«کی پاپ» و موج پسران دخترنما

موسیقی برآمده از «کی پاپ» (K Pop) یا پاپ کره‌ای را با تعداد زیاد اعضای گروه، ریتم‌های تند موسیقی الکترونیک، ملغمه‌ای از رپ کره‌ای-انگلیسی، تصاویر پر زرق و برق و اصلاحاً شیک و لاکچری با رنگ‌های شارپ و «انرژی» فراوان و حتی بعضاً مبالغه‌آمیز آن می‌شناسند، با متن ترانه‌هایی ظاهراً سبک و نه چندان پیچیده که باب دل طیف نوجوان یا تین‌ایجر است. پسران دخترنما

اما در پس این ظاهر فریبنده و فانتزی‌گونه، رازهای سیاه و مروزی وجود دارد که یکی از خروجی‌های آن، شیوع نسبتاً بالای پدیده‌ی «خودکشی» در بین فعالان جوان صنعت پاپ کره‌ای است.

به چهره‌های معروف صنعت موسیقی در کره، آیدل «idol» یا «بُت» می‌گویند. مسیر تبدیل یک استعداد به یک بُت در کُره، بسیار سخت‌تر و بی‌رحمانه‌تر از مسیر ستاره‌شدن در هالیوود است. وقتی یک استعداد جوان یا نوجوان با یک کمپانی حوزه موسیقی در کره‌جنوبی قرارداد بست، تقریباً تبدیل به یک «برده» در دست کمپانی می‌شود. [۱]

تمرین‌ها و آموزش‌های بسیار سنگین، چارچوب‌های کاملاً مشخص‌شده و تخطی‌ناپذیر زندگی حرفه‌ای و فشار وحشتناک روحی که از سوی مدیران کمپانی بر این نوجوانان یا جوانان وارد می‌شود، روزهای سیاهی را برای ایشان رقم می‌زند. [۲] این مسیر سخت، با ارزیابی‌های سخت‌گیرانه‌ای که در فواصل معین توسط مدیران کمپانی از فرد تحت قرارداد صورت می‌گیرد، تکمیل می‌شود و در صورتی که نتوانند نظر مدیران را در هر مرحله‌ای جلب کنند، بی‌درنگ قراردادشان باطل می‌شود. [۳]

ورزش‌های سنگینِ روزانه برای شکل‌دادن به اندام مورد نظر و استاندارد از نظر صنعت کی پاپ و انواع جراحی‌های پلاستیک، بخشی دیگر از شکل‌گیری و خلق یک ستاره در پاپ کره‌ای است.

وقتی یک استعداد جوان به نقطه‌ای می‌رسد که می‌تواند اجرای صحنه‌ای داشته باشد [اصطلاحاً دبیو کند]، کوهی از بدهی پشت سر خود به جا گذاشته که حاصل سرمایه‌گذاری چند ساله کمپانی روی اوست. این بدهی سنگین، بردگی او را برای کمپانی تشدید می‌کند، چرا که تعداد بسیار محدودی از فعالان پاپ کره‌ای به آن درجه از شهرت می‌رسند که پول زیادی بسازند و بدهی‌های قبلی خود را تسویه کنند. از این رو، داشتن شغل دوم حتی در بین بسیاری از ستارگان پاپ در کره، مسأله‌ای معمول است.

از سوی دیگر، ماراتن «تسویه بدهی‌ها» باعث شده تا بسیاری از گروه‌های پاپ کره‌ای که به شهرتی رسیده‌اند، برنامه‌های سنگین و بسیار شلوغی برای اجرای روزانه داشته باشند و حتی در یک روز از شهری به شهر دیگر بروند تا کنسرت بدهند. خستگی و فرسودگی حاصل از این برنامه‌های فشرده عمدتاً منجر به پناه بردن به الکل و مواد مخدر و بعد از مدتی اعتیاد سنگین در اغلب ستارگان پاپ کره‌ای می‌شود. [۴]

از قضا، زرق و برقی که اطراف گروه‌های اصلی پاپ کره‌ای چون بی تی اس را احاطه کرده، اجازه نمی‌دهد که سیاهی عمیق این صنعت بیرون بزند. سیاهی‌ای که عمدتاً حول قراردادهای برده‌وار، اختلالات روانی همچون آنورکسیا (Anorexia nervosa = بی‌اشتهایی عصبی / وحشت از چاق شدن و در نتیجه ترس از غذا خوردن)، سوءاستفاده جنسی گسترده و خودکشی دور می‌زند. این صنعت که طبق برخی تخمین‌ها، حدودا ۵ میلیارد دلار گردش مالی دارد، قربانیان زیادی، به‌ویژه در سنین پایین، می‌گیرد. [۵]

کمپانی‌های اصلی کی پاپ که کلید موفقیت را در این صنعت در دست دارند، کمپ‌های آموزشی برای استعدادهای پذیرفته شده در گزینش‌های اولیه دارند که قوانین پادگانی سنگین و سختی بر آن‌ها حاکم است. در این کمپ‌ها، حتی کودکانی در حوالی ۱۰ سال هم هستند که علاوه بر آموزش‌های چندین ساعته برای رقص، آوازخوانی، زبان خارجه و مدلینگ، باید رژیم‌های سخت غذایی را هم تحمل کنند. هر صبح و هر شب وزن افراد اندازه گرفته می‌شود و به سرمربی کمپ گزارش می‌شود. هر گرم وزن اضافه توبیخ و تنبیه به‌دنبال دارد. از همین‌رو، گرسنگی‌های طولانی و تحمیلی، امری رایچ در این کمپ‌هاست. [۶]

کیم مین-سئوک (Kim Min-seok) سرمربی آموزش یکی از کمپ‌های شرکت «YG» (یکی از سه کمپانی اصلی این صنعت در کره جنوبی)، در مصاحبه‌ای با مجله وایس (Vice) گفت:

«اصل، داشتن هیکل مناسب است. قیافه‌ی مشکل‌دار را با جراحی رو به راه می‌کنیم.» [۷]

برای نوجوانان در این کمپ‌ها، بسته به شانس و اقبال و مسایل دیگر، بین ۶ ماه تا ده سال طول می‌کشد که فرصت «ستاره‌شدن» مهیا شود. تازه وقتی این «موفقیت» حاصل شود، اول «بدبختی» است، چرا که قراردادی موسوم به «قرارداد بردگی» (Slave contract) بین فرد و کمپانی منعقد می‌شود که برای ۱۵ سال تقریباً «هیچ» پولی عاید شخص او نمی‌شود، بلکه هرچه عایدی از اجرای اوست، خرج بازپرداخت بدهی‌ها به کمپانی می‌شود. هرگونه تلاش برای تخطّی از این قرارداد، به‌واسطه‌ی بندهای حقوقی، منجر به جریمه‌های سنگین و طاقت‌فرسای مالی می‌شود که راهی جز رفتن به زندان باقی نمی‌گذارد. البته سوءاستفاده‌های جنسی مدیران کمپانی‌ها از افراد تحت قرارداد نیز بسیار در صنعت کی پاپ رایج است. البته این بهره‌کشی جنسی در بخش‌های دیگر صنعت سرگرمی کره‌ای از جمله فیلم و سریال هم بسیار شایع و رایج است. [۸]

وقتی هنرپیشه‌ی زن کره‌ای، جانگ جا-یون (Jang Ja-yeon)، در سال ۲۰۰۹ خود را کُشت، در یک نامه‌ی ۷ صفحه‌ای که از خود به جا گذاشت، رواج گستردهٔ بردگی جنسی را در صنعت سرگرمی کره‌ای شرح داد.

جانگ جا-یون (Jang Ja-yeon)

در فوریه ۲۰۱۹، رسانه‌های کره‌ای خبر دادند که سونگری (Seungri)، ستارهٔ گروه پاپ «بیگ بنگ» (Big Bang band) در کلاب شبانهٔ خود در سئول به نام «آفتاب سوزان» (Burning Sun) به مشتریان معروفش خدمات جنسی پیشنهاد می‌داد و بدون اطلاع ایشان از آن‌ها فیلمبرداری می‌کرد. [۹]

سونگری پس از دستگیری

بعدتر، گزارش‌های رسانه‌ای دیگری منتشر شد که نشان می‌داد منطقه «گانگنام» (Gangnam) که با موزیک ویدیوی «گانگنام استایل» (Gangnam Style) از سای (PSY) شهرت جهانی پیدا کرد و در واقع منطقه‌ی مرفه‌نشین سئول است، چندین کلاب و محفل مخفی دارد که در آن ستارگان کی پاپ و مدیران صنعت سرگرمی، عیاشی‌های جنسی وحشیانه از جمله تجاوز، آزار فیزیکی زنان و دختران، بهره‌کشی از دختران کم سن و دیگر جنایات جنسی صورت می‌دهند و صدها هزار دلار پول خرج می‌کنند. [۱۰]

در ۱۲ مارس همان سال، جونگ جون-یونگ (Jung Joon-young)، ستاره سینما و موسیقی هم اعتراف کرد که از رابطه جنسی خود با زنان فعال در صنعت سرگرمی مخفیانه فیلم می‌گرفته و در یک چت روم خاص با دیگر اعضاء به اشتراک می‌گذاشته است. [۱۱]

جونگ جون-یونگ پس از رسوایی

تنها دو روز بعد، یعنی در ۱۴ مارس، دیگر ستاره موسیقی پاپ کره‌ای به‌نام چوی جونگ-هون (Choi Jong-hoon)، توسط دستگاه قضایی کره متهم شد که علاوه بر آزار جنسی و تجاوز به زنان و دختران، از آن‌ها مخفیانه فیلم نیز می‌گرفت. [۱۲]

چوی جونگ-هون پس از دستگیری

انتشار این خبرها، جنجال زیادی در کره جنوبی به‌پا کرد و رسوایی‌ها به بار آمد. در پیگیری‌های رسانه‌ای معلوم شد که چت‌روم‌های خاصی وجود دارد که در آن‌ها، ستارگان صنعت سرگرمی کره، فیلم‌های رابطه جنسی خود را که مخفیانه فیلمبرداری شده بود با دیگر اعضاء به اشتراک می‌گذاشتند!

علاوه بر این، فشارهای روانی و جسمی ناشی از عقدهٔ «خوش‌سیما» بودن و «گرسنگی» برای اندام مناسب در صنعت سرگرمی و به‌طور خاص «پاپ کره‌ای»، منجر به برخی خودکشی‌های پر سر و صدا در این صنعت شد. [۱۳]

در سال ۲۰۱۷، کیم جونگ-هیون (Kim Jong-hyun)، هنرپیشه‌ی مرد محبوب و مشهور کره‌ای، خودکشی کرد. در کنار جنازه‌ی او یادداشتی یک جمله‌ای به این مضمون بود: «از درون ویران شدم»

کیم جونگ-هیون (Kim Jong-hyun)

البته سابقه‌ی خودکشی در بین ستارگان کی پاپ به همان اوایل رونق این صنعت باز می‌گردد. در سال ۱۹۹۶، خوانندهٔ ۱۹ ساله پاپ کره‌ای به‌نام «چارلز پارک» با اسم هنری سئو جی-وون (Seo Ji-won) خودکشی کرد. خودکشی او درست چند روز بعد از آن صورت گرفت که آلبوم موسیقی او در رأس جدول فروش کره قرار گرفت. [۱۴]

سئو جی-وون (Seo Ji-won)

در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۹، جسد خواننده و هنرپیشه زن ۲۸ ساله کره‌ای، گو هارا (Goo Hara)، در خانه‌اش پیدا شد که اقدام به خودکشی کرده بود.

گو هارا (Goo Hara)

خودکشی او تنها چند هفته بعد از آن انجام گرفت که دوست صمیمی و همکار او در صنعت کی پاپ به‌نام «سولی» (Sulli) در اکتبر ۲۰۱۹، خود را کُشت و مرگ او انتقادات شدیدی را نسبت به ابعاد سیاه پشت‌پرده صنعت کی پاپ برانگیخت. [۱۵]

سولی (Sulli)

پیام‌های «سیاه»، پشت‌پرده پسران «ملوس»

هواداران صدها میلیونی این گروه موسیقی پاپ کره‌ای خود را «ارتش» (Army) می‌دانند. چندی پیش، صاحب یک رستوران در سئول، تنها به دلیل این که گفت که فلان گروه از این گروه بهتر است، از اعضای این «ارتش» کتک مفصلی خورد. بسیاری از تحلیل‌گران و جامعه‌شناسان در کره جنوبی و کشورهای غربی از شکل‌گیری یک «فرقه» یا «کالت» پیرامون این گروه سخن می‌گویند: BTS

بدون تردید، BTS معروف‌ترین و پرطرفدارترین گروه موسیقی صنعت «کی پاپ» است که موزیک‌ویدیوهای آن در یوتیوب بینندگان میلیاردی دارد!

گروهی هفت‌نفره که اعضای ظاهراً مذکر آن، فاقد هویت جنسی قطعی هستند. از قضا، این مسأله، یعنی هویت مرزی جنسی، یکی از محورهای شکل‌گیری «پروژهٔ BTS» است. پسرانی جوان با اندام، پوشش و هیاتی پسرانه، اما با چهره‌هایی به‌شدت ظریف و زنانه که استفاده از میک‌آپ و زیورآلات زنانه، تشخیص هویت جنسی آنان را دشوار کرده است.

تغییر «هویت جنسی» بشر و افزودن شاخه‌های جدیدی بر آن‌چه که طبق شرع و عرف و سنّت، هزاران سال هویت‌های جنسی پذیرفته شده نوع بشر است (زن و مرد)، یکی از برنامه‌های اصلی یک شبکه جهانی است که ستاد فرماندهی نظام لیبرال سرمایه‌داری را تشکیل می‌دهد. در سال‌های اخیر، با اعمال نفوذ این شبکه قدرتمند، بحث «دگرباشی جنسی» و هویت‌های جنسی جایگزین، حتی به‌صورت دستوری و آمرانه (از معبر سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی تحت سلطهٔ این شبکه جهانی) وارد سیاستگذاری کشورهای مختلف دنیا شده که «سند اهداف توسعه پایدار» یا آن‌چنان که در کشور ما معروف شده، «سند ۲۰۳۰» یک نمونه از این تحمیل‌گری شیطانی است.

وقتی بحث الزام دولت‌ها به پذیرش و رسمیّت‌بخشی به هویت‌های جنسی جدید و «دگرباشی جنسی»، فرضاً جزو شروط نهادهای مالی «بین‌المللی» برای اعطای وام به کشورهای در حال توسعه می‌شود، یعنی با یک شبکه مخوف جهانی طرف هستیم که دستکاری در هویّت بشر را هم از طریق نرم (فرهنگ‌سازی) و هم سخت (ساز و کارهای قانونی) در دستور کار گذاشته است.

در دو سه سال اخیر، واژه LGBT (تشکیل‌شده از اول نام هویت‌های جنسی جعلی و برساخته جدید) و نماد «رنگین کمان» به‌نحوی جنون‌آسا پُربَسامد شده، چنان‌که گویی به واژه و نماد مقدس نظام لیبرال‌سرمایه‌داری مبدل گشته اند.

اخیراً برخی گروه‌های «دگرباش»، حرف جدید «Q» را به این واژه اضافه کرده‌اند. Q حرف نخست واژه «queer» است. کوئیر با معنای اصلی «عجیب و غریب» یا «عوضی»، واژه‌ای است که به‌صورت کلی برای افرادی به کار می‌رود که هویت جنسی نامشخص دارند.

وبسایت «رادیو زمانه»، وابسته به دولت هلند، که فعال‌ترین وب‌سایت فارسی‌زبان در اشاعه‌ی فرهنگ دگرباشی جنسی است، کوئیر را این‌گونه تعریف کرده است:

«کوئیر کسی است که هویّت جنسی ثابتی را نمی‌پذیرد و به طبقه‌بندی‌های جنسی / جنسیتی معمول و متعارف در فرهنگ غالب تن نمی‌دهد. در واقع، سیّالیت هویّت جنسی، یکی از مبانی اصلی نظریه‌ی غیرهنجارگذار (non-normative) کوئیر است. بنا بر این نظریه، حرف‌زدن به‌طور کلی از «زنان» یا «همجنس‌گرایان» یا گروه‌های دیگر بی‌معناست، چرا که این هویت‌ها برساخته‌هایی اجتماعی شامل عناصر گوناگون، متفاوت و گاه متضادی هستند که تقلیل آن‌ها به یک عامل مشترک چندان معنادار نخواهد بود. نظریه‌پردازان کوئیر از قضا بر آن‌اند که عامدانه این هویت‌های به‌ظاهر صلب را بشکنند و دسته‌بندی‌های درونی، تقسیم‌بندی‌ها و طبقه‌بندی‌های هویتی / جنسیتی را زیر سوال برند.»

به‌طور مشخص کوئیر و حتی «کوئین» در ادبیات جنسی که در سال‌های اخیر، در رسانه‌های جریان اصلی نظام لیبرال‌سرمایه‌داری جعل شده، به افرادی گفته می‌شود که به‌لحاظ شناسنامه‌ای و فیزیولوژیک «مرد» هستند، اما کُنش و سلوک و پوشش و آرایش آنان زنانه است. تبلیغ و ترویج هویّت «کوئیر»، به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم دست‌کم در ۵ سال اخیر، به‌طرز ملموسی شدت گرفته است، چنان‌که جشنواره‌ها، مسابقات تلویزیونی، شوها و رویدادهای بزرگی در اقصی نقاط جهان ترتیب داده شده که محل تجمع و جلوه‌گری مردهای «کوئیر» است. گویی یک دست پنهان جهانی به نبرد هویّت «مردانه» رفته تا هرچه بیشتر مردان را «مُخنّث» بسازد.

کسانی که به‌صورت تخصصی مباحث مربوط به فرقه‌های مخفی و محافل ماسونی را دنبال می‌کنند، به‌خوبی می‌دانند که مسایل مرتبط با ستاره‌شناسی، طالع‌بینی یا آسترولوژی (Astrology) چه اندازه در تفکرات این محافل و فرقه‌ها محوریّت دارد.

در نوامبر سال ۲۰۱۱، یک رویداد نادر نجومی بعد از حدود ۲۱۶۰ سال به وقوع پیوست. ستارهٔ «رگولوس» (Regulus) یا «قلب الاسد» (شیردل) از صورت فلکی «لئو» (Leo = اسد یا شیر) به صورت فلکی «ویرگو» (Virgo = دوشیزه) رفت. در مکاتب پاگانی (مشرکانه) باستان و محافل شیطان‌پرست کنونی، این رویداد به مفهوم رفتن قدرت از ساحت مردانه به ساحت زنانه است.

از آن‌جا که در تفکرات کافرانهٔ این محافل، شیطان یا لوسیفر (Lucifer)، هرمافرودیت (Hermaphrodite) یا دوجنسه است، با رفتن ستاره رگولوس از صورت شیر به صورت دوشیزه، نوبت به سلطهٔ وجه زنانهٔ لوسیفر بر جهان رسیده است. بسیاری از تحرکات القایی رسانه‌ای را که در ده سال اخیر، با غلظت و شدت بیشتری به‌دنبال جا انداختن هویّت‌های جنسی جدید و به‌طور خاص، «مردانگی زدایی» از مردان است، می‌توان در همین پازل دید.

کیتی پری (Katy Perry)، خواننده آمریکایی در مراسم سوپربال XLIX سال ۲۰۱۵ (Super Bowl XLIX)، سوار بر عروسک یک شیر بزرگ به اجرای ترانه پرداخت، که نشان از همان عقاید کفرآمیز مرتبط با ستاره رگولوس داشت.

از قضا، نژادهای شرق آسیا (تایلند، ژاپن و کره‌جنوبی) نقش محوری در القاء و ترویج هویّت «کوئیر» در نظام رسانه‌ای لیبرال سرمایه‌داری جهانی دارند. «کی پاپ» یکی از محمل‌ها و معابر تبلیغی این انحراف هویّتی و شخصیتی است که یک شبکه جهانی شیطانی قصد دارد به عنوان یک «هنجار» به دنیا غالب کند.

به‌صورت معمول در ویدیوهای گروه BTS هیچ جنس مخالف یا دختری نیست. حتی در آهنگ ظاهراً عاشقانه‌ای به‌نام «به تو نیاز دارم» که در آن خطاب به مخاطبی فرضی گفته می‌شود: «به تو نیاز دارم دختر!»، عملاً هیچ دختری در ویدیو وجود ندارد. این مسأله، به‌صورت ناخودآگاه به «خودبسندگی جنسی» و اختلال و آمیختگی هویّت جنسی در بین اعضای گروه اشاره دارد.

در ماجرای قوم لوط، خداوند قوم لوط را از این رو عذاب می‌کند که برای رفع نیاز غریزی، مردان به مردان و زنان به زنان اکتفاء می‌کردند و به هر دو گروه، ابلیس بود که همجنس‌بازی را آموزش داد. [۱۶]

یکی از معروف‌ترین نمادهای لوسیفر یا ابلیس در فرهنگ غربی، «بافومت»، موجودی با سر بز و بالدار و پیکره انسانی است که روی پیشانی آن نماد پنتاگرام یا ستاره پنج‌‌پر دیده می‌شود. از خصوصیات بافومت، داشتن خصوصیات فیزیکی توامان مردانه و زنانه است.

اما بی تی اس فقط یک گروه کی پاپ از پسران دخترنما و شیک‌پوش که اشعار رمانتیک با ریتم‌های تند و ملغمه‌ای از کره‌ای و انگلیسی محاوره‌ای می‌خوانند، نیست. از قضا، متن ترانه‌ها، صحنه‌پردازی، نمادها و داستان‌های به‌هم پیوسته‌ی موزیک ویدیوهای این گروه، کاملاً هدفمند و دارای لایه‌های پنهان طراحی‌شده است. پیام‌های «زیرآستانه‌ای» (Subliminal) که بی تی اس سعی دارد به مخاطبان عمدتاً نوجوان خود القاء کند، برآمده از «دنیای تاریکی» است.

به‌طور مشخص، تمام موزیک ویدیوهای گروه قطعات یک پازل هستند و یک داستان کلّی را تعریف می‌کنند. حتی این‌که عضو کلیدی گروه نام «Jin» دارد، برای اهل فن قابل تأمل است، چرا که این واژه در زبان انگلیسی به مفهوم «جن» است. حضور ثابت عناصری موتیف‌وار چون «آتش» و «مثلث» هم در ویدیوها تصادفی نیست، چرا که برای محافل رازآمیز و مخفی، این عناصر کاملاً معنادار و مهم هستند. این‌که سکانس پایانی موزیک ویدیوی «عشق جعلی» (Fake Love)، اعضای گروه را می‌بینیم که شنل کلاه‌دار سیاه رنگ پوشیده‌اند و در فضایی کاملاً شبیه فضای مناسک شیطانی حاضر می‌شوند، در همین پازل معنا می‌شود.

حتی آلبوم آخر آن‌ها با نام «عاشق خودت باش»، باز یکی از آموزه‌های محوری آیین ابلیس یا لوسیفر است که «نفس پرستی» و تقدیس «ایگو» (ego = «خود» در روانشناسی فرویدی) را تبلیغ می‌کند.

گروه بی تی اس در سال ۲۰۱۸ به سازمان ملل دعوت شد و سرپرست گروه، کیم نام-جون (Kim Nam-joon) سخنرانی کرد که گزاره کلیدی آن چنین بود: عشق حقیقی، اول از عشق به «خود» آغاز می‌شود.

اولین آهنگ کاملاً انگلیسی بی تی اس به‌نام «دینامیت»، مشخصاً درباره‌ی «ستاره» و «روشنی» است و این مساله نیاز به توضیحی مختصر دارد. در سنّت مسیحی، نام ابلیس قبل از سقوط از درگاه خداوند، «لوسیفر» بود. ریشه‌ی نام لوسیفر از زبان لاتین به معنی «آورنده نور» است. در متون لاتینی پیش از مسیحیت لوسیفر نامی بود که به سیاره زهره اطلاق شده بود. عناوین «ستارهٔ صبحگاهی» و «ستارهٔ شامگاهی» تنها برای نورانی‌ترین سیاره یعنی سیارهٔ زهره (ناهید) به کار می‌رفت. سیارهٔ زهره بسیار درخشان‌تر از ستاره‌های حقیقی آسمان بوده، چشمک نمی‌زند بلکه با نوری ثابت و نقره‌فام نورافشانی می‌کند. علاوه بر این، در سنّت‌های مسیحی، در تطبیقی بین لوسیفر و ماجرای «پرومته» (پرومتئوس) در اساطیر یونان که علیه خدای خدایان یا زئوس، طغیان کرد و آتش را برخلاف نظر زئوس به آدمیزاد هدیه داد، لوسیفر را کسی می‌دانند که «آتش» را از بهشت دزدید به آدم هدیه داد. حال شاید روشن‌تر باشد که وقتی مرتب در این موزیک ویدیو، بر جمله‌ی «من آتش آوردم و شب را روشن کردم» تأکید می‌شود، منظور چیست.

«نگاهم کن، برایم آتش بیاور و شب را نورانی کن!»

در بخشی از این ترانه، آمده است: «سعی می‌کنم از خودم پاک بشوم و عروسک تو باشم.»

ترجیع‌بند این ترانه «از آن بیشتر و بیشتر می‌خواهم» است. یکی از اصول و مبانی کلیسای شیطان (که توسط فردی به‌نام آنتوان زندر لاوی در آمریکا تاسیس شد) این است که برای راضی کردن نفس یا «ایگو»، هر کاری انجام دهی، کم است و همیشه باید بیشتر بخواهی. این درست در نقطه‌ی مقابل تعالیم اخلاقی ادیان ابراهیمی مبنی بر کفّ نفس و کنترل شهوات و تمنیّات نفسانی است. جالب این‌جاست که وقتی اولین‌بار این جمله را در ترانه می‌شنویم، در موزیک ویدیو ضیافت شامی «آیینی» می‌بینیم که اعضای گروه در لباس سفید دور میزی نشسته‌اند (طعنه به شام آخر مسیح) و در بشقاب هر عضو گروه، یک «سیب سرخ» است.

«بیشتر و بیشتر می‌خواهم»

«سیب سرخ»، نماد مقدس شیطان‌پرستان، در سنّت مسیحی همان میوه‌ای است که شیطان یا لوسیفر به آدم و حوّا تعارف کرد و با خوردن آن، حس عریانی پیدا کردند و از بهشت رانده شدند. در روایت کابالیستی، سیب سرخ، میوه‌ی «درخت زندگی» (مفهوم محوری در کیهان‌شناسی کابالیستی) بود که لوسیفر برای دانایی به آدم و حوا داد، اما (نعوذ بالله) چون خدا نمی‌خواست بشر به دانایی برسد، بر آدم و حوا خشم گرفت و ایشان را از بهشت راند!!

بیشتر بدانیم:
رمزهای تاریک آلبوم گروه بی تی اس
نظم نوین جهانی و سلاح «کی پاپ» و «بی تی اس»

پسران دخترنما ، پسران دخترنما

پی‌نوشت‌ها:

[۱] https://www.allure.com/story/k-pop-stardom-dark-side
[۲] https://www.koreaboo.com/lists/8-disturbing-stories-trainees-kpops-dark-side/
[۳] https://www.grunge.com/92002/disturbing-truth-behind-k-pop-music/
[۴] https://www.theguardian.com/global/2020/mar/29/behind-k-pops-perfect-smiles-and-dance-routines-are-tales-of-sexism-and-abuse
[۵] https://www.bbc.com/news/stories-51476159
[۶] https://novasiagsis.com/kpop-scandal/
[۷] https://www.vice.com/en/article/8x49y3/inside-k-pop-training-centers-korea
[۸] https://unitedkpop.com/2019/07/op-ed-sickness-starvation-and-solitude-a-critique-of-the-kpop-slave-contract/
[۹] https://meaww.com/k-pop-seungri-lawyer-big-bang-ex-member-son-byung-ho-protect-actress-burning-sun-scandal
[۱۰] https://www.bbc.com/news/world-asia-48702763
[۱۱] https://www.billboard.com/articles/columns/k-town/8502216/jung-joon-young-confesses-filming-women-without-consent-south-korean-sexual-crime-ring
[۱۲] https://www.bbc.com/news/world-asia-50596943
[۱۳] https://people.com/music/inside-heartbreaking-kpop-suicides-the-loneliness-settles-in-says-singer-amber-liu/
[۱۴] https://theculturetrip.com/asia/south-korea/articles/the-extreme-and-sometimes-deadly-pressures-of-being-a-k-pop-star/
[۱۵] https://www.theguardian.com/music/2019/oct/18/k-pop-under-scrutiny-over-toxic-fandom-after-death-of-sulli
[۱۶] https://www.hawzahnews.com/news/938845

««« پایان »»»

آشنایی با رنگ‌های به‌کار رفته در مقاله‌ی فوق:

رنگ آبی برای تأکید بر کلمات کلیدی است.
رنگ قهوه‌ای برای نقل‌قول استفاده می‌شود.
رنگ بنفش در تیترهای اصلی استفاده شده.
رنگ قرمز برای لینک‌دادن استفاده شده.

پسران دخترنما ، پسران دخترنما

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …

پسران دخترنما ، پسران دخترنما ، پسران دخترنما ، پسران دخترنما ، پسران دخترنما ، پسران دخترنما ، پسران دخترنما