نفوذ خطرناک آواتار در شبکه های مجازی

به بهانه‌ی فیلم «آواتار : راه آب»
Avatar : The Way of Water

قسمت دوم فیلم «آواتار» تحت عنوان «راه آب»، دنباله و در واقع به‌نوعی تکرار قسمت اول آن محسوب می‌گردد که جیمز کامرون پس از گذشت ۱۳ سال، آن را با جلوه‌های بصری چندین برابر بخش اول جلوی دوربین برد و قرار است ۳ قسمت بعدی را هم به‌ترتیب در سال‌های ۲۰۲۴، ۲۰۲۶ و ۲۰۲۸ بر پرده سینماها اکران نماید.

فیلمی مملو از جلوه‌های تصویری بعضاً افراطی و پرزرق و برق که براساس تفکر ایدئولوژیک جیمز کامرون قرار است حداقل در طول ۱۹۲ دقیقه زمان فیلم، تماشاگر را در واقع برای دیدن و شنیدن حرف‌های اساسی فیلم‌ساز، برروی صندلی نگاه دارد. اما این ایدئولوژی آن‌چنان که در وهله‌ی اول در نگاه مخاطب می‌نشیند، نوعی طبیعت‌پرستی مادی‌گرایانه افراطی است که در برخی مکاتب جعلی و انحرافی همچون «کابالا» می‌توان سراغ گرفت.

آواتارها نوعی انسان/حیوان هستند که به اجداد باستانی آدم‌ها شبیه به‌نظر می‌رسند. از مهم‌ترین خصوصیاتشان، وابستگی شدید آن‌ها به طبیعت و نیرو و الهام‌گرفتن از آن است. از همان ابتدای فیلم پیوند آن‌ها را با انواع و اقسام موجودات شاهدیم که حتی نسبت به کُشتن گونه‌ی وحشی‌شان نیز غمگین می‌شود. آواتارها برای سوار شدن بر شبه‌اسب‌ها یا همان «ایکران»ها هم بایستی به‌نوعی یگانگی وجودی با آن‌ها برسند.

خدای آن‌ها، درختی شبه‌مقدس به‌نام «ایوا» نامیده شده که آن را «مادر عظیم‌الشأن» خوانده و همه‌ی خواسته‌های خود را از او می‌خواهند. آن‌ها براین باورند که همه زندگی و مرگ را از ایوا گرفته و مُردگانشان نزد او هستند. همین ایواست که قدرت دارد تا آدم‌ها را در قالب انسانی بمیراند و در قالب «آواتار» دوباره زنده نماید. همان‌طور که در انتهای فیلم اول درمورد شخصیت اصلی انجام داد و برای همیشه او را به‌عنوان یک انسان میراند و در قالب یک آواتار دوباره متولد گرداند. (آن‌چه در باورهای موحّدان، تنها از خداوند برمی‌آید و به‌جز آن شرک محسوب می‌شود). آن‌ها گویا حتی صدای ارواح اجدادشان را با اتصال به شاخه‌های ایوا می‌شنیدند.

اما این تنها اعتقاد آواتارها نبود. انسان‌ها هم همه‌ی لشکرکشی خود به پاندورا را برای دست‌یابی به منابع طبیعی بی‌پایانی که می‌گفتند در زیر این درخت قرار دارد، انجام دادند.

یکی از شخصیت‌های اصلی فیلم اول «آواتار»، پرده از کشف علمی حیرت‌آوری درباره‌ی درخت شبه‌مقدس یا ایوا برداشت، او گفت ریشه‌های ایوا با اتصالات الکتروشیمیایی با ریشه‌های سایر درختان پاندورا و از آن طریق به مغز آواتارها متصل شده که شبکه گسترده‌ای از اطلاعات و خاطره‌ها به‌وجود می‌آورد و می‌تواند اطلاعات مضاعف را دانلود یا آپلود نماید که از این طریق می‌توان به آن شبکه وارد شد.

همین درخت شبه‌مقدس ایواست که به‌خاطر درخواست یا به‌اصطلاح دعای شخصیت اصلی فیلم، همه‌ی گونه‌های موجودات پاندورا را به کمک فرستاد تا با ارتش دشمن مقابله کرده و به همین طریق آن‌ها را نابود سازند. اما با جست‌وجو و تفحّصی در مکاتب جعلی و انحرافی، می‌توان ردّ پای این نوع تفکر را در کتب کابالیست‌ها یافت.

رگه‌های کابالا در فیلم آواتار

در ایدئولوژی کابالا (تصوّف یهودی) همه‌ی قوای خالق را در توالی لایه‌های یک درخت تصویر می‌کنند که شرح آن را در کتاب «بهیرا» از مکتوبات این فرقه می‌توان ملاحظه نمود. در کتاب «زوهر» از دیگر کتاب‌های کابالا نیز در این‌باره نوشته شده:

«… سفیروت یا چهره‌های متعدد خالق در درختی عرفانی بنا شده که هر یک شاخه‌ای از ریشه‌ی مرسوم آن را نشان می‌دهد که البته ناشناخته و غیرقابل شناخت نیز هست. اما “ان سوف” [عین سوف] تنها ریشه‌ی مکنون همه ریشه‌ها نیست، بلکه افزون بر این‌ها، شیره‌ی این درخت نیز به‌شمار می‌رود. هر شاخه نوعی صفت را نشان می‌دهد و در خود و از خود وجودی ندارد، بلکه به فضیلت خدای مکنون یا “ان سوف”، هستی می‌پذیرد. این درخت خالق نیز همان قسم که نشان می‌دهد، اسکلت عالم خلقت نیز می‌باشد، این درخت در تمامی خلقت رشد می‌کند و شاخه‌های خویش را بر همه‌ی شبکه‌ها و شاخه‌ها و عواقب آن می‌گستراند. همه‌ی اشیاء موجود و دنیوی تنها به لطف امری مربوط به قدرت سفیروت وجود دارند که در تمامی آن‌ها زنده و عمل می‌کند…»

تأکید شرک‌آمیز بر ربوبیّت درخت در فرقه کابالا در مکتوبات مختلف پیامبران آن به چشم می‌آید. از جمله در بخش «حسیدیسم، آخرین مرحله» از کتاب «جریانات بزرگ در عرفان یهودی» نوشته حاخام معروف یهودی، گرشوم شولوم آمده است:

«…در این‌جا یک نوع آیین کابالا … درخشید که هواخواهان و مشتاقان بسیاری یافت … بخشی از منزل پرشور بهشت آسایی را تشکیل می‌داد که در آن شجره حیات یا درخت زندگی بالیده و به ثمر رسیده بود…»

همین نهضت «حسیدیسم» است که سرانجام به تفکرات آخرالزمانی راه یافته و می‌تواند دلیلی بر آرماگدون‌گرایی کابالیست‌ها باشد. در همان بخش از کتاب «جریانات بزرگ در عرفان یهودی» در این باب آمده است:

«… افتخار آن (حسیدیسم) است که با این روح اشتیاق وافر تشخص می‌یابد … این اشتیاق چیزی نبود مگر اشتیاق به مسیح‌گرایی مبتنی بر مسیح منجی…»

در سکانس‌های پایانی فیلم «آواتار» نیز علی‌رغم طرح اندیشه‌های شبه‌عرفانی کابالا و تمسّک به آیین‌های دعا و مانند آن در کنار درخت مقدس ایوا، اما در نهایت، آواتارها به سرکردگی منجی خود یعنی آواتارِ همان شخصیت اصلی، به نبرد آخرین با ارتش ویرانگر دشمن (یا همان ضد مسیح و دجال) پرداخته که در این راه، ایوا یعنی همان درخت به‌اصطلاح مقدس و نیروی اصلی با تمام قدرت طبیعت به کمک‌شان آمد. یعنی در پایان، همه‌ی نیروهای طبیعی نیز در پشتیبانی از منجی موعود قرار گرفتند. منجی‌ای که براساس آموزه‌های کابالایی، ترکیبی از انسان امروز و آدم/حیوان‌های باستانی و نیروی طبیعت مادی بود.

حکومت فرقه یهودی-صهیونی کابالا بر هالیوود

با مطالعه‌ی این سطور، حضور واضح اندیشه کابالیستی را در محور قصه «آواتار» می‌توان دریافت و با مطالعه‌ی دیگر متون کابالیست‌ها، قرابت‌های دیگری نیز می‌توان بین باورهای آن‌ها و درونمایه فیلم «آواتار» پیدا نمود. این نشان می‌دهد که هم‌چنان جیمز کامرون در طی این سال‌ها بر سینمای ایدئولوژیک خویش پای فشرده است. آن‌چه که پیش از این در آثاری همچون «ترمیناتور»، «ترمیناتور۲: روز داوری»، «ورطه» و حتی «تایتانیک» به‌صورت تفکر آخرالزمانی و آرماگدونی به نمایش درآورده بود. اما کامرون پس از «تایتانیک» و به‌خصوص در دو اثر مستندی که برای «سیمخا یاکوبوویچی» (Simcha Jacobovici) مستندساز یهودی کانادایی، تهیه کرد، یعنی «گور گمشده مسیح» و «رازگشایی مهاجرت یهودیان» (که حتی نریشن‌اش را خودِ کامرون گفت) تمایلات کابالایی خود را آشکارتر ساخت.

پیش از این پال اسکات در نشریه معتبر «دیلی میل» در سال ۲۰۰۴ پس از پیوستن برخی از هنرپیشه‌ها و سینماگران هالیوود به فرقه کابالا، از فعالیت‌های شدید این فرقه‌ی صهیونیستی و رهبر ۷۵ ساله آن به‌نام «فیووال کروبرگر» (Feivel Gruberger) یا «فیلیپ برگ» (Philip Berg) پرده برداشته و تأکید کرده بود که فرقه کابالا عملاً بر هالیوود حکومت می‌کند.

فیلیپ برگ برای اوّلین بار در سال ۱۹۶۹ دفتر فرقه خود را در اورشلیم (بیت‌المقدس) گشود و سپس کار خود را در لس‌آنجلس ادامه داد. دفتر مرکزی فرقه کابالا در بلوار رابرتسون، واقع در جنوب شهر بورلی هیلز (در حومه لس‌آنجلس و در نزدیکی هالیوود)، واقع است.

این رهبر «خودخوانده» فرقه کابالا فعالیت خود را بر هالیوود متمرکز کرد، در طی دو سه ساله از طریق جلب هنرپیشگان و ستاره‌های هالیوود و مشاهیر هنر غرب، به شهرت و ثروت و قدرت فراوان دست یافت، خانه‌های اعیانی در لس‌آنجلس و مانهاتان خرید و شیوه زندگی پرخرجی را در پیش گرفت. امروزه، شبکه فرقه برگ از توکیو تا لندن و بوئنوس‌آیرس گسترده است و این سازمان دارای چهل دفتر در سراسر جهان است.

فیلیپ برگ

در سال ۲۰۰۲ دارایی فرقه برگ حدود ۲۳ میلیون دلار تخمین زده می‌شد ولی در سال ۲۰۰۴ تنها در لس‌آنجلس ۲۶ میلیون دلار ثروت داشت. فرقه کابالا ادعا می‌کند که دارای سه میلیون عضو است. سازمان برگ خود را «فرا دینی» می‌خواند و مدعی است که کابالا «فراتر از دین، نژاد، جغرافیا، و زبان است» و با این تعبیر، درهای خود را به روی همگان گشوده است. اعضای فرقه، فیلیپ برگ را «راو» می‌خوانند. «راو» همان «رب» یا «ربای» یا «ربی» است که به حاخام‌های بزرگ یهودی اطلاق می‌شود.

جذب سلبریتی‌ها به فرقه کابالا

فعالیت فرقه کابالای برگ در سال ۲۰۰۴ به‌ناگاه اوج گرفت و با اعلام پیوستن «مدونا» (خواننده مشهور آمریکایی) به این فرقه در رسانه‌ها بازتابی جنجالی داشت. بسیاری از حاخام‌های سنّت‌گرای یهودی، عقاید فیلیپ برگ و فرقه‌اش را منشاء گرفته از جادوگران و ساحران مصر باستان و حتی شیطان‌پرستی یا پاگانیسم دانستند.

واقعیات نشان می‌دهد که برگ تنها نیست. کانون‌ها و رسانه‌های مقتدری در پی ترویج فرقه او هستند و مقالات جذّاب و جانبدارانه‌ درباره‌اش می‌نویسند. «کابالا هالیوود را فرا گرفته است» عنوانی است که مدت‌هاست در این نشریات به‌چشم می‌خورد.

تایمز لندن در سال ۲۰۰۴ گزارش مفصلی درباره پیوستن «مدونا» به فرقه کابالا منتشر کرد. گزارش تایمز همدلانه بود و تبلیغ به‌سود فرقه برگ به‌شمار می‌رفت. به‌نوشته تایمز، در جشن یهودی پوریم، که در دفتر مرکزی فرقه کابالا برگزار شد، صدها تن از مشاهیر لس‌آنجلس و هالیوود حضور داشتند. یکی از مهم‌ترین این افراد، «مدونا» بود که از هفت سال پیش از آن در مرکز فوق در حال فراگیری کابالا بود و اکنون رسماً کابالیست شده بود.

نه‌تنها او بلکه بسیاری دیگر از مشاهیر سینما و موسیقی جدید غرب، از پیر و جوان، به عضویت فرقه کابالا درآمدند: از الیزابت تیلور 72 ساله و باربارا استرایسند 62 ساله تا دایان کیتون، دمی مور، استلا مک‌کارتنی، بریتنی اسپیرز، اشتون کوشر، ویونا رایدر، روزین بار، میک جاگر، پاریس هیلتون (وارث خانواده هیلتون، بنیان‌گذاران هتل‌های زنجیره‌ای هیلتون) و….

این موج، ورزشکاران را نیز فرا گرفت: دیوید بکهام (فوتبالیست انگلیسی) و همسرش، ویکتوریا، آخرین مشاهیری بودند که در ماه مه ۲۰۰۴، به عضویت فرقه کابالا درآمدند.

چگونه جیمز کامرون به کابالا پیوست؟

شواهد و قرائن موجود و برخی خبرها حاکی از آن است که جیمز کامرون نیز در سال ۲۰۰۵ به این فرقه صهیونیستی پیوسته و گفته می‌شود از همان زمان کلید تولید فیلم «آواتار» زده شد. چنان‌چه برای اولین‌بار خبر تولید فیلم «آواتار» تحت عنوان «پروژه ۸۸۰» در ژوئن ۲۰۰۵ در مجله هالیوود ریپورتر به‌طور رسمی انتشار یافت. در همان زمان طرح تولید آثار مستندی همچون: «رازگشایی مهاجرت یهودیان» در سال ۲۰۰۶ و «قبر گمشده مسیح» در سال ۲۰۰۷ نیز ارائه گردید.

این فیلم‌ها به‌خصوص «گور گمشده مسیح»، جهان مسیحیت و پیروان ادیان توحیدی به‌سختی تکان داد. در این فیلم به‌دنبال آثار کابالیستی همچون «رمز داوینچی» (ران هاوارد)، عقاید و باورهای اصیل و راستین موحّدان و معتقدان به ادیان ابراهیمی (که اعتقاد دارند حضرت عیسی زنده و نزد خداوند است و هم‌چنین ایشان از رحم پاک حضرت مریم زاده شده و هیچ‌گاه ازدواج نکرده و بنابراین فرزندی نداشته است)، زیر سؤال رفت و ادعا شد که در سرزمین فلسطین اشغالی، گور بزرگی که در آن حضرت عیسی (ع) و همسرش مریم مجدلیه و پدر و مادرش و هم‌چنین فرزندش دفن شده اند، کشف گردیده که نماهایی از آن به‌همراه تابوت‌های حضرت عیسی و خانواده‌اش، در حالی‌که اسامی آن‌ها برروی تابوت حک شده بود، به نمایش گذارده شد و توسط شخص جیمز کامرون، معرفی شد.

البته کلیسای کاتولیک و واتیکان موضع گیری خاصی درباره این اهانت‌های آشکار اتخاذ نکردند ولی بسیاری از پیروان ادیان توحیدی برآشفتند و زبان به اعتراض گشودند. اخیراً شنیده شد در روزنامه‌های واتیکان به باورهای مطرح شده در فیلم «آواتار» نیز انتقاد شدید شده است.

اساس آواتاریسم امروز در کنترل شبکه‌های مجازی

اگرچه پدیده آواتاریسم پیش از جیمز کامرون در سریال‌ها و به‌خصوص انیمیشن‌های کودکانه به خورد علاقه‌مندان فیلم و سینما و سرگرمی و هنر داده شده بود و حتی ام. نایت شیامالان (فیلم‌ساز شکست‌خورده هندی هالیوودی) با فیلم «آخرین بادافزار» دِین خود را به آن ادا کرد، اما اهمیت پروژه آواتاریسم امروزه در اساس و محور فضای مجازی و شبکه‌های به اصطلاح اجتماعی مشخص می‌شود که آدم‌ها در شکل و شمایل مجازی و غیرواقعی و در پوسته‌ای آواتارگونه با یکدیگر ارتباط گرفته و از این طریق تحت تسلط شبکه‌ای عنکبوتی مانند همان درخت سفیروت یا ایوا (در فیلم «آواتار») قرار می‌گیرند که همه‌ی ذهن و فکرشان را کنترل می‌کند. شبه‌درختی که ریشه‌هایش در اندیشکده‌های صهیونی و سرویس‌های اطلاعاتی و جاسوسی غرب قرار داشته و هر زمان از این آواتارهای تحت کنترل در جهت اهداف جهنمی‌شان بهره می‌گیرند.

با این توضیحات، حضور پر رنگ و پرجایزه فیلم «آواتار : راه آب» در میان برگزیدگان فصل جوایز ۲۰۲۳، دور از ذهن نمی‌توانست باشد، اگرچه حتی در زمره ۱۰ نامزد رشته بهترین فیلمنامه و ۵ کارگردان برتر مراسم اسکار هم نبود، اما به‌دلیل همین محتوای صهیونی یاد شده و برخلاف قوانین استاندارد سینمایی، در میان کاندیداهای بهترین فیلم سال قرار گرفت!

نویسنده: سعید مستغاثی

««« پایان »»»

آشنایی با رنگ‌های به‌کار رفته در مقاله‌ی فوق:

رنگ آبی برای تأکید بر کلمات کلیدی است.
رنگ قهوه‌ای برای نقل‌قول استفاده می‌شود.
رنگ بنفش در تیترهای اصلی استفاده شده.
رنگ قرمز برای لینک‌دادن استفاده شده.

…

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …