یهود و جهانی کردن اسطوره‌های دروغین

هالیوود مرکز فیلمسازی آمریکا با سود خالص بیش از۲۰ میلیارد دلار در سال، ۷۸درصد سینماهای جهان را تغذیه می کند و اهداف خود را به زبان تصویر ترجمه و القا می کند. هالیوود اگر چه در جهان به عنوان یک صنعت سینمایی با تولید سالانه حدود ۷۰۰ فیلم شناخته شده است ولی عملکرد آن اثبات کرده که این صنعت بیش از آنکه در خدمت هنر باشد در خدمت سیاستمداران آمریکایی و صهیونیسم و اهداف جنگ‌طلبانه آنهاست.
شاید به نظر برسد که قدرتمندان اصلی در هالیوود کارگردان ها، ستارگان و یا حتی تهیه کنندگان هستند اما در این میان نباید سایه صهیونیست ها را بر پیکره صنعت فیلمسازی نادیده گرفت. سینمای آمریکا هر روزه مشغول ساخت فیلمهایی است که به حمایت آشکار از صهیونیست‌ها می پردازد.
پژوهش و تحقیقات نشان می‌دهد هالیوود از بدو پیدایش تا امروز، همواره برآورنده خواسته‌ها و نمایانگر سیاست‌های جهانی صهیونیسم بوده است.
بسیاری از افراد گمنام دیروز و مطرح امروز در عرصه سینما به دلیل برخورداری از حمایت صهیونیسم، یک شبه ره صد ساله پیمودند و در ردیف بزرگان سینما قرار گرفتند.
آنچه می‌خوانید تلا‌شی است برای ارائه تصویری از سیطره صهیونیست‌ها بر هالیوود.

با اینکه یهودیان تنها ۳ درصد از جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند، کاملا کنترل هالیوود را در دست دارند و با تمام نیرو فیلمهایی می سازند که هدف آن تخریب و تحقیر دیگر ملل است.
صهیونیسم که مدت‌هاست در هالیوود به عنوان مرکز قدرت سینمای جهان نفوذ کرده در سال های اخیر مسیر دیگری را برای نفوذ در سینمای جهان و به خصوص در خاورمیانه دنبال می‌کند.
صهیونیست‌ها با نفوذ در پست‌های کلیدی هالیوود تلاش کردند تا در مسیر تولید جهانی به نفع خود بهره‌برداری کنند و کمتر به طور مستقیم در مجامع جهانی شرکت کنند. بزرگترین استودیوهای هالیوود از جمله کلمبیا، مترو گلدوین مایر، برادران وارنر، پارامونت، یونیورسال و فاکس قرن بیستم توسط یهودیان تاسیس شده‌اند و به واسطه یهودیان اروپای شرقی اداره می‌شوند.
تولید فیلم در هالیوود و توزیع آن در ۵۰ سال نخست حیات هالیوود، تحت سلطه یهودیان مهاجر صورت می‌گرفته است و در حال حاضر نیز قسمت اعظم فیلمسازی در آمریکا تحت کنترل یهودیان است.
این نفوذ از همان ابتدا نه تنها در مدیریت بلکه با حمایت از هنرمندان یهودی شدت گرفت. امروز بسیاری از اهالی هالیوود را هنرمندان یهودی تشکیل می‌دهند.
در فهرست کارگردانان یهودی با اسامی مشهوری که برخی از آنها تهیه کننده آثار خود نیز محسوب می شوند، مواجه می‌شویم.
کسانی چون اریک فون اشتروهایم، ژوزف فون اشترنبرگ، ارنست لوبیچ، استنلی کوبریک، ماکس افولس، دیوید کروننبرگ، فریتس لانگ، ویلیام شاتنر، رومن پولانسکی، سیدنی لومت، بیلی وایلدر، استیون اسپیلبرگ، وودی آلن، سیدنی پولاک، راب راینر، کلود للوش، ژان لوک گدار، مل بروکس، پیتر باگدانوویچ، ساموئل گلدوین، اندی اکرمن، مایک نیکولز، تیم برتون، ران سیلور، تونی راندال و…

در میان بازیگران یهودی شاغل در هالیوود نیز اسامی بسیاری دیده می‌شوند.
بازیگران مطرحی مثل جری لوئیس، جک لمون، کرک داگلاس، مایکل داگلاس، هریسون فورد، رابرت رد فورد، پل نیومن، چارلز برانسون، ژان کلود ون دام، تلی ساوالاس، جان استیوارت، پیتر سلرز، تونی کرتیس، برادران ماکس، مارتین شین، چارلی شین، رابین ویلیامز، رد استایگر، میشل فایفر، سارا برنارد، الیزابت تیلور، مریلین مونرو، آدری هیپورن، باربارا شرلی، سالی فیلد، سارا جسیکا پارک، از جمله این یهودیان هستند.
هرچند برخی از این افراد در سیطره تولید آثار صهیونیست‌ها قرار ندارند، اما بسیاری دیگر از این دست اندرکاران به تولید آثاری هم سو با افکار صهیونیست‌ها پرداختند و می پردازند.
سینمای هالیوود در آمریکا دو هدف عمده را دنبال می کنند اول اهداف مادی و به دست آوردن سودهای کلان و دوم تسخیر اندیشه انسان ها از طریق انتشار افکاری که مؤید اهداف سیاسی و اجتماعی آنها باشد.
تاریخ حضور صهیونیسم در سینما به کنفرانس صهیونیستی بازل در سال ۱۸۷۹ بازمی‌گردد. در بند سوم این کنفرانس بر اهمیت رسانه های فرهنگی برای ایجاد اسراییل و ضرورت رواج روح ملی بین یهودیان جهان تاکید شد و از اینجا بود که صهیونیست ها به سینما توجه نشان دادند.
پس از کنفرانس بازل صهیونیست ها به ساخت فیلم هایی برگرفته از داستان های تورات پرداختند و به تدریج سعی کردند این اندیشه را القا کنند که فلسطین سرزمین موعود است.
بعد از وعده بالفور در سال ۱۹۱۷ و اعلام فلسطین به عنوان اسراییل جدید، سینمای صهیونیسم با فیلمهایی مانند پسر زمین و ده فرمان در سال ۱۹۲۵ و فیلم صابر به کارگردانی الکساندر فورد یهودیان پراکنده را برای مهاجرت به فلسطین تشویق کرد.
پس از تاسیس رژیم صهیونیستی صهیونیست ها به ساخت فیلم هایی روی آوردند که در آن، این مساله را تلقین می کرد که اسراییلی ها نماینده فرهنگ و تمدن پیشرفته بشریت هستند و در کنار آن اعراب را بادیه نشینانی بی فرهنگ با خوی و منش غیرانسانی و مسلمانان را افرادی خشن و گروه هایی تروریست معرفی می کردند تا از آنها تصویری نامطلوب در اذهان به وجود آورند و خود را ملتی با تمدن و دارای فرهنگ اصیل نشان می دادند.
پس از جنگ ۱۳۴۶که دوره طلایی سینمای اسراییل نیز محسوب می شود، فیلم هایی ساخته شد که در آن این مضمون را تلقین می کرد که اعراب باید قضیه فلسطین را فراموش و وجود رژیم صهیونیستی را قبول کنند.
مردم جهان نیز باید این مساله را بپذیرند که حق یهود در فلسطین از آنها غصب شده بود که بعد از قرن‌ها یهودیان توانسته‌اند این حق را اعاده کنند.
در این رابطه می توان به فیلم جنگ سینا (سال ۱۹۶۸) و نامم را نجوا کن (سال۱۹۷۲) با کارگردانی جیمز کاموللر اشاره کرد. پس از مذاکرات کمپ دیوید و صلح بین مصر و اسراییل در سال ۱۹۷۶که سینما در همه ابعاد زندگی نفوذ کرده بود، سینمای صهیونیسم گاهی به تبلیغ اندیشه یهودیان و قهرمانی آنها می‌پرداخت که نمونه آن فیلم روز استقلال به کارگردانی رونالدا میریچ در سال۱۹۹۶ بود که جوایز بسیاری از جشنواره‌ها را به خود اختصاص داد.
بعضی اوقات نیز کارگردانان با ساخت برخی فیلم های مربوط به قضیه هولوکاست به برانگیختن احساسات جهانیان و یا به دست آوردن دلار تکیه می کنند که بهترین مصداق آن فیلم فهرست شیندلر ساخته استیون اسپیلبرگ در سال ۱۹۹۴ است.
این فیلم ۷جایزه اسکار را به خود اختصاص داد. تا قبل از جنگ ۱۹۶۷ فعالیت سینمایی صهیونیست‌ها محدود به سریال‌های کوتاه بود اما از این سال به بعد با همکاری شرکت های بزرگ سینمایی آمریکایی چون هالیوود به تولید فیلم روی آورد.
مهاجرت یهودیان به آمریکا با حمایت سرمایه‌داران یهودی آغاز شد و مهم‌ترین حرفه‌های سنتی یهودیان نیز که شامل ایجاد شبکه گسترده تجارت مشروبات الکلی و عتیقه جات و مواد مخدر، فحشا، قمار، بانکداری ربوی و تبهکاری سازمان یافته بود به آمریکا منتقل شد.
در میان نخستین نسل مهاجرین یهودی که توسط لرد روچیلد و بارون هرش (سرمایه‌داران یهودی) به آمریکا اعزام شدند، بنیان‌گذاران صنعت سینمای آمریکا و هالیوود مانند لویی میر، برادران شنک، شموئل گلب فیش (که بعدها نام خود را به ساموئل گلدوین تغییر داد) لویی زلنیک، برادران وارنر، سام اشپیگل، ال‌جانسون اسرائیل بالین (ایروینگ برلین) و غیره قرار داشتند.
یهودیان ابتدا سالن های سینما را در اختیار گرفته و آن را گسترش دادند و سپس به تولید فیلم هم پرداختند و با استفاده از بازیگران معروف سعی کردند تا آمریکایی‌های سنتی را جذب سینما کنند.
بالاخره با تلاش یهودیان انحصار فیلم سازی که متعلق به ادیسون و ساحل شرقی بود، از بین رفت و یهودیان عازم ساحل غربی شدند تا هالیوود را بنیان گذارند.
آنها استودیوهای ششگانه آمریکایی هالیوود را در دهه ۱۹۲۰ در حومه لس‌آنجلس تشکیل دادند و تا حدود ۳۰ سال حاکم مطلق بودند. صاحبان این کمپانی‌ها، یهودی و از مهاجرین اروپای شرقی بودند.

این عده شامل برادران وارنر (به ویژه جک وارنر)، ساموئل گلدن، لومیر، کارل لمله، ادولف زوکر، ویلیام فاکس می‌شدند که استودیوهای برادران وارنر، متروگلدوین مایر، یونیورسال، پارامونت، کلمبیا و فوکس قرن بیستم را تاسیس کردند. اولین استودیو توسط کارل لمله تاسیس شد که نامش یونیورسال بود.
آنها با یک فرهنگ و جریان فراگیر برای رسوخ در قلب مردم عادی، اسطوره‌های رویایی برای مردم ساختند. صهیونیست‌ها برای ادغام شدن با مردم و تحت پوشش قرار دادن آنان از هیچ تلاشی دریغ نکردند و در فیلم‌هایشان یهود را طوری نشان دادند که دلسوزی مردم برانگیخته شود.
از سوی دیگر، رویای زندگی شیرین آمریکایی با فیلم‌های موزیکال که اختراع استودیوها بود، به اوج خود رسید که خود مروج ارزش های لیبرالی بود. ایروینگ برلین یهودی با ساخت موسیقی فیلم و سرودهای ملی و میهنی آمریکایی، از رییس جمهور آیزنهاور جایزه مخصوص گرفت.
یهودیان، قهرمانانی اسطوره‌ای نظیر سوپرمن اختراع کردند که در ظاهر روزنامه‌نگاری روشنفکر، اما در واقع قهرمانی است که دولت ها و نیروهای خبیث را با قدرت خویش سر جایشان می‌نشاند. پس از ورود آمریکا به جنگ جهانی، هالیوود و دولت در یک اتحاد بی‌سابقه برای تبلیغات و رواج میهن‌پرستی شریک شدند.
یهودیان اعتقاد داشتند همه اختلافات نژادی در آمریکا باید کنار گذاشته شود تا نازی‌های ضد یهود شکست بخورند و به برکت شور جنگی ضد نازی، یهودیان هالیوود برای نخستین بار جرات کردند مساله یهودستیزی و ظلم به یهود را در سینما مطرح کنند، مانند فیلم توافق آقایان که برنده اسکار بهترین سناریو شد.
به تدریج غول‌های هالیوود مثل لومیر از دور خارج شدند و رده‌های دیگری از یهودیان کنترل را به دست گرفتند. امروزه کمپانی های یونایتد آرتیس و کانون آمریکا و فالکون انگلیس هم از آنِ صهیونیست‌هاست. آنها سعی می‌کنند با بلعیدن شرکت های کوچک تر، سیطره‌ی خود را در کشورهای دیگر هم کامل‌تر کنند.
صهیونیسم در سینما چند هدف را دنبال می کند از جمله:

– بسط ارزش های مادی گرایانه که امروزه در ارزش های آمریکایی متبلور است که شامل انحرافات جنسی، خشونت، وهم‌انگاری و جادوگری، علوم تجربی و پوزیتیویستی و شکاکیت می شود.
– جهانی کردن اسطوره ها و خرافات و دروغ های صهیونیستی – یهودی
– صهیونیست‌ها برای باوراندن دروغ‌های بزرگی چون کشته شدن ۶ میلیون یهودی درجنگ جهانی دوم و دادرسی دادگاه نورمبرگ و فاشیسم ستیزی یهودیان، فیلمهایی چون اردوگاه آشویتس، فهرست شیندلر، هولوکاست (اتاق‌های گاز)، شوآ و سلام آلمان را دقیقاً در همین راستا ساخته‌اند.
– جلوگیری از اعتراض و فشار افکار عمومی داخلی و جهانی به سیاست‌های اشغالگرانه و توسعه‌طلبانه صهیونیست‌ها و غربی‌ها در کشورهای مختلف خصوصا فلسطین اشغالی.
– بی تمدن و عقب مانده و تروریست جلوه دادن و تحقیر دشمنان واقعی و خیالی خود خصوصا مسلمانان. فیلم هایی چون محاصره و دروغ‌های حقیقی در همین راستا تولید شده است.
– الگودهی و آموزش نسل جدیدکشورهای مختلف همان گونه که خود می‌پسندند. بسیاری از فیلم های قهرمان‌پرور غربی مانند فیلم های آرنولد شوارتزنگر و ژان کلود ون دام با همین هدف ساخته شده اند.
– کسب و تجارت سود آور گیشه ها به هر بهایی و به وجود آوردن مصرف کنندگان منفعل و تنبل.
– ترویج و تقویت روحیه درونی قوم بنی اسرائیل مثل تقویت زبان عبری و نمادهای توراتی چون شمعدان هفت شاخه، عقاب، خروس، شیر، شاخه زیتون، تاج، ستون های معبد سلیمان، ستاره داوود، عرقچین مخصوص یهودیان، کلاه شاپو و کت و شلوار سیاه رنگ، بلندگذاشتن موهای بنا گوش (کلاله) در مردان.
– برتر جلوه دادن یهودیان و قوانین آنها درتمام عرصه‌ها و تحقیر دیگر ادیان.
– در دست گرفتن جشنواره های بین المللی فیلم و دادن جایزه به فیلم های مورد نظر خود.
– جذب و خرید هنرمندان و سینماگران کشورهای مختلف و خط دادن به این صنعت در اقصی نقاط جهان و کمرنگ کردن تلاش های معدود سینماگران متعهد جهان در افشای چهره حقیقی آنها.

هالیوود در آغاز هزاره سوم رنگ نژادی یهود را بر خود دارد و مدیران برجسته و تصمیم گیرندگان آن از یهودیان هستند. همچنین تعداد زیادی از نویسندگان و تولیدکنندگان و کارگردانان یهودی هستند و در یک تحقیق مشخص شده که ۵۹ درصد از فیلم های یهودی از جمله بزرگترین و پر فروش ترین فیلم ها هستند.
این ثقل مشترک و عمومی یهودیان در یکی از قدرتمندترین و مؤثرترین صنایع در امریکا به یهودیان هالیوودی توان سیاسی بسیاری بخشیده است چرا که آنها همیشه یکی از اصلی ترین تامین کنندگان مالی نامزدهای ریاست جمهوری بوده و از این رو بعد از پیروزی نامزدها با فشار و تلاش آنها امتیازات بسیاری را از آن خود می کنند.
آنها با متمرکز کردن نقش خود در رسانه‌های امریکا، یهودیان را از بزرگترین اندیشمندان و افراد دیگر دوست و قابل اعتماد و از جمله افرادی که می‌توان با آنها مهربانی پیشه کرد و شایسته حمایت و جانبداری هستند، جلوه داده اند.
در حالی که میلیون ها تن از امریکایی ها عملاً این تصویر تکراری را پذیرفته اند ولی همگان نیز در سایه تاثیر از آن قرار ندارند. آنان با دقت تمام مسوولیت هایی را که برعهده دارند، انجام می دهند و هالیوود را به دقت تحت اداره و مدیریت خود گرفته اند. یهودیان اکنون مالک این صنعت هستند و درباره اسرائیلی ها که آنها را افرادی در رنج می نامند تلاش زیادی می‌کنند.
برای مخدوش کردن هر چیز بهترین وسیله هنر تصویر است. هالیوود صهیونیستی هنر را در سیطره خودش در می آورد و از این وسیله در جهت رسیدن به اهداف پلیدش استفاده می کند. هنر و تکنولوژی پیشرفته سینما در خدمت آنها و برای پیشبرد منافعشان برای کنار زدن رقیب‌ها است.

نویسنده: مهری توکلیان‌