وابستگی سعید نفیسی به کانون‌های صهیونیستی

در مورد وابستگی «سعید نفیسی» به کانون‌های صهیونیستی، همین بس که در خاطرات «مئیر عزری» نخستین سفیر رژیم صهیونیستی در ایران، تحت عنوان «یادنامه»، وی از پایدارترین دوستان اسرائیل محسوب شده است!

در ادامه به چهار نمونه‌ی زیر توجه کنید:

(۱)

مئیر عزری در بخش چهاردهم کتاب با نام «شیوه‌های پیوند رسانه‌های گروهی در ایران و اسرائیل»، به مجموعه‌کتابی که برای تاریخ‌نگاری اسرائیل تهیه شده بود، اشاره می‌کند و درباره‌ی مقدمه‌ای که سعید نفیسی بر آنها نوشت، می‌گوید:

«برخی دیگر از گام‌های سودمندی که برداشته شد، برپایی کتابخانه‌ی کوچکی از برگردان نوشته‌ها، یادگارها و سروده‌هایی به زبان عبری بود. ایرانیانی که از اسرائیل دیدار کرده بودند، بیش از دیگران به آشنایی با چنین نوشته‌هایی تمایل نشان می‌دادند. در چهارچوب این گام سازنده، روی هم رفته، دوازده کتاب (نگارش و برگردان) با نام «اسرائیل» چاپ و پخش شد و از استاد «سعید نفیسی» درخواست کردم پیشگفتاری بر این نوشته بنگارند.

زنده‌یاد نفیسی با آگاهی فزاینده‌ای در این پیشگفتار با یادی ژرف از تاریخ و فرهنگ یهود و همبستگی‌های آنان با مردم ایران، از دوران کوروش، داریوش، خشایارشا شاهنشاهان بزرگ ایرانی تا امروز سخن گفت. او یادآور شد که بخش بزرگی از تاریخ شاهنشاهان ایران زمین در تورات گرد آمده که گویای بالای بیست‌وپنج سده پیوند تنیده میان ملت‌های ایران و اسرائیل است.

شادروان نفیسی در این پیشگفتار گفته بود این کشور کوچک که در برابر خاک گسترده‌ی ایران ناچیزتر از کوچکترین استان‌هاست، تنها در دو دهه به نیرومندترین کشورهای خاورمیانه شانه می‌ساید. نفیسی پیشگفتارش را با یادی از من و دست‌اندرکاران رسانه‌ی «ستاره شرق» که موجب نگارش این سند ارزنده را به زبان فارسی فراهم آورده و آرزوی دوستی میان ملت‌های ایران و اسرائیل پایان داده است.»

(۲)

مئیر عزری در بخش بیست‌ویکم کتاب با نام «پیوندهایی در دستگاه‌های پژوهشی و دانشگاهی»، در شرح دیدار سعید نفیسی به‌عنوان یکی از اولین ایرانیانی که از اسرائیل دیدن کرد، می‌نویسد:

«یکی از نخستین کارشناسانی که در این گذر از اسرائیل دیدار کرد، استاد سعید نفیسی بود که به نمایندگی ایران در کنگره خاورشناسان به مونیخ در آلمان رفته بود و در بازگشت (۲۸ نوامبر ۱۹۵۷)، چند روزی را در اسرائیل مهمان وزارت خارجه اسرائیل شد. سعید نفیسی یکی از برگزیدگان دانشگاهیان ایرانی بود که اگر او را در دوره‌ی خود بی‌همتا بخوانیم گزافه‌ای نگفته‌ایم… نام‌برده از هم‌اندیشان پروفسور «اوریئل» در دانشگاه عبری اورشلیم می‌بود که بارها تاریخ و فرهنگ ایران را به‌نام کارشناسی برگزیده و در کنگره‌های جهانی نمایندگی کرده است…

نفیسی از خانواده‌های سرشناس ایرانی بود که به‌گفته‌ای ریشه‌ی یهودی داشته‌اند. برادرش پزشک ویژه‌ی شاه بود و پدرش نیز از نامداران کشور خوانده می‌شد. یکی دیگر از برادرانش فتح‌الله، از سران شرکت ملی نفت ایران بود… در نخستین دیداری که با وی داشتم… درخواستم را به دیدار از اسرائیل به‌آسانی و با خوشرویی پذیرفت و بی دغدغه‌ای شاه را نیز برای این دیدار با خود همساز نمود.

بازدید نفیسی از اسرائیل گوشه‌های گوناگون را در بر گرفت. این دیدار با سازمان پژوهشی وایزمن، هیستدروت (سازمان انجمن‌های کارگران و کارمندان اسرائیل)، بیمارستان بیلینسون، بیت برل (آموزشگاه حزب کارگر در دهکده صوفیت)، خانه‌ی ویلفرید در کیبوتص میزراع و نهلال (دهکده نمونه و زادگاه موشه دایان)، آغاز شد و با دانشگاه فنی تخنیون در حیفا، کارخانه کود شیمیایی، مزرعه‌های کشاورزی لاخیش، نمایشگاه آبادسازی زمین‌های بایر در اورشلیم و سرانجام با بازدید از دانشکده خاورشناسی دانشگاه عبری پایان یافت. نفیسی در این سفر با رئیس‌جمهور اسرائیل و رایزن وزیر خارجه «عزرا دانین» نیز دیدار نمود…

از این‌که به این سرزمین گام نهاده سرخوش بود و می‌گفت: «ما به‌دنبال بزرگان جهان مانند نیاکان ملت یهود، داوود، سلیمان، مسیح و همه‌ی خوبان آفرینش به این سرزمین پا نهاده‌ایم. نکته‌های پاکی در هر گوشه از این خاک بی‌تا به‌چشم می‌خورد. شاید از همین روست هرکه به این سرزمین آمده، خواسته از بند تن برهد و از چارچوب‌های وابستگی آزاد گردد.»

شاید در همین پروازهای آسمانی اندیشه بود که سرودهایی زیبا درباره‌ی اورشلیم آفرید.»

(۳)

مئیر عزری در ادامه‌ی همان بخش بیست‌ویکم کتاب، به علائق شدید صهیونیستی نفیسی اشاره کرده و درباره‌ی او می‌نویسد:

«دیدار اورشلیم او را به سرودی جوشان واداشت. در نوشته‌ای او را سرزمین تورات و خانه‌ی پاک یهود خواند، [!] ریشه‌ی پیروزی‌ها و پیشرفت‌های نوین مردم اسرائیل را جوشیده از همان چشمه نامید. [!] او پیوند مردم دو کشور را یکی از سازنده‌ترین گام‌ها برای خندان کردنِ چهره‌ی اندوهگین و پس‌مانده‌ی خاورمیانه شناخت و گرایش ایرانی‌تباران اسرائیل را به زبان فارسی و پاسداری از این فرهنگ را در این کشور یکی از نیرومندترین انگیزه‌های آن پیوند خواند…

در زمینه‌ی پیشرفت‌های شتابنده‌ی اسرائیل سعید نفیسی می‌نویسد: چهار ماه در اروپا چرخیدم، به اسرائیل در خاورمیانه که رسیدم دانستم این‌جا افزون بر گرمی مردمش چیزی کمتر از آن‌جا ندارد…

یکی از دلبستگی‌های نفیسی، برگردان تورات به زبان شیرین فارسی شده بود. او برگردان فاضل‌خان همدانی را که ده‌ها سال پیش انجام شده بود، شایسته و بسنده‌ی فارسی‌زبانان امروز نمی‌دید و باور داشت در پاسخ به نیازهای امروزه می‌بایستی برگردان تازه‌ای با زبانی گویا از خداوند فراهم آید. با برابرنگری ایرانیِ برگردان در کنار رونوشت فرانسه می‌پنداشت پیام راستین تورات در این برگردان آسیب دیده…

روزهایی که استاد نفیسی در اسرائیل بود و او را در دیدارها و بازدیدها همراهی می‌کردم، کوشیدم به یاری نامبرده، انجمن دوستداران دانشگاه عبری را در ایران پایه‌ریزی کنم و با برپایی انجمنی فرهنگی، پیوند نیرومند میان مردم ایران و اسرائیل را جلوه‌ای تازه ببخشم…

در یکی از شب‌هایی که استاد در اورشلیم بود، چکامه‌ی زیبایی سرود و آن را به من پیشکش کرد. در این سروده‌ی زیبا، اسرائیل را بهاری شکوفان و بارور، زاینده و نیرومند دیده و در دیگر سو دیار خود را به زمستانی سرد و تاریک مانند کرده است. [!]»

(۴)

مئیر عزری در جای دیگری از بخش بیست‌ویکم کتاب، به معرفی نخبگان ایرانی از سوی نفیسی به خودش اشاره می‌کند:

«یکی از بهره‌های نیکوی دیدار با نفیسی این بود که می‌توانستم با چندی از دوستان وی نیز آشنا شوم، او فهرستی از نام و نشان شایسته‌ترین استادان دانشگاه‌های ایران و روزنامه‌نگاران را به من داد.»

خاتمه

به یاد داشته باشیم که سعید نفیسی در ایامی از اسرائیل دیدن می‌کرد و آن را «بهاری شکوفا و زاینده و نیرومند» می‌خواند که فلسطینی‌ها در زیر چکمه‌های اشغالگری یهودیان صهیونیست به خاک و خون کشیده می‌شدند و از طرف دیگر کانون‌های صهیونیستی، کشور ایران را آماج حملات بنیان‌کن فرهنگی خود قرار داده بودند. شگفت آن‌که امثال همین نفیسی با القاب استاد و دانشمند و ادیب و ایران‌دوست، سالیان سال افکار ماسونی و اندیشه‌های صهیونیستی خود را در ذهن و روح جوانان و مخاطبان ایرانی تزریق کردند تا اربابانشان، آسوده‌تر بتوانند بر این مملکت حکمرانی کنند و ذخائر و حرث و نسلش را به غارت ببرند.

بیشتر بدانیم:
سعید نفیسی؛ از سرقت کتب خطی تا تملق رضاشاه

««« پایان »»»

آشنایی با رنگ‌های به‌کار رفته در مقاله‌ی فوق:

رنگ آبی برای تأکید بر کلمات کلیدی است.
رنگ قهوه‌ای برای نقل‌قول استفاده می‌شود.
رنگ بنفش در تیترهای اصلی استفاده شده.
رنگ قرمز برای لینک‌دادن استفاده شده.

…

اندیشکده مطالعات یهود در پیام‌رسان‌ها:

… … …