«مجمع جهانی اقتصاد» (WEF) به دنبال «بردگی نوین جهانی»

مجمع جهانی اقتصاد (WEF) یک سازمان انگلی و غیرقانونی است که توسط افراد غیرمنتخبی اداره می‌شود که تلاش می‌کنند جهان را تغییر دهند؛ آن هم در بدترین شکل ممکن!

حقیقتاً نیاز به «اغراق» یا «بزرگنمایی» ژورنالیستی برای برجسته‌کردن اهداف پلید این سازمان نیست، چرا که مؤسس و همه‌کاره‌ی آن، «کلاوس شواب» (Klaus Schwab از اعضای کمیته راهبری گروه بیلدربرگ)، به‌صراحت و افتخار از نفوذ دادن مهره‌های خود در عالی‌ترین سطوح حکومت‌ها در اقصی نقاط دنیا سخن می‌گوید و در عین حال شعارهای جنون‌آمیزی مانند: «شما هیچ چیز نخواهید داشت و خوشحال خواهید بود» سر می‌دهد!

عنوان مقاله‌ای در وب‌سایت WEF: «به ۲۰۳۰ خوش آمدید: من همالک چیزی نیستم، هیچ حریم خصوصی ندارم و زندگی بهتر از این نمی تواند باشد»!

وحشتناک‌ترین و پاد-آرمانشهری‌ترین چیزهایی که توسط WEF ارائه شده است، نمای کلّی خوبی از اهداف بلندمدت این سازمان ارائه می‌دهد.

اجلاس سالانه مجمع جهانی اقتصاد در دهکده داووس سوئیس، همیشه افرادی را احضار می‌کند که واقعاً می‌توانند رویاهای تاریک و شوم WEF را برای توده‌های انسان‌ها محقق کنند، مانند سران کشورها، مدیران عامل شرکت‌های بزرگ و نمایندگان سازمان‌های غیردولتی جهانی مانند سازمان بهداشت جهانی.

جمله‌ی معروف شواب: «پاندمی یک پنجره‌ی نادر اما باریکِ فرصت برای تأمل، بازاندیشی و تنظیم مجدد دنیای ماست.»

در حالی که این مهمانان در پنل‌های سخنرانی حاضر می‌شوند و «انجیل جهانی نوین» خود را موعظه می‌کنند، دو سؤال به ذهن خطور می‌کند: چرا همه‌ی آن‌ها این‌قدر از خود راضی به نظر می‌رسند و به «هوش» خود احساس تفاخر می‌کنند؟! همین احساس تفاخر و خودبرتربینی، چیزهای زیادی را درباره‌ی ذهنیّت آنان نسبت به عامه‌ی مردم دنیا آشکار می‌کند، اما مهم‌تر از آن، چرا موضوعات و سرفصل‌های مطروحه‌ی آن‌ها ناگزیر به آزادی کمتر، کیفیت زندگی کمتر و کنترل بیشتر به سبک رمان «۱۹۸۴» جرج اورول منجر می‌شود؟!

پاسخ بسیار ساده است: هدف نهایی آن‌ها یک حکومت جهانی پاد-آرمانشهری است که در آن توده‌های انسان‌ها به‌گونه‌ای زیردست و کم‌اهمیت تقلیل می‌یابند که تنها به مقدار محدودی از آزادی و منابع دسترسی خواهند داشت و در عین حال تحت نظارت مداوم و مداخلات دارویی قرار می‌گیرند. به‌عبارت دیگر، آن‌ها تلاش دارند انسان‌ها را به «دام»های اهلی تبدیل کنند.

عنوان مقاله‌ای در وب‌سایت WEF: «خوراک/حشره‌ی خوب: چرا ممکن است به زودی حشره‌خوار شویم»

برای ایجاد این آینده‌ی کابوس‌وار، WEF از مراحل افزایشی استفاده می‌کند. سال به سال، مجمع جهانی اقتصاد تلاش می‌کند تا ایده‌های عجیب و غریب‌تر و اصطلاحاً «دارک»تری را عادی‌سازی کند. سپس، از بحران‌هایی مانند COVID-19 برای تحقق بخشیدن به آن‌ها استفاده می‌کند. شعار مخفی آن‌ها این است: «هرگز اجازه ندهید یک بحران خوب، از بین برود!»

داووس ۲۰۲۴ نیز مجموعه‌ای از ایده‌های ترسناک و افراطی را مطرح کرد که همگی یک نقطه‌ی مشترک دارند: آن‌ها مستقیماً به یک نظم نوین جهانی پاد-آرمانشهری (ویران‌شهری) منتهی می‌شوند. محتوای این «نظم نوین جهانی» تاریک و سیاه، در طول اجلاس داووس ۲۰۲۴ بارها و مکرّر و به‌صراحت اعلام شد.

در اینجا ۶ وجه برجسته‌تر از وجوه تاریک داووس ۲۰۲۴ را مرور می کنیم. این‌که چرا «۶»؟ شاید با سه عدد ۶ (۶۶۶) موجود در لوگوی این سازمان بی‌ارتباط نباشد!

لوگو مجمع جهانی اقتصاد

۶ : نقاشی شوم

ابتدا لازم است به برخی نمادهای حاضر در داووس ۲۰۲۴ نگاه کنیم. انجمن‌ها و سازمان‌های مخفی بانفوذ و قدرتمند در دنیا، ماهیّتاً با «نماد»ها گره خورده‌اند، و گاه ذهنیت واقعی و بدون فیلتر WEF به‌جای هزاران کلمه، با یک نقش «نماد»دار بهتر بیان می‌شود.

در این‌جا تصویری از یک جلسه‌ی گفت‌وگوی داووس است که ترزا می، نخست‌وزیر سابق بریتانیا، را نشان می‌دهد:

به پرده‌ی نقاشی سمت چپ اتاق دقت کنید!

ترزا می و دوستانش در اتاقی که با پرده‌ی مُنقّش «والتهامستو» (The Walthamstow Tapestry) تزئین شده بود، بحث می‌کردند؛ نقاشی دیواری بزرگی که در سال ۲۰۰۹ توسط هنرمند! معاصر، «گریسون پری» (Grayson Perry)، ایجاد شد.

عناصر جنون‌آمیز زیادی در این پرده‌ وجود دارد، اما به‌طور خلاصه، زنی را در حال به‌دنیا آوردن نوزادی به تصویر می‌کشد که ردّ خونش مستقیماً به دهان شیطان می‌رود!

تصویر شیطان در سمت راست پرده: به نظر می‌رسد سه فرزانه‌ی پارسی و حضرت مریم در حال تقدیم «مسیح» به شیطان هستند!

این پرده‌ی منقوش، با نام شرکت‌های واقعی مانند نستله، وودافون، نایک، مایکروسافت و گلکسو اسمیت کلاین پُر شده است. می‌توان چنین استدلال کرد که این اثر «هنری»! درباره‌ی شرکت‌ها و ماتریالیسم اظهارنظر می‌کند که بر هر جنبه‌ای از زندگی ما تأثیر می‌گذارد و ما را به وجودی «نامقدس» و شیطانی سوق می‌دهد.

«گریسون پری» هنرمند! منحرف و شیطان‌پرست

اما، از آن‌جا که بیشتر این شرکت‌ها در واقع در مجمع جهانی اقتصاد نماینده دارند و حتی به‌عنوان بازوهای اجرایی آن شناخته می‌شوند، این پرده معنایی مستقیم و بی‌پیرایه پیدا می‌کند. این دیگر یک تفسیر اجتماعی نیست، یک طرح است که «ماهیت» WEF و داووس را عریان به نمایش می‌گذارد. گردانندگان مجمع جهانی اقتصاد به این درون‌مایه‌ی نامقدس افتخار می‌کنند!

با این پیش‌زمینه، بیایید به آن‌چه در داووس مورد بحث قرار گرفت، نگاه کنیم.

۵ : بیماری «ایکس» و پیمان همه‌گیری

وقتی اعضای مجمع جهانی اقتصاد به سال‌های شوم کووید بازمی‌نگرند، از شوق برافروخته می‌شوند! قرنطینه‌های شدید، ماسک‌های اجباری، برّه‌کشان شرکت‌های واکسن‌سازی… چه خاطرات شیرینی! در داووس ۲۰۲۴، WEF میزبان بحثی درباره‌ی بیماری X بود، یک بیماری فرضی که می‌تواند به یک بیماری همه‌گیر جهانی دیگر منجر شود.

تدروس قبریسوس (مدیرکل سازمان بهداشت جهانی)، روی جاکوبز (مدیرعامل Phillips Healthcare) و میشل دماره (رئیس هیئت‌مدیره AstraZeneca) در میان شرکت‌کنندگان در این پنل حضور داشتند. به‌عبارت دیگر، مهمانان افرادی بودند که از یک بیماری همه‌گیر دیگر سود زیادی می‌بردند.

مجمع جهانی اقتصاد زمانی که بیماری X را مطرح نمود، می‌دانست که چه می‌کند. خود شرکت‌کنندگان در پنل اذعان کردند که سوژه‌ی «جذابی» است و امیدوار بودند که توجه رسانه‌های اجتماعی را به خود جلب کند. و البته توجه رسانه‌های اجتماعی را جلب کرد، لیکن به این صورت که باعث آزار و وحشت مردمی شد که اکنون متقاعد شده‌اند WEF در حال برنامه‌ریزی یک بیماری همه‌گیر دیگر است.

مونیکا کراولی (Monica Crowley)، دستیار سابق وزیر خزانه‌داری ایالات متحده در امور عمومی در ایکس این پست را منتشر کرد:

«درست در زمان انتخابات، یک بیماری واگیر جدید به آن‌ها اجازه می‌دهد تا یک معاهده‌ی جدید WHO را اجرا کنند، دوباره قرنطینه کنند، آزادی بیان را محدود کنند و آزادی‌های بیشتری را از بین ببرند.»

تدروس ادهانوم قبریسوس (Tedros Adhanom Ghebreyesus) در بیانیه‌ی افتتاحیه خود خاطرنشان کرد که اصطلاح Disease X در سال ۲۰۱۸ ابداع شد و قرار بود نامی برای یک بیماری ناشناخته باشد. او هم‌چنین اضافه کرد که کووید اولین بیماری X بود.

اگرچه گفته می‌شود که بیماری X ناشناخته است، سازمان جهانی بهداشت به‌طور عجیبی اعلام کرد که می‌تواند ۲۰ برابر کُشنده‌تر از کووید باشد. این رقم عجیب و غریب از کجا می‌آید؟!

هدف این پانل بسیار ساده است: عادی‌سازی این ایده که دولت‌های منتخب «ملّی» و «دموکراتیک» نباید در هنگام بروز یک بیماری همه‌گیر حرفی برای گفتن داشته باشند. در عوض، نهادهای فراملّی گلوبالیست‌ها، یعنی نهادهای غیرمنتخب مانند WHO، همراه با شرکت‌های دارویی خصوصی، باید از دولت‌ها استفاده کنند و حاکمیت ملّی کشورها را دور بزنند.

برای دست‌یابی به این هدف، قبریسوس از کشورها خواست تا معاهده‌ی همه‌گیری سازمان جهانی بهداشت را تا ضرب‌الاجل ماه مه ۲۰۲۴ امضا کنند. قبریسوس گفت:

«این یک منافع مشترک جهانی است و منافع ملی بسیار محدود نباید مانع باشد.»

نقل قول بالا را با دقت بخوانید. این کلمات دقیق بارها و بارها برای توجیه یک «دولت جهانی» استفاده خواهند شد. هر بهانه‌ای برای استفاده از این کلمات (از جمله بهانه‌ی تغییر آب و هوا) کافی خواهد بود.

تدروس ادهانوم، دبیرکل سازمان بهداشت جهانی در کنار رئیس واقعی خود، کلاوس شواب

تدروس ادهانوم و بیل گیتس

در ماه‌های گذشته، منتقدان هشدار داده‌اند که معاهده‌ی قانونی الزام‌آور WHO، حاکمیت ملّی را به این سازمان جهانی واگذار می‌کند و چیزی کمتر از یک قبضه‌ی قدرت نیست. مثلاً در نامه‌ای که توسط گروه حمایت از پیشبرد آزادی آمریکا (AAF) منتشر شد، آمده است:

«پیشنهاد سازمان جهانی بهداشت برای تحکیم قدرت و از بین بردن حاکمیت ایالات متحده آمریکا از طریق معاهده‌ی آمادگی همه‌گیری سازمان جهانی بهداشت غیرقابل دفاع است و سؤالات جدّی و مهمّی را در مورد استقلال اقدام آمریکا و توانایی واکنش به همه‌گیری‌های جهانی ایجاد می‌کند.»

در پاسخ به منتقدان، تدروس اظهار داشت:

«کسانی هستند که ادعا می‌کنند که توافق همه‌گیر و حقوق بین‌الملل حقوق بشر، حاکمیّت خود را به سازمان جهانی بهداشت واگذار می‌کند و به دبیرخانه‌ی سازمان بهداشت جهانی این قدرت را می‌دهد که قرنطینه یا دستورات واکسن را بر کشورها تحمیل کند. می‌دانید که این اخبار جعلی، دروغ و تئوری توطئه است.»

به‌طور معمول، وقتی امثال قبرسیوس، که رسماً آلت دست گلوبالیست‌هایی چون بیل گیتس و کلاوس شواب هستند از عباراتی چون «اخبار جعلی» و «تئوری توطئه» استفاده می‌کنند، معمولاً به این دلیل است که سعی می‌کنند حقایق ناخوشایندی را بپوشانند… مانند این واقعیت که در تلاش برای ایجاد یک «نظم جهانی جدید» هستند.

۴ : نظم نوین جهانی

کسانی‌که می‌گویند نخبگان جهانی به‌دنبال ایجاد نظم نوین جهانی هستند، معمولاً به‌عنوان «نظریه‌پردازان توطئه» انگ می‌خورند و انکار می‌شوند. اما چطور است که نخبگان جهانی به‌طور معمول و مرتّب درباره‌ی ایجاد «نظم نوین جهانی» حرف می‌زنند؟ چه زمانی تئوری توطئه به یک واقعیتِ تأیید شده تبدیل می‌شود؟

در یکی از گفت‌وگوهای داووس ۲۰۲۴ جیک سالیوان (Jake Sullivan)، مشاور امنیت ملی جو بایدن، حضور داشت. او را نباید دست کم گرفت. او قبلاً به‌عنوان مدیر سیاست رئیس‌جمهور باراک اوباما، مشاور امنیت ملی معاون رئیس‌جمهور وقت بایدن و معاون رئیس ستاد هیلاری کلینتون وزیر امورخارجه ایالات متحده خدمت کرده است. سالیوان هم‌چنین به‌عنوان مشاور ارشد دولت فدرال ایالات متحده در مذاکرات هسته‌ای ایران و مشاور ارشد سیاست‌گذاری کمپین ریاست‌جمهوری کلینتون در سال ۲۰۱۶ خدمت کرد. به‌عبارت دیگر، او با قدرتمندترین گلوبالیست‌های جهان کار می‌کرد. این بخشی از بحث او در مورد نظم نوین جهانی است:

جیک سالیوان

جیک سالیوان و آندری یرماک، مشاور ارشد زلنسکی در حاشیه اجلاس داووس ۲۰۲۴

سالیوان در پاسخ به این سؤال که «آیا ما وارد نظم نوین جهانی می‌شویم؟»، اظهار داشت:

«دوران پس از جنگ سرد به پایان رسیده است، ما در آغاز چیز جدیدی هستیم. ما این ظرفیت را داریم که شکل ظاهری آن را شکل دهیم و در قلب آن، بسیاری از اصول اصلی و نهادهای اصلی نظم موجود خواهند بود که برای چالش‌هایی که امروز با آن روبه‌رو هستیم سازگار شده‌اند.»

WEF دوست دارد به ما بگوید که ما «شروع چیز جدیدی» هستیم. البته اگر «چالش‌های» بَرساخته‌ی رسانه‌های جریان اصلی (که تقریباً کنترل کامل آن‌ها با گلوبالیست‌ها است) مانند «کووید» و «گرمایش جهانی» وجود نداشت، WEF نمی‌دانست چگونه دوران جدید خود را تبلیغ کند. شعار نخبگان «نظمِ حاصل از هرج و مرج» است. آن‌ها «هرج و مرج» ایجاد می‌کنند تا از دل آن «نظم جدیدی» را بیرون بیاورند.

برای نخبگان، نظم نوین جهانی بدون ملت‌ها یا انتخابات دموکراتیک خواهد بود. اگر فکر می‌کنید که این اغراق‌آمیز است، ویدئویی را ببینید که در آن کلاوس شواب در حال خیال‌پردازی در مورد ایمپلنت‌های مغزی است که چند سال دیگر، چیزی به نام انتخابات را بی‌معنی می‌سازند.

بنابراین، نظم نوین جهانی که توسط WEF رهبری می‌شود، چگونه به نظر می‌رسد؟

چین کمونیست آزمایشگاهی برای سیاست‌های جهانی توتالیتر است و سیستم اعتبار اجتماعی آن در حال حاضر در آن‌جا آزمایش می‌شود. جای تعجب نیست که چندین مهمان در داووس خواستار فناوری‌ای بودند که چنین چیزی را در سطح جهانی ممکن کند!

۳ : کنترل دیجیتال

آیا پاسپورت واکسن در دوران کووید را به‌خاطر دارید؟ آن زمان که میلیون‌ها نفر ناگهان به شهروند درجه دو تبدیل شدند و به‌دلیل امتناع از تزریق یک محصول دارویی، از سفر و اماکن عمومی منع شدند! یک خطای بیمارگون و نفرت‌انگیز.

اما داووس آن کار وحشتناک را «خطا» نمی‌داند. برای گردانندگان و امربَران WEF، کووید یک آزمایش در سطح جهانی بود و آن‌ها می‌خواهند آن را دائمی کنند. استلا کریاکیدس (Stella Kyriakides)، کمیسر اتحادیه اروپا برای سلامت و ایمنی غذا، در جلسه داووس با عنوان «تثبیت مراقبت‌های بهداشتی دیجیتالی»، پاسپورت‌های واکسن را به‌عنوان نمونه‌ای از کارهایی که باید در آینده انجام شود، تحسین کرد.

کریاکیدس به‌طور اتفاقی اشاره کرد که کلّ این پروژه توسط WHO، که خود یک سازمان جهانیِ غیرمنتخب و غیردموکراتیک است که خارج از دولت‌های ملّی فعالیت می‌کند، تصاحب شده است. آیا این طبیعی است؟!

مجمع جهانی اقتصاد برای اطمینان از این‌که متوجه شویم که کلیّت داووس درباره‌ی نخبگانی است که قصد دارند منویّات خود را به «عوام» تحمیل نمایند، ملکه هلند را دعوت کردند تا ایده‌ی شناسه دیجیتال را ستایش کند. چرا به‌طور خاص او؟ شاید برای این‌که WEF و نخبگان جهانی، خود را همچون «شاهان» در دنیای قدیم، مالک توده‌ها می‌دانند و دعوت از ملکه هلند هم یک عمل نمادین برای بازنمایی چنین تصوّری بود.

اما بیایید به آن‌چه «علیاحضرت» ملکه هلند در مورد شناسه‌های دیجیتال می‌گوید، گوش دهیم:

ملکه ماکسیما گفت که یک شناسه دیجیتال بیومتریک برای دریافت خدمات مالی، برای ثبت‌نام در مدرسه، «دانستن این‌که چه کسی واکسن زده است یا نه» و برای یارانه‌های دولتی «ضروری» است!

ملکه ماکسیما از هلند، مهمان ثابت اجلاس سالانه داووس

برای دانستن این‌که چنین فناوری‌ای می‌تواند به‌راحتی جامعه را به یک «پاد-آرمانشهر»، با کنترل مطلق بر آزادی‌ها، اختیارات و انتخاب‌های انسانی تبدیل کند، حتماً نباید پیشگویی در حدّ نوسترآداموس باشیم. با وجود چنین سیستمی، یک فرد واکسینه‌نشده به‌راحتی می‌تواند از دسترسی به خدمات بانکی و از یارانه‌های دولتی محروم شود. همین حالا در چین، افرادی که از سیستم انتقاد می‌کنند، با کسر امتیازِ اعتبار اجتماعی خود جریمه می‌شوند. آیا ممکن است با یک شناسه دیجیتال این اتفاق بیفتد؟

اگر WEF شروع به نق‌زدن و گله‌کردن از «آزادی بیان» در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نمی‌کرد، شاید این وضعیتِ فرضیِ ترسیم‌شده، شکاکانه و پارانوئیدی به‌نظر می‌رسید، اما…

۲ : منتقدان را سانسور کنید!

موضوع مکرر بحث‌های WEF، از قضا، محدودکردن «آزادی بیان» است. هرچیزی که خلاف دستور کار آن‌ها باشد، «اطلاعات غلط» تلقّی می‌شود و باید ریشه‌کن شود. در داووس ۲۰۲۴، اورسولا فون در لاین (Ursula von der Leyen)، رئیس کمیسیون اروپا اظهار داشت که مبارزه با «اطلاعات نادرست» مهم‌ترین دغدغه‌ی WEF است.

البته، اطلاعات نادرست کلمه‌ی رمزی برای هر واقعیت یا نظری است که خلاف روایت آن‌ها باشد. او «قانون خدمات دیجیتال» را که «سخنان مشوّق نفرت» را کنترل و نظارت می‌کند، تمجید می‌کند. اصطلاحی که هر روز گسترده‌تر می‌شود تا بار دیگر هرچیزی را که مخالف روایت آن‌ها باشد، در بَر بگیرد.

در یک ویدیوی خیره‌کننده دیگر، یکی از سردبیران وال استریت ژورنال، در اعتراض به شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های آلترناتیو، بیان کرد که زمانی آن‌ها (یعنی رسانه‌های بزرگ جریان اصلی) «مالک اخبار» بودند… تا زمانی‌که این منابع جایگزین «مزاحم» به وجود آمدند!

از قضا، بسیار طعنه‌آمیز است که آن‌چه او گفت یک خبر جعلی محض است. منابع خبری جریان اصلی بیش از هر زمان دیگری غیرشفاف، ناصادق، و برنامه‌محور هستند. چندین رسانه به ماشین‌های تبلیغاتی آشکار تبدیل شده‌اند که در آن‌ها «اطلاعات» تنها در صورتی خوب تلقّی می‌شوند که در خدمت «دستور کار» دولت پنهان جهانی باشند.

۱ : اختراع کلمات

در این آخرین قطعه از جنون WEF، یک شرکت‌کننده در میزگرد می‌خواهد که «اکوساید» (طبیعت‌کُشی) یک جُرم جدّی در نظر گرفته شود. بسیار خب. اما چه چیزی را می‌توان یک «اکوساید» در نظر گرفت؟ این خانم در واقع به «ماهی‌گیری» و «کشاورزی» اشاره می‌کند! دیوانه‌وار نیست؟

بله درست شنیدید! این خانم، یعنی «جوجو مِتا»، کشاورزی و ماهی‌گیری را با «نسل‌کُشی» مقایسه کرد و می‌خواهد «مرتکبین»! را در سطح جنایی مجازات کنند. همان‌طور که در بالا دیدیم، WEF در ایجاد دامنه‌های بسیار لغزنده تخصص دارد. و این یک مصداق دیگر است.

جوجو به‌طور تصادفی دعوت نشد. نظرات افراطی او نشان‌دهنده اهداف بلندمدت مجمع جهانی اقتصاد است. اگر در سال‌های گذشته اخبار را دنبال کرده باشید، احتمالاً متوجه شده‌اید که نخبگان گلوبالیست، جنگی همه‌جانبه را با کشاورزان به‌ویژه در اروپا به‌راه انداخته‌اند. هیچ‌کدام از این‌ها تصادفی نیست. WEF از «محیط زیست» استفاده می‌کند تا ماهی‌گیری، کشاورزی و دام‌پروری را بدنام کند و در عین حال سیاست‌هایی را برای از بین بردن معیشت آن‌ها اعمال می‌کند.

به‌دنبال آن، تصرفات گسترده‌ی زمین توسط شرکت‌های بزرگ و مفسدان جهانی مانند «بیل گیتس» انجام می‌شود. هدف نهایی: تغذیه انسان از حشرات و «محصولات غذایی» بسیار فرآوری شده و به‌سختی قابل هضم هم‌چون «گوشت تماماً آزمایشگاهی»! یا «گوشت چاپ‌شده با چاپگر سه‌بعدی»! و امثال آن است.

استیک و همبرگر واقعی قرار است مختصّ همین «نخبگان» باشد و توده‌های مردم، باید به خوردن خوراکی‌های قلابی و جعلی رضایت دهند.

در نتیجه

امسال نیز WEF اهداف بلندمدت «نخبگان جهانی» را به نمایش گذاشت. در حالی‌که آن‌ها دوست دارند سخنان خود را با کلماتی مانند «آزادی»، «دموکراسی» و «شکوفایی» تسکین دهند، سیاست‌های آن‌ها دقیقاً برعکس عمل می‌کند. در مثال‌های بالا، ما شاهد صحبت‌هایی در مورد پاسخ‌گویی به همه‌گیری جهانی توسط سازمان جهانی بهداشت، پیاده‌سازی یک شناسه دیجیتالی جهانی که تمام جنبه‌های زندگی را کنترل می‌کند، سانسور دیدگاه‌های مخالف در اینترنت و کارگذاری ایمپلنت‌های مغزی را دیده‌ایم. انتخابات بی‌فایده و در نهایت، تبدیل کشاورزی به جُرمی جدّی که با نسل‌کُشی قابل مقایسه است. آیا این به نظر شما «آزادی، دموکراسی و رفاه» است یا جنون کامل؟!