Tag Archives: رضا مرادی غیاث‌آبادی

در وادی کوروش شناسی نقشه پهناور شاهنشاهی هخامنشیان با هر ادعایی سازگار باشد، با ادعای صلح و حقوق بشر سازگاری ندارد و فقط یک ساده‌دل می‌تواند آنرا باور کند.

فرازهای این مقاله كه به گوشه‌ای از نابودگری‌های کوروش می‌پردازد، از کتاب رنج‌های بشری نوشته رضا مرادی غیاث‌آبادی نقل شده است.

کشورها کوشش می‌كنند تا چهره‌ای کریه از متجاوزان بیگانه و چهره‌ای منزّه از متجاوزان خودی نشان دهند. در ایران به کوروش می‌نازند و در مغولستان به چنگیزخان و در ازبکستان به تیمور لنگ.

پژوهشگر منصف نه دنبال پیداکردن زیبایی‌هاست و نه زشتی‌ها. او به دنبال واقعیت است. اینکه گاهی زشت می‌گردد و گاهی زیبا، به او مربوط نمی‌شود، بلکه به اسناد تاریخی و شواهد باستانی مربوط می‌شود.

در سال ۱۲۵۸هـ بدنبال کندوکاوهای گروه انگلیسی در بین‌النهرین، استوانه‌ای از گل پخته پیدا شد که امروزه در موزه بریتانیا در لندن نگهداری می‌شود. آنچه می‌خوانید ترجمه رضا مرادی غیاث‌آبادی است از منشور کوروش.

کوروش در منشورش مدعی می‌شود که مردم بابل از نبونید ناراضی بودند و او را شاهی می‌دانستند که اندوه و غم، سختی معاش، و رنج و آزار و مرگ برای مردم خود آورده بود.

چهارمین زن که کوروش خیال تصرف او را داشت، «تومیریس» ملکه و شاه ماساژت‌ها بود که به کوروش جواب رد داد و در نهایت کورش جان خود را بر سر این آخرین هوس نهاد!

متداول است که مفتخرانه گفته می‌شود کوروش در تورات به عنوان مسیح خداوند یاد شده است. گاه نیز چنین صفت و انتسابی را تعمیم می‌دهند و چهره‌ای پیامبرگونه برای کوروش می‌تراشند.

سکوت منابع ایرانی در قبال نام کوروش هخامنشی نشان می‌دهد که ایرانیان با این‌که اندکی با نام او آشنا بوده‌اند، اما کوروش در بهترین حالت شخصیتی ناچیز بوده که ایرانیان برایش اهمیتی قائل نبوده‌اند.

کلودیوس جیمز ریچ که برای کمپانی هند شرقی انگلیس در بغداد کار می‌کرد، برای نخستین بار مدعی شد بنای مقبره مادر سلیمان در دشت مرغاب آرامگاه کوروش هخامنشی است.