سایر مباحث

ناحوم سوکولوف همچون دیگر سران صهیونیسم این‌گونه تظاهر می‌کرد که صهیونیست‌ها خواهان دولت سیاسی در فلسطین نیستند، بلکه میهنی معنوی و فرهنگی را می‌جویند که در آن از امنیت برخوردار باشند!

اوسشکین در کتابچه‌ای به نام برنامه سیاسی صهیونیسم نوشت: هر تلاشی که متوجه غیرفلسطین باشد هیچ ربطی به صهیونیسم ندارد و بهتر است کسانی که دست به چنین تلاش‌هایی می‌زنند زیر عَلَم صهیونیسم سینه نزنند.

مناخیم اوسشکین از یهودی‌های روس و قرین وایزمن در کاروان صهیونیسم بود. بیش از همه‌ی فعالان صهیونیسم گرگ‌صفت بود. با هرتزل کار کرد و اعلام کرد هرکس به سرزمینی جز فلسطین رضایت دهد خائن است.

یوسف ترومپلدور از جمله یهودی‌های ماجراجویی است که به سال 1920 در فلسطین به قتل رسیدند. یهودی‌ها در مرگ او مراسم سوگواری عظیمی به راه انداختند و عهد بستند که انتقام خون او را بگیرند.

ژابوتینسکی و رفقایش از نخستین کنگره هرتزل در بال سوئیس، اولین کسانی بودند که گفتند کشور یهود باید در تمام فلسطین و شرق اردن تشکیل شود و سپس از نیل تا فرات را در برگیرد.

پروتکل‌های یهود عصاره‌ی یک اندیشه و تفکر یهودی است، اما کسی که این عصاره را جمع کرده و در قالب پروتکل‌ها ریخته است، طبق گفته‌ی منتقدان اروپایی، آشر گینزبرگ یا همان احد هاعام است.

بعد از آن‌که پروتکل‌های یهود به انگلیسی ترجمه شد و نویسندگان به غور و کنکاش درباره آنها پرداختند، بزرگترین اندیشمند یهودی، آشر گینزبرگ معروف به احد هاعام از اهالی اودسا در معرض اتهام قرار گرفت.

یهودیان مخفی مشهد ادعا می‌کنند مورد حمله مسلمانان قرار گرفته و تعدادی از ایشان کشته و مجروح شدند. به پیشنهاد امام جمعه ابتدا هفت تن از بزرگان یهودی و سپس تمامی یهودیان مشهد مسلمان شدند!

زمانی که وایزمن یادداشت مفصلی را به کنفرانس صلح آورد و خواهان تعیین مرزهای فلسطین تا نزدیک صور در لبنان و درعا در سوریه شد، کلنل کیش در راه ترویج این خواسته‌ها می‌کوشید!

اشتراوس جامعه را به سه قسمت تقسیم کرده است؛ اکثریت «نادان» هستند، اقلیت «دانا» هستند، و سپس «جنتلمن‌ها» (gentlemen) قرار دارند، یعنی آنهایی که توسط «توده‌های نادان» برای تصدی مناصب قدرت انتخاب می‌گردند.