هجوم حزب شیطان به خانواده و ارزش‌های اخلاقی

تمدن شیطان – قسمت ششم خانواده

موضوع تهاجم فرهنگی غرب و تحمیل سبک زندگی غربی بر انسان‌های جهان، منحصر به رسانه‌ها و هالیوود نیست، بلکه به دیگر فعالیت‌ها و نهادسازی‌های غرب نیز سرایت کرده است. محور این اقدامات، هرچه بیشتر مادی و زمینی کردنِ انسان‌ها از طریق توجه به «جسم» و ویران نمودنِ «بنیان خانواده» به‌عنوان مهمترین نهاد بشری از زمان هبوط آدم علیه‌السلام بود.

به موازات طرح مسأله‌ی به‌ظاهر علمیِ «اصالت فرد یا جامعه» در عرصه‌ی دانش و حذف «خانواده» از این پرسش، موضوعِ «روابط نامشروع» و «فحشا» در تمامی زوایای زندگی بشر نفوذ داده شد. در فیلم‌ها به هر بهانه‌ای تلاش شد تا ولو یک سکانس به این موضوع اختصاص داده شود.

نقش یهود در صنعت پرسود فحشا

«جهانگردی»، که تا پیش از این حرکتی بود تمدن‌ساز، وارد دوران «جهانگردی توده» (Mass Tourism) شد که در طی آن انسان‌ها گروه گروه به‌ویژه به سواحل دریاها هجوم بردند و در نهایت از خود چیزی جز آلودگی محیط زیست و فساد و فحشای اخلاقی باقی نگذاردند.

شعار «چهارگانه نامقدس» (Sea, Sand, Sun & S.e.x) که عبارت بود از: دریا، ماسه، ‌آفتاب و س.ک.س، راهنمای عمل جهانگردان در این دوره بود. این الگو با جهت‌گیری کامل به سمت «فحشا» به کشورهای شرقی آسیا صادر شد و در آنجا «جهانگردی جنسی» را بنیاد نهاد.

در عرصه «مُد» نیز، «تنوع‌طلبی» انسان به خدمت گرفته شد تا ضمن به حرکت درآوردن چرخ‌های اقتصاد غرب از طریق ایجاد نیاز کاذب و بالا بردن فروش در همه‌ی زمینه‌ها، لباس و حجاب نیز که از ابتدای زندگی بشر با وی بود، تبدیل به ابزاری برای تحریک جنس مخالف شود.

سلطه یهود بر صنعت مد

پشت پرده منزجرکننده برند D&G

با راه‌اندازی سالن‌های مد از سوی یهودیان صهیونیست، تمامی «هنر مدرن» در این راستا به خدمت گرفته شد. اشاره به وضعیت «پوشش زنان» در آخرالزمان در روایات دوره‌ی غیبت، و اشاره به این‌که زنان در عین پوشیدگی برهنه هستند، نشان از اهمیت این امر دارد. (*)

همین گروه یهودی با راه‌اندازی مسابقات و جشن‌هایی به‌نام «ملکه زیبایی» (Miss Universe)، دختران جوان را از سراسر جهان گرد آورده و آنان را چون بازیچه‌ای در دست شیطان وادار به رقابت با یکدیگر می‌کنند.

سرانجام نیز جایزه‌ی زیباترین زن جهان با عنوان ملکه زیبایی با رویکردی سیاسی نصیب کشوری می‌شود که توانسته باشد بیشترین خدمت را به حزب شیطان بنماید.

ایران نیز یک بار در زمان محمدرضا شاه توانست این جایزه را نصیب خود کند. این مسابقات در ایران به‌نام «دختر شایسته» برگزار می‌شد.

البته موضوعِ توجه به جسم، تنها به زنان محدود نشد و برای پسران نیز «بدن‌سازی» با همین رویکرد جای ورزش را گرفت. استفاده از انواع داروها و تمرینات مرتبط با آن در این جریان برای جوانان تنها بدنی به‌ظاهر ورزیده فراهم می‌کند که در باطن آن هیچ آمادگی جسمانی وجود ندارد.

این در حالی‌است که «ورزش» خود پیشتر و در حرکتی حساب شده تبدیل به مافیایی عظیم شده بود که هنوز هم به حیات خود و رسوخ به فرهنگ کشورها و جوانان آن ادامه می‌دهد.

آیا Sport همان ورزش است؟

اخلاق و ارزش‌های غربی که از طریق گسترش و اشاعه‌ی ورزش‌های اروپایی در میان جوانان رواج داده می‌شود، درست در نقطه‌ی مقابل اخلاقی است که در ورزش‌هایی مانند «ورزش زورخانه‌ای» با عرفان و ادبیات عرفانی آمیخته و رواج داده می‌شد.

در این چارچوب، علی‌رغم اهمیت خانواده و مدرسه، امر تربیت منحصر به این دو نهاد مهم نبود. انسان‌ها به هر نهاد و سازمانی که وارد می‌شدند، موضوعِ تربیت و فرهنگ‌پذیری قرار می‌گرفتند. بازار، سربازخانه، زمین کشاورزی و زورخانه در این نگاه فرقی نمی‌کرد.

یونان، زادگاه ورزش غرب

در کنار این نوع مسابقات و جوایز، به سرعت راه‌اندازی فستیوال‌ها و جوایز دیگری نیز رواج یافت و به‌عنوان ابزاری برای جهت‌دادن به انسان‌ها به‌کار گرفته شد. در زمینه‌ی فیلم، «جایزه اسکار»، و در زمینه‌ی علم و دانش، «جایزه نوبل» از مشهورترین این جوایزند.

هر سال فیلم‌هایی که باید پُرفروش شوند، با جایزه اسکار به مخاطبان معرفی می‌شوند و بدین شکل با تکمیل چرخه‌ی صنعت فیلم از سوی یهودیان، در صف فرهنگ‌سازان جامعه‌ی مدرن قرار می‌گیرند.

نگاهی به فیلم‌های اسکار ۲۰۱۶

جایزه نوبل نیز همانند ملکه زیبایی با انتخابی سیاسی هر سال دانشمندانِ یکی از کشورها را در معرض توجه جهانیان قرار می‌دهد.

انتخاب سیاسی خانم شیرین عبادی در مراسم سال ۲۰۰۲ این جایزه، نمونه‌ی خوبی برای این ادعا است.

جایزه نوبل در خدمت قوم برگزیده

حضور توده‌وار یهودیان صهیونیست در هیأت‌های مدیره این جوایز نشان از اهمیت کارکرد آنها برای حزب شیطان دارد.

ادامه دارد…

قسمت قبلی این مقاله  ؛  قسمت بعدی این مقاله

پی‌نوشت:
(*) سیکون فی آخر هذه الأمة رجال یرکبون علی المیاثر حتی یأتوا أبواب مساجدهم نساؤهم کاسیات عاریات. (مستدرک حاکم : ۴۳۶/۴)
در نسل‌های آخر این امت مردانی هستند که سوار بر زین‌های بزرگ می‌شوند تا این‌که جلو درب مساجد پیاده می‌شوند. زنانشان گرچه لباس بر تن دارند ولی اندام آن‌ها آشکار است.
صنفان من أهل النار لم أرهما: قوم معهم سیاط کأذناب البقر یضربون بها الناس و نساء کاسیات عاریات ممیلات مائلات رؤوسهنّ کأسنمة البخت المائلة لا یدخلن الجنة و لا یجدن ریحها و إن ریحها لیوجد من مسیرة کذا و کذا. (شرح نووی بر مسلم :۱۹۱/۱۷)
دو صنف از انسان‌ها جزو اهل جهنم هستند تاکنون آنها را ندیده بودم: افرادی که شلاقی مانند دم گاو در دست دارند و با آن مردم را می‌زنند. و زنانی پوشیده از لباس ولی در عین حال لخت و عریانند. آنان از طاعت خدا به‌دورند و با بی‌حجابی خود را به طرف مردان سوق می‌دهند. سرِ آنان مانند کوهان شترِ لاغراندام است. به بهشت وارد نمی‌شوند و بوی آن را نیز حسّ نمی‌کنند در صورتی که بوی بهشت از فاصله فلان و فلان حس می‌شود.
زنان به همان اندازه که نقش قابل توجهی در سازندگی و تعالی نسل‌ها در طول تاریخ ایفا کرده‌اند، در آخرالزمان به سقوط خود و اطرافیانشان کمک می‌کنند. برخی از آفاتی که -علاوه بر آسیب‌های مشترک با مردان- به‌طور خاص دامن‌گیر زنان می‌شود از این قرار است:
حیا از زنان رخت برمی‌بندد، زنان فاسد می‌شوند، زنان هرچند به‌ظاهر لباس پوشیده‌اند، امّا بدن‌هایشان (به‌سبب نوع پارچه، نحوه‌ی دوخت و اندازه‌ی لباس‌ها) نمایان است، سبک و بی‌وقار می‌شوند، بر زین سوار می‌شوند، همانند مردان برای خود محفل و اتحادیه و انجمن به‌پا می‌کنند، خود را برای اهل کفر زینت می‌کنند، تمام همّتشان معطوف به زینتشان می‌شود، در همه‌چیز گستاخانه دریده و پیشرو هستند، خود را به‌سان مردان می‌سازند، خود را برای همجنس خویش فربه و زینت می‌کنند و به‌جای همسر به‌سراغ هم‌جنسان خویش می‌روند و…
در این‌باره ر.ک: مطهری‌نیا، محمود، آسیب‌شناسی مردم آخرالزمان، ماهنامه موعود، ش ۹۵، بهمن ۱۳۸۷

منبع: محمدهادی همایون، تاریخ تمدن و ملک مهدوی، تهران: نشر دانشگاه امام صادق (ع)، چاپ اول ۱۳۹۰

خانواده ، خانواده ، خانواده

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …

خانواده ، خانواده ، خانواده