ایده صهیونیسم قبل از هرتزل نیز وجود داشت، تا این‌که هرتزل توانست آن‌را تثبیت نموده و تشکیل یک دولت یهودی را تبدیل به هدف اصلی بخش اعظمی از یهودیان و دولت‌های بزرگ اروپا نماید.

با رسیدن واسکو دوگاما به سواحل هند تاریخ فصلی نوین را گشود که سال 1492 مبداء آن است؛ سال سقوط غرناطه و «کشف» آمریکا. این حوادث نقطه عطف تاریخ تمدن و ظهور زرسالاری یهودی است.

ادیان کهانت را تحریم کرده و آنرا معادل کفر دانسته‌اند اما کابالیسم برای سلطه‌ی بیشتر بر مردم با راهنمائی ابلیس، افرادی را با ریاضت‌های مختلف به تمرین وادار می‌کرد که به کهانت برسند.

گرچه درخواست دیدن خداوند از نخستین رگه‌های حس‌گرایی و تجربه‌گرایی در میان بنی‌اسرائیل است، اما شاید بتوان بزرگترین انحراف بنی‌اسرائیل را که در قرآن کریم ذکر شده در داستان گوساله سامری یافت.

یهودیان مخفی مستقر در عثمانی، چه پیش و چه پس از پیدایش فرقه دونمه، طریقت بکتاشی را ابزاری مناسب برای تأثیرگذاری بر سیاست عثمانی و به‌ویژه سلطه بر ینگی‌چریکان یافتند.

فرقه فرانکیست که پیروان یاکوب فرانک هستند، در ظاهر به کاتولیک‌های مقید تبدیل شدند و بتدریج به صفوف اشرافیت هابسبورگ راه یافتند و در نسل‌های بعد بخش مهمی از آنان به آمریکا مهاجرت کردند.

پنحاس روتنبرگ از یهودی‌های روسیه و فردی انقلابی بود. زمانی‌که با الکساندر کرنسکی در انقلاب 1917 فعالیت می‌کرد، کارش آدمکشی و ویرانی بود. در تلمودی بودن نظیر نداشت و روح تلمود بر او حاکم بود.

ناحوم سوکولوف همچون دیگر سران صهیونیسم این‌گونه تظاهر می‌کرد که صهیونیست‌ها خواهان دولت سیاسی در فلسطین نیستند، بلکه میهنی معنوی و فرهنگی را می‌جویند که در آن از امنیت برخوردار باشند!

سازماندهی بی‌نظیر قوم بنی‌اسرائیل در دوره درنگ 15 ساله این قوم در صحرای سینا و به دست موسی علیه‌السلام به عنوان یکی از بزرگترین پیامبران و مربیان تاریخ صورت گرفت.

اوسشکین در کتابچه‌ای به نام برنامه سیاسی صهیونیسم نوشت: هر تلاشی که متوجه غیرفلسطین باشد هیچ ربطی به صهیونیسم ندارد و بهتر است کسانی که دست به چنین تلاش‌هایی می‌زنند زیر عَلَم صهیونیسم سینه نزنند.