اینان برای اثبات، جنگ بدر را نشانه رفته‌اند.

یهود با ابزار تحریف، به تغییر و تفسیر دگرگونه علائم پیامبر آخرالزمان در کتب خویش پرداخت تا از گرایش به پیامبر جلوگیری کند. قرآن به این عملیات روانی یهود اشاره کرده است.

هنگامی‌که پیامبر به مدینه رفت، این شهر برای مکیان، اردوگاه دشمن شد و مکه اردوی خودی؛ تهاجم مدنیان آغاز گردید و یهود از این زمینه پیش آمده نهایت استفاده را کرد.