اگر کوروش معرفی شده در متون یهودی هیچ نسبتی با این قوم و این دین نداشته، آن‌گاه حمله‌ی او به بابل و آزادسازی عجولانه‌ی این قوم، آن‌هم با عباراتی کاملاً مؤمنانه و یهودی، تأمل‌برانگیز می‌نماید.

جریان حمله بابلیان و دوران اسارت بابلی را باید یکی از مقاطع مهم و مشکوک تاریخ یهود و بلکه تاریخ بشر دانست که در کتاب‌های تاریخی این قوم مورد اشاره جدی واقع شده است.

شیطان‌پرستی که امروز در اختیار همگان قرار گرفته و گروه‌هایی ادای آن‌را درمی‌آورند، پیش از فاش شدن راز کابالا در انحصار سردمداران کابالیسم بود که از آن طریق بر مردمان جهان مسلط بودند.

در خصوص عقوبت‌های آیات نخستین سوره إسراء اختلاف‌نظر وجود دارد. برخی معتقدند هر دو عقوبت یهود واقع شده و عده‌ای فقط به وقوع عقوبت اول قائلند. جمعی نیز می‌گویند عقوبت‌‎‌ها مربوط به آخرالزمان است.

با رحلت سلیمان دوران عزت بنی‌اسرائیل پایان یافت و انحراف این قوم کامل شد. قومی که خود را قوم برتر می‌شناختند، به گروهی تبدیل شدند که به تأسی از قرآن آنرا بنام حزب شیطان می‌شناسیم.

محدوده ملک سلیمان را از شام تا اصطخر دانسته‌اند. بعید نیست آنچه امروزه به نام بناهای تاریخی دوران هخامنشیان شناسانده می‌شود، در واقع بقایای ساخت و سازهای این حکومت عظیم در مرز شرقی آن باشد.

پس از موسی (ع) یوشع به‌عنوان وصی او رهبری بنی‌اسرائیل را به دست می‌گیرد و آنان را با استفاده از همان عصای موسی (ع) از رود اردن عبور داده و به سرزمین کنعان وارد می‌کند.

بنیاد واقعی قدرت پرتغال و زرسالاری جهانی را آلفونسو دالبوکرک نهاد؛ کسی که برخی مورخین غربی مفتخرانه او را نخستین فردی می‌دانند که پس از اسکندر مقدونی یک امپراتوری اروپایی در مشرق زمین ایجاد کرد.

جریان کابالا به بنیان‌گذاری علوم بر اساس خواسته‌های خود پرداخته و اساس انسان شناسی را از دست اندیشمندان گرفت و اصل مجعول «انسان حیوان است» را به عنوان پایه‌ی علوم به اندیشمندان باورانید.

اروپاییان که چشم به ثروت شرق دوخته بودند و راه دستیابی به آنرا نه رقابت بلکه در تصرف قهرآمیز می‌دیدند، تهاجمی هولناک را به بازرگانان مسلمان آغاز کردند. پرتغالیان آغازگر این جنگ صلیبی نوین بودند.