حاکمیت نخبگان و گروه محارم

مقدمه‌ای بر شناخت مجامع مخفی (قسمت دوم) نخبگان

بیش از هفتاد سال از تأسیس دولت نامشروع یهودیت صهیونیستی در سرزمین اشغالی «فلسطین» می‌گذرد. طیّ همه‌ی این سال‌ها، ساکنان کشورهای اسلامی، به نسبت دوری و نزدیکی‌شان به سرزمین فلسطین، در ابعاد سیاسی، نظامی و اقتصادی، با غاصبان در حال مبارزه بوده‌اند؛ اما به‌تدریج این گمان حادث شده که جغرافیای دشمنی مادی و فرهنگی یهود با مسلمانان، منحصر در همین جغرافیای خاکی اشغالی است! برخی نیز تنها گروه‌های لابی در ایالات متحده آمریکا، همچون «آیپک» [۱] را بدان ضمیمه ساخته و اعتراض خود را درباره‌ی عملکرد آنان اعلام می‌دارند؛ در حالی‌که به‌صراحت می‌توان گفت:
رژیم اشغالگر صهیونیستی، تنها دُمی از اژدهای هفت‌سر شیطانی اشرار یهودی است که بر جمیع مقدّرات مستضعفان جهان چنبره زده است.

برای این امر، دلایل فراوانی قابل ارائه است و بی‌شک آن همه، بر عزیزانی که سلسله مقالات «قبیله لعنت» را دنبال کرده‌اند، پوشیده نیست. برای اثبات این مطلب دلایل زیر قابلیت مطالعه‌ی جدّی را داراست:

اول

غلبه‌ی فرهنگ و تمدّن غربی بر جمیع مناسبات مادی و فرهنگی انسان عصر مدرن و به محاق رفتن و از کارکرد افتادن سایر حوزه‌های فرهنگی و تمدنی اقوام مختلف، یکی از دلایل روشن غالب‌آمدنِ اندیشه و عمل و اخلاق یهودیانه بر سایر حوزه‌هاست؛ فرهنگ و تمدنی که همه‌ی توان معرفتی خود را از مبانی و منابع نظری یهودیانه و اخلاق اباحی‌گری و سوداگرانه‌ی یهود اخذ کرده است.

با مطالعه‌ای ساده در مبانی و نمادهای فرهنگ و تمدن غرب، می‌توان دریافت که عناوینی همچون سکولاریسم (دنیوی‌گری) [۲]، لیبرالیسم (اباحی‌گری) [۳]، ساینتیسم (اصالت علم) [۴]، یوتیلیتاریانیسم (فایده‌گرایی) [۵]، امپریسیسم (اصالت حس و تجربه) [۶] و راسیونالیسم (مکتب اصالت عقل) [۷]، تعریف‌کننده، قوام‌دهنده، نگهدارنده و توسعه‌دهنده‌ی فرهنگ و تمدن نوینی هستند که با پشت کردن به آسمان (دین و دریافت‌های وحیانی آسمانی)، همه‌ی همّت انسان را صرف جلب منافع مادی این جهانی، نفی عوالم روحانی، تقدّس‌زدایی از عالم و آدم و ارضای تمایلات نفسانی و شهوانی (هیدونیسم) [۸] ساخته تا از میانه‌ی دست و ذهن و زبان او، این تمدن برکشیده شود.

در همه‌ی ادوار گذشته که زمینه‌ساز تحقّق این دوره‌ی تاریخی از حیات بشر بر عرصه‌ی زمین بودند، ردّپای یهودیت غیرتوحیدی را آشکارا می‌توان شناسایی و ملاحظه کرد.

دوم

زعامت مستقیم و غیرمستقیم سران مجامع مخفی فراماسونری و صهیونیستی بر سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی، در حوزه‌های فرهنگی، اقتصادی، حقوقی، سیاسی، بهداشتی و غذایی، همچون «سازمان ملل متحد» [۹]، «سازمان غذا و کشاورزی» [۱۰]، «بانک جهانی» [۱۱]، «کمیسیون عالی حقوق بشر» [۱۲]، «صندوق بین‌المللی پول» [۱۳]، «سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد» [۱۴] و…

این سازمان‌ها عموماً مطابق خط‌مشی‌ها، استراتژی‌ها و برنامه‌های خاصّ یهودیانه‌ی مجامع مخفی و در بسیاری مواقع، به ریاست مستقیم یهودیان اداره و کنترل می‌شوند.

یکی از محققان [۱۵]، فهرست بلندی را از رؤسا، معاونان و کارکنان کلیدی این سازمان‌ها، که عمدتاً از میان یهودیان برگزیده شده و صاحب امضاء هستند، ارائه کرده است.

«سازمان ملل متحد» مهم‌ترین سازمان بین‌المللی است که در سال ۱۹۴۵م به‌عنوان جانشین «جامعه ملل» ایجاد شد. «دائرةالمعارف یهود» چاپ اسرائیل، تحت عنوان «سازمان ملل و یهود» می‌نویسد:

فکر یک تشکیلات بین‌المللی برای تأمین صلح و همکاری بین‌المللی ریشه در اعتقادات یهود دارد؛ [۱۶]

سوم

سلطه‌ی زرسالاران یهودی و صهیونیستی بر بزرگ‌ترین کمپانی‌ها و نظام رسانه‌ای جهان اعم از «اینترنت»، «هالیوود»، «شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی»، «مطبوعات و خبرگزاری‌های تراز اول جهان».

در سال ۱۷۷۶م. یک یهودی به‌نام «آدام وایسهاوپت» [۱۷]، استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه آلمان، انجمنی پنهانی برای یهودیان تأسیس کرد و آن را انجمن نورانیان (ایلومیناتی) نامید و برای تحقّق اهداف این تشکیلات، اساس‌نامه‌ای تنظیم کرد که در اصل چهارم آن آمده است:

نورانیان باید تمام مطبوعات و رسانه‌های دیگر را در سیطره‌ی خود داشته باشند.

آدام وایسهاوپت

حاخام راشورون، حاخام یهودیان شهر پراگ نیز قبل از تشکیل اولین کنگره صهیونیسم در سال ۱۸۹۷م در شهر «بازل» سوئیس در سخنرانی خود که درباره‌ی اهتمام یهود به تبلیغات ایراد کرد، گفت:

اگر طلا نخستین ابزار ما در سیطره و حکومت بر جهان است، بی‌شک مطبوعات و روزنامه‌نگاری، دومین ابزار کار ما خواهد بود.

نام‌های «رویتر» [۱۸]، «آسوشیتد پرس» [۱۹]، «فرانس پرس» [۲۰]، در جهان روزنامه‌نگاری برای عموم خبرگزاری‌های جهان شناخته شده است. کمپانی‌های بزرگی که تدارک بخش اعظم اخبار تغذیه‌کننده‌ی جمیع رسانه‌های مکتوب و غیرمکتوب جهان را برعهده دارند.

«رویتر»، توسط پاول یولیوس رویتر [۲۱]، شخص یهودی و بانفوذ در انگلستان تأسیس شد. «آسوشیتد پرس»، در سال ۱۸۴۸م تحت کنترل مایک سیلورمن [۲۲] یهودی، امروزه بیش از ده‌هزار روزنامه را در ۱۰۹ کشور جهان با اخبار خود تغذیه می‌کند و «فرانس پرس» در سال ۱۸۳۵م. توسط یکی از یهودیان فرانسه از خانواده هاواس [۲۳]، بنیاد نهاده شد. این خبرگزاری بیش از ۱۵۲ کشور جهان را تحت پوشش خبری خود دارد.

وقتی سخن از تلویزیون به میان می‌آید، نام سه شبکه‌ی صهیونیستی ABC و CBS و NBC در تارک هزاران شبکه و ایستگاه رادیویی و تلویزیونی آمریکا خود را به رخ می‌کشد.

مدیر عامل اولین از این سه، لئونارد گلدنسون [۲۴]، یهودی متنفّذی است که با همراهی دو میلیونر یهودی دیگر فعالیت خود را پی می‌گیرد. رئیس و مالک دومین شبکه، ویلیام پیلی / پالی [۲۵] یهودی است و سرانجام سومین شبکه، که ریاست آن را دیوید سارنوف [۲۶]، یهودی ثروتمند مهاجر روسی عهده‌دار بود و پس از وی، پسرش مدیریت آن را عهده‌دار شد.

در انگلستان، نشریات مهم و مشهور همچون «تایمز» [۲۷]، «ساندی تایمز» [۲۸]، «سان» [۲۹]، «اخبار جهان» [۳۰] و «سیتی مگزین» [۳۱] توسط یک میلیونر یهودی تابعه‌ی استرالیا، به‌نام روپرت مرداک [۳۲] اداره می‌شوند. وی مالک تعداد دیگری از روزنامه‌ها و مجلات در کانادا، ایالات متحده و استرالیا می‌باشد. در انگلستان به مرداک لقب غول رسانه‌ای [۳۳] می‌دهند. مجلّات «سان» و «اخبار جهان»، در زمره‌ی نشریات بی‌پروای جنسی شناخته می‌شوند که در هر هفته، میلیون‌ها نسخه از آن‌ها منتشر می‌شود.

روپرت مرداک

در فرانسه، روبر هرسان [۳۴] یهودی یک مؤسسه‌ی انتشاراتی در اختیار دارد و نشریات مهمی همچون «فیگارو» [۳۵]، «لوکوتیدین» [۳۶]، «آبزِروِر» [۳۷] و «فرانس‌سوار» [۳۸] را به چاپ می‌رساند. در این کشور، مجلات مشهور دیگری، همچون «نوفوکائیه» و «دفاتر جدید» منتشر می‌شوند که به‌طور مستقیم زیر نظر کنگره جهانی یهودیان هستند.

در آلمان، «مؤسسه اشپنگلر» [۳۹] که حدود سی‌درصد از نشریات را در اختیار دارد، تحت کنترل صهیونیست‌ها قرار دارد. هر روزنامه‌نگار که به استخدام این مؤسسه درمی‌آید، موظف به رعایت ۱۴ اصل می‌باشد که اصل دوم از این ۱۴ اصل عبارت‌است از آشتی و هم‌زیستی بین یهودیان و آلمانی‌ها و دفاع از دولت اسرائیل.

نشریه‌ی دیگری به‌نام «بیل زاینگونگ» با ۵۵ میلیون نسخه و حدود ۸ روزنامه‌ی کثیرالانتشار دیگر در آلمان، در دست صهیونیست‌هاست.

چه کسی می‌تواند سلطه‌ی یهود بر «سینمای هالیوود» را انکار کند؟!

بزرگ‌ترین کمپانی‌های فیلم‌سازی هالیوود از جمله: «فاکس قرن بیستم» [۴۰]، «یونیورسال» [۴۱]، «گلوِین» [۴۲]، «مترو» [۴۳]، «پارامونت» [۴۴] و… جملگی در مالکیت یهودیانی چون ویلیام فاکس [۴۵]، کارل لیمله [۴۶]، ساموئل گلدوین [۴۷]، لوئیس بی. مایر [۴۸] و  ویلیام هادکینسون [۴۹] بوده‌اند؛

چهارم

سلطه‌ی یهودیان بر نظام مالی و اقتصادی جهان از مسیر بانک‌ها و سرانجام سلطه‌ی آنان بر عموم کارتل‌ها و کمپانی‌های چندملیتی و به‌عبارت دیگر، سلطه بر همه‌ی دارایی ساکنان جهان امروز.

به زبان ساده‌تر، همه‌ی حوزه‌های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی جهان غرب و به تبع آن، جهان مستضعفان، تحت کنترل و نظارت یهودیان تکیه‌زده بر لژهای مجامع مخفی قرار دارد. از این گروه ویژه از سیاست‌گذاران که امر مهم سیاست‌گذاری، جهت‌دهی و کنترل این همه را در عهده دارند، با عنوان «نخبگان حاکم» یا «گروه محارم» یاد می‌شود.

نخبگان کیانند؟

نخبگان کیانند؟ رؤسای کشورهای اروپایی؟ اعضای آیپک؟ سهامداران شرکت‌های چندملیّتی؟ بانکداران یهودی؟ اعضای «کمسیون سه‌جانبه» یا «سه‌جانبه خواهان»؟

سال‌ها بلکه قرن‌هاست که همه از «دولتی در سایه» سخن می‌گویند؛ از دست‌هایی آلوده، اما پنهان که در پشت هر توطئه‌ی بزرگی علیه انسان و ادیان، نقش‌آفرینند.

همین سایه‌نشینی و مخفی‌کاری باعث شده تا همواره در امان بماند؛ باعث شده تا افسانه‌هایی پیرامونشان ساخته شود و حتی از همه مهم‌تر، باعث شده تا وجودشان انکار شود و به‌عنوان توهّمی محض جلوه نمایند؛ اما همواره، افسانه‌ها در لابه‌لای صفحات خود، حقایقی را مکتوم داشته‌اند.

نخبگان پرده‌نشین، این شیوه را از آموزه‌های «تلمود» اخذ کرده‌اند؛ آن‌جا که تعلیم می‌دهد:

همواره چونان مار سرت را در سوراخی پنهان کن و دم را بیرون بفرست تا هرگاه دم را زدند، سرت بتواند آن را بازسازی کند.

این مخفی‌کاری باعث شده تا دُم‌ها به‌جای سرها بریده شوند. همواره انگشت‌های اتّهام، دُم‌های بیرونی یا همان عمله‌های سیاسی، اجتماعی را نشانه می‌روند و در فرصتی مناسب آن دُم‌ها را قطع می‌کنند؛ در حالی‌که سرها در لانه مانده‌اند و حتی گاه از روی مصلحت، سرهای مخفی، دُم‌های خود را قربانی می‌سازند تا سرها دیگر بار و دیگر بار به توطئه مشغول باشند سلطه ادامه پیدا کند.

به‌خاطر داشته باشید که «نخبگان» یا هر عنوان دیگری که روی آن‌ها بگذارید، در نسبت تمام با ایده‌ی «حکومت جهانی» قرار دارند و تنها در این مسیر قابل شناسایی‌اند و حضورشان در طول تاریخ قابل ردیابی است. و درک این امر، کشف اسم رمزی است که پرده از بسیاری وقایع پیچیده برمی‌دارد؛ در حالی‌که ما به اشتباه، بسیاری از وقایع رخ داده را با کلمه‌ی بی معنای «حادثه» و گاه «توهم توطئه» تفسیر کرده‌ایم!

زمانی روزولت رئیس‌جمهور آمریکا گفته بود:

در عالم سیاست، هیچ چیز تصادفی روی نمی‌دهد. اگر اتفاقی رخ داده، مطمئن باشید که طرح آن قبلاً به همان صورت ریخته شده است.

روزولت، در مقامی بود که خوب می‌دانست چه می‌گوید. [۵۰]

«نخبگان»، یا به تعبیر گری آلن (که خود صاحب مدرک دکترای تاریخ و سابقه‌ی دراز در خبرنگاری در آمریکاست و در فرآیند تحقیقاتی وسیع به مدارک فراوانی دست یافته است) «گروه محارم»، یک باند انحصارطلبی، توطئه‌گر است که دستش را در بسیاری از صحنه‌های خانمان‌برانداز و آتش‌افروزی‌های سیاسی می‌توان مشاهده کرد. [۵۱]

در یکی از گزارش‌های خبرگزاری «یونایتد پرس اینترنشنال»، به تاریخ ۲۷ دسامبر ۱۹۶۵م. پدر پدرو آروپه [۵۲] رئیس فرقه‌ی «ژزوئیت» وابسته به کلیسای کاتولیک رم، ضمن گفتاری خطاب به «شورای جهانی کلیساها» اتهامات زیر را نسبت به این شبکه‌ی توطئه وارد ساخته است:

این گروه ملحد… دست‌کم در سطوح بالای رهبری به‌طرزی به‌غایت کارا و مؤثر فعالیت دارد، این گروه کلیه‌ی وسایل ممکن را در اختیار دارد، از امکانات علمی گرفته تا زمینه‌های فنّی و اجتماعی و اقتصادی، برای اهداف خود به‌کار گرفته است. این گروه از یک استراتژی دقیق طراحی‌شده پیروی می‌کند و در سازمان‌های بین‌المللی، در محافل مالی و در زمینه‌های ارتباطات جمعی، نظیر مطبوعات، سینما، رادیو و تلویزیون تقریباً نفوذ کامل دارد. [۵۳]

این سخن در سراسر جهان، برای کلیه‌ی روزنامه‌نگاران و محققان مبارز که عمر خود را صرف شناسایی و افشای استراتژی و عملکرد این توطئه‌گران جهانی کرده‌اند، قابل درک و حتی تجربه شده است که «گروه محارم»، در اولین فرصت مخالفان خود را به یکی از بلاها درگیر می‌سازند:

۱. در صورت امکان آن‌ها را خریده و ساکت می‌کنند؛
۲. به انواع آزارها و درگیری‌ها (مالی، حقوقی، ضرب و شتم و تهمت و افترا و حتی آزار خانواده و منزوی‌کردن در محافل) مبتلا می‌سازند تا مجال حرکت و عمل را از آن‌ها سلب کنند؛
۳. در صورت افاقه‌نکردن طرق قبلی، آن‌ها را از سر راه برمی‌دارند.

خاطرات منتقدان هولوکاست و مخالفان فراماسونری جهانی خواندنی‌ترین و در عین حال، دردناک‌ترین بخش از تاریخ حیات انسان‌های آزاده در جهان است.

اشرار بنی‌اسرائیل یا همان یهودیت صهیونیستی، برای مبارزه با منتقدان، از یک شبکه‌ی گسترده‌ی جهانی، موسوم به «اتحادیه مبارزه با افترا» [۵۴] به‌عنوان یک ابزار نیرومند استفاده می‌کنند تا مردم را متقاعد سازند که هرگونه اشاره به بانکداران بین‌المللی (روچیلدها) و هم‌دستانشان، به‌منزله‌ی حمله به کلیه‌ی یهودیان در سراسر جهان است!

لوگو اتحادیه ضد افترا

این عناصر یهودی بدین‌ترتیب هرگونه تحقیق در خصوص عملکرد یهود یا صهیونیست‌ها و بانکداران بین‌المللی و سرانجام گروه نخبگان را در نطفه خفه می‌کنند و حتی طرح چنین مطالبی را در دانشگاه‌ها به‌صورت تابو و امر حرام درآورده‌اند.

هر کتاب یا فردی که در این موارد به مطالعه و تفحّص بپردازد، بلافاصله از جانب صدها کمیته‌ی وابسته به «اتحادیه ضد افترا» در سراسر آمریکا مورد حمله قرار می‌گیرد.

لکه‌دار کردن حیثیت دیگران، ساده‌ترین تخصّص این گروه حرفه‌ای است. آنچه بر سر امثال رابرت فوریسون [۵۵]، استاد و محققی که با ارائه‌ی مدارک و مستندات، هولوکاست را مورد نقد قرار داد و اصالت واقعه را به چالش کشید، نمونه‌ی کوچکی از عکس‌العمل این جماعت است.

«بانکداران بین‌المللی» که در تاریخ سیاسی جهان، نقش عمده‌ای را ایفا کرده‌اند، تنها بخشی از جماعت محارم یا همان نخبگان مورد بحث هستند. روچیلدهای یهودی و راکفلرها در کنار اشخاصی چون جی پی مورگان را نمی‌توان به‌عنوان بانکدارانی ساده تصور کرد.

کاریکاتوری درباره‌ی جی پی مورگان

در توصیف خصوصیات روچیلدها و دیگر بانکداران بین‌المللی دکتر کویگلی می‌گوید:

این‌ها از چند لحاظ با بانکداران معمولی تفاوت داشتند:
۱. بین‌المللی بودند و در همه‌ی پایتخت‌ها و شهرهای بزرگ حضور داشتند؛
۲. به حکومت‌ها نزدیک بودند و خصوصاً به دیون دولتی [۵۶]، از جمله به دیون خارجی دولت‌ها علاقه‌ی فراوان نشان می‌دادند؛
۳. عملیات بانکی آن‌ها طوری بود که به‌عنوان «بانکداران بین‌المللی» شهرت یافته بودند. [۵۷]

این بانکداران صدها میلیارد دلار به حکومت‌های سرتاسر جهان قرض می‌دهند؛ اما پرسش این است که حکومت‌ها برای تضمین بازپرداخت بدهی خود، چه تضمینی به بانک‌ها می‌پردازند؟! روش وصول بدهی از حکومت‌ها و پادشاهان، موضوعی نیست که در دانشکده‌های بازرگانی دانشگاه‌های ما تدریس شود.
پرفسور استوارت کرین، استاد اقتصاد می‌گوید:

برای تضمین وام‌های اعطایی به حکومت‌ها و پادشاهان، طبق معمول دو راه وجود دارد. اولاً هر وقت یک مؤسسه‌ی تجاری مبالغ کلانی وام بگیرد، به‌عنوان تضمین بازپرداخت آن تا حدودی از حق حاکمیت خود به نفع وام‌دهنده چشم‌پوشی کند… اما به‌عنوان راه دوم، برتری نهایی وام‌دهندگان نسبت به یک پادشاه یا رئیس‌جمهور این است که اگر حاکم مقروض در صدد گردن‌کشی برآمد بانکدار می‌تواند رقیب یا دشمن وی را با پول تقویت کند.

خاندان روچیلد [۵۸] در این‌گونه بازی‌ها از مقام والایی برخوردار بودند. [۵۹]

مهم‌ترین عامل مؤثر در نفوذ و سیطره‌ی بانکداران بین‌المللی بر حکومت‌ها و دولت‌ها آن است که اساساً این بانکدارها بر پایه‌ی قرضه‌های دولتی استوار شده‌اند.

بزرگ‌ترین وقایع تاریخ معاصر جهان از جمله «جنگ جهانی» و «انقلاب بلشویکی» در روسیه که به‌عنوان نقطه‌عطف‌هایی در تاریخ سیاسی غرب و جهان قابل شناسایی‌اند، حاصل عمل و نقشه‌ی «محارم» و نخبگان بانکداری بین‌المللی بودند.

پوستر بلشویسم یهودی

«لنین» با آن قطار سر به مُهر معروف از طریق همان اروپای مشتعل در جنگ جهانی به روسیه اعزام گردید. لنین در این سفر، یک محموله‌ی طلا به ارزش ۵ تا ۶ میلیون دلار به‌همراه داشت. این سفر تماماً توسط فرماندهی عالی آلمان و «مکس واربرگ» از طریق یک سوسیالیست پُرسابقه و بسیار ثروتمند دیگر، موسوم به «الکساندر گلفاند» [۶۰] با نام مستعار پاروس [۶۱] ترتیب داده شد. [۶۲]

دار و دسته‌ی بانکداران بین‌الملل، همچون روچیلدها سهم بسزایی در تشکیل سوسیالیسم روسی داشتند؛ بلکه در تأمین هزینه‌ی به قدرت رسیدن «آدولف هیتلر» نیز سهم قابل توجهی داشتند. جز این، عموم رسانه‌ها و بنگاه‌های غول‌آسا، عمدتاً زیر نظر بانک‌های بزرگ طبقه‌ی «محارم» یا همان «نخبگان» قرار دارند.

شایان ذکر است که موضوع این بخش از مقاله، بررسی همه‌ی وجوه و معرفی ساختار و عملکرد بانک‌های بین‌المللی نبوده؛ بلکه مقصود معرفی بخش کوچکی از گروه «نخبگان» مؤثر در سیاست‌های جهانی و اقتصاد امروز جهان بود؛ همان‌ها که دریافته‌اند چگونه می‌توانند از ثروت خود برای حکومت بر تمام جهان استفاده کنند.

شعبه‌های دیگر توطئه بزرگ علیه بشریت را که سر در پی «حکومت جهانی» دارند در جای دیگر باید جست‌وجو کرد.

این گروه، در سیاست خارجی ایالات متحده و انگلیس نقش مهم و تعیین‌کننده‌ای دارند. سؤال این است که نقطه‌ی پیوند و محل تجمّع «برگزیدگان» در کجاست؟

در ادامه، پیش از ورود به کانون اصلی و نهایی نخبگان توطئه‌گر، یعنی «ایلومیناتی» و جغرافیایِ عملِ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی آنان، به معرفی شاخه‌ها و شعبات این کانون می‌پردازیم.

قسمت قبلی این مقاله  ؛  قسمت بعدی این مقاله

پی‌نوشت‌ها:

[۱] آیپک (AIPAC) (American Israel Public Affairs Committee) کمیته‌ی روابط عمومی آمریکا – اسرائیل، از بزرگترین و قدرتمندترین گروه‌های لابی‌گری در ایالات متحده آمریکا است که بیش از ۱۰۰۰۰۰ عضو دارد و همه‌ساله میلیون‌ها دلار صرف سرمایه‌گذاری برای نفوذ در سیاست‌های دولتی و قانون‌گذاری آمریکا به نفع رژیم اشغالگر قدس می‌کند.

[۲] Secularism
[۳] Liberalism
[۴] scientism
[۵] Utilitarianism
[۶] Empiricism
[۷] Rationalism
[۸] Hedonism
[۹] UN (United Nations)
[۱۰] FAO (Food and Agriculture Organization)
[۱۱] World Bank
[۱۲] OHCHR (Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights)
[۱۳] IMF (International Monetary Fund)
[۱۴] UNESCO (The United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation)

[۱۵]. آقای «مهدی فیاضی حسینی» در کتاب «مثلث شوم»، که توسط انتشارات استوار به چاپ رسیده است.
[۱۶] «دانش‌نامه صهیونیسم و اسرائیل»؛ ذیل سازمان ملل متحد:

https://zien.afagh-bidari.ir/index.php/سازمان_ملل_متحد

[۱۷] Adam Weishaupt
[۱۸] Reuters
[۱۹] Associated Press
[۲۰] Agence France-Presse
[۲۱] Paul Julius Reuter
[۲۲] Mike Silverman
[۲۳] Hawass
[۲۴] Leonard Goldenson
[۲۵] William Paley
[۲۶] David Sarnoff
[۲۷] The Times
[۲۸] The Sunday Times
[۲۹] The Sun
[۳۰] News of the World
[۳۱] The City Magazine
[۳۲] Rupert Murdoch
[۳۳] Media mogul
[۳۴] Robert Hersant
[۳۵] Le Figaro Magazine
[۳۶] le Quotidien de la Réunion
[۳۷] The Observer
[۳۸] France-Soir
[۳۹] Spengler SAS Company
[۴۰] 20th Century Fox
[۴۱] Universal Pictures
[۴۲] Goldwyn Pictures
[۴۳] Metro Studio
[۴۴] Paramount Pictures
[۴۵] William Fox
[۴۶] Carl Laemmle
[۴۷] Samuel Goldwyn
[۴۸] Louis B. Mayer
[۴۹] William Wadsworth Hodkinson

[۵۰] گری آلن، «هیچ‌کس جرئت ندارد»، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، ص۱۹.
[۵۱] همان، ص۲۷.

[۵۲] Pedro Arrupe

[۵۳] همان، ص۲۸.

[۵۴] Anti – Defamation Leagbe

[۵۵] شرح حال رابرت فوریسون را اینجا بخوانید.

[۵۶] Government debts

[۵۷] گری آلن، «هیچ‌کس جرئت ندارد»، ص۶۶.

[۵۸] Hoose Of Rothchild

[۵۹] همان، ص۶۵.

[۶۰] Alexander Gelfand
[۶۱] Parvus

[۶۲] همان، ص۱۱۵.

منبع: «قبیله لعنت»، جلد هفتم: «فراماسونری در صحنه‌ی حیات سیاسی، اجتماعی ملت‌ها»، نوشته: اسماعیل شفیعی سروستانی، تهران: انتشارات هلال، چاپ سوم، ۱۳۹۸، صص۷۵-۸۸.

««« پایان »»»

آشنایی با رنگ‌های به‌کار رفته در مقاله‌ی فوق:

رنگ آبی برای تأکید بر کلمات کلیدی است.
رنگ قهوه‌ای برای نقل‌قول استفاده می‌شود.
رنگ بنفش در تیترهای اصلی استفاده شده.
رنگ قرمز برای لینک‌دادن استفاده شده.

نخبگان ، نخبگان ، نخبگان ، نخبگان

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …