اندیشکده مطالعات یهود | Jewish Studies Center
تبار انحراف ؛ پژوهشی در دشمن‌شناسی تاریخی (قسمت هفدهم) عملیات روانی یهود
یک. سجده بر بت‌های قریش
کافران قریش، از عالمان یهود یثرب، درباره رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و ادعای نبوتش و درستی و نادرستی آن پرسیدند. آنان به فرستادگان قریش، سؤالاتی آموزش دادند تا از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پاسخ آنها را درخواست کنند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله پرسش‌های آنان را پاسخ گفت، اما در ایمان مشرکان و یهود تاثیری نداشت.
پس از هجرت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به مدینه، گروهی از بزرگان یهود به مکه رفتند. مشرکان از آنان پرسیدند: دین ما مشرکان بهتر است یا دین محمد؟ عالمان یهود گفتند: دین شما بت‌پرستان، از آیین محمد برتر است و شما راه‌یافته‌تر از او و پیروانش هستید. (۱)
برخی مفسران، شان نزول آیه‌ی ذیل را همین واقعه می‌دانند:
«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیباً مِنَ الْکِتَابِ یؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ یقُولُونَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا هؤُلاَءِ أَهْدَى مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا سَبِیلاً (۲) آیا کسانی را که نصیبی از کتاب داده شده‌اند، ندیده‌ای که به جبت و طاغوت ایمان می‌آورند و درباره کافران می‌گویند که راه اینان از راه مومنان به هدایت نزدیک‌تر است».
حتی یهودیان به بت‌های قریش سجده کردند تا به آنان اطمینان دهند که آیین آنان برتر است. (۳)
دو. انگیزش خشم جاهلی
یهود می‌دانستند که اتحاد قبایل داخلی مدینه، یعنی اوس و خزرج، در رشد و گسترش اسلام تاثیر بسیار دارد. از این‌رو، با یادآوری جنگ‌های داخلی آنها که در دوران جاهلیت رخ داده بود، خشم آنان را در برابر یکدیگر برمی‌انگیختند. (۴) رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله با یادآوری هدایت الهی و نجات آنان از کفر و ایجاد الفت بین دل‌ها به وسیله اسلام، آنان را هشیار می‌کرد که گرفتار وسوسه‌های شیطانی شده‌اند و نقشه دشمن در کمینشان است. خداوند در قرآن، یهودیان و مسلمانانی را که این‌گونه فریب خورده‌اند، سرزنش کرده است. (۵)
سه. تحریف
یهود با بهره‌گیری از ابزار تحریف، به تغییر و تفسیر دگرگونه علائم پیامبر آخرالزمان در کتاب‌های خویش پرداخت تا از گرایش پیروانش به پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله جلوگیری کند. خداوند در قرآن به این عملیات روانی یهود اشاره کرده، می‌فرماید:
«أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ یؤْمِنُوا لَکُمْ وَ قَدْ کَانَ فَرِیقٌ مِنْهُمْ یسْمَعُونَ کَلاَمَ اللَّهِ ثُمَّ یحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَ هُمْ یعْلَمُونَ وَ إِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَ إِذَا خَلاَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِمَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیکُمْ لِیحَاجُّوکُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّکُمْ أَ فَلاَ تَعْقِلُونَ (۶) آیا طمع می‌دارید که [یهودیان] به شما ایمان آورند، و حال آنکه گروهی از ایشان کلام خدا را می‌شنیدند و با آنکه حقیقت آن را می‌یافتند، تحریفش می‌کردند و از کار خویش آگاه بودند؟ و چون با مومنان دیدار کنند، گویند: ما هم ایمان آورده‌ایم؛ و چون با یکدیگر خلوت کنند، گویند: آیا با آنان [مومنان] از دانشی که خدا به شما ارزانی داشته سخن می‌گویید، تا به یاری آن در نزد پروردگارتان بر شما حجت آرند؟ آیا به عقل درنمی‌یابید؟».
چهار. ایجاد تردید
از دیگر توطئه‌های یهود برای بازداشتن مردم از روی آوردن به اسلام، ایجاد شک و تردید در عقیده مسلمانان بود. آنان برای این منظور از راه‌های مختلف وارد شدند. از جمله، تعدادی از آنان قرار گذاشتند که اول روز به آنچه بر محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل شده، به زبان ایمان آورند و آخر روز به آن کافر شوند و بگویند ما کتاب‌های خود را بررسی و با دانشمندان‌مان مشورت کردیم و دیدیم محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله کسی نیست که ما گمان می‌کردیم و دروغ او و نادرستی آیینش بر ما آشکار شد. در پیش‌بینی آنها، این کار باعث می‌شد مسلمانان شک کنند و چون یهود را اهل کتاب و عالم‌تر از خود می‌دانستند، از دین خود بازگردند، خداوند در قرآن به این توطئه یهود اشاره و نقشه آنان را نقش بر آب کرد. (۷)
پنج. تمسخر
اهل کتاب از شیوه تمسخر، بسیار بهره می‌بردند، خداوند در قرآن به این نکته اشاره کرده است و می‌فرماید:
«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تَتَّخِذُوا الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَکُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ الْکُفَّارَ أَوْلِیاءَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ وَ إِذَا نَادَیتُمْ إِلَى الصَّلاَةِ اتَّخَذُوهَا هُزُواً وَ لَعِباً ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَ یعْقِلُونَ (۸) ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اهل کتاب که دین شما را مسخره می‌کنند و به بازی می‌گیرند، و نیز کافران را به دوستی برمگزینید و اگر ایمان آورده‌اید، از خدا بترسید؛ و چون بانگ نماز کنید، آن را به مسخره و بازیچه گیرند؛ زیرا مردمی‌هستند که نمی‌اندیشند».
شش. فریب
یکی از تلاش‌های یهود، توطئه برای شخص پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و وارد کردن خدشه در دین و ایمان آن حضرت بود. آنان گمان می‌کردند می‌توانند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را فریب دهند يا تطمیع کنند. از این‌رو، به حضور پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتند و گفتند: ما بزرگان و عالمان یهود هستیم و اگر از تو پیروی کنیم، همه‌ی یهود به تو می‌گروند و با مخالفتی نخواهند کرد؛ تنها شرط ما این است که میان ما و گروهی دیگر که نزاعی وجود دارد، داوری کنی و به سود ما حکم دهی. آنان درصدد فریب‌دادن و بی‌اعتبار ساختن حکم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بودند، اما پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از این کار روی گرداند، خداوند در قرآن درباره این توطئه سخن گفته و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را از فتنه‌جویان بر حذر داشته است:
«وَ أَنِ احْکُمْ بَینَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَ احْذَرْهُمْ أَنْ یفْتِنُوکَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَیکَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ أَنْ یصِیبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَ إِنَّ کَثِیراً مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ (۹) میانشان مطابق آنچه خدا نازل کرده است حکم کن و از خواهش‌هایشان پیروی مکن و از ایشان بپرهیز که مبادا فریبت دهند تا از بعضی چیزهایی که خدا بر تو نازل کرده است سرباز زنی و اگر روی گردان شدند، بدان که خدا می‌خواهد آنان را به جزای برخی گناهانشان عقوبت کند، و هر آینه بسیاری از مردم نافرمانند».
ادامه دارد…
قسمت قبلی این مقاله ؛ قسمت بعدی این مقاله
پی‌نوشت‌ها:
1- السیرة النبویة، ج۱، ص۵۶۲.
2- نساء، آیه ۵۱.
3- التبیان، ج۳، ص ۲۲۳؛ مجمع البیان، ج۳، ص۱۰۶.
4- السیرة النبویة، ج۱، صص ۵۵۵ و ۵۵۶.
5- ر.ک: تفسیر آیات ۹۹ آل عمران به بعد.
6- بقره، آیات ۷۶ تا ۷۵.
7- آل عمران، آیه ۷۲. (ر.ک: مجمع البیان، ج۲، صص ۳۲۰-۳۲۲).
8- مائده، آیات ۵۷ و ۵۸.
9- مائده، آیه ۴۹.
منبع: حجت‌الاسلام مهدی طائب (۱۳۹۲)، تبار انحراف ، قم: ولاء منتظر، چاپ هشتم.
تنها با یک کلیک به کانال تلگرام اندیشکده مطالعات یهود بپیوندیم:
