هالیوودیسم و ایدئولوژی ترویج فحشا

مقدمه

در عصر مدرن که تکنولوژی و فرهنگ غرب در کشور نفوذ پیدا کرده است، باید بتوان تصویر درستی از فرهنگ و هنر غرب و راههای مقابله با آن بدست آورد، چرا که «در روزگار ما اسارت در چنگ ابزاری است که هویت فرهنگی دارد.» (آوینی، ص۸۵) هالیوود را نمی توان تنها به چشم یک هنر یا صنعت نظاره کرد، بلکه نوعی ایدئولوژی در آن حاکم است که سعی در تحمیل سبک زندگی غربی به دیگر جوامع دارد که باعث به خطر انداختن امنیت اجتماعی جوامع می شود و ایمنی فرهنگی را ضعیف می کند. به عبارت دیگر هالیوودیسم، ایدئولوژی فرهنگی- هنری دوران جدید استکبار جهانی است. جریان جهانی فرهنگی هنری که مکانیسم امنیت فرهنگی تمامی تمدن ها و فرهنگ ها را تحت تأثیر خود می دهد و با ترویج فرهنگ غرب در میان جوامع بشری، به اضمحلال معنوی آنها می پردازد. از جمله فحشا که مصادیق آن را می توان در حوزه های مختلف زندگی فردی و اجتماعی مشاهده کرد. «پل اریک بلانرو» محقق و تاریخ نگار می گوید: «هالیوود مانند آفتی به تفکرات انسان ها نفوذ کرده و جهان را بر اساس خواسته های خود تفسیر و تأویل می کند.»
آنچه در بسیاری از فیلم های هالیوودی دیده می شود، نوعی سبک زندگی بی قید و بند و بر پایه روابط جنسی آزاد، مصرف گرایی، قدرت طلبی و خشونت است. سازندگان هالیوود همیشه تلاش دارند توسط رسانه های تصویری، مسائلی را که از نظر اصول دینی، قبیح شمرده می شوند، عادی سازی کنند و این امر جز با نشان دادن این مسائل در رسانه و ارائه جذابیت های ظاهری امکان پذیر نیست، چنانچه بسیاری از فیلم ها با صحنه های اروتیک به بیینده القا می شوند.
ما نمی توانیم برای حفظ فرهنگ و ارزش های خود، جلوی ورود این عناصر را بگیریم، اما می توانیم بر آن غلبه کنیم. «به اعتقاد ما مسلمانان دفترچه اطلاعات فنی انسان، قرآن کریم است. در قرآن از دو وجه انسان تعریف شده است. یکی بخش پیکره انسان است که بخش سخت افزاری است و بعد دیگر وجه نرم افزاری آن است که می فرماید انسان را به عنوان خلیفه الله در زمین برگزیدیم.ما در دیدگاه مکتبی خود، به وجه دوم این تعریف توجه بیشتری داریم و بر اساس آن مفاهیم انسانی خود را تعریف می کنیم اما غرب بر سر وجه اول باقی مانده و بر اساس آن اصرار دارد.» (کریمی، ۱۳۸۳، ص ۱۵۵ )

هالیوودیسم چیست؟

هالیوود نام منطقه‌ای است در لس آنجلس که از ۱۹۱۰ فیلم سازی در آن منطقه آغاز شد و به مرور رونق یافت تا آنکه امروز انبوهی از کمپانی های فیلم سازی، بنگاه های خبری و استودیوها در آن مستقر هستند. اما دیگر آن را به یک مکان با کاربری های فوق نمی شناسیم. واقعیت آنست که ارتباطات هالیوود با نهادهای سیاسی، امنیتی، نظامی و اقتصادی به قدری پیچیده و در هم تنیده است که به عنوان بخشی مهم از هژمونی ایالات متحده آمریکا محسوب می شود. قبل از آنکه ارتش امریکا کشوری را اشغال نماید، این هالیوود است که آن کشور را فتح می نماید و زمینه توجیه روانی داخلی و جهانی آن را فراهم می کند. در طول این سال ها هالیوود توانسته است با صدور ایدئولوژی هالیوودیسم خود، پایگاه های بومی دیگر در مناطق دنیا ایجاد کند که نمونه بارز آن بالیوود هند می باشد.
در هالیوود تفکرات فلسفی رقم می خورد و اصل سینمای غرب سرگرمی نیست بلکه آنان در نوشته‌های خود محتوای ۲۸۰۰ ساله غرب را واکاوی کرده‌اند. هالیوود اغوا و سرگرم می‌کند اما پیچیده ترین مفاهیم فلسفی را به دیگران القا می‌کند.

هالیوود در تسخیر صهیونیسم

«یهودیان هالیوود از راه تلاشی مستمر برای جان دادن به داستان و جا انداختن آن در اذهان دیگران با جامعه همگون شدند… آن ها امریکای سایه ای آفریدند که تجلی همه ی کلیشه های کهنه و مبتذل ستاینده امریکا بود و به مجموعه ای قدرتمند از تصاویر و اندیشه ها جان دادند. چنان قدرتمند که تصویر امریکا را مسخر کرد. هیچ کس نمی تواند به امریکا بیاندیشد اما به سینما فکر نکند. به این ترتیب تناقص خود را تقویت کرد. این تناقص که فیلم ها جوهر امریکایی داشتند بی آنکه سازندگان شان امریکایی باشد.» (گابلر، ۱۳۹۱، ص ۲۶)
«سازمان های یهودی امریکا که اکثریت غریب به اتفاق آن ها صهیونیستی هستند، بیش از ۲۰۰ سازمان مهم (همراه با شعب مختلف) را تشکیل می دهند. یهودیان هالیوود خصوصاً تهیه کنندگان و پشتیبانان مالی اصلی، کاملاً به لابی های مختلف صهیونیستی و اسرائیلی وابسته هستند. نمونه واضح آن رابرت مردوخ یهودی استرالیایی الاصل است که در انگلیس، امریکا و استرالیا نفوذ گسترده ای دارد و چندین کمپانی عظیم رسانه ای، انتشاراتی و فیلمسازی دارد که مهمترین آن شرکت نیوز کوپوریشن است.» (مدد پور، ۱۳۸۷، ص ۲۳۰ ).

مدیران اکثر شبکه‌های ماهواره‌ای، روزنامه‌ها و رسانه‌های متعددی مثل برادران وارنر، والت دیزنی، دریم ورکس، یهودی اند و جزئی از نظام سلطه‌ی ‌تبلیغاتی و رسانه‌ای صهیونیسم بین‌الملل محسوب می‌شوند که با هدف ایجاد یک حکومت مرکزی مقتدر یهودی سعی در استثمار جوامع در حال توسعه دارند.
همانطور که در پروتکل پنجم صهیون آمده است: «دومین راز که شرط موفقیت حکومت آینده ی ما می باشد، اینست که با ایجاد شکست در طرح های ملی، ترویج عادت های جدید، برافروختن عواطف، برانگیختن و تحریک و ناراحتی و خستگی از مسائل زندگی، چنان جو آشفته ای به وجود می آوریم که هیچ کس نتواند جایگاه خود را در این صحنه کارزار مغلوبه که سگ صاحبش را نمی شناسد، تشخیص دهد. در چنین فضائی مردم غرق پشیمانی و تشویش می شوند و هیچ کس دیگری را درک نمی کنند. فایده ی دیگر این شیوه اینست که به کمک آن احزاب را به جان هم می اندازیم، نیروهای هم هدف را که همچنان از اطاعت ما سرباز می زنند، پراکنده می سازیم و بالاخره از فعالیت هر فردی که بخواهد سر راه ما بایستد جلوگیری می کنیم.» (پروتکل های دانشوران صهیون،۱۳۸۱، ص ۲۷۸)
«بدیهی ست وقتی دنیاگرایی و لذت پرستی محض و قدرت پرستی – یعنی سکولاریسم و هدونیستم و ولونتاریسم – به مثابه غایت تجدد نفسانی آمد، دین و معنویت می رود.» (مدد پور، ۱۳۸۷، ص ۳۲۰)

جذابیت فیلم های هالیوودی

فیلم برای جلب نظر مخاطب نیاز به جذابیت دارد. اما این جذابیت باید مبتنی بر فطرت باشد نه بر غرایز و امیال نفسانی همانطور که امام خمینی (ره) است که در منشور هنر انقلاب نوشتند: «هنر دمیدن روح تعهد در انسان هاست» و این همان سخنی است که برگرفته از دیدگاه‌های قرآنی است و همین دیدگاه خود به تنهایی می‌تواند پدیدآورنده هنری باشد که وظیفه‌اش نجات انسان‌ها و دمیدن روح تعهد در آنهاست.
شهید آوینی می گوید: «آنچه باعث شده سینما به سلطنت و محبوبیت امروز خویش در سراسر جهان دست یابد هویت تفننی و اعجاب انگیز آن است.» این جذابیت اگر تعدیل نشود، کاذب است و فرصت تفکر را از مخاطب می گیرد و این همان چیزی است که خالقان هالیوود به دنبال آن هستند.
«بحث لاکلاوموف در نظریه «تعین بخشی» اینست که روابط و صورت بندی های اجتماعی هرگز دائمی و پایدار نیستند، بلکه از جریانی از معانی که حول نقطه اتصال، تشکیل می شوند، نشات می گیرند، بنابراین تعین بخشی عبارت است از بر ساختن نقاط اتصالی که معنا را به طور نسبی مشخص و تثبیت می کند. می توان گفت که هالیوود مخاطبان مختلف را به اتحاد و وحدتی که همواره بی ثبات است و می توان آن را محبوبیت فراملی هالیوود نامید، پیوند می دهد.» (سمتی، ۱۳۸۵، ص ۱۶۴)

نظم نوین جهانی و امت واحد اسلامی

یهودی ها غیر از مادیت و چیزهای ملموس دنیا به چیز دیگری اعتقاد ندارند که این را می توان در اندیشه های لیبرالیسم، کمونیسم، ماتریالیسم، ناسیونالیسم و راسیسم مشاهده کرد. هس که از اولین صاحبنظران یهود در مسئله صهیونیسم است می گوید: «نکته بسیار موثر درباره نیایش های عبری، بیان روح جمعی و گروهی یهود است. این ها مدافع و شفیع فرد نیستند؛ بلکه بر همه قوم ها نظر دارند.»
مهمترین مشکل یهود در طول تاریخ امت ها بودند، یعنی همیشه با امت ها مشکل داشتند. در نتیجه با این دیدگاه، قدرت ادیان به نحوی باید از بین برود و مهمترین راه از بین بردن ادیان تبدیل امت به ملت است. یعنی ترویج ناسیونالیسم. اسلام هم یک ایده جهانی را مطرح می کند که در قرآن از آن به عنوان امت واحده ذکر می شود:
«کان الناس امة وحدة فبعث اللّه النبین مبشرین و منذرین و انزل معهم الکتب بالحق لیحکم بین الناس فیما اختلفوا فیه و ما اختلف فیه الا الذین اوتوه من بعد ما جائتهم البینات بغیا بینهم فهدى اللّه الذین آمنوا لما اختلفوا فیه من الحق باذنه و اللّه یهدى من یشاء الى صراط مستقیم» (سوره بقره، آیه ۲۱۳)
«مردم قبل از بعثت انبیاء همه یک امت بودند خداوند به خاطر اختلافى که در میان آنان پدید آمد انبیائى به بشارت و انذار برگزید و با آنان کتاب را به حق نازل فرمود تا طبق آن در میان مردم و در آنچه اختلاف کرده اند حکم کنند این بار در خود دین و کتاب اختلاف کردند و این اختلاف پدید نیامد مگر از ناحیه کسانى که اهل آن بودند و انگیره شان در اختلاف حسادت و طغیان بود در این هنگام بود که خدا کسانى را که ایمان آوردند در مسائل مورد اختلاف به سوى حق رهنمون شد و خدا هر که را بخواهد به سوى صراط مستقیم هدایت مى کند.»
«انسان ها در ابتدا امت واحد بودند، اما بعد اختلافاتی بین آنان ایجاد شد، خداوند پیامبرانی را برای رفع این اختلافات فرستاد و پس از پیامبر خاتم، ائمه علیهم السلام را مأمور به این امر کرد. هر چند در این خصوص تاکنون نتیجه مطلوب به دست نیامده است، لیکن امید می رود در حکومت حضرت مهدی علیه السلام امت واحدی پدیدار گردد.» (پیغان، ۱۳۸۰)
طبق تفسیر المیزان «امت واحده» در نه آیه قرآن آمده است که این آیات را می توان به سه دسته تقسیم کرد:
1- آیاتی که خطاب به پیامبران بوده و فرمان الهی را برای تشکیل امت واحد به آنان یادآور می شود و بیان می کند که مردم به طور فطری و غریزی امت یگانه ای هستند و سرشت آنها اقتضا می کند که در این جهت حرکت کنند، اما اختلافاتی که پیش می آید آنان را به تفرقه می کشاند.
2- آیاتی که هر نوع مشیت جبرآمیز خداوند برای رسیدن به امت واحد را نفی می کند و نشان می دهد اراده خدا بر این تعلق گرفته که انسان با انتخاب و اختیار خود به امت واحد برسد.
3- آیاتی که دلالت می کند انسان ها در ابتدا امت واحدی بودند، سپس بین آنان اختلافاتی به وجود آمد و اتحادشان بر هم خورد.
بنابراین امتی که در اسلام تعریف می شود، مانند آنچه در مسیحیت است، شامل همه مردم، فارغ از قومیت و نژاد است اما یهودیت قبل از این که یک دین باشد یک نژاد و قومیت است. در یهودیت حکومت واحد جهانی تعریف می شود که با استقرار نژاد یهود در رأس تمام ملیت ها به وجود می آید. یعنی یهودیت سعی در تعریف یک دین نوین جهانی دارد. سلطان شاهی در مقاله گفتمان صهیونیسم می گوید: «این حکومت واحد جهانی به ابزاری مانند ابزار سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نیاز دارد. شورای روابط خارجی امریکا که در دست یهودیان است، ابزار سیاسی آن هاست و در عرصه فرهنگی مهمترین فعالان عرصه رسانه ای و فرهنگی در جهان یهودی هستند.» آنها برای پیشبرد اهدافشان، تعریف جدیدی از دین رائه می دهند و بزرگترین مانع آن ها اعتقادات و باورهای مذهبی است که سعی در تخریب آن دارند که نمود آن را می توان در وارد کردن مفاهیم جدیدی مانند مراقبه، تناسخ، آواتاریسم در فیلم های هالیوود مشاهده کرد. نمونه محسوس آن در فیلم آواتار عرضه می شود که باور به دین طبیعی در قالبی تأثیرگذار به بیننده القا می شود. در این دنیای جدید، دین جدیدی تعریف می شود که بدون اعتقاد به آن کسی نمی تواند در این دنیا سهمی داشته باشد.

تبلیغ و ترویج فحشا در هالیوود

در فرهنگ لغت دهخدا فحشاء دارای سه معنی است:
1 – معصیت عمل زشت بدی که از حد در گذرد ۲ – زنا ۳ – نابکاری
فحشاء اشکال مختلفی دارد: دروغ و تهمتی را بر کسی وارد کردن، ایجاد مراکز فساد، تشویق مردم به گناه.
کلمه «فحش» و «فحشاء» و «فاحشه» به معنای هرگونه رفتار و گفتاری است که زشتی آن بزرگ باشد.
در قران آمده است: «وَلَا تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ» (سوره انعام، آیه ۱۵۱)
«و به کارهاى زشت چه آشکار و چه پنهانش نزدیک نشوید.»
در تفسیر المیزان در مورد این آیه آمده است: «از اینگونه امور از این جهت نهى فرموده که اگر مباح مى بود و تحریم نمى شد شناعت و زشتیش از میان مى رفت و شایع مى گردید، براى اینکه اینگونه امور از بزرگترین موارد علاقه نفس است و نفس از محرومیت در باره آنها طبعا سخت ناراحت مى باشد و طبیعت بشر طورى است که اگر به خود واگذار شود به سرعت فحشاء را در بین افراد خود شیوع مى دهد و شیوع فحشاء باعث انقطاع نسل و فساد جامعه خانواده است و با فساد خانواده ها جامعه کبیر انسانى از بین می رود و همچنین قتل نفس و سایر انواع فحشا امنیت عمومى را سلب نموده و با از میان رفتن امنیت، بناى جامعه انسانى فرو ریخته، ارکان آن سست مى گردد.»
«إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُون» (سوره نور، آیه ۱۹)
«کسانی که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آن‌ها در دنیا و آخرت است.»
«منظور قرآن از اشاعه فحشا هرگونه رفتار و گفتاری است که زشتی آن بزرگ باشد و اشاعه فحشاء منحصر در تهمت، دروغ، غیبت، افترا، بدگویی و… نیست بلکه این موارد و تمام موارد زشت و گناه‌آلود از مصادیق اشاعه فحشاء می‌باشند و هرگونه کمک به ترویج و توسعه ی زشتی و گناه نیز محکوم و گناه است. قرآن کریم این عمل را در آیه ی مذکور محکوم و ممنوع کرده است و به مروّجان و اشاعه دهندگان فحشاء وعده ی عذاب دردناک در دنیا و آخرت داده شده است.» (طباطبائی، ص ۹۳)
در آیه ای دیگر از قران آمده است:
«الشَّیْطانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَ یَأْمُرُکُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ یَعِدُکُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ» (سوره بقره، آیه ۲۶۸)
«شیطان شما را به فقر و تهی دستی می خواند و شما را به فحشاء و بدی امر می کند اما خداوند شما را به آمرزش و فزونی در روزی وعده می دهد و خداوند قدرتش وسیع است و داناست.»
زهره بروجردی در تفسیر این آیه، وعده شیطان را اشاعه فحشا می داند که عواقب فردی و جمعی دیگری به دنبال دارد:
1- شیطان مرتبا القاء ضعف و عجز و عدم مصرف دارد.
2- توصیه شیطان، فحشا و اشاعه زشتی هاست، فحشاء یعنی حرص و بخل، یعنی در مقابل وعده فقر، حرص و بخل را تبلیغ و تشویق می کند.
3- فحشاء یعنی به خدای سبحان سوءظن داشته باشی که امروز اگر انفاق کنی فردا خدا از موجودیت کم می‌گذارد.
4- فحشاء یعنی ناامیدی از لطف علی الدوام خدای سبحان.
5- فحشاء یعنی رخنه یک امر نازیبا در درون فرد که بنیاد و ریشه آن حب دنیا است.
6- فحشاء یعنی توقع از خلق، ما باید عفت ورزیم و توقع از خالق داشته باشیم، قناعت به موجودی خود کنیم و سخاوت در بذل و بخشش داشته باشیم و روی حول و قوه خود حساب باز نکنیم. از آن قدرت و قوت مطلق توان بطلبیم و روزی بخواهیم.

با این تفاسیر می توان گفت آنچه در فیلم های هالیوودی به آن پرداخته می شود وعده های شیطانی است. از طرفی در آیه ۸۲ سوره مائده، از یهود و مشرکان به عنوان دشمن ترین مردم نسبت به مومنان یاد می شود. در هالیوود رفتارهای جنسی، استفاده از الکل و مواد مخدر تبلیغ می شود و در مورد عواقب آن اطلاع رسانی صورت نمی گیرد. فیلم‌هایی همچون غریزه اصلی (۱۹۹۲)، پای آمریکایی (۲۰۰۱) و یک روز دیگر بمیر (۲۰۰۲) از این گروه فیلم‌ها هستند.
در پروتکل اول صهیون آمده است: «میان سیاست و اخلاق هیچ گونه وجه اشتراکی نیست. فرمانروایی که متکی به اخلاق باشد، نمی تواند سیاستمداری کارکشته و ماهر از آب درآید و نتیجتاً پایه‌های قدرت سیاسی او متزلزل خواهد شد.» بنابراین بسیاری از اصول اخلاقی به راحتی زیر پا گذاشته می شوند.
نکته ای که حائز اهمیت است اینست که این بی بند و باری و روابط آزاد جنسی، از جانب یهود، برای غیر یهود تعریف می شود. همانطور که در پروتکل اول با اشاره به اینکه غیر یهود حیواناتی هستند که فکر می کنند دارای حق بیشتری هستند و باید به وسیله مشروبات الکلی و فساد جنسی متوقف شوند، می گوید: «جوانانشان بر اثر میگساری کودن شده اند و این کودنی و بلاهت آن ها را تنبل کرده و موجب شده است  که در مرز مطالعه ی میراث فرهنگی متوقف شوند و از آن قدمی فراتر نگذارند. آنها هر روز هم بیشتر تشویق می شوند که در همین وضعیت بمانند و این تشویق و ترغیب به وسیله ی افرادی از ما صورت می گیرد که مخصوصاً آماده و تربیت شده اند تا جوانان گوییم را به این سمت سوق دهند؛ افرادی چون معلمان خصوصی، خدمتکاران، دایه ها و پرستارهایی که در خانه های ثروتمندان کار می کنند، منشی ها، کارمندان امور دفتری و زن های ما که در بارها و اماکن لهو و لعب محل رفت و آمد گوییم اشتغال دارند. در عداد همین نوع اخیر است آن پدیده ای که معمولاً با نام انجمن بانوان از آن یاد می شود و معاشرت و آمد و شد در آن جا به منظور فساد و عیاشی آزاد است.» (پروتکل های دانشوران صهیون، ۱۳۸۱، ص ۲۵۶)
از فیلم هایی که به مقوله فحشا پرداخته اند می توان به فیلم تایتانیک اشاره کرد که دومین فیلم پر فروش تاریخ سینماست. این فیلم که در سال ۱۹۹۷ به کارگردانی جیمز کامرون ساخته شد، دارای یک سناریوی عاشقانه و تاریخی ست. شاید بتوان گفت این فیلم فاقد خط تعلیق است. در سراسر فیلم شاهد تصاویر غیر اخلاقی هستیم که خیانت به نامزد رز، عاشقانه تلقی می شود. از طرفی در رابطه جنسی جک و رز، رز پیشقدم است که به نوعی شکستن و زیر سوال بردن حیای زنان است که با تفکرات دینی ما که بر اساس حیا شکل می گیرد مغایرت کامل دارد.

نتیجه‌گیری

یهودیان می دانند برای رسیدن به آرمان هایشان باید کنترل افکار عمومی را به دست بگیرند. آنها برای تلطیف افکار عمومی از ابزار مدرن استفاده می کنند که سینما یکی از تأثیرگزارترین ابزارهای ارتباط جمعی است و به طور نامحسوس بر فرهنگ و اعتقادات جوامع مختلف اثر می گذارد. یهودیان با استفاده از تبلیغات، عواملی را که سبب انحطاط انسان می شود، به مخاطب القا می کنند، که فحشاء یکی از مهمترین این عوامل است که منجر به بسیاری از بیماری های جسمی و روحی می شود. اما آنچه در این مرحله حائز اهمیت است شناسائی اهداف پشت پرده هالیوود و استفاده از همین ابزار برای خنثی سازی اثرات فیلم های تخریب کننده است.

منابع:  
کتاب:
1- احمدرشتی، جیهان، تبلیغات در رسانه های ارتباط جمعی، ترجمه عبدالجلیل بشری زاده، ندای دوست، ۱۳۸۳، جلد۴و۵.
2- آندرو، دادلی،تئوری های اساسی فیلم، برگردان مسعود مدنی، تهران، رهروان پویش، ۱۳۸۹، چاپ دوم.
3- آوینی، سید مرتضی، آینه جادو، تهران، نشر ساقی، ۱۳۷۷، جلد ۱.
4- آوینی، سید مرتضی، رستاخیز جان، تهران، واحه، ۱۳۹۰.
5- بی نا، مجموعه مقالات و گفتارها، جنبش نرم افزاری، به اهتمام و مقدمه ی سعید جورابلو، تهران، انتشارات الهه ناز، ۱۳۸۳.
6- جنبش نرم افزاری، مجموعه گفتگوها، کانون پیشگامان جنبش نرم افزاری، به اهتمام و مقدمه ی مسعود جورابلو،تهران، انتشارات الهه ناز، ۱۳۸۳، چاپ اول.
7- سمتی، محمد مهدی، عصر سی ان ان و هالیوود، تهران، نشرنی، ۱۳۸۵، چاپ اول.
8- طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه علمی، ج ۱۵، ص ۹۳.
9- فرج نژاد، محمدحسین، اسطوره های صهیونیستی سینما، تهران، هلال، ۱۳۸۷، چاپ اول.
10- فرشته حکمت، محمدعلی، اقتباس در سینما، تهران، جامعه نو، ۱۳۹۰، چاپ اول.
11- کاوش گر، حبیب، فریب بزرگ، تهران، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربه، ۱۳۸۸، چاپ اول.
12- کیل، پالین، سینما امپراتوری پنهان، ترجمه بزرگمهر رفیعا، تهران، نشر قطره، ۱۳۸۵.
13- گابلر، نیل، امپراتوری هالیوود، ترجمه الهام شوشتری زاده، تهران، عابد، ۱۳۹۱، چاپ اول.
14- محمودی، مسعود، ارزیابی و تحلیل عملیات رسانه ی غرب علیه جمهوری اسلامی، دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها، بی تا، جلد سوم.
15- مددپور، محمد، آشنایی با آرای متفکران درباره هنر، تهران، سوره مهر، ۱۳۸۸، چاپ دوم.
16- مددپور، محمد، دین و سینما، تهران، سوره مهر، ۱۳۸۷، چاپ اول.
17- نویهض، عجاج، پروتکل‌های دانشوران صهیون، ترجمه حمیدرضا شیخی، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، ۱۳۸۱.
مجله:
18- استریت، جان، رسانه‌های فراگیر سیاست و دموکراسی، روزنامه ایران، ترجمه و حواشی حبیب‌الله فقیهی‌نژاد، مؤسسه انتشاراتی، ۱۳۸۴.
19- بی نا، «سودای سیمرغ»، بنیاد سینمایی فارابی، ۱۳۸۵.
20- بی نا، «پرهیز از فحشا»، نشریه فلسفه و کلام، «درس هایی از مکتب اسلام»، تهران، سال نوزدهم، شماره ۳، ۱۳۸۵.
21- بی نا، «هالیوودیسم و سینما»، ویژه نامه نخستین کنفرانس بین‌المللی، بهمن ۱۳۸۹.
22- پیغان، نعمت الله، «امت واحده، از همگرایی تا واگرایی»، ، تهران، ۱۳۸۰، شماره ۱۵.
23-رحمانی، شمس‌الدین و دیگران، «گفتمان صهیونیسم»، نشریه فلسفه و کلام«کتاب نقد»، ۱۳۸۳، شماره۳۲.
24- کریمی، سعید، «هالیوودیسم چیست؟»، ویژه‌نامه نخستین کنفرانس بین‌المللی هالیوودیسم و سینما، تهران، ۱۳۸۹.
25- نظریه فیلم، مجموعه مقاله، تهران، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۸۸.